Οι αθέατες περιβαλλοντικές κρίσεις που καταστρέφουν την ανθρωπότητα, για τις οποίες δεν ενδιαφέρονται αυτοί που «θέλουν το καλό σου» (Μέρος 3ο)

  Ποιες είναι οι πραγματικές περιβαλλοντικές κρίσεις που επηρεάζουν την ανθρωπότητα καθημερινά, αλλά αγνοούνται από πολλούς λεγόμενους «ακτι...

 

Ποιες είναι οι πραγματικές περιβαλλοντικές κρίσεις που επηρεάζουν την ανθρωπότητα καθημερινά, αλλά αγνοούνται από πολλούς λεγόμενους «ακτιβιστές» και «φιλάνθρωπους»...;

Μη γελιέστε, οι πραγματικές περιβαλλοντικές κρίσεις δεν συζητούνται στη Σύνοδο Κορυφής της G20, δεν αναφέρονται στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης και δεν θα λυθούν για εμάς από κυβερνήσεις, τραπεζίτες, φιλάνθρωπους ή τεχνοκράτες.

 

Πηγή: New Brave World

Του Ryan Matters

Μετάφραση: Απολλόδωρος – Συνεργάτης του Ελλήνων Αφύπνιση

 

Στο 1ο μέρος αυτής της σειράς, εξετάσαμε ένα πρόσφατο έγγραφο πολιτικής του Rockefeller που ζητά μετασχηματιστικές αλλαγές στην παραγωγή τροφίμων και πώς αυτό συνδέεται με τη νέα ατζέντα για τα τρόφιμα. Στο μέρος 2, εξετάσαμε τη σκοτεινή ιστορία των σύγχρονων αγροτικών επιχειρήσεων και ορισμένων από τις πλούσιες ελίτ και τα ιδρύματα που προωθούν τις γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες και τις επικίνδυνες τεχνολογίες γονιδιακής οδήγησης.

Στο μέρος 3, θα εξετάσουμε τις πραγματικές περιβαλλοντικές κρίσεις που επηρεάζουν την ανθρωπότητα καθημερινά, αλλά αγνοούνται από πολλούς λεγόμενους ακτιβιστές και "φιλάνθρωπους". Ξεκινώντας με...

ΤΡΟΦΗ ΕΛΛΕΙΜΑΤΙΚΗ ΣΕ ΘΡΕΠΤΙΚΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ

Εδώ και δεκαετίες, έγκριτοι επιστήμονες και στοχαστές μας προειδοποιούν για τις επιπτώσεις της κακής διατροφής στην υγεία. Μεταξύ αυτών είναι ο Sir Robert McCarrison, ο Dr Lawrence Plaskett, ο Weston Price και ο δύο φορές βραβευμένος με Νόμπελ, Dr Linus Pauling. Με την πάροδο των ετών, οι προειδοποιήσεις τους είτε αγνοήθηκαν, είτε ανατράπηκαν, είτε απαξιώθηκαν. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στα κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης για να βρει ισχυρισμούς του τύπου "τα συμπληρώματα βιταμινών δεν είναι παρά ακριβά ούρα".

Σε αυτό προστίθεται το γεγονός ότι οι γιατροί (ακόμη και αυτοί που ειδικεύονται στο έντερο) λαμβάνουν ελάχιστη έως καθόλου εκπαίδευση στη διατροφή. Όπως αναφέρεται στην εισαγωγή του A Physician's Handbook on Orthomolecular Medicine[ 1], "Υπάρχει ένα ευρύ φάσμα μη ενημερωμένων άπειρων απόψεων σχετικά με την πρακτική σημασία της ποιοτικής διατροφής στην καθημερινή μας ζωή". Αυτό γράφτηκε το 1977 και, δυστυχώς, φαίνεται να ισχύει ακόμα και σήμερα.

Το 2002, ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ δημοσίευσαν μια μελέτη με τίτλο Vitamins for Chronic Disease Prevention (Βιταμίνες για την πρόληψη χρόνιων ασθενειών). Αν και τα ευρήματά τους μπορεί να ήταν προφανή για τους ορθομοριακούς επαγγελματίες δεκαετίες πριν, τα συμπεράσματά τους δεν ήταν λιγότερο σημαντικά, αναγνωρίζοντας το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν καταναλώνουν τη βέλτιστη ποσότητα όλων των βιταμινών μόνο με τη διατροφή και (αν και με προσοχή) υποστηρίζοντας τη χρήση συμπληρωμάτων βιταμινών για όλους τους ενήλικες.

Ακόμα πιο σημαντικό, οι ερευνητές αναγνώρισαν τις εκτεταμένες επιπτώσεις στην υγεία από την μη βέλτιστη πρόσληψη βιταμινών (ακόμα και πάνω από τις τυπικές απαιτήσεις).

"... Η ανεπαρκής πρόσληψη βιταμινών είναι προφανώς αιτία χρόνιων ασθενειών. Πρόσφατα στοιχεία έχουν δείξει ότι τα μη βέλτιστα επίπεδα βιταμινών, ακόμη και πολύ πάνω από εκείνα που προκαλούν σύνδρομα ανεπάρκειας, αποτελούν παράγοντες κινδύνου για χρόνιες ασθένειες όπως οι καρδιαγγειακές παθήσεις, ο καρκίνος και η οστεοπόρωση. Ένα μεγάλο ποσοστό του γενικού πληθυσμού διατρέχει προφανώς αυξημένο κίνδυνο για το λόγο αυτό." (η έμφαση προστέθηκε).

Παρά τα σημαντικά ευρήματα όπως αυτά, σπάνια λαμβάνονται μέτρα για να διασφαλιστεί ότι οι άνθρωποι λαμβάνουν επαρκείς ποσότητες θρεπτικών συστατικών. Για παράδειγμα, φαίνεται ότι εκατοντάδες χιλιάδες θάνατοι θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο, αν η κυβέρνηση είχε ενεργήσει σύμφωνα με τα αδιάσειστα στοιχεία για τα οφέλη του φυλλικού οξέος.

Το φολικό οξύ μειώνει τα επίπεδα ομοκυστεΐνης, ενός αμινοξέος που σχετίζεται με καρδιακές προσβολές και εγκεφαλικά επεισόδια. Τα μη βέλτιστα επίπεδα φυλλικού οξέος μπορούν επίσης να προκαλέσουν ελαττώματα του νευρικού σωλήνα και να συμβάλουν στη δυσπλασία του τραχήλου της μήτρας, τον καρκίνο, την οστεοπόρωση και την ψυχική κατάθλιψη.

Η συνιστώμενη ημερήσια ποσότητα των περισσότερων θρεπτικών συστατικών είναι αναμφισβήτητα πολύ χαμηλή, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα οφέλη της βέλτιστης πρόσληψης. Επιπλέον, η ύπαρξη μιας απαίτησης για κάθε άτομο δεν λαμβάνει υπόψη τη μοναδικότητα του κάθε ατόμου.

Η βιταμίνη D έχει απασχολήσει πρόσφατα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης λόγω ερευνών που δείχνουν ότι είναι αποτελεσματική στην αντιμετώπιση του "Covid-19". Ωστόσο, η σημασία της βιταμίνης D, όχι μόνο για την πρόληψη των αναπνευστικών ασθενειών, αλλά και για τη θεραπεία μιας σειράς χρόνιων ασθενειών, είναι γνωστή εδώ και τουλάχιστον 20 χρόνια. Παρόλα αυτά, η ανεπάρκεια βιταμίνης D παραμένει ευρέως διαδεδομένη.

Σύμφωνα με τους ερευνητές Vasquez, Cannell και Manso,

"Η ανεπάρκεια/έλλειψη της βιταμίνης D είναι μια επιδημία στον ανεπτυγμένο κόσμο που μέχρι σήμερα δεν έχει λάβει επαρκή προσοχή από τους κλινικούς γιατρούς, παρά την τεκμηρίωση της επικράτησης, των συνεπειών και της επιτακτικής ανάγκης για καθημερινή χορήγηση συμπληρωμάτων σε επίπεδα πάνω από τις τρέχουσες ανεπαρκείς συστάσεις των 200-600 IU".

Ο λόγος γι' αυτό είναι διττός: πρώτον, οι γιατροί εργάζονται με βάση μια ξεπερασμένη αντίληψη, θεωρώντας τη βιταμίνη D μόνο ως θρεπτικό συστατικό για τα οστά (η έρευνα δείχνει ότι αυτό σαφώς δεν ισχύει). Και δεύτερον, οι εργαστηριακές εξετάσεις που μετρούν τα επίπεδα της βιταμίνης D έχουν ρυθμιστεί πολύ χαμηλά, υποτιμώντας τη φυσιολογική απαίτηση για υψηλότερα επίπεδα βιταμίνης D.

Η σοβαρότητα της ανεπάρκειας της βιταμίνης D (μια ανεπάρκεια που μπορεί εύκολα να διορθωθεί μέσω της χορήγησης συμπληρωμάτων ή της εκπαίδευσης σχετικά με τη σημασία της έκθεσης στον ήλιο), έχει οδηγήσει ορισμένους ερευνητές να αμφισβητήσουν την ηθική της αποτυχίας αντιμετώπισης ενός τόσο διαδεδομένου προβλήματος.

"Δεδομένου του βάθους και του εύρους των ερευνών με κριτές που τεκμηριώνουν τη συχνότητα και τις συνέπειες της υποβιταμίνωσης D, η μη διάγνωση και θεραπεία αυτής της διαταραχής είναι ηθικά αμφισβητήσιμη (ιδίως σε έγκυες γυναίκες) και δεν συνάδει με την παροχή ποιοτικής, επιστημονικά τεκμηριωμένης υγειονομικής περίθαλψης".

Όπως και με τη βιταμίνη D, παρά τις ογκώδεις έρευνες που αποδεικνύουν τα τεράστια οφέλη της, η έλλειψη μαγνησίου εξακολουθεί να είναι ευρέως διαδεδομένη. Παρόλο που σπάνια ενημερωνόμαστε για τη σημασία αυτού του μετάλλου, το μαγνήσιο είναι απαραίτητο για τις περισσότερες σωματικές διεργασίες και τα μη βέλτιστα επίπεδα μπορούν να οδηγήσουν σε ένα ευρύ φάσμα δυσάρεστων (και μερικές φορές θανατηφόρων) συμπτωμάτων.

Η σημασία του μαγνησίου εξηγείται σε ένα έγγραφο με τίτλο: "Magnesium in Prevention and Therapy" (Το μαγνήσιο στην πρόληψη και τη θεραπεία),

"Το μαγνήσιο είναι το τέταρτο πιο άφθονο μέταλλο στο σώμα. Έχει αναγνωριστεί ως συμπαράγοντας για περισσότερες από 300 ενζυματικές αντιδράσεις, όπου είναι ζωτικής σημασίας για τον μεταβολισμό της τριφωσφορικής αδενοσίνης (ATP). Το μαγνήσιο απαιτείται για τη σύνθεση του DNA και του RNA, την αναπαραγωγή και τη σύνθεση των πρωτεϊνών".

"Τα χαμηλά επίπεδα μαγνησίου έχουν συσχετιστεί με μια σειρά χρόνιων ασθενειών, όπως η νόσος του Αλτσχάιμερ, η αντίσταση στην ινσουλίνη και ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2, η υπέρταση, οι καρδιαγγειακές παθήσεις (π.χ. εγκεφαλικό επεισόδιο), οι ημικρανίες και η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ)".

Στο διαφωτιστικό βιβλίο της The Magnesium Miracle (Το Θαύμα του Μαγνησίου) [2], η Δρ. Carolyn Dean αφιερώνει πάνω από 600 σελίδες στη σημασία αυτού του σπάνια αναφερόμενου μετάλλου. Επισημαίνει επίσης τη σημαντική, αλλά συχνά παραγνωρισμένη, σχέση μεταξύ της έλλειψης μαγνησίου και των ψυχικών ασθενειών.

"Οι άνθρωποι δεν παθαίνουν άγχος, κρίσεις πανικού ή κατάθλιψη επειδή έχουν έλλειψη Valium ή Prozac. Το σώμα μας δεν χρειάζεται αυτές τις ουσίες για βασικές μεταβολικές διεργασίες. Ωστόσο, μπορούμε να αναπτύξουμε μια πληθώρα ψυχολογικών συμπτωμάτων λόγω έλλειψης μαγνησίου, μιας θρεπτικής ουσίας που απαιτεί ο οργανισμός μας".

Σύμφωνα με τον Dr Dean, οι εμπορικές φάρμες δεν αναπληρώνουν το εξαντλημένο έδαφος και το μαγνήσιο που απομένει δεν μπορεί να απορροφηθεί από τα φυτά λόγω των λιπασμάτων με υψηλή περιεκτικότητα σε κάλιο ή των υπολειμμάτων φυτοφαρμάκων. Έρευνες έχουν δείξει ότι η γλυφοσάτη, για παράδειγμα, δεσμεύεται με το μαγνήσιο, εμποδίζοντας την απορρόφηση.

Όπως αποδεικνύεται, οι ρίζες πολλών ελλείψεων θρεπτικών συστατικών μπορούν να εντοπιστούν στο έδαφος στο οποίο καλλιεργείται ένα μεγάλο μέρος των τροφίμων μας.

Το περιοδικό Life Extension συνέκρινε τους πίνακες τροφίμων του USDA από το 1963 έως σήμερα και διαπίστωσε μια εκπληκτική πτώση στην περιεκτικότητα σε θρεπτικά συστατικά. Ορισμένες βιταμίνες έχουν μειωθεί έως και 40%. Για παράδειγμα, η ποσότητα της βιταμίνης Α στα μήλα έχει μειωθεί από 90mg σε μόλις 53mg. Η ποσότητα του καλίου και του μαγνησίου στα λαχανάκια έχει μειωθεί από 400mg σε 170mg και από 57mg σε 9mg αντίστοιχα.

Παρόμοια τάση παρατηρείται σχεδόν σε όλα τα άλλα λαχανικά και φρούτα, γεγονός που υποδηλώνει ότι τα φρούτα και τα λαχανικά χάνουν το θρεπτικό τους περιεχόμενο με ταχείς ρυθμούς. Το πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι το USDA (Υπουργείο Γεωργίας των Ηνωμένων Πολιτειών) αρνείται να δράσει. Όταν το περιοδικό Organic Gardening Magazine επικοινώνησε με την Υπηρεσία Γεωργικών Ερευνών του USDA ρωτώντας αν ανησυχούν ότι οι Αμερικανοί μπορεί να μην λαμβάνουν επαρκή θρεπτικά συστατικά, απάντησαν με αδιαφορία.

"Το USDA προφανώς αδιαφορεί και δεν ενδιαφέρεται για την αποστράγγιση των βιταμινών, παρά την εντολή του να διασφαλίζει ασφαλή τρόφιμα υψηλής ποιότητας. Στην επιστολή της στο Organic Gardening, η κ. Johnson δήλωσε ότι το θρεπτικό περιεχόμενο των προϊόντων δεν είναι τόσο σημαντικό όσο πράγματα όπως η εμφάνιση και η μεγάλη απόδοση".

Για να μη νομίζει κανείς ότι η εξάντληση των θρεπτικών συστατικών είναι μια κρίση που αφορά μόνο τους Αμερικανούς, το ίδιο έχει διαπιστωθεί ότι ισχύει και στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Ο ειδικός σε μεταλλικά στοιχεία και μέλος της Γεωλογικής Εταιρείας, David Thomas, ανέλυσε την 6η έκδοση του βιβλίου The Composition of Foods των McCance και Widdowson και διαπίστωσε σοβαρή μείωση της περιεκτικότητας σε θρεπτικά συστατικά στα περισσότερα τρόφιμα στο Ηνωμένο Βασίλειο τα τελευταία 60 χρόνια. Σύμφωνα με τον Thomas,

"Οι McCance & Widdowson παρέχουν τα πιο λεπτομερή και εξελιγμένα ιστορικά αρχεία των θρεπτικών αξιών των τροφίμων που είναι διαθέσιμα σε οποιοδήποτε έθνος παγκοσμίως".

Αυτό καθιστά τα ευρήματα της μελέτης του ακόμη πιο ανησυχητικά. Η μελέτη του Thomas δεν περιορίζεται επίσης στα φρούτα και τα λαχανικά. Η ανάλυσή του αποκάλυψε μια δραστική πτώση της περιεκτικότητας σε θρεπτικά συστατικά (ιδίως σε βασικά μέταλλα) σε όλες σχεδόν τις ομάδες τροφίμων (αυτό περιλαμβάνει το κρέας και τα γαλακτοκομικά προϊόντα).

"Τα τελευταία 60 χρόνια υπήρξαν θεμελιώδεις αλλαγές στην ποιότητα και την ποσότητα των τροφίμων που έχουμε στη διάθεσή μας ως έθνος. Ο χαρακτήρας, η μέθοδος καλλιέργειας, η προετοιμασία, η πηγή και η τελική παρουσίαση των βασικών ειδών διατροφής έχουν αλλάξει σημαντικά σε βαθμό που η περιεκτικότητα σε ιχνοστοιχεία και μικροθρεπτικά συστατικά έχει μειωθεί σημαντικά".

Η κύρια κριτική στην έρευνα του Thomas είναι ότι οι αναλυτικές μέθοδοι ήταν λιγότερο ακριβείς στο παρελθόν και επομένως, είναι άκυρη η σύγκριση των περιεκτικοτήτων των θρεπτικών συστατικών. Ωστόσο, αυτός φαίνεται να είναι ένας ψευδής ισχυρισμός, καθώς οι ίδιοι οι McCance και Widdowson υποστηρίζουν ότι, αν και οι αναλυτικές μέθοδοι που χρησιμοποιούνταν στο παρελθόν θεωρούνται σήμερα "πρωτόγονες", δεν ήταν λιγότερο ακριβείς από τις πιο σύγχρονες μεθόδους ανάλυσης [3].

Η δεύτερη κριτική είναι ότι οι ποικιλίες των καλλιεργειών έχουν αλλάξει με την πάροδο των ετών, καθιστώντας οποιαδήποτε σύγκριση "όμοια προς όμοια" χωρίς νόημα. Ωστόσο, και αυτό το επιχείρημα χάνει τον στόχο, διότι, ακόμη και αν οι ποικιλίες των καλλιεργειών έχουν αλλάξει, αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι η θρεπτική αξία της διατροφής του μέσου ανθρώπου έχει μειωθεί σημαντικά.

Ο Thomas συνοψίζει τη σοβαρότητα αυτής της θρεπτικής κρίσης στο συμπέρασμα του εγγράφου του 2007:

"Σε τι δίλημμα έχουμε περιέλθει. Έρευνες από όλο τον κόσμο έχουν καταδείξει την πραγματικότητα της απώλειας μικροθρεπτικών συστατικών από τα τρόφιμά μας και παρέχουν αποδείξεις ότι οι ελλείψεις μικροθρεπτικών συστατικών υπονομεύουν σημαντικά την υγεία μας, συμβάλλοντας προς χρόνιες φυσιολογικές και ψυχολογικές ασθένειες σε ανθρώπους όλων των ηλικιών".

ΧΗΜΙΚΕΣ ΟΥΣΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΕΝΔΟΚΡΙΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ

Η μεταποιητική βιομηχανία είναι υπεύθυνη για την εκπομπή τεράστιων ποσοτήτων τοξικών χημικών ουσιών στο περιβάλλον και οι επιπτώσεις πολλών από αυτές είναι εντελώς άγνωστες.

Το Γραφείο Χημικής Ασφάλειας και Προστασίας από τη Ρύπανση (OCSPP) της EPA είναι ο οργανισμός που είναι υπεύθυνος για την προστασία των ανθρώπων από τους κινδύνους που εγκυμονούν τα φυτοφάρμακα και οι εκθέσεις σε τοξικές χημικές ουσίες. Το OCSPP κάνει δοκιμές για την αξιολόγηση των επιπέδων ανοχής διαφόρων χημικών ουσιών και αποφασίζει για τα μέγιστα επιτρεπόμενα επίπεδα υπολειμμάτων φυτοφαρμάκων στα τρόφιμα.

Ωστόσο, όπως ορθά υποστηρίζει ο John Kepner του BeyondPesticides.com,

"Οι εκθέσεις σε φυτοφάρμακα στον πραγματικό κόσμο δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά. Αντίθετα, είναι μια σειρά από περιστατικά που χαρακτηρίζονται από συνδυασμούς εκθέσεων".

Συνεχίζει λέγοντας ότι,

"Οι επιστήμονες υποστηρίζουν εδώ και χρόνια ότι οι τοξικές εκθέσεις σε φυτοφάρμακα πρέπει να μετρώνται όπως θα συνέβαιναν κανονικά, σε συνδυασμό μεταξύ τους. Ωστόσο, η ισχύουσα ομοσπονδιακή νομοθεσία δεν απαιτεί αυτού του είδους τις δοκιμές για τα φυτοφάρμακα που κυκλοφορούν στην αγορά, εκτός από πολύ περιορισμένες περιπτώσεις".

Είναι σοκαριστικό, σύμφωνα με την Αμερικανική Χημική Εταιρεία (ACS),

"Κανείς, ούτε καν η Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος, δεν γνωρίζει πόσες χημικές ουσίες χρησιμοποιούνται σήμερα".

Εάν η EPA δεν γνωρίζει καν πόσες χημικές ουσίες χρησιμοποιούνται σήμερα, πώς μπορεί να αξιολογήσει τις επιπτώσεις τους στην υγεία των ανθρώπων; Η απάντηση είναι ότι δεν μπορούν. Και οι λόγοι γι' αυτό πηγάζουν από τα υφιστάμενα ρυθμιστικά συστήματα της EPA, τα οποία έχουν δημιουργηθεί για να εξυπηρετούν τα εταιρικά συμφέροντα έναντι της υγείας του πληθυσμού. Αυτό περιγράφεται εκτενώς από τους Dawn Lester και David Parker στο βιβλίο τους What Really Make You Ill[4],

"Τα υφιστάμενα ρυθμιστικά συστήματα... ευνοούν όλο και περισσότερο τη βιομηχανία έναντι του καταναλωτή- επιτρέπουν την ταχεία κυκλοφορία προϊόντων στην αγορά, αλλά συνεπάγονται πολλές δυσκολίες για την απόσυρση των προϊόντων μετά την ανακάλυψη τυχόν δυσμενών επιπτώσεων".

Σαν να μην έφτανε η αποτυχία των ρυθμιστικών συστημάτων, οι πληροφοριοδότες εντός της EPA αποκάλυψαν πρόσφατα την τεράστια πίεση που ασκείται στους επιστήμονες εντός της υπηρεσίας για να ελαχιστοποιήσουν ή να αφαιρέσουν στοιχεία που υποδεικνύουν πιθανές δυσμενείς επιπτώσεις διαφόρων χημικών ουσιών. Ορισμένες από αυτές τις δυσμενείς επιπτώσεις περιλαμβάνουν νευρολογικές διαταραχές, γενετικές ανωμαλίες και καρκίνο.

Σύμφωνα με το The Intercept,

"Σε αρκετές περιπτώσεις, πληροφορίες σχετικά με κινδύνους διαγράφηκαν από τις αξιολογήσεις της υπηρεσίας χωρίς να ενημερωθούν ή να ζητηθεί η συγκατάθεση των επιστημόνων που τις συνέταξαν. Ορισμένες από αυτές τις περιπτώσεις οδήγησαν την EPA να αποκρύψει κρίσιμες πληροφορίες από το κοινό σχετικά με δυνητικά επικίνδυνες εκθέσεις σε χημικές ουσίες".

Ορισμένες από αυτές τις χημικές ουσίες μπορούν να διαταράξουν το ενδοκρινικό σύστημα. Το ενδοκρινικό σύστημα είναι αυτό που ρυθμίζει όλες τις βιολογικές διεργασίες του σώματος. Αυτό περιλαμβάνει την ανάπτυξη του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος, τη λειτουργία του αναπαραγωγικού συστήματος, τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και πολλά άλλα.

Το ενδοκρινικό σύστημα βασίζεται στη διατήρηση μιας λεπτής ισορροπίας διαφορετικών ορμονών, ορισμένες από τις οποίες υπάρχουν μόνο σε ίχνη. "Η δόση κάνει το δηλητήριο" εξακολουθεί να είναι το αποδεκτό δόγμα όσον αφορά την ασφάλεια ή την τοξικότητα των περισσότερων χημικών ουσιών. Ωστόσο, δεκαετίες έρευνας σχετικά με τις επιπτώσεις των χημικών ουσιών που διαταράσσουν το ενδοκρινικό σύστημα (EDCs) έχουν αποδείξει ότι αυτή η θεωρία είναι λανθασμένη. Στην πραγματικότητα, οι EDCs μπορούν να έχουν επιπτώσεις σε χαμηλές δόσεις που δεν προβλέπονται σε υψηλότερες δόσεις.

Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι, εδώ και πολλά χρόνια, δεν υπήρχαν δοκιμές για την αξιολόγηση των χημικών ουσιών ως προς τις πιθανές ενδοκρινικές διαταραχές. Ως αποτέλεσμα, καμία από τις πολλές χιλιάδες χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται σήμερα δεν έχει ελεγχθεί για τέτοιες επιδράσεις. Σύμφωνα με μια μελέτη του 2003 από τον Dr Theo Colborn,

"Ο κατάλογος των γνωστών ενδοκρινικών διαταρακτών που έχουν ένα ευρύ φάσμα μηχανισμών δράσης που μπορούν να επηρεάσουν την ανάπτυξη του εγκεφάλου αυξάνεται".

Για σχεδόν τρεις δεκαετίες, η Dr Theo Colborn αφιερώθηκε στη μελέτη των βλαβερών επιπτώσεων των χημικών ουσιών που προκαλούν ενδοκρινικές διαταραχές στη βιολογική ζωή και στο περιβάλλον. Το 2003, η Dr Colborn ίδρυσε το The Endocrine Disruption Exchange (TEDX), έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό που, επί 16 χρόνια, προσπαθούσε να "μειώσει την παραγωγή και τη χρήση χημικών ουσιών που παρεμβαίνουν στην υγιή λειτουργία των ορμονών".

Η έρευνά της τροφοδοτήθηκε, εν μέρει, από τη σχετικά πρόσφατη έκρηξη πολλών ασθενειών που σχετίζονται με το ενδοκρινικό σύστημα, συμπεριλαμβανομένων των αυτοάνοσων διαταραχών, του αυτισμού, του άσθματος, του διαβήτη, της θυρεοειδοπάθειας, της ΔΕΠΥ και ορισμένων μορφών καρκίνου. Η τελευταία ενημέρωση έγινε τον Σεπτέμβριο του 2018, ο κατάλογος TEDX με τους γνωστούς ενδοκρινικούς διαταράκτες περιλαμβάνει περίπου 1.482 χημικές ουσίες.

Αν και φαινομενικά πρόκειται για ένα μικρό ποσοστό όλων των χημικών ουσιών που χρησιμοποιούνται, ο κατάλογος αυτός περιλαμβάνει μόνο τις χημικές ουσίες που έχουν δείξει σημάδια ενδοκρινικής διαταραχής σε επιστημονικές έρευνες. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η συντριπτική πλειονότητα των χημικών ουσιών δεν έχει ελεγχθεί για τέτοιες ιδιότητες. Ως εκ τούτου, μπορούμε να είμαστε εύλογα βέβαιοι ότι ο πραγματικός αριθμός των χημικών ουσιών που προκαλούν ενδοκρινικές διαταραχές στο περιβάλλον μας είναι πολύ μεγαλύτερος.

Μεγάλο μέρος των ευρημάτων της Dr Colborn απηχείται στην έρευνα του Joseph Thornton, ερευνητή στο Ινστιτούτο Γης του Πανεπιστημίου Κολούμπια, ο οποίος ειδικεύεται στις καταστροφικές επιπτώσεις της οργανοχλωριωμένης ρύπανσης. Οι οργανοχλωράνθρακες είναι οργανικά μόρια που περιέχουν τουλάχιστον ένα ομοιοπολικά συνδεδεμένο άτομο χλωρίου. Ένα παράδειγμα γνωστού οργανοχλωριωμένου είναι το DDT, ένα εξαιρετικά τοξικό φυτοφάρμακο που χρησιμοποιήθηκε ευρέως κατά τις δεκαετίες του 1940 και 1950.

Στο βιβλίο του "Pandora’s Poison" (Το δηλητήριο της Πανδώρας) [5], ο Thornton γράφει ότι,

"Η παραγωγή αερίου χλωρίου από αλάτι δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την σκόπιμη και τυχαία παραγωγή ενός τεράστιου αριθμού νέων χημικών ουσιών που διαταράσσουν τα φυσικά συστήματα στο πιο θεμελιώδες επίπεδό τους. Η πρακτική της χημείας του χλωρίου έχει εξαπολύσει ένα πλήθος απρόβλεπτων χημικών και οικολογικών συνεπειών που οι πιο εξελιγμένες τεχνολογίες μας δεν είναι σε θέση να αποτρέψουν".

Πολλές οργανοχλωρίνες αντιστέκονται στη φυσική αποικοδόμηση και μπορούν να συσσωρευτούν στο περιβάλλον. Ορισμένες, όπως η διοξίνη, δεν διασπώνται καθόλου και παραμένουν στο περιβάλλον σχεδόν επ' αόριστον. Αυτό είναι απίστευτα ανησυχητικό αν αναλογιστεί κανείς ότι οι οργανοχλωριωμένες ουσίες απελευθερώνονται στο περιβάλλον σε τεράστιες ποσότητες (η βιομηχανία χλωρίου παράγει περίπου 40 εκατομμύρια τόνους αερίου χλωρίου κάθε χρόνο!).

Όπως εξηγεί ο Thornton, πολλές οργανοχλωρικές ενώσεις είναι περισσότερο διαλυτές στο λίπος παρά στο νερό. Αυτό οδηγεί στη συσσώρευσή τους στους λιπώδεις ιστούς των ζωντανών οργανισμών, ιδίως εκείνων που βρίσκονται κοντά στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας (δηλαδή των ανθρώπων). Σύμφωνα με τον Thornton,

"Τα είδη που βρίσκονται ψηλά στην τροφική αλυσίδα, όπως οι άνθρωποι, χρησιμεύουν ως ζωντανές δεξαμενές όπου αυτοί οι ρύποι συσσωρεύονται σε όλο και υψηλότερες συγκεντρώσεις".

Λόγω της μεγάλης διάρκειας ζωής τους, οι οργανοχλωριωμένες ουσίες ταξιδεύουν με τα ρεύματα του ανέμου, σχηματίζοντας ένα παγκόσμιο στρώμα ατμοσφαιρικής μόλυνσης με σοβαρές συνέπειες για την ανθρώπινη υγεία και ευημερία. Το βιβλίο του Thornton περιγράφει πώς η παραγωγή τοξικών χημικών ουσιών έχει γίνει ένα από τα "πιο ύπουλα περιβαλλοντικά προβλήματα της εποχής μας", συμβάλλοντας στην υπογονιμότητα, την καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος, τον καρκίνο και τις αναπτυξιακές διαταραχές.

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, οι ενδοκρινικοί διαταράκτες μπορούν να επηρεάσουν την εμβρυϊκή ανάπτυξη του αναπαραγωγικού συστήματος, γεγονός που μπορεί μερικές φορές να οδηγήσει σε ερμαφροδιτισμό. Πράγματι, έρευνες έχουν διαπιστώσει ότι ένας αυξανόμενος αριθμός παιδιών γεννιέται με "διαφυλική παραλλαγή" (δηλαδή με διφορούμενα γεννητικά όργανα).

Στο βιβλίο του, Revolve: Man's Scientific Rise to Godhood (Revolve - Η επιστημονική άνοδος του ανθρώπου στη θεότητα) [6], ο Aaron Franz εγείρει την ανησυχητική πιθανότητα ότι η εκτεταμένη μόλυνση του περιβάλλοντος με EDCs μπορεί να είναι μια σκόπιμη πράξη, η οποία αποσκοπεί στην προώθηση του μετανθρωπιστικού στόχου της δημιουργίας ενός ανδρόγυνου ανθρώπου.

"Τόσο η ανδρική όσο και η γυναικεία δύναμη έχουν στοχοποιηθεί για καταστροφή. Όχι μόνο έχουν μπερδευτεί οι ρόλοι των φύλων μας, αλλά στην πραγματικότητα έχουμε βομβαρδιστεί και χημικά. Μας έχει γίνει χημικός πόλεμος για να καταστραφεί το βιολογικό μας φύλο".

Όπως εξηγεί ο Franz στο βιβλίο του, οι τρανσουμανιστές αντιμετωπίζουν αρκετά σοβαρά την ανάγκη υπέρβασης του φύλου, μια έννοια που οι ερευνητές ονομάζουν "μεταφυλετισμό". Οι τρανσουμανιστές βλέπουν το φύλο ως κάτι που μας περιορίζει και επιδιώκουν να το ξεπεράσουν χρησιμοποιώντας τεχνολογικά μέσα.

Ένας άλλος περιβαλλοντικός ρύπος που μπορεί να επηρεάσει το ενδοκρινικό σύστημα είναι η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία.

ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚH ΑΚΤΙΝΟΒΟΛIΑ

Με αφορμή την προγραμματισμένη ανάπτυξη της κάλυψης 5G στην ΕΕ και τις ΗΠΑ το 2018, ο Martin Pall (ομότιμος καθηγητής Βιοχημείας και Βασικών Ιατρικών Επιστημών στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον), συνέταξε μια λεπτομερή έκθεση, περιγράφοντας οκτώ πιθανές παθοφυσιολογικές επιδράσεις που θα παρατηρηθούν ως αποτέλεσμα της αυξημένης έκθεσης στην ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία.

Οι επιπτώσεις αυτές περιλαμβάνουν νευρολογικές επιδράσεις, ενδοκρινικές διαταραχές, οξειδωτικό στρες, μεταλλάξεις του DNA, μειωμένη γονιμότητα και καρκίνο. Ο καθηγητής Pall συνόψισε τις σκέψεις του σχετικά με την ανάπτυξη του 5G χαρακτηρίζοντάς το "την πιο ανόητη ιδέα που είχε ποτέ κανείς στην ιστορία του κόσμου".

Η ανησυχία για το 5G προήλθε εν μέρει λόγω του γεγονότος ότι η νέα τεχνολογία δεν υποβλήθηκε σε καμία δοκιμή ασφαλείας. Οι ανησυχίες σχετικά με την αυξανόμενη έκθεση στην ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία είναι εύλογες, λαμβάνοντας υπόψη τα ευρύτατα στοιχεία που διαθέτουμε για το ότι η έκθεση αυτή προκαλεί βιολογική βλάβη. Στην πραγματικότητα, ο καθηγητής Pall εκτιμά ότι υπάρχουν πάνω από 14.000 επιστημονικές μελέτες που έχουν αξιολογηθεί από ομοτίμους και δείχνουν δυσμενείς επιπτώσεις από τα ΗΜΠ σε επίπεδα κάτω από τις κατευθυντήριες γραμμές ασφαλείας[7].

Μελέτες έχουν ήδη αποδείξει ότι η ακτινοβολία του κινητού τηλεφώνου και μόνο μπορεί να μειώσει τον αριθμό και την κινητικότητα του σπέρματος στους άνδρες. Μια μετα-ανάλυση του 2017 διαπίστωσε μια ανησυχητική μείωση του αριθμού των σπερματοζωαρίων μεταξύ των ανδρών σε τεχνολογικά προηγμένα έθνη. Οι ερευνητές γράφουν ότι "απαιτείται επειγόντως έρευνα σχετικά με τα αίτια αυτής της συνεχιζόμενης μείωσης". Ωστόσο, εάν η αιτία προέρχεται από μια τεχνολογία που προωθείται από μια από τις πλουσιότερες και ισχυρότερες βιομηχανίες στον κόσμο, είναι απίθανο να διεξαχθεί περαιτέρω έρευνα.

Μελέτες έχουν δείξει ότι τα ΗΜΠ (EMF) μπορούν να προκαλέσουν οξειδωτικό στρες. Υποτίθεται ότι αυτό μπορεί με τη σειρά του να οδηγήσει στην εμφάνιση μιας σειράς νευροψυχιατρικών διαταραχών, μερικές από τις οποίες έχουν δει αυξανόμενη επικράτηση στη σύγχρονη κοινωνία μας. Σε αυτές περιλαμβάνονται η αϋπνία, η κόπωση, οι πονοκέφαλοι, η κατάθλιψη, το άγχος, η ευερεθιστότητα ή, ακόμη χειρότερα, ο αυτισμός.

Μια άλλη γνωστή επίδραση της έκθεσης στα ΗΜΠ είναι ο αυξημένος κίνδυνος καρκίνου. Μια μελέτη ύψους 25 εκατομμυρίων δολαρίων που διεξήχθη από το Εθνικό Τοξικολογικό Πρόγραμμα (NTP) διαπίστωσε αύξηση της συχνότητας εμφάνισης καρκίνου του εγκεφάλου και της καρδιάς σε ζώα που εκτέθηκαν σε ΗΜΠ κάτω από τις κατευθυντήριες γραμμές "ασφαλείας" της ICNIRP. Τελικά, ακόμη και ο Διεθνής Οργανισμός Έρευνας για τον Καρκίνο (παράρτημα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας) αναγκάστηκε να χαρακτηρίσει τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία ραδιοσυχνοτήτων ως "πιθανώς καρκινογόνα για τον άνθρωπο".

Οι έρευνες δείχνουν ότι τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία συμβάλλουν επίσης στη μείωση των πληθυσμών εντόμων και πτηνών σε όλο τον κόσμο. Στο διαφωτιστικό βιβλίο του The Invisible Rainbow[8], ο Arthur Firstenberg καταγράφει τη ραγδαία μείωση πολλών ειδών εντόμων και πουλιών, συμπεριλαμβανομένου του ταπεινού σπουργιτιού του σπιτιού.

"Μια μελέτη που διεξήχθη από τον ζωολόγο Sainudeen Pattazhy στην Κεράλα της Ινδίας κατά τη διάρκεια του 2008 και του 2009 διαπίστωσε ότι τα σπουργίτια σπιτιών είχαν σχεδόν εξαφανιστεί εκεί... Το συμπέρασμα του Pattazhy είναι το ίδιο με αυτό του Balmori: οι κεραίες κινητής τηλεφωνίας δεν αφήνουν στα σπουργίτια κανένα μέρος για να ζήσουν"

Στη συνέχεια, παραθέτει τα εξής λόγια του Pattazhy:

"Η συνεχής διείσδυση της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας μέσω του σώματος των πτηνών επηρεάζει το νευρικό τους σύστημα και τις ικανότητες πλοήγησης. Γίνονται ανίκανα για πλοήγηση και αναζήτηση τροφής. Τα πουλιά που φωλιάζουν κοντά σε πύργους διαπιστώνεται ότι εγκαταλείπουν τη φωλιά μέσα σε μία εβδομάδα"

Οι πληθυσμοί των μελισσών μειώνονται επίσης σε ορισμένες περιοχές σε όλο τον κόσμο. Αν και ο λόγος γι' αυτό μπορεί να είναι πολύπλευρος, η έρευνα δείχνει ότι μία από τις αιτίες μπορεί να είναι η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Μια εργασία του 2019 που δημοσιεύθηκε στο Science of The Total Environment διαπίστωσε ότι η χρόνια έκθεση σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία ραδιοσυχνοτήτων (RF-EMF) μείωσε σημαντικά την εκκόλαψη των βασιλισσών των μελισσών. Άλλες μελέτες έχουν διαπιστώσει ανησυχητικές αλλαγές στη συμπεριφορά των μελισσών που εκτίθενται σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία.

Παρά όλα αυτά τα στοιχεία που υποδεικνύουν βιολογική βλάβη, ελάχιστα έχουν γίνει για τη μείωση της έκθεσης των ανθρώπων σε επιβλαβή ακτινοβολία RF. Αυτή η ολοένα και πιο σοβαρή περιβαλλοντική κρίση θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν οι αρχές είχαν θέσει σε εφαρμογή επαρκή μέτρα ασφαλείας. Ωστόσο, όπως συμβαίνει με τη Μεγάλη Φαρμακοβιομηχανία και τη Μεγάλη Αγροτική Βιομηχανία, η Μεγάλη Ασύρματη Βιομηχανία είναι μια βιομηχανία πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων που βάζει το κέρδος και τον έλεγχο πάνω από το ηθικά και δεοντολογικά σωστό.

Σε ένα άρθρο του 2018, ο Paul Héroux, Ph.D., καθηγητής ηλεκτρομαγνητικής τοξικολογίας στο Πανεπιστήμιο McGill, διευκρινίζει τη διαφθορά που παραμονεύει στους ρυθμιστικούς φορείς που καθορίζουν και επιβλέπουν τις κατευθυντήριες γραμμές ασφαλείας για την ακτινοβολία RF.

"...Έχοντας επίγνωση των τεράστιων δυνατοτήτων αυτής της αγοράς [δηλαδή της βιομηχανίας ασύρματων δικτύων], οι μηχανικοί κατάφεραν να χαρακτηρίσουν αυτές τις ακτινοβολίες ακίνδυνες, μέσα από 50 χρόνια συνεχών προσπαθειών, διεισδύοντας και μονοπωλώντας τις επιτροπές τυποποίησης".

Οι λεγόμενες "κατευθυντήριες γραμμές ασφαλείας" καθορίζονται από τη Διεθνή Επιτροπή για την Προστασία από Μη Ιονίζουσες Ακτινοβολίες (ICNIRP), έναν οργανισμό που ισχυρίζεται ότι στόχος του είναι η "προστασία των ανθρώπων και του περιβάλλοντος από τις δυσμενείς επιπτώσεις των μη ιονίζουσων ακτινοβολιών (NIR)". Ωστόσο, σε μια έκθεση με τίτλο The International Commission on Non-Ionizing Radiation Protection: Conflicts of interest, corporate capture and the push for 5G (Η Διεθνής Επιτροπή για την Προστασία από τις Μη Ιονίζουσες Ακτινοβολίες - Συγκρούσεις συμφερόντων, εταιρική αιχμαλωσία και η προώθηση του 5G) των Klaus Buchner και Michèle Rivasi, καταλήγουν σε ένα μάλλον διαφορετικό συμπέρασμα σχετικά με τη φύση της ICNIRP.

"Η ICNIRP αυτοπαρουσιάζεται και περιγράφεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα μέσα ενημέρωσης ως μια ανεξάρτητη διεθνής επιτροπή που δίνει συμβουλές βάσει επιστημονικών στοιχείων. Πιστεύουμε ότι υπάρχουν διάφοροι λόγοι για να αμφισβητηθεί αυτή η (αυτο)εικόνα".

Μια σημαντική διαπίστωση των Buchner και Rivasi είναι ότι η πλειονότητα των επιστημόνων της ICNIRP έχει ολοκληρώσει ή διεξάγει επί του παρόντος έρευνα που χρηματοδοτείται (τουλάχιστον εν μέρει) από τη βιομηχανία. Διαπίστωσαν επίσης ότι οι νέες κατευθυντήριες γραμμές για την ασφάλεια των ραδιοσυχνοτήτων που δημοσίευσε η ICNIRP το 2020 ήταν αποτέλεσμα της συνεργασίας με το IEEE (Ινστιτούτο Ηλεκτρολόγων και Ηλεκτρονικών Μηχανικών) και το ICES (Διεθνής Επιτροπή Ηλεκτρομαγνητικής Ασφάλειας), δύο οργανισμούς που συνεργάζονται στενά με μεγάλες εταιρείες τηλεπικοινωνιών.

Το 2014, ο ΠΟΥ δημοσίευσε ένα σχέδιο μονογραφίας για τα πεδία ραδιοσυχνοτήτων και την υγεία για δημόσια σχόλια. Ωστόσο, 5 από τα 6 μέλη της βασικής ομάδας που ήταν υπεύθυνη για το σχέδιο ήταν συνδεδεμένα με το ICNIRP, μια κατάφωρη σύγκρουση συμφερόντων. Ένα άρθρο του 2017 περιγράφει μια μεταγενέστερη συνάντηση στον ΠΟΥ, όπου οι αξιωματούχοι έδειξαν ελάχιστο ενδιαφέρον για συνεργασία με τους επιστήμονες που κλήθηκαν να παρουσιάσουν στοιχεία σχετικά με τις αρνητικές επιπτώσεις των ΗΜΠ στην υγεία. Το άρθρο καταλήγει ως εξής:

"Λαμβάνοντας υπόψη τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα που έχουν ενσωματωθεί στις κατευθυντήριες γραμμές της ICNIRP και τους δεσμούς αρκετών από τα μέλη εμπειρογνωμόνων της με τη βιομηχανία, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για μια μεγάλη σύγκρουση συμφερόντων που θα υπονομεύσει σοβαρά όχι μόνο την αξιοπιστία της μονογραφίας για την ακτινοβολία RF αλλά και την αξιοπιστία του ΠΟΥ ως προστάτη της παγκόσμιας υγείας".

Η αυξανόμενη πυκνότητα της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας στο έδαφος δεν συγκρίνεται με τον επικείμενο βομβαρδισμό από το διάστημα. Στο ενημερωτικό δελτίο του Ιανουαρίου 2022, ο Arthur Firstenberg συγκεντρώνει τον αριθμό των λειτουργούντων, εγκεκριμένων και προτεινόμενων δορυφόρων χαμηλής τροχιάς, καταλήγοντας στον εντυπωσιακό αριθμό των 441.449 δορυφόρων. Σε αυτό το σύνολο περιλαμβάνονται πάνω από 40.000 δορυφόροι της SpaceX (εκ των οποίων σχεδόν 12.000 έχουν ήδη εγκριθεί), οι οποίοι σχεδιάζεται να αποτελέσουν μέρος του δικτύου "Starlink" του Elon Musk, παρέχοντας πρόσβαση 5G σε όλο τον κόσμο. Ο Firstenberg γράφει ότι,

"Ενώ η προσοχή ενός τρομοκρατημένου κόσμου ήταν καρφωμένη σε έναν ιό και ενώ η ανησυχία για την ακτινοβολία επικεντρώθηκε στο 5G στο έδαφος, η επίθεση στον ουρανό έχει λάβει αστρονομικές διαστάσεις".

Έχουν εμφανιστεί αναφορές που υποστηρίζουν ότι η FCC, χορηγώντας στον Musk την άδεια να εκτοξεύσει τόσους πολλούς δορυφόρους, παραβίασε την Εθνική Πράξη Περιβαλλοντικής Πολιτικής (NEPA), παραλείποντας να αξιολογήσει τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις από την ανάπτυξη τόσων πολλών δορυφόρων σε χαμηλή γήινη τροχιά.

Σύμφωνα με τον Firstenberg, οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις θα είναι καταστροφικές. Είναι γνωστό ότι οι εκπομπές από τις εκτοξεύσεις πυραύλων βλάπτουν το στρώμα του όζοντος, αλλά αυτό για το οποίο ανησυχεί περισσότερο ο Firstenberg είναι οι επιπτώσεις στην ιονόσφαιρα.

"Αυτό στο οποίο όλοι εθελοτυφλούν εντελώς είναι η επίδραση όλων των ακτινοβολιών από τους δορυφόρους στην ιονόσφαιρα και κατά συνέπεια στη ζωτική δύναμη κάθε έμβιου όντος... Το κύκλωμα που δημιουργείται από την ιονόσφαιρα και που ρέει αέναα μεταξύ του Γιανγκ (θετικού) ουρανού και του Γιν (αρνητικού) της γης. Το κύκλωμα που μας συνδέει με τη γη και τον ουρανό και που ρέει μέσα από τους μεσημβρινούς μας δίνοντάς μας ζωή και υγεία. Ένα κύκλωμα που δεν πρέπει να μολύνεται με συχνότητες που εκπέμπονται από εκατό χιλιάδες δορυφόρους, μερικές από τις ακτίνες των οποίων θα έχουν πραγματική ισχύ έως και δέκα εκατομμύρια βατ. Αυτό είναι σκέτη παραφροσύνη και μέχρι στιγμής κανείς δεν δίνει σημασία"

Η ΚΛΙΜΑΤΙΚH ΚΡIΣΗ: ΔΕΝ ΕIΝΑΙ ΑΥΤO ΠΟΥ ΝΟΜIΖΕΤΕ.

Ενώ δίνεται μεγάλη έμφαση στην ανάγκη μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και δισεκατομμύρια δολάρια διοχετεύονται σε σκοτεινά ταμεία για το κλίμα, φαίνεται ότι κανένας από την παγκόσμια "ελίτ" δεν ενδιαφέρεται να καταπολεμήσει τις προαναφερθείσες κρίσεις.

Πρέπει να αναρωτηθούμε: τι γίνεται για την αναπλήρωση της περιεκτικότητας των τροφίμων μας σε θρεπτικά συστατικά; Τι μέτρα λαμβάνουν οι υπηρεσίες προστασίας του περιβάλλοντος για την απαγόρευση των τοξικών χημικών ουσιών και την απομάκρυνση των οργανοχλωριωμένων ουσιών από την ατμόσφαιρα; Τι γίνεται για να μειωθεί η έκθεσή μας στην επιβλαβή ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία και να καθιερωθούν ασφαλέστερες μέθοδοι επικοινωνίας;

Μη γελιέστε, οι πραγματικές περιβαλλοντικές κρίσεις δεν συζητούνται στη Σύνοδο Κορυφής της G20, δεν αναφέρονται στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης και δεν θα λυθούν για εμάς από κυβερνήσεις, τραπεζίτες, φιλάνθρωπους ή τεχνοκράτες.

 

ΑΝΑΦΟΡΕΣ

[1] Roger J. Williams and Dwight K. Kalita. A Physician’s Handbook on Orthomolecular Medicine. 1977.
[2] Carolyn Dean, M.D, N.D. The Magnesium Miracle. 2003.
[3] Food Standards Agency (2002) McCance and Widdowson’s The Composition of Foods, Sixth summary edition. Cambridge: Royal Society of Chemistry. (see the foreword to the 5th edition).
[4] Dawn Lester, David Parker. What Really Makes You Ill: Why Everything You Thought You New About Disease Is Wrong. 2019.
[5] Joseph Thornton. Pandora’s Poison: Chlorine, Health and a New Environmental Strategy. 2001.
[6] Aaron Franz. Revolve: Man’s Scientific Rise to Godhood. 2012.
[7] Interview with Martin L. Pall, PhD, “How Wireless Causes Harm”. 5G Summit. 2019.
[8] Arthur Firstenberg. The Invisible Rainbow, a History of Electricity and Life. 2017.

 Σχολιάστε το άρθρο μας

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.  To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.

Ακολουθήστε το ellinikiafipnisis.blogspot.com 

στο Facebook...

στο GAB...

στο Twitter

κοινοποιήστε το και στους φίλους σας!