Για έναν νέο κώδικα προσήλωσης σε μια επιθετικά προσανατολισμένη εθνική στρατηγική. Νισάφι πια με όσους μας χτυπούν πισώπλατα

Νισάφι πια με τους Ροζάκηδες, τους Ηρακλείδηδες, τους Ντόκους και τον κάθε «συνετό» καλοθελητή που αναπαράγει ανέξοδα την τουρκική αν...

Νισάφι πια με τους Ροζάκηδες, τους Ηρακλείδηδες, τους Ντόκους και τον κάθε «συνετό» καλοθελητή που αναπαράγει ανέξοδα την τουρκική αναθεωρητική επιχειρηματολογία.

Δεν είναι δυνατόν σε αυτές τις συνθήκες, αυτοί οι κύριοι να γίνονται πρωτοσέλιδα στις τουρκικές φυλλάδες, κι εμείς να προσεγγίζουμε ως "θεμιτό" το "δικαίωμά" τους να χτυπούν την χώρα πισώπλατα.

Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η απουσία εθνικής στρατηγικής είναι εμφανής και συνακόλουθα είναι εμφανής και η απουσία ενός κώδικα προσήλωσης σε αυτήν, αλλά και διαχειριστικής προβολής της στον δημόσιο διάλογο, κατά τρόπο που να μετουσιώνεται σε πολλαπλασιαστή ισχύος της χώρας, και σε καταλυτική παράμετρο που ενιαιοποιεί την συνολική εκφορά ενός εθνικού λόγου τόσο στον εσωτερικό διάλογο όσο και στο επίπεδο της διπλωματίας πρωτίστως...

Όταν η χώρα δέχεται διαρκή και κλιμακούμενη απειλή που προσλαμβάνει τα χαρακτηριστικά πολεμικής επιχείρησης, και τα ρετάλια της πολιτικής ελίτ που ασκούν, συμμετέχουν στην άσκηση ή έχουν ασκήσει κατά το παρελθόν εξουσία, βγαίνουν στον δημόσιο διάλογο με τις πιο αντιφατικές και εθνικά επιζήμιες δηλώσεις, αναφερόμενα στον σκληρό πυρήνα της κρίσιμης εθνικής μας ατζέντας…

Τότε αυτό συνιστά ένα επικίνδυνο φαινόμενο που θα πρέπει να προβληματίσει τους πάντες, και θα πρέπει να μας προβληματίσει για δύο λόγους πρωτίστως...

Πρώτον γιατί αποδεικνύει ότι, τόσο στο χρόνο που προσδιορίζεται ως ανύποπτος, όσο και στις καθ’ όλα υποψιασμένες ημέρες και νύχτες που διανύουμε, οι περισσότεροι από δαύτους άσκησαν παρασιτική πολιτική και αμφιλεγόμενη διοίκηση, και την άσκησαν προσκολλημένοι και υπηρετώντας ή αβαντάροντας απροκάλυπτα, συγκροτημένα ισχυρά συμφέροντα ξένων κέντρων, απέναντι στα οποία η πατρίδα μας και τότε και τώρα, αντιμετωπίζεται ως φτηνό αναλώσιμο, ενώ οι ίδιοι λειτούργησαν ως κοινοί και αδίστακτοι διαμεσολαβητές σε αυτήν την καθ' όλα εκφυλιστική διαδρομή τους μέσα στον χρόνο.

Δεύτερον διότι επίσης αποδεικνύει ότι, η απουσία εθνικής στρατηγικής είναι εμφανής και συνακόλουθα είναι εμφανής και η απουσία ενός κώδικα προσήλωσης σε αυτήν, αλλά και διαχειριστικής προβολής της στον δημόσιο διάλογο, κατά τρόπο που να μετουσιώνεται σε πολλαπλασιαστή ισχύος της χώρας, και σε καταλυτική παράμετρο που ενιαιοποιεί την συνολική εκφορά ενός εθνικού λόγου τόσο στον εσωτερικό διάλογο όσο και...

στο επίπεδο της διπλωματίας πρωτίστως, έτσι ώστε να προσδίδεται ο απαραίτητος δυναμισμός που είναι ικανός να προσδιορίζει την φυσιογνωμία των στρατηγικών συμμαχιών αλλά και τα διέποντα τις διεθνείς σχέσεις της χώρας στην συγκεκριμένη ιστορική εποχή. Με αυτό το νοσηρό και εξόχως επικίνδυνο φαινόμενο, θα πρέπει να τελειώσουμε χθες.

• Είναι αδιανόητο να κλιμακώνονται οι επιθέσεις και οι απειλές τις οποίες δέχεται η χώρα...
• Να υπάρχει συγκεκριμένη ομάδα "συμμάχων" που ροκανίζει συστηματικά, άλλοτε απροκάλυπτα και άλλοτε με πισώπλατα χτυπήματα, το σύστημα των δικαίων τα οποία οχυρώνουν την θέση της με προφανή στόχο να την αποδυναμώσουν...

Και την ίδια στιγμή στο εσωτερικό της πατρίδας μας, να λειτουργεί ανεμπόδιστα και κυρίως προκλητικά, μια επικίνδυνη πέμπτη φάλαγγα που συντηρεί συγχύσεις και αποδομεί την αναγκαία εθνική ενότητα που επιβάλλεται να οικοδομηθεί στην βάση συγκεκριμένων στόχων και επιδιώξεων.

Είναι φανερό ότι σε αυτές τις συνθήκες, δεν υπάρχει η πολυτέλεια να στήνει ο καθένας το δικό του πηγαδάκι και να επιδίδεται στην δική του διατριβή με επίδικο τα κρίσιμα εθνικά διακυβεύματα και την μεθοδολογία που σχετίζεται με την διαχείρισή τους.

Η εθνική φωνή θα πρέπει να είναι μια ενιαία φωνή σε ότι αφορά την προβολή των εθνικών δικαίων και των αδιαπραγμάτευτων δικαιωμάτων, τα οποία στοχοποιεί η ρητορική των αντιπάλων, επιδιώκει να ακυρώσει στην πράξη η επιθετική τους πρακτική, και επιχειρούν να αποδυναμώσουν οι προσεταιρισμοί σκοπιμότητας στους οποίους καταφεύγουν οι αμφιλεγόμενοι σύμμαχοί μας.

Η ανάγκη λοιπόν να συμφωνήσουμε σε έναν κώδικα εσωτερικής αλλά και εξωστρεφούς επικοινωνιακής διαχείρισης που δεν θα αποδυναμώνει και δεν θα κατακερματίζει την εθνική επιχειρηματολογία ως προς την ουσία της, ενώ ταυτόχρονα θα συμβάλει στην τόνωση της κοινωνικής αυτοπεποίθησης, και θα κινείται στον αντίποδα των πρακτικών που συντηρούν την ηττοπάθεια και τον εθνικό διχασμό, είναι δεδομένη και μας αφορά όλους. Πολιτικό προσωπικό, ΜΜΕ, ακαδημαϊκή κοινότητα και πολίτες.

Η ευθύνη της κυβέρνησης που συντηρεί αυτήν την επικίνδυνη κατάσταση είναι προφανής και εμπνέει μόνο ανησυχία η ανοχή της σε αυτό το νοσηρό κλίμα που προϊδεάζει για σοβαρές εκπτώσεις ως προς την αποφασιστικότητά της την ώρα των κρίσιμων αποφάσεων.

Η Ελλάδα αυτήν την στιγμή, προέχει να πείσει για την αδιαπραγμάτευτη αποφασιστικότητά της να υπερασπιστεί τα αυτονόητα, και αυτή η αποφασιστικότητα δεν μπορεί να επιδεικνύεται αποσπασματικά, ούτε πολύ περισσότερο να υπονομεύεται στο πεδίο ενός υποτιθέμενα δημοκρατικού εσωτερικού πολιτικού διαλόγου, διότι μόνον έτσι μπορούν τα μηνύματα να είναι σαφή και με αποδέκτες τους πάντες. Η αναγκαία μεταστροφή λοιπόν επιβάλλεται να είναι ριζική και γενικευμένη. 

• Από την ουσιαστική αλλαγή πλεύσης στην διαχείριση του λαθρομεταναστευτικού μέχρι το τέλος της ανοχής απέναντι στις απαράδεκτες πρακτικές της γιάφκας των τουρκοπρακτόρων στην Κομοτηνή. 
• Και από την άμεση απομάκρυνση των κάθε λογής Ντόκων μέχρι τον άμεσο και επείγοντα εξαναγκασμό σε παραίτηση από κάθε δημόσιο και από κάθε αμειβόμενο αξίωμα των κηρύκων του συμβιβασμού και της μειοδοσίας, με παράλληλη αυστηροποίηση του πλαισίου που θα καθιστά απαγορευτική την διακίνηση αντίστοιχων αντιλήψεων στον δημόσιο διάλογο.

Η ανοχή απέναντι στην απροκάλυπτη δράση της πέμπτης φάλαγγας, δεν ήταν ποτέ στο παρελθόν και δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ούτε τώρα ούτε και στο μέλλον ως ζήτημα δημοκρατίας. Η ποινικοποίηση του φαινομένου θα πρέπει να είναι άμεση και η προβλεπόμενη τιμωρία των Νενέκων θα πρέπει να είναι παραδειγματική.

Νισάφι πια με τους Ροζάκηδες, τους Ηρακλείδηδες, τους Ντόκους και τον κάθε «συνετό» καλοθελητή που αναπαράγει ανέξοδα την τουρκική αναθεωρητική επιχειρηματολογία. Δεν είναι δυνατόν σε αυτές τις συνθήκες, αυτοί οι κύριοι να γίνονται πρωτοσέλιδα στις τουρκικές φυλλάδες, κι εμείς να προσεγγίζουμε ως "θεμιτό" το "δικαίωμά" τους να χτυπούν την χώρα πισώπλατα και να συντηρούν συγχύσεις και ηττοπάθεια στην ελληνική κοινωνία. Νισάφι...

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου