Αλλαγή ονομασίας της ελληνικής Μακεδονίας ζητά ο Υπ. Εξ. των Σκοπίων Dimitrov

Ούτε η Ελλάδα θα έχει δικαίωμα χρήσης του όρου «Μακεδονία»... Του Νίκου Μελέτη Ένα από τα πιο ευαίσθητα θέματα της διαπραγμάτευσ...

Ούτε η Ελλάδα θα έχει δικαίωμα χρήσης του όρου «Μακεδονία»...

Του Νίκου Μελέτη

Ένα από τα πιο ευαίσθητα θέματα της διαπραγμάτευσης μεταξύ της Ελλάδας και της ΠΓΔΜ, αυτό της παραίτησης από την αποκλειστική χρήση του όρου «Μακεδονία» όχι μόνο από την ΠΓΔΜ αλλά και από την Ελλάδα, επέλεξε να ανοίξει ο Nikola Dimitrov στην έναρξη της νέας προσπάθειας για επίλυση της διαφοράς της ονομασίας.

Ο κ. Dimitrov, ο οποίος σε αντίθεση με τον Έλληνα ομόλογό του Ν. Κοτζιά έχει δώσει τουλάχιστον δύο συνεντεύξεις από την ημέρα που συναντήθηκαν στη Θεσσαλονίκη, στη συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό TV21 ουσιαστικά επαναφέρει όσα είχε συμπεριλάβει στην πρότασή του το 2005 ο Matthew Nimetz, σύμφωνα με την οποία ούτε η Ελλάδα θα έχει δικαίωμα χρήσης του όρου «Μακεδονία», ενώ θα πρέπει να συμφωνηθεί κάποιος προσδιορισμός (π.χ. «Ελληνική Μακεδονία») ώστε να μην έχει κανένα από τα δυο μέρη δικαιώματα αποκλειστικής χρήσης του όρου «Μακεδονία».

Η πρόταση του κ. Nimetz η οποία μάλιστα προέβλεπε τότε και σχεδόν καθαρή διπλή ονομασία (με διατήρηση του συνταγματικού ονόματος για εσωτερική χρήση) είχε απορριφθεί από την ελληνική κυβέρνηση.

Ο υπουργός εξωτερικών της ΠΓΔΜ δήλωσε τα εξής:

«Για την Ελλάδα είναι σημαντικό να έχει μια σαφή διάκριση μεταξύ της χώρας της “Μακεδονίας” και της ελληνικής περιοχής της Μακεδονίας, για εμάς είναι σημαντικό να εξαλειφθούν οποιεσδήποτε αμφιβολίες σχετικά με τα ζητήματα ταυτότητας. Πρέπει να βρούμε έναν αξιοπρεπή τρόπο να το εξηγήσουμε και να το επεξεργαστούμε...

…Η Μακεδονία δεν ανήκει αποκλειστικά στην Ελλάδα ή στην “Μακεδονία” διότι πρόκειται για μεγάλη γεωγραφική περιοχή και υπό την έννοια αυτή η πραγματική απάντηση στον αλυτρωτισμό είναι η αρχή της μη αποκλειστικότητας. Οι δυο πλευρές έχουν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν τον όρο, το όνομα και τα παράγωγα σε διαφορετικό πλαίσιο. Η αρχή της μη αποκλειστικότητας ή της μη μονοπώλησης είναι η έλλειψη του δικαιώματος να έχουμε αποκλειστική χρήση του όρου Μακεδονία, σαν Μακεδονία».

Ουσιαστικά ο κ. Dimitrov ζητά να υπάρξει χρήση του όρου «Μακεδονία» από την Ελλάδα και την ΠΓΔΜ επι ίσοις όροις, χωρίς αποκλειστικότητα και συνεπώς να υπάρξουν προσδιορισμοί και στις δυο πλευρές που θα καθιστούν διακριτές τις δυο περιοχές (Περιφέρεια Μακεδονίας, Αεροδρόμιο Μακεδονίας, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας κ.α., θα πρέπει να μετονομασθούν εφόσον υπάρξει τέτοια απόφαση).

Η βασική αρχή της ελληνικής πολιτικής στο Σκοπιανό ήταν η εξεύρεση συνθέτης ονομασίας για την ΠΓΔΜ με προσδιορισμό στο «Μακεδονία» που θα καθιστά διακριτό το μέρος από το όλον της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας και όχι φυσικά η μετονομασία με επιθετικό η άλλο προσδιορισμό της ελληνικής Μακεδονίας.

Η δήλωση αυτή του κ. Dimitrov είναι σε πλήρη σύμπνοια με την γνωστή δήλωση του Zoran Zaev ότι «δεν διεκδικεί αποκλειστική κληρονομιά του Μεγάλου Αλέξανδρου», κάτι που λίγες ημέρες πριν «συμπωματικά» είχε αναφέρει και ο ίδιος ο Έλληνας πρωθυπουργός («...Αν σταματήσει μια αχρείαστη ρητορική, ότι αποτελούν τους μοναδικούς απογόνους των Μακεδόνων και του Μεγάλου Αλεξάνδρου..») προκαλώντας αρκετές αντιδράσεις, καθώς η δήλωσή του υπονοούσε ότι και η σλαβική σημερινή ΠΓΔΜ έχει τουλάχιστον ισότιμο μερίδιο στην πολιτιστική κληρονομιά της Αρχαίας Μακεδονίας. Μια παραδοχή στην οποία εδράζεται και αναπτύσσεται ο μακεδονισμός και ο αλυτρωτισμός στο γειτονικό κράτος.

Εφόσον οι συνομιλίες που τυπικά αρχίζουν την Τετάρτη στην Νέα Υόρκη με τις συναντήσεις του Μ. Nimetz με τους κ. Βασιλάκη και Naumovski και πιθανόν θα συνεχισθούν με συνάντηση κορυφής Τσίπρα-Zaev στο Νταβός στις 24 ή 25 Ιανουαρίου, προχωρήσουν, θα έρθει η στιγμή που θα πρέπει να αντιμετωπισθούν ζητήματα όπως αυτό της παραίτησης και των δυο πλευρών από το δικαίωμα αποκλειστικής χρήσης του όρου «Μακεδονία» και των παραγώγων. Κάτι που είναι προφανές ότι θα προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις, ίσως και πολύ πιο έντονες από την ίδια την συμπερίληψη του όρου «Μακεδονία» στην σύνθετη ονομασίας, καθώς η διαδικασία θα οδηγήσει πρακτικά στην μετονομασία και της ελληνικής Μακεδονίας, παρά το γεγονός ότι εκ μέρους της Ελλάδας δεν υφίσταται αλυτρωτισμός και τελικά θα υπάρξει αναγνώριση «μακεδονικής ταυτότητας» στην ΠΓΔΜ, μέσω της γεωγραφικής διάστασης.

Πηγή