Ο Κυριάκος, ο Αλέξης και ο νόμος για τα πανεπιστήμια

  Αν ποτέ αποφασίσουμε να σπάσουμε το απόστημα αναζητώντας πρόσωπα με καθαρό βλέμμα, με ικανότητες, με αίσθημα δικαίου, με όραμα τότε μάλλον...

 

Αν ποτέ αποφασίσουμε να σπάσουμε το απόστημα αναζητώντας πρόσωπα με καθαρό βλέμμα, με ικανότητες, με αίσθημα δικαίου, με όραμα τότε μάλλον θα αρχίζει να ισιώνει το πράγμα.

Βλέπω χιλιάδες στους δρόμους να διαμαρτύρονται για το νόμο για τα ΑΕΙ. Πόσοι όμως γνωρίζουν καλά τι γίνεται μέσα στα ΑΕΙ; Φοιτητές, δημοσιογράφοι, βουλευτές πιθανότατα δεν έχουν ιδέα τι συμβαίνει μέσα.

Γράφει ο Δρ Θεοφάνης Α. Τσαπικούνης

Πρωί, πριν 15-17 χρόνια, περνάω την πόρτα εργαστηρίου σε ελληνικό πανεπιστήμιο. Μετά τους χαιρετισμούς και τα τυπικά βγαίνω για λίγο στον διάδρομο ώστε ο συνάδελφος καθηγητής να διεκπεραιώσει κάποια πράγματα και να μπορέσουμε μετά να μιλήσουμε. Εκείνη την στιγμή έρχεται μια καθαρίστρια με το καροτσάκι της που φέρει όλα τα απαραίτητα παρελκόμενα. Πιάνουμε την κουβέντα. Το σκηνικό επαναλαμβάνεται για όλη την υπόλοιπη εβδομάδα. Για μένα είναι μια ευκαιρία να μάθω. Η γνώση μας σε μεγάλο βαθμό προέρχεται από την ικανότητα μας να ακούμε τους άλλους.

Ένα πρωινό έρχεται η μεγάλη εξομολόγηση. Είμαστε μόνες το πρωί, ξεκινάμε στις 06.00 (αν θυμάμαι καλά) μου είχε πει, και είμαστε εκτεθειμένες στο κάθε περίεργο. Πριν από ….. είχε βιαστεί μια κοπέλα. Έχω μείνει άναυδος.

Έχω δει καταστροφές, καταλήψεις και βρωμιά,

Έχω δει εργαζόμενοι να χάνουν μισθούς από καθηγητές σε προγράμματα

Έχω δει υποψήφιους διδάκτορες να χάνουν το διδακτορικό από καθηγητές

Έχω δει καθηγητές να κλέβουν την εργασία υποψηφίων διδακτόρων και να την δημοσιεύουν για δική τους

Έχω δει να γίνονται διδάκτορες ενώ η δουλειά τους δεν άξιζε ούτε για μάστερ

Έχω ακούσει για διδακτορικά που στέλνονται κατ οίκον

Έχω ακούσει για πτυχία που στέλνονται κατ οίκον

Έχω ακούσει για εκλογές μελών δεπ που δεν συμβαίνουν ούτε σε τριτοκοσμικά πανεπιστήμια

Έχω δει καθηγητές να μην κάνουν τίποτε, απολύτως τίποτε. Να κάθονται και να πληρώνονται.

Έχω δει καθηγητές με 3,4 και 5 θέσεις (κομματικές πάντα)

Έχω δει καθηγητές να μην μπορούν να μιλήσουν και τα αμφιθέατρα να αδειάζουν στο 3^ο μάθημα

Έχω δει και φοιτητές, και έχω δει πολλά πράγματα αλλά εδώ προτιμώ να μην μιλήσω.

Έχω δει κομματικές φοιτητικές νεολαίες που τελικά καλό δεν κάνουν στο πανεπιστήμιο.

Έχω ακούσει για συμπλεύσεις κομμάτων και φοιτητικών παρατάξεων, για συμπλεύσεις προσώπων εκατέρωθεν με αμοιβαία οφέλη.

Βλέπω χιλιάδες στους δρόμους να διαμαρτύρονται για το νόμο για τα αει. Πόσοι όμως γνωρίζουν καλά τι γίνεται μέσα στα αει; Φοιτητές, δημοσιογράφοι, βουλευτές πιθανότατα δεν έχουν ιδέα τι συμβαίνει μέσα. Αυτοί που ξέρουν καλά είναι οι καθηγητές, οι εργαζόμενοι, οι υποψήφιοι διδάκτορες και οι συνδικαλιστές. Κανείς άλλος. Αν δεν μπορείς να δεις μέσα από το παραβάν τότε δεν ξέρεις. Αλλά ως γνωστόν, όλοι οι Έλληνες έχουν άποψη για όλα. Εξαίρεση είναι οι πολιτικοί, αυτοί έχουν παραφυάδες παντού.

Και όταν ολοκληρώσεις το διδακτορικό σου και είσαι καλός στην δουλειά σου και αντικειμενικός και ακομμάτιστος και ειλικρινής τότε μάλλον έμπλεξες.

Και όταν ένας διδάκτορας έχει αναπτύξει κάτι καλό και θέλει χρηματοδότηση τότε πέφτει πάνω στους βουλευτές της νδ, του συριζα και του πασοκ που όλοι μαζί με μια φωνή του λένε: υπάρχουν αναπτυξιακοί νομοί. Όμως δεν του λένε ότι έχουν καταστραφεί πολλοί από τους αναπτυξιακούς νόμους όταν η επιδότηση κάνει 3-4 χρόνια να έρθει και τα έξοδα τρέχουν.

Για όλα τα παραπάνω κανένας Κυριάκος, κανένας Αλέξης και καμία Φώφη αλλά και κανείς άλλος δεν θα πει κουβέντα γιατί απλά θέλουν το πανεπιστήμιο και όλο τον κόσμο του εγκλωβισμένους σε προβλήματα. Γιατί αν λυθούν τα προβλήματα τότε δεν θα χρειαζόμαστε τους πολιτικούς. Έτσι λοιπόν πρέπει να συντηρηθούν τα προβλήματα. Και ο νόμος για τα αει τώρα είναι απλά άλλο ένα μπαλάκι που πάει πέρα δοθε.

Και οι διαδηλώσεις αλλά και οι αστυνομικοί για την καταστολή, όλοι πιόνια στην μεγάλη σκακιέρα.

Είναι καταπληκτικό το πόσο αρέσει σε κάποιους, σε πολλούς δηλαδή, να είναι πιόνια. Το έχουν ανάγκη, το τραβάει ο οργανισμός τους. Γι αυτό εξ αλλού υπάρχουν και φεουδάρχες και αφεντικά, γιατί κάποιοι θέλουν να είναι δούλοι.

Και όλο αυτό το στηρίζουμε εμείς με την ψήφο μας. Συντηρούμε αυτή την μακριά αλυσίδα που δεν φαίνεται να σπάει με τίποτε.

Δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι, περιφερειάρχες, αντιπεριφερειάρχες, βουλευτές είναι της ίδιας συνομοταξίας και τους βάζουμε εμείς φύλακες του κομματικού κράτους, εμείς με την θέληση μας και την ψήφο μας.

Αν ποτέ αποφασίσουμε να σπάσουμε το απόστημα αναζητώντας πρόσωπα με καθαρό βλέμμα, με ικανότητες, με αίσθημα δικαίου, με όραμα τότε μάλλον θα αρχίζει να ισιώνει το πράγμα.

Άκουσα και την ομιλία Τσίπρα στην βουλή για το νομοσχέδιο Κεραμέως και μπορώ μετά βεβαιότητες να πω ότι είναι ένας ύμνος στον λαϊκισμό. Σε κανένα σημείο δεν αγγίζει την ουσία εκτός του σημείου που ομιλεί για την εξομοίωση ιδιωτικών κολεγίων με τα πανεπιστήμια. Μ αρέσει ιδιαίτερα που ξεκινάει λέγοντας λέει ότι θα μιλήσει 5-6 λεπτά και καταλήγει να μιλήσει 19 λεπτά. Τι δουλειά έχει ο Λιγνάδης και η Ικαρία στην εν λόγο ομιλία για το εν λόγο νομοσχέδιο;

https://www.youtube.com/watch?v=pUZTzzKw_K4&feature=emb_title&ab_channel=HellenicParliamentTV

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ακολουθήστε το ellinikiafipnisis.blogspot.com 

στο Facebook...

στο GAB...

στο Twitter

κοινοποιήστε το και στους φίλους σας!