Τα Δεκεμβριανά της διαχρονικής προδοσίας

Κάποιοι θέλουν την Ελλάδα μονίμως με το κεφάλι σκυφτό κάτω από ένα ζυγό σκλαβιάς. Γράφει ο Καραχάλιος Σπυρίδων τού Κωνσταντίνου ...

Κάποιοι θέλουν την Ελλάδα μονίμως με το κεφάλι σκυφτό κάτω από ένα ζυγό σκλαβιάς.

Γράφει ο Καραχάλιος Σπυρίδων τού Κωνσταντίνου

Να την εξουσιάζουν τύραννοι που εναλλάσσονται στην τυραννική διακυβέρνηση, με τούς ελληνόφωνους πολιτικούς να κουβαλούνε τη σκυτάλη. Κι έτσι ακριβώς προέκυψε η κομμουνιστική ανταρσία των Δεκεμβριανών ταραχών τού 1944, δύο μήνες μετά το τέλος τής γερμανικής κατοχής.

Οι απελευθερωτικοί αγώνες τού Γένους μας ξεκινούν πάντα μέσα σε πνεύμα ενότητος και συνεργασίας. Μέχρις ότου ανάμεσα στην Γενιά των Αετών ξεφυτρώσουν τα σκουλήκια που παρεισέφρεαν ανάμεσα στους τίμιους αγωνιστές, κουβαλώντας τούς διχασμούς και τις ξενοκρατίες των διεθνών εντολέων τους. Και στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο η δύσμοιρη Ελλάς πρόλαβε να γνωρίσει δύο συμμοριτοπόλεμους που οι ανθέλληνες ονόμασαν δήθεν εμφύλιους πολέμους. Με έναν τρίτο συμμοριτοπόλεμο να ακολουθεί ως συνέχεια τής γερμανικής κατοχής.

Από την μια πλευρά υπήρξε η διαβούλευση για την συνεργασία των διαφόρων πολιτικών τάσεων στο βουνό τής αντίστασης κατά τού κοινού εχθρού. Παράλληλα είχαν διενεργηθεί οι κουβέντες για το μεταπολεμικό σχήμα μιας τάχα μου κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Και από την άλλη πλευρά οι συμφωνίες για την κατάργηση των ενόπλων οργανώσεων στον καιρό τής ειρήνης καταργήθηκαν με την ένοπλη εξέγερση των κομμουνιστών που έως το σύμφωνο Ρίπεντροφ – Μολότωφ ήταν σύμμαχοι των εισβολέων τής Πατρίδος μας και φίλων τους…!!!

Μα πως άραγε τα χαλάσανε οι πολιτικοί τής ολότελα ξενοκίνητης αστικής δημοκρατίας; Τα ίδια λεφτά παίρνανε δεξιοί, αριστεροί και κεντρώοι, με τις ίδιες συνομιλίες, από τούς ίδιους δήθεν συμμάχους τής Ελλάδος. Τις τεχνητές τους έριδες τις στήνανε διαχρονικά και εντεταλμένα προκειμένου να χωρίσουν το λαό με τούς προσχεδιασμένους διχασμούς τους. Οι κουστουμαρισμένοι στο τιμόνι, με τούς κομμουνιστές στο λεπίδι και το συνοικέσιο ενίοτε τής συμφοράς σε βάρος τού λαού μας.

Νικήσαμε στο μέτωπο τού πολέμου και χάσαμε στις διεθνείς ισορροπίες και την γεωπολιτική σκακιέρα των δήθεν δυνατών αντιπάλων. Μαζέψαμε τα κομμάτια μας, βάλαμε πίστη και αγάπη στην καρδιά, λάβαμε ιερά όπλα και ανεβήκαμε από κοινού στο βουνό τής λευτεριάς, στην εθνική αντίσταση. Και τότε, ο σταυρωτής εχθρός κομματικοποίησε την εθνική αντίσταση.

Νικήσαμε τούς Γερμανούς που νικήθηκαν από τούς «συμμάχους» που σπείρανε τα ζιζάνια τού ένοπλου διχασμού στο λαό μας. Φύγανε λοιπόν οι Γερμανοί με τούς οποίους οι κομμουνιστές είχαν κρυφές κουβέντες πιο πριν, όπως ακριβώς και με τούς Εγγλέζους και τούς Σοβιετικούς. Κρυφά σύμφωνα, φανερά σύμφωνα και τα βρώμικα χρήματα των ξένων μισελλήνων να φτάνουν στα χέρια των ελληνόφωνων μισελλήνων.

Κι έτσι ακριβώς, με το που φύγανε οι Γερμανοί από την Ελλάδα, ευθύς αμέσως τη θέση τους πήρανε οι ελληνόφωνοι κομμουνιστές. Λίγο πιο πριν, οι ερυθρές κομμουνιστικές αντάρτικες ομάδες είχαν στραφεί κατά των απελευθερωτικών ενόπλων ομάδων των Ελλήνων Πατριωτών και Εθνικιστών. Τα συμφωνητικά τής δήθεν κυβέρνησης εθνικής ενότητος πήγαν στα σκουπίδια. Γέροι, γυναίκες, παιδιά, άμαχος πληθυσμός που ήταν υπέρ τής ενότητος τού λαού και τής πίστης, γίνανε θύματα κομμουνιστικών θηριωδιών.

Την επαύριον τής απελευθερώσεως, οι κομμουνιστές βάλθηκαν να καταλάβουν με την ένοπλη βία την εξουσία. Κι έτσι φτάσαμε στον Δεκέμβριο τού 1944, με τις βίαιες διαμαρτυρίες των αριστερών που εκδηλώθηκαν στο κέντρο των Αθηνών και επεκτάθηκαν με επιθέσεις στα αστυνομικά τμήματα τής χώρας. Το ΛΓ Αστυνομικό Τμήμα τής Καλλιθέας όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα έχει πάντα αναμμένη την κανδήλα εις μνήμη των νεκρών αστυνομικών από τις δολοφονικές σφαίρες των δήθεν λαϊκών προστατών.

3 Δεκεμβρίου, στα 1944, στο κέντρο των Αθηνών οι συγκρούσεις των κομμουνιστών μακελάρηδων με την αστυνομία γενικεύονται γρήγορα. Η απόφαση τής εγκληματικής αριστεράς είναι ειλημμένη. Θέλουν να προκαλέσουν τον τρίτο γύρο τού συμμοριτοπόλεμου μετά την κατοχή, ρίχνοντας την Ελλάδα από την Σκύλλα στη Χάρυβδη, υπηρετώντας τον παγκόσμιο σταυρωτή και τις μεγάλες δυνάμεις του. Να μη δικαιωθεί η Ελλάς ως μία εκ των νικητριών τού μεγάλου πολέμου, να μείνουν οι σκλαβωμένες πατρίδες μας στο ζυγό τους και οι δήθεν λεύτεροι Έλληνες στην υπηρεσία των κλεπτών γης και ψυχών.

Ιδού ο ξεκάθαρος σκοπός των κομμουνιστών, με την τάχα ηττοπαθή στάση των πολιτικών τους αντιπάλων βολική. Υπήρχαν όμως και υπάρχουν πάντα οι Έλληνες Εθνικιστές, ο Ελληνικός Στρατός, η Ελληνική Αστυνομία. Υπήρχαν και υπάρχουν πάντα οι Πιστοί και Πατριώτες Έλληνες, ακόμη κι όταν επικρατεί προσωρινά νεκρική σιγή, ηττοπάθεια και ραγιαδισμός.

Κι έτσι, όταν οι κομμουνιστές αποφάσισαν να καταλάβουν την πολιτεία ξεκινώντας από το μακελειό στα αστυνομικά τμήματα, σηκώθηκε μέγα τείχος αγίας και ελληνικής ψυχής στο στρατόπεδο τής Χωροφυλακής Μακρυγιάννη. Κατά την εξέλιξη τής ανταρσίας, οι κομμουνιστοσυμμορίτες κινήθηκαν αιφνιδίως, χωρίς βέβαια καμία προειδοποίηση, για να εξοντώσουν τούς νεαρούς εκπαιδευόμενους χωροφύλακες και να καταλάβουν την Σχολή Μακρυγιάννη.

Οι δυνάμεις των συμμοριτών ήταν μεγάλες σε έμψυχο δυναμικό και άρτια εξοπλισμένες σε στρατιωτικό οπλισμό. Όμως η Σχολή Χωροφυλακής βρισκόταν σε πολύ καλά χέρια. Οι επικεφαλής και το μαθητευόμενο προσωπικό των νέων στελεχών τής Ελληνικής Χωροφυλακής γνώριζαν τα εξελισσόμενα γεγονότα και τις σκέψεις των ελληνόφωνων εχθρών τής Πατρίδος μας. Η Σχολή Μακρυγιάννη φυλασσόταν επαρκώς σε όλες τις σκοπιές. Οι χωροφύλακές μας ανέμεναν την ώρα που θα κάνανε το ιερό χρέος τους. Και η ώρα αυτή έφτασε.

Τα πυροβόλα των κομμουνιστών έκαναν την αρχή. Οι συμμορίτες στη συνέχεια ξεκίνησαν τις επιθέσεις τους. Οι χωροφύλακες σκοποί δώσανε την πρώτη απάντηση και στη συνέχεια όλο το δυναμικό τής σχολής συμπτύχθηκε στις γραμμές αμύνης με την καθοδήγηση των επικεφαλείς τους. Μοναδικός σκοπός υπήρξε η απόκρουση των ξενοκίνητων εισβολέων και η νίκη των ιερών ελληνικών όπλων. Οι νεαροί χωροφύλακες βαφτίστηκαν στο ιερό ελληνικό αίμα για την διαφύλαξη τής Τιμής και τής ζωής τής Ελληνικής Φυλής.

Οι στιγμές τής μάχης τού στρατοπέδου Μακρυγιάννη υπήρξαν επικές. Το πολιτικό σαράκι δεν υπήρξε ποτέ στις καρδιές αυτών των υπέροχων νεαρών Ελλήνων μαχητών. Υπήρξε μονάχα η Πίστη και η Αγάπη στα αθάνατα ιδανικά τού Ελληνισμού. Τα τείχη επλήγησαν, αλλά δεν πέσανε ποτέ. Κάθε μαχητής τής ένδοξης Βασιλικής Χωροφυλακής και μια Ελλάδα. Όλοι οι Ήρωες Φύλακες τού Έθνους μας μια ψυχή και μια γροθιά ενωμένοι.

Οι μάχες εξελίχτηκαν σώμα με σώμα. Αλλά το σθένος τής ελληνικής ψυχής νίκησε. Αστυνομία, Στρατός και Χωροφυλακή δώσανε στο τέλος την χαριστική βολή στους κομμουνιστές μέχρι τις πρώτες ημέρες τού Ιανουαρίου τού 1945. Το Φρούριο νίκησε στο Πεδίο τής Τιμής. Κι αν δεν παρέμενε στη θέση του το πολιτικό σαράκι των παζαριών με τις «μεγάλες δυνάμεις», η Ελλάς θα κεφαλαιοποιούσε την στρατιωτική νίκη γενόμενη αυτόβουλη, αυτάρκης και μεγάλη γεωπολιτική δύναμη.

Αυτός είναι ο μέγας στρατηγικός στόχος που πρέπει να γίνει σήμερα πραγματικότητα από εμάς τούς συνεχιστές τής πολεμικής μας παράδοσης, τούς Αληθινούς Έλληνες, Πιστούς, Πατριώτες και Εθνικιστές. Κι έτσι θα δικαιωθούν τα ηρωικά αίματα και θα κάνουμε το ιερό χρέος μας στα παιδιά μας και στη Φυλή μας.