Ποιος θα μείνει με το μουτζούρη;

Του Άγη Βερούτη Το ελληνικό δημόσιο χρέος θα βρίσκεται στο 128% του ΑΕΠ το 2020, αν οι Ευρωπαίοι αποφασίσουν να μας επιστρέψουν όλα...

Του Άγη Βερούτη

Το ελληνικό δημόσιο χρέος θα βρίσκεται στο 128% του ΑΕΠ το 2020, αν οι Ευρωπαίοι αποφασίσουν να μας επιστρέψουν όλα τα κέρδη από τους τόκους των χρημάτων που μας έχουν δανείσει, και αν επαναγοράσουμε από τις αγορές το χρέος των ιδιωτών με 70%-75% έκπτωση από την ονομαστική αξία του. Αν όλα αυτά γίνουν (αμφισβητήσιμο) τότε το 2022 θα έχει πέσει το χρέος στο 115% με προοπτική μετά από άλλα 8 χρόνια λιτότητας να πέσει στο 111% το 2030.

Η λιτότητα έχει τη συνήθεια να προκαλεί ύφεση, και μάλιστα περισσότερη από όση προβλέπει κάθε φορά το ΔΝΤ στα τελευταία 3 χρόνια.

Είναι πολλά τα λεφτά που έχουμε δανειστεί, και πρόκειται να δανειστούμε ακόμη. Συγκεκριμένα έχουμε πάρει αρχικά το ιλιγγιώδες ποσόν των 110 δισ. ευρώ με το πρώτο πακέτο βοήθειας (μου είναι αδύνατον να συνειδητοποιήσω πόσο πολύ χρήμα είναι αυτό), ενώ το δεύτερο πακέτο προβλέπει άλλα 130 δισ. ευρώ!  Παρ΄ όλα αυτά η επιμήκυνση των δυο ετών θα προσθέσει τριάντα κάτι δισ. ευρώ ακόμη (!) που είναι προς το παρόν ακόμη ορφανά.

Εκτός αυτών των απιθανομμυρίων ποσών, η Τράπεζα της Ελλάδος έχει χρησιμοποιήσει το μηχανισμό έκτακτης ρευστότητας για να δημιουργήσει μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια προς αποπληρωμή ομολόγων που έληξαν χωρίς να έχουμε πάρει τη σχετική δόση ή να δώσει ρευστότητα στις τράπεζες. Πόσο πιο μη-βιώσιμο μπορεί να είναι ένα κρατικό χρέος;

Αυτά τα χρήματα δεν έπεσαν όλα στην ελληνική οικονομία φυσικά. Κάλυψαν όμως τα ελλείμματα των τελευταίων τριών ετών, την μείωση των τραπεζικών καταθέσεων που ακολούθησε η φυγή των αποταμιεύσεων προς ασφαλέστερους προορισμούς, όποτε ηχούσαν τα τύμπανα της Δραχμής ή χρειάστηκαν χρήματα για να πληρωθούν από καταθέτες οι υπέρογκοι φόροι που φέρνουν την ύφεση. Κυρίως όμως τα χρήματα αυτά πλήρωσαν στο ακέραιο τα ομόλογα που είχαν αγοράσει βορειοευρωπαϊκές τράπεζες και δεν θέλαμε να τα κουρέψουμε όταν έπρεπε.

Όταν οι ξένοι οίκοι αξιολόγησης προέβλεπαν χρεοκοπία (κούρεμα) το έβλεπαν γιατί αυτό ήταν το λογικό να γίνει. Όχι γιατί είναι "κακοί". Εμείς όμως δεν το κάναμε όταν έπρεπε. Καθυστερήσαμε 2 χρόνια. Βολέψαμε πολύ κόσμο.

Πάμε πάλι. Το πρώτο πακέτο κάλυψε στο ακέραιο τα ΟΕΔ ιδιωτών που κανονικά θα έπρεπε να είχαν κουρευτεί! Κάποιοι δάνεισαν χρήματα παίρνοντας ρίσκο που όμως πλήρωσαν (θα πληρώσουν) οι Έλληνες φορολογούμενοι. Με άλλα λόγια κάποιοι που είχαν ΟΕΔ τα οποία έληγαν πριν το PSI ΠΗΡΑΝ ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΟΥΣ ώστε δεν χρειάστηκε να κάνουν ανακεφαλαιοποίηση οι τράπεζες τους με χρήμα των φορολογούμενων των χωρών τους, και έτσι να κρατικοποιηθούν στις χώρες τους, διότι οι Έλληνες φορολογούμενοι ανέλαβαν διακρατική δανειακή υποχρέωση και αγόρασαν τα κουρελόχαρτα που είχαν στα χέρια τους προ PSI στην ονομαστική τους αξία!

Το δε PSI, που κούρεψε ελληνικές τράπεζες και ταμεία, πάλι από τον έρμο τον Έλληνα φορολογούμενο θα πληρωθεί: ανακεφαλαιοποίηση και επιχορήγηση ασφαλιστικών ταμείων σε ό,τι τους λείψει.

Με άλλα λόγια ο Έλληνας φορολογούμενος της παραγωγικής τάξης που παράγει πλούτο (και όχι του δημοσίου που τον καταναλώνει) θα πληρώνει με τον παραγόμενο πλούτο των επόμενων δεκαετιών την καθυστέρηση στο κούρεμα κατά δύο χρόνια, όσο να εισπράξουν την ονομαστική αξία όσων ΟΕΔ έληξαν προ PSI οι τράπεζες των εταίρων μας, οι οποίοι βολικά φόρτωσαν το κόστος στον Έλληνα φορολογούμενο αντί στο Γερμανό ή τον Γάλλο. 

Θυμίζω δε ότι τα δάνεια της τρόικας πλην ΔΝΤ δεν αντλούν χρήμα από τις αγορές, αλλά εκδίδονται από την ΕΚΤ  με εγγύηση των εταίρων.

Δεν είναι κακό το ντηλ για τους εταίρους. Για αυτή τους τη μεγαλοψυχία μάλιστα πιθανόν να μας επιστρέψουν και τα κέρδη ανάμεσα στο δικό μας επιτόκιο και αυτό που ζητά η ΕΚΤ. Πολιτικοί νάνοι!

Ποιος έμεινε με το μουτζούρη; Ποιος θα συνεχίσει να συντηρεί με υπερφόρους ένα δημόσιο τομέα ενός εκατομμυρίου δημοσίων υπαλλήλων περιλαμβανομένων των αργόμισθων των δήμων και των κηπουρών νοσοκομείων χωρίς κήπο; Ποιος θα πληρώσει την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών και τη μη-ανακεφαλαιοποίηση που απέφυγαν οι βορειοευρωπαϊκές τράπεζες με τη μετατροπή κουρελόχαρτων σε διακρατικό χρέος;

Μα φυσικά η ελληνική παραγωγική τάξη: ο μουτζούρης!

Ποια μεταρρύθμιση και κουραφέξαλα; Δεν υπάρχει ανάπτυξη με το φορολογικό αποστράγγισμα της παραγωγικής τάξης ως το 2030!

Ποιος θα μείνει εδώ, σ΄ αυτή τη χώρα να κάνει το μουτζούρη ως το 2030;

Λέμε τώρα...

Πηγή