Ο πόλεμος που αλλάζει τον κόσμο...

  Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι η γεωπολιτική έκρηξη που αλλάζει τελικά ολόκληρο τον κόσμο στην Παγκόσμια Νήσο (Ευρασία και Αφρική) και δημι...

 

Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι η γεωπολιτική έκρηξη που αλλάζει τελικά ολόκληρο τον κόσμο στην Παγκόσμια Νήσο (Ευρασία και Αφρική) και δημιουργείται τελικά ο νέος πολυπολικός κόσμος, με νέες ηγεμονικές δυνάμεις  και στρατηγικούς σχηματισμούς.

Μετά τον πόλεμο αυτό, η Ουκρανία δεν θα είναι η ίδια, ενώ όπως πολλοί εκτιμούν, θα υπάρξει συνέχεια στα Βαλκάνια (Κόσοβο, Βοσνία, Σερβία), ενώ η μητέρα των μαχών θα γίνει στην Κινεζική Θάλασσα, όπου θα συγκρουστούν οι δύο μεγάλοι στρατηγικού αμυντικοί σχηματισμοί, το ΝΑΤΟ, με την Ευρώπη, ΉΠΑ και Αυστραλία και από την άλλη η νέα Υπερδύναμη (Ρωσία, Κίνα, Ινδία και αραβικές χώρες)

 

Του Αντ/γου ε.α. Ιωάννη Αθ. Μπαλτζώη*

Κείμενο διάλεξης στο ΙΗΑ ΖΟΟΜ της 31ης Μαρτίου 2022

Ευχαριστώ τον πρόεδρο Captain Rigo και τα μέλη του ΔΣ  του ΙΗΑ, για την τιμητική πρόσκληση να μιλήσω σήμερα ενώπιόν σας, για μια εισβολή ένα πόλεμο, όχι μακριά από μας, στην Ευρώπη, τον πόλεμο της Ουκρανίας.   Ζούμε στιγμές ιστορικές και τραγικές ταυτόχρονα, με έναν πόλεμο στην Ουκρανία, που επισκιάζει και κυριαρχεί παντός ετέρου θέματος και γεγονότος. Η προσπάθειά μου είναι να σας μιλήσω χωρίς συναισθηματισμούς ή  ψυχική φόρτιση, αλλά με γνώμονα την αντικειμενικότητα και την παρουσίαση της αλήθειας, όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι, χωρίς να επικαλούμαι το αλάθητο της ανάλυσής μου.

Ξεκινώ από τα βασικά. Είναι απολύτως σαφής  και ομόφωνη η καταδίκη της Ρωσίας για την εισβολή αυτή σε μια άλλη χώρα   και όλοι θα πρέπει να είμαστε αλληλέγγυοι προς τον δοκιμαζόμενο και θανάσιμα πληττόμενο ουκρανικό λαό και ιδιαίτερα τους αμάχους. Ειδικότερα εμείς οι Έλληνες θα πρέπει να είμαστε ευαίσθητοι, ενεργοί και καταγγελτικοί για το γεγονός της παράνομης εισβολής ενός χριστιανικού κράτους, της Ρωσίας κατά ενός άλλου ανεξάρτητου χριστιανικού κράτους, της Ουκρανίας, που συνεχίζεται για 36η ημέρα. Και τούτο γιατί στον  Ελληνισμό (Ελλάδα και Κύπρο)  υπάρχει ακόμη συνεχώς επί 48 χρόνια, η χαίουσα πληγή της βάρβαρης εισβολής της Τουρκίας στην Κύπρο.  Και θα έπρεπε η ελληνική πολιτική και πολιτειακή ηγεσία της πατρίδος να είχε αρπάξει την μοναδική ευκαιρία και να  αναδεικνύει σε κάθε περίπτωση την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την παράνομη κατοχή του 37% της Μεγαλονήσου, από τον επιτήδειο πονηρό και δήθεν ουδέτερο, την Τουρκία. Μια ευκαιρία που δυστυχώς η Ελλάδα όχι μόνο δεν την εκμεταλλεύεται, αλλά  «ξεπλένει» και την τουρκική επιθετικότητα και τον επικίνδυνο αναθεωρητισμό της, όπως και την καταπάτηση σε καθημερινή βάση της εθνικής μας κυριαρχίας.

Μια Τουρκία, που πουλάει όπλα στην Ουκρανία, συμμαχεί με την Ρωσία, αγοράζοντας μάλιστα και όπλα, αν και μέλος του ΝΑΤΟ και συνομιλεί με αξιώσεις υψηλής σπουδαιότητας συμμάχου με τις ΗΠΑ.  Και αναλαμβάνει πρωτοβουλίες ειρηνευτικές μεταξύ των εμπολέμων και διοργανώνει συναντήσεις  προβάλλοντας τον εαυτό της σε προστάτη και θεματοφύλακα  της ειρήνης (sic), η Τουρκία που έχει εισβάλει σε τέσσερις χώρες (Κύπρος, Ιράκ, Συρία, Λιβύη) κατέχοντας παράνομα εδάφη των χωρών αυτών.

Οι αναλύσεις στην Ελλάδα για την σύγκρουση στην Ουκρανία γίνεται σήμερα σε συνθήκες υστερίας, προπαγάνδας, ιδεολογίας και  ψεύδους και όχι σε συνθήκες  ρεαλισμού, γνώσης,  μνήμης  και ιδιαίτερα του εντοπισμού των αιτιών που την προκάλεσαν.  Η  μονομερής παρουσίαση  των γεγονότων, επιχειρεί συνειδητά ή ασυνείδητα να συσκοτίσει την κατανόηση των αιτιών που δημιουργούν ένα γεγονός. Η υστερία συνεπικουρεί  την διέγερση του θυμικού και στοχεύει να αποκλείσει την λειτουργία του λογικού. Έτσι θα προσπαθήσουμε με νηφαλιότητα, ψυχραιμία και με αντικειμενικότητα να δούμε τα γεγονότα.  Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι η πιο επικίνδυνη διεθνής κρίση από την εποχή της κρίσης των πυραύλων στην Κούβα το 1962, που μπορεί να καταλήξει ακόμη  και σε παγκόσμιο πόλεμο ή ακόμη και σε πυρηνική αντιπαράθεση  κάτι που απευχόμαστε. Για να αντιληφθούμε τι συμβαίνει θα χρησιμοποιήσω λόγια και άρθρα κατά βάση  αμερικανών διανοουμένων, πολιτικών, αξιοσέβαστων καθηγητών και συγγραφέων σε θέματα διεθνούς δικαίου και μόνο, ώστε να δούμε την κατάσταση μέσα από τις απόψεις των, ως πιο αντικειμενική.  Σύμφωνα με τον σοφό στρατηγό Σουν Τζου, «η πρώτη αρχή του πολέμου, είναι η παραπλάνηση», καθώς και η ρήση ότι «στον πόλεμο, το πρώτο που πεθαίνει είναι η αλήθεια».

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΧΘΕΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ;

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι  θα μπορούσε να αποφευχθεί, αν είχαν αλλάξει οι γεωστρατηγικές επιδιώξεις, του ΝΑΤΟ,  των ΗΠΑ (ηγέτιδος δύναμης των Ναυτικών Δυνάμεων), της Ουκρανίας   και της Ρωσίας ,   γιατί στον χώρο αυτό συγκρούονται  ισχυρά γεωπολιτικά συμφέροντα, μεταξύ των χερσαίων και ναυτικών παγκόσμιων δυνάμεων. Οι γεωστρατηγικές επιδιώξεις όλων των εμπλεκομένων  όχι μόνο δεν άλλαξαν, αλλά εντάθηκαν και συγκεκριμενοποιήθηκαν επί του εδάφους της Ουκρανίας, (εκπαιδεύσεις ουκρανικού στρατού από Βρετανούς και αμερικανούς, οπλικά φορητά Α/Α και Α/Τ συστήματα, προετοιμασία για ναυτική ΝΑΤΟική βάση δυτικά της Οδησσού κλπ), άρα ο πόλεμος φαινόταν επικείμενος και αναπόφευκτος.  Φαίνεται ότι μέχρι ένα σημείο ήταν και επιδιωκόμενος. Οι Ρώσοι γνώριζαν τι επιδίωκαν οι Ναυτικές Δυνάμεις και η Δύση γνώριζε τις κόκκινες γραμμές της Ρωσίας.  Οι γεωστρατηγικές επιδιώξεις της Δύσης,   αποσκοπούν στην ανακατανομή  ισχύος και επιρροής στον γεωπολιτικώς, γεωστρατηγικώς, γεωοικονοµικώς και γεωπολιτισµικώς κρίσιµο χώρο της µετασοβιετικής µείζονος Μεσευρώπης  “Mitteleuropa” (Πολωνία – Ουκρανία – Λευκορωσσία – Βαλτική), µήλον της έριδος εντός του οποίου είναι, διαχρονικώς και ασχέτως ιδεολογικών νοµιµοποιήσεων και πολιτικών συστηµάτων, η Ουκρανία. Σύμφωνα με το δόγμα Μπρεζίσνσκι , όπως καθορίζεται στο βιβλίο του η «Μεγάλη Σκακιέρα», όπου καθορίζεται το τολμηρό και προκλητικό γεωστρατηγικό όραμα του,  για την εξασφάλιση της αμερικανικής υπεροχής και κατά τον 21ο αιώνα. Η Ρωσία μαζί με την Ουκρανία κατά τον Μπρεζίνσκι είναι αυτοκρατορική δύναμη, χωρίς την Ουκρανία είναι μια μεγάλη περιφερειακή δύναμη.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΠΟΥ ΠΡΟΕΒΛΕΠΕ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ 2004.

Σύμφωνα με το «ΕΚΤΑΚΤΟ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ, Τεύχος 27, της  6ης Δεκεμβρίου 2004», περί της Γεωστρατηγικής Ανάλυσης περί του Ουκρανικού ζητήματος, του Δρ. Ηλία Ηλιόπουλου, στο Ινστιτούτο Αμυντικών Αναλύσεων, διαβάζουμε (για τις σημερινές)  εξελίξεις, από το 2004. Γράφει ο Δρ. Ηλιόπουλος Ηλίας:

«Για την Ρωσία, η ενδεχόμενη απώλεια της ειδικής σχέσεως της με την Ουκρανία (δια της αλώσεως της τελευταίας και της εν συνεχεία εντάξεώς της στο ΝΑΤΟ) θα αποτελέσει δεινή ήττα, απείρως βαρύτερη από την απώλεια των χωρών της Δυτικής Μεσευρώπης (Τσεχία, Ουγγαρία) ή της ΝΑ. Ευρώπης (Βουλγαρία, Σερβία).

•        Ενδεχόμενη επέκταση του ΝΑΤΟ προς την Ουκρανία θα σημάνει πλέον την οριστική (και ασφυκτική) περικύκλωση της Ρωσίας από ένα στρατιωτικό συνασπισμό κρατών που καθηγεμονεύεται από την Παγκόσμιο Δύναμη, δρα αναθεωρητικώς στο διεθνές σύστημα και επανειλημμένως έχει δώσει απτά δείγματα αθετήσεως συγκεκριμένου τύπου υποσχέσεων και διακηρύξεών του».

Η επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς, φαίνεται ότι είναι (και έτσι το εκλαμβάνει και η Ρωσία)  μία «επικαιροποιημένη»  επανέκδοση της κλασσικής Γερμανικής Γεωστρατηγικής περί Μεσευρώπης,  όπως είχε εκτεθεί ήδη το 1914, ενώπιον της Γερμανικής Βουλής, από τον τότε Καγκελάριο κατά την ανάγνωση των Πολεμικών Αντικειμενικών Σκοπών έναντι της Ρωσίας και η οποία προέβλεπε τον διαμελισμό της (Τσαρικής τότε) Ρωσίας σε τέσσερα τουλάχιστον τμήματα:

α) Ουκρανία, η απόσπαση της οποίας εθεωρείτο conditio sine qua non. (απαραίτητη προϋπόθεση).

β) Μουσουλμανικές Περιοχές του Καυκάσου.

γ) Σιβηρία.

δ) Εναπομείνασα Ρωσία.

Έτσι, για την ρωσική γεωστρατηγική θεώρηση, η Ουκρανία θεωρείται η κόκκινη γραμμή, που ΠΟΤΕ και ΚΑΝΕΝΑΣ Ρώσος ηγέτης δεν θα αγνοούσε.

ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ ΔΙΑΝΟΗΤΩΝ ΓΙΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΚΑΙ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΝΑΤΟ.

Αναφέρονται τα εξής για την επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς.

Α.) ΣΥΜΦΩΝΙΑ 2+4 (12-9-1990)

Αποχαρακτηρισθέντα 30 έγγραφα, που εμπεριέχονται στην Συμφωνία για την επανένωση των 2 Γερμανιών (Ανατολική και Δυτική). Ευρίσκονται στο Αρχείο του Πανεπιστημίου Τζορτζ Ουάσιγκτον. Διαβεβαιώνουν ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί προς Ανατολάς. Τα έχω διαβάσει όλα. Αναφέρω  δύο χαρακτηριστικά.

• Μπέικερ, ΥΠΕΞ ΗΠΑ προς Γκορμπατσοφ «ούτε μια ίντσα της σημερινής στρατιωτικής δικαιοδοσίας του ΝΑΤΟ δεν θα εξαπλωθεί προς την ανατολική κατεύθυνση». (Έγγραφο 6).
• Ο Γάλλος ηγέτης Φρανσουά Μιτεράν δεν ήταν σε συνεννόηση με τους Αμερικανούς,  όπως αποδεικνύεται από το ότι είπε στον Γκορμπατσόφ στη Μόσχα στις 25 Μαΐου 1990, ότι «προσωπικά ήταν υπέρ της σταδιακής διάλυσης των στρατιωτικών μπλοκ», και ότι  η Δύση πρέπει «να δημιουργήσει συνθήκες ασφάλειας για εσάς, καθώς και την ευρωπαϊκή ασφάλεια στο σύνολό της». (Έγγραφο 20)

Β.) ΧΕΝΡΙ ΚΙΣΙΓΚΕΡ (2014)

Το 2014, ο πρώην ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Χένρι Κίσιντζερ,  γράφει προφητικά στην εφημερίδα Washington Post: «Η Ουκρανία έχει υπάρξει ανεξάρτητη για μόλις 23 χρόνια. Πριν από αυτό ήταν υπό μίας μορφής ξένης κυριαρχίας, από το 14ο αιώνα. Δεν είναι έκπληξη ότι οι ηγέτες της δεν έχουν μάθει την τέχνη του συμβιβασμού… Η Ρωσία δεν θα μπορούσε να επιβάλει τη στρατιωτική λύση χωρίς να απομονώσει τον εαυτό της, τη στιγμή που το μεγαλύτερο μέρος των συνόρων της είναι ήδη επισφαλή. Για τη Δύση, η δαιμονοποίηση του Βλαντιμίρ Πούτιν δεν είναι πολιτική, είναι άλλοθι για την απουσία της». Και αφού αναλύει τα γεγονότα καταλήγει: «Η Ουκρανία πρέπει να έχει το δικαίωμα να διαλέξει ελεύθερα τους οικονομικούς και πολιτικούς συνεργάτες της. Η Ουκρανία δεν πρέπει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, μία θέση που είχα και πριν από επτά χρόνια όταν προέκυψε τελευταία φορά το ζήτημα. Η Ουκρανία πρέπει να είναι ελεύθερη να δημιουργήσει οποιαδήποτε κυβέρνηση συμβαδίζει με τις επιθυμίες του λαού της. Στη συνέχεια, σοφοί Ουκρανοί ηγέτες θα πρέπει να προτιμήσουν την πολιτική της συμφιλίωσης ανάμεσα στα διαφορετικά τμήματα της χώρας τους. Διεθνώς, πρέπει να επιδιώξουν την υιοθέτηση μίας θέσης ανάλογης με εκείνης της Φινλανδίας».

Γ.) ΤΖΟΝ ΜΕΡΣΧΑΙΜΕΡ.

Σύμφωνα με τον καθηγητή διεθνών σχέσεων και συγγραφέα Τζον Μερσχάιμερ, τον «πατέρα της ρεαλιστικής πολιτικής,  σε πρόσφατο άρθρο του στους “Financial Times”, εξηγεί  ότι «το πρόβλημα για την Ουκρανία ξεκίνησε στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι τον Απρίλιο του 2008 όταν η τότε κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους,  ώθησε τη συμμαχία να ανακοινώσει ότι η Ουκρανία και η Γεωργία “θα γίνουν μέλη” της. Οι Ρώσοι ηγέτες απάντησαν αμέσως με οργή, χαρακτηρίζοντας αυτήν την απόφαση ως απειλή για την ίδια την ύπαρξη της Ρωσίας και υποσχέθηκαν να την αποτρέψουν.

Σύμφωνα με έναν έγκυρο Ρώσο δημοσιογράφο, ο Πούτιν “εξοργίστηκε” και προειδοποίησε ότι “αν η Ουκρανία ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, αυτό θα το κάνει χωρίς την Κριμαία και τις ανατολικές περιοχές της. Απλώς θα καταρρεύσει». Η Αμερική αγνόησε την κόκκινη γραμμή της Μόσχας και προώθησε το σχέδιο της να κάνει την Ουκρανία το δυτικό της προπύργιο στα σύνορα με τη Ρωσία. Και συνεχίζει ο καθηγητής: «Τελικά, αυτές οι προσπάθειες πυροδότησαν μία σειρά από εχθροπραξίες τον Φεβρουάριο του 2014, μετά από μια εξέγερση (η οποία ήταν υποστηριζόμενη από την Αμερική), και οδήγησε τον φιλορώσο πρόεδρο της Ουκρανίας,  Γιανουκόβιτς, να φύγει από τη χώρα και να «εκλεγεί» φιλοδυτική κυβέρνηση».  Σε απάντηση η Ρωσία κατέλαβε την Κριμαία και βοήθησε στο να ξεκινήσει ένας εμφύλιος πόλεμος στην περιοχή Ντονμπάς της ανατολικής Ουκρανίας. Η επόμενη μεγάλη αντιπαράθεση ήρθε τον Δεκέμβριο του 2021 και οδήγησε απευθείας στον σημερινό πόλεμο. Η κύρια αιτία, γράφει ο καθηγητής,  «ήταν ότι η Ουκρανία θα γινόταν de facto μέλος του ΝΑΤΟ, μία διαδικασία που ξεκίνησε από τον Δεκέμβριο του 2017, όταν η κυβέρνηση Τραμπ αποφάσισε να πουλήσει “αμυντικά όπλα” στο Κίεβο. Οι δεσμοί μεταξύ Ουκρανίας και Αμερικής συνέχισαν να ενισχύονται υπό την κυβέρνηση Μπάιντεν, γεγονός που αντικατοπτρίζεται σε ένα σημαντικό έγγραφο, τον “Χάρτη ΗΠΑ-Ουκρανίας για Στρατηγική Συνεργασία”, ο οποίος υπογράφηκε τον Νοέμβριο 2021…. και τονίζει επίσης ότι οι δύο χώρες θα ακολουθήσουν όσα απέρρεαν από τη “Διακήρυξη της Συνόδου Κορυφής του Βουκουρεστίου, το 2008. Η Ρωσία ζήτησε γραπτή εγγύηση ότι η Ουκρανία δεν θα γίνει ποτέ μέρος του ΝΑΤΟ και ότι η συμμαχία θα αφαιρέσει τα στρατιωτικά μέσα,  που είχε αναπτύξει στην Ανατολική Ευρώπη από το 1997(πυραυλικά συστήματα). Οι διαπραγματεύσεις όμως που ακολούθησαν απέτυχαν, καθώς ο Μπλίνκεν κατέστησε σαφές ότι “δεν υπάρχει καμία αλλαγή και ούτε θα υπάρξει καμία αλλαγή”. Έτσι στις 24 Φεβρουαρίου η Ρωσία  ξεκίνησε την εισβολή στην Ουκρανία για να εξαλείψει την απειλή που είδε από το ΝΑΤΟ,  εφαρμόζοντας ακριβώς το  δόγμα  Μονρόε  των ΗΠΑ.

Δ.) ΤΖΟΡΤΖ ΚΕΝΑΝ

Σε πρόσφατο άρθρο στο ΒΗΜΑ (25-1-22) διαβάζουμε αυτά που έγραψε ο κορυφαίος αρθρογράφος των «Τάιμς της Νέας Υόρκης» Τόμας Φρίντμαν στις 21-1-22, αναφερόμενος σε συνομιλία του τον Μάιο του 1998, με τον  ηλικίας τότε 94 ετών Τζορτζ Κέναν, την εμβληματική προσωπικότητα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, που είχε θέσει τα θεμέλια της πολιτικής αυτής μεταπολεμικά με το «Δόγμα Τρούμαν» και το «Σχέδιο Μάρσαλ», με στόχο την «ανάσχεση» (containment) της επιρροής της Σοβιετικής Ένωσης και της εξάπλωσης του κομμουνισμού. Ο Τζορτζ Κέναν,  ο εμπνευστής του μεταπολεμικού Ψυχρού Πολέμου εξέφρασε την ανησυχία του «ότι η απόφαση για την επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς , την  χαρακτήρισε ως «τραγικό λάθος», θα ήταν «η αρχή για έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο» και θα οδηγούσε τους Ρώσους σε μια βαθμιαία έντονη αντίδραση, ενώ η Ρωσία τότε δεν είχε καμία επιθετική διάθεση έναντι της Δύσης». Και είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει σήμερα, με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Ε.) ΠΑΤΡΙΚ ΜΟΥΚΑΝΑΝ.

Ο Πάτρικ Μπουκάναν, συγγραφέας και σύμβουλος προέδρου Νίξον, τρις υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ σε άρθρο του (Μάρτιος 2022) καταλήγει για τον πόλεμο: «Αν είχαμε διαβεβαιώσει τον Πούτιν, ότι το ΝΑΤΟ θα ήταν κλειστό για το Κίεβο, θα μπορούσαμε να αποτρέψουμε αυτό που συνέβη».

ΣΤ.) ΜΠΕΡΝΙ ΣΑΝΤΕΡΣ

Μια συγκλονιστική ομιλία έκανε ο Γερουσιαστής Μπέρνι Σάντερς στο κοινοβούλιο των ΗΠΑ, ο οποίος αναφέρθηκε στον πόλεμο στην Ουκρανία και είπε πολλές αλήθειες.

«Συνάδελφοι με τον πιο επώδυνο τρόπο μάθαμε ότι οι πόλεμοι έχουν απροσδόκητες συνέπειες. Σπανίως έχουν την έκβαση που μας υπόσχονται ότι θα έχουν οι ενορχηστρωτές και οι ειδήμονες του κάθε πολέμου», είπε ο Μ.Σάντερς αρχικά. «Ρωτήστε τους αξιωματούχους που προέβλεπαν ρόδινα σενάρια για τους πολέμους του Βιετνάμ, του Αφγανιστάν και του Ιράκ, για να αποδειχθεί στο τέλος πόσο τραγικά άδικο είχαν» «Υπάρχει κάποιος που πιστεύει πραγματικά ότι οι ΗΠΑ δε θα έλεγαν τίποτα, αν για παράδειγμα το Μεξικό, η Κούβα ή κάποια χώρα στην Κεντρική ή Λατινική Αμερική, ήθελε να συστρατευθεί στη στρατιωτική συμμαχία που είναι αντίπαλη στις ΗΠΑ»; «Πιστεύετε ότι τα μέλη του κογκρέσου θα σηκώνονταν και θα λέγανε, λοιπόν το Μεξικό είναι μία ανεξάρτητη χώρα, έχει το δικαίωμα να κάνει ότι θέλει;» διερωτήθηκε με νόημα ο Μπέρνι Σάντερς και συμπλήρωσε με νόημα «έχω πολλές αμφιβολίες γι’ αυτό».

ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ.

 Φαίνεται, ότι τα προαναφερθέντα δεν ελήφθησαν υπόψη από κανέναν, καθόσον η ηγεσία της Ουκρανίας το 2019 αναγκάσθηκε, λόγω πιέσεων  να συμπεριλάβει στο Σύνταγμά της δύο τροποποιήσεις σχετικά «με την ευρωπαϊκή ταυτότητα του Ουκρανικού λαού και το μη αναστρέψιμο της ευρωπαϊκής και ευρωατλαντικής πορείας της Ουκρανίας», καθώς και το άρθρο 102, όπου ο  πρόεδρος της Ουκρανίας χαρακτηρίζεται  ως «Ο εγγυητής της εφαρμογής της στρατηγικής πορείας της χώρας προς την πλήρη ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ», όπως ακριβώς αναγράφονται στο Ουκρανικό Σύνταγμα.

ΥΠΑΤΗ ΑΡΜΟΣΤΕΙΑ ΟΗΕ ΓΙΑ ΝΤΟΝΜΠΑΣ

Ένα άλλο ζήτημα ήταν και ο πόλεμος που συνεχιζόταν στην «αυτόνομη» περιοχή του Ντονμπάς από το 2014 έως σήμερα, παρά την υπογραφείσα Συνθήκη του Μινσκ (2015), που υπέγραψαν Ρωσία, Γερμανία, Γαλλία και η Ουκρανία για παραχώρηση αυτονομίας στην εν λόγω περιοχή. Σύμφωνα με την Τελική Αποτίμηση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ και του ΟΑΣΕ, από την 14/4/2014 έως 31/12/2021, αναφέρονται  τα εξής:

•        Θύματα και από τις δύο πλευρές (Ουκρανικός Στρατός και Δυνάμεις του Ντονμπάς, δηλαδή του Λουγκάνσκ και Ντονιέσκ)  από 51.000 έως 54.000.

•        Νεκροί: 14.200 έως 14.400. Εκ των οποίων τουλάχιστον,    3.404 πολίτες από το Ντονμπάς,  4.400 από τον Ουκρανικό στρατό και 6.500 από τις στρατιωτικές δυνάμεις του Ντονμπάς.

•        Τραυματίες 37.000 έως 39.000. Εκ των οποίων 7.000 έως 9.000 πολίτες, 13.800 έως 14.200 από τον Ουκρανικό στρατό και 15.800 έως 16.200 από τις στρατιωτικές δυνάμεις του Ντονμπάς.

Δηλαδή επί 8 χρόνια στην εν λόγω περιοχή μαινόταν ένα συνεχής πόλεμος με πάνω από 14.000 νεκρούς και κανείς δεν έλεγε τίποτα και κανείς από την διεθνή κοινότητα δεν έκανε τίποτα.

ΡΩΣΙΚΕΣ ΑΙΤΙΑΣΕΙΣ. ΤΙ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ.

• ΜΑΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΑΤΕ. ΕΠΕΚΤΕΙΝΕΣΤΕ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΜΑΣ.
• ΤΟ ΝΑΤΟ ΕΊΝΑΙ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΌΧΙ ΑΜΥΝΤΙΚΟΣ.
• Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΕΊΝΑΙ Η BUFFER ZONE ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΤΙΚΗ ΑΜΥΝΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ.
• ΌΧΙ Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΣΤΟ ΝΑΤΟ. ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΜΑΣ.
• ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΤΟΥ ΜΙΝΣΚ, ΠΟΥ ΥΠΕΓΡΑΨΕ Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ (2015)
• ΑΠΟΝΑΖΙΣΤΙΚΟΠΟΊΗΣΗ. ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΟΙ ΡΩΣΟΦΩΝΟΙ ΤΟΥ ΝΤΟΝΜΠΑΣ.
• Η ΚΡΙΜΑΙΑ ΕΊΝΑΙ ΡΩΣΙΚΗ. ΕΓΙΝΕ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΌΠΩΣ ΣΤΟ ΚΟΣΟΒΟ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΣΟΣΤΟ ΑΝΩ ΤΟΥ 85% ΖΗΤΗΣΑΝ ΕΝΩΣΗ ΜΕ ΡΩΣΙΑ

ΕΝΑΡΞΗ ΠΟΛΕΜΟΥ (24-2-2022)

Για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει θα πρέπει καταρχάς να δούμε πώς ξεκίνησε ο πόλεμος. Όταν η Ρωσία πήρε την επιλογή να κάνει αυτή την επιθετική μεγάλη στρατιωτική επιχείρηση υποστήριξε ότι το έκανε γιατί θεωρούσε ότι θα υπήρχε μεγάλη ουκρανική επίθεση στις «λαϊκές δημοκρατίες» και ότι υπήρχε σχέδιο για μεταφορά ουσιαστικά ΝΑΤΟϊκών μονάδων στο ουκρανικό έδαφος. Αυτό όρισε και την επιλογή αντί για μια στρατιωτική επιχείρηση κατοχύρωσης απλώς της άρτι αναγνωρισθείσας «κυριαρχίας» των «λαϊκών δημοκρατιών», η ρωσική ηγεσία σχεδίασε μια στρατιωτική επιχείρηση που θα εξασφάλιζε ότι η Ουκρανία δεν θα αποτελούσε αυτό που η Ρωσία ορίζει ως απειλή, δηλαδή δεν θα είχε μια φιλοδυτική κυβέρνηση και δεν θα ήταν μέλος του ΝΑΤΟ.

Αυτό εξαρχής έβαζε μια σειρά από στόχους: να κατοχυρωθούν οι «λαϊκές δημοκρατίες», άρα να συντριβεί ο κρίσιμος όγκος των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων που κυρίως συνέχιζαν, με τη συμμετοχή εθνικιστικών και ακροδεξιών ομάδων, τον εμφύλιο πόλεμο στα ανατολικά, να περιοριστεί ριζικά η συνολική αμυντική υποδομή της Ουκρανίας και να μεθοδευτεί μια «αλλαγή καθεστώτος» στην Ουκρανία.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

1. Μια νέα διαχωριστική γραμμή στην Ευρώπη

2. Το τέλος της μετά-Ψυχροπολεμικής παγκόσμιας τάξης πραγμάτων. Αμφισβήτηση της αμερικανικής κυριαρχίας.

3. Βαθαίνει η στρατηγική συμμαχία Ρωσίας και Κίνας

4. Επιταχύνεται η διχοτόμηση του κόσμου σε δύο εχθρικά, ανταγωνιστικά στρατόπεδα.

5. Η έμφαση στην ασφάλεια της Ευρώπης θα περιορίσει τη στροφή των ΗΠΑ στην Ασία.

6. Ένταση της παγκόσμιας κούρσας εξοπλισμών.

7. Η Γερμανία ίσως παίξει πιο καθοριστικό ρόλο για την ασφάλεια της Ευρώπης (ΑΜΥΝΤΙΚΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ 100 ΔΙΣ ΕΥΡΩ ετησίως)

8. Η Ευρώπη πρέπει να αποφασίσει που θα βρεθεί στη νέα παγκόσμια τάξη

9. Θα οξυνθούν υπάρχουσες διαμάχες στον κόσμο.

10. Η ενίσχυση της συμμαχίας Ρωσίας-Κίνας. ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΤΟΤΕ ΜΙΑ HYPER POWER (ΥΠΕΡ ΥΠΕΡ ΔΥΝΑΜΗ) Η ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΕΊΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΑΝΑΧΑΙΤΙΣΘΕΙ. ΑΝ ΠΡΟΣΧΩΡΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΆΛΛΕΣ ΧΩΡΕΣ ΌΠΩΣ Η ΙΝΔΙΑ (ΠΟΥ ΔΗΛΩΣΕ ΌΤΙ ΣΥΝΤΑΣΣΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΡΩΣΙΑ) ΤΟΤΕ ΑΥΤΉ Η ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΘΕΙ. ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΔΙΠΛΗΣ ΑΝΑΣΧΕΣΗΣ.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Τεράστιες καταστροφές σε υποδομές και απώλειες στην οικονομική ανάπτυξη βιώνει η Ουκρανία μετά την έναρξη της ρωσικής εισβολής στις 24 Φεβρουαρίου μέχρι σήμερα.

Σύμφωνα με την Ουκρανή υπουργό Οικονομικών Γιούλια Σβιριντένκο, ο πόλεμος έχει κοστίσει (μέχρι τώρα) στη χώρα της 564,9 δισεκατομμύρια δολάρια (514 δισ. ευρώ) σε ό,τι αφορά καταστροφές στις υποδομές, απώλειες σε οικονομική ανάπτυξη και σε άλλους παράγοντες. Σε ανάρτησή της στο διαδίκτυο η υπουργός ανέφερε ότι οι εχθροπραξίες στην Ουκρανία έχουν προκαλέσει καταστροφές σε 8.000 χιλιόμετρα οδικού δικτύου και σε δέκα εκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα κατοικιών.

Τέλος, περιληπτικά να αναφερθούμε στις στρατιωτικές επιχειρήσεις, που διεξάγονται στην ανατολική Ουκρανία. Την 24η Φεβρουαρίου 2022, η Ρωσία, αφού είχε αναγνωρίσει την ανεξαρτησία των περιοχών του Λουγκάνσκ και του Ντονιέσκ  (και οι δύο στην περιοχή του Ντονμπάς) εισέβαλε στην Ουκρανία σε τέσσερις άξονες και διεξάγονται επιχειρήσεις στο Κίεβο, (στο οποίο χαλαρώνει προς το παρόν, όπως ισχυρίζονται οι Ρώσοι) το Χάρκοβο, το Ντονμπάς, το Μικολάεβ κλπ, όπου ο ουκρανικός στρατός κατέχει τις πόλεις και ο ρωσικός στρατός τις αποκλείει και τις περισφίγγει.  Μέχρι τώρα οι Ρώσοι έχουν καταλάβει την Χερσώνα, την Μελιτούπολη και τελικά την μαρτυρική  Μαριούπολη, με σκοπό όπως εκτιμάται,  να συνενώσουν το Ντονμπάς με την Ταυρίδα (Κριμαία), μετατρέποντας την Αζοφική θάλασσα σε ρωσική λίμνη. Σε αυτή την φάση γίνεται σταθεροποίηση των ρωσικών δυνάμεων και αναπληρώσεις απωλειών και υλικών, και οπλικών συστημάτων. Ήδη Μονάδες από την ανατολική Ρωσία έχουν έλθει στην περιοχή ενισχύοντας ή αντικαθιστώντας Μονάδες που έχουν υποστεί μεγάλες απώλειες.

Με την ολοκλήρωση της  κατάληψης της Μαριούπολης, θα απελευθερωθούν δυνάμεις  8.000 ανδρών,  για επιχειρήσεις κατά άλλων περιοχών. Εκτιμάται ότι είναι πολύ πιθανόν να ενισχυθούν οι δυνάμεις στο Ντονμπάς για την αποκατάσταση του εδάφους του Ντονμπάς προς τα δυτικά, στα παλιά διοικητικά του όρια. Ακόμη υπάρχει ενδεχόμενο, κίνησης των ρωσικών μονάδων προς Βορρά από την περιοχή του  Μικολάεβ, εκατέρωθεν του ποταμού Δνείπερου, όπως και από Βορρά (περιοχή Χάρκοβο και Σούμι), ώστε σε περίπτωση συνένωσης των δύο αξόνων, τότε θα έχουν εγκλωβίσει περίπου 70.000 ανδρών του Ουκρανικού στρατού στην Αν. Ουκρανία με ότι αυτό συνεπάγεται και είναι πιθανόν να σημάνει το τέλος του πολέμου, κάτι που προς το παρόν φαίνεται πολύ δύσκολο και οι επιχειρήσεις θα συνεχίζονται. 

Ο πόλεμος οδηγείται σε αιματηρό αδιέξοδο, που μπορεί να διαρκέσει εβδομάδες ή μήνες. Η επιθετική φρασεολογία του προέδρου των ΗΠΑ Μπάιντεν με προσβολές κατά του προέδρου Πούτιν, μάλλον δυσκολεύει την σύγκλιση και την επαφή των δύο χωρών (ΗΠΑ και Ρωσίας) για την επίτευξη λύσης. Είναι δύσκολο ο πρόεδρος Πούτιν να κάνει πίσω τώρα, αν δεν πάρει τουλάχιστον το ελάχιστο των απαιτήσεων και αντικειμενικών του σκοπό. Δηλαδή ολόκληρη την περιοχή του Ντονμπάς, με συνένωσή του με την Κριμαία, όσα είχε βάλει ως απαραίτητες προϋποθέσεις. Δηλαδή, Ντονμπάς ανεξάρτητο, η Κριμαία να αναγνωριστεί οριστικά ότι ανήκει στην Ρωσία, αλλαγή Συντάγματος, ώστε η Ρωσία δεν θα μπει στο ΝΑΤΟ και ουδέτερο καθεστώς (τύπου Φιλανδίας) για την Ουκρανία. Το μέγιστο των επιδιώξεών του, δηλαδή τον πλήρη έλεγχο της Αν. Ουκρανίας, ακόμη και να δημιουργηθεί ένα νέο «Σιδηρούν Παραπέταμα». 

Από την άλλη είναι  δύσκολο ο πρόεδρος Ζελένσκι να αποδεχθεί όλα αυτά και για αυτό ζητά δημοψήφισμα από τους Ουκρανούς για αυτά που βλέπει να έρχονται, αφού η ουσιαστική βοήθεια που ήλπιζε ότι θα του έστελνε η Δύση (στρατεύματα, αεροπλάνα κλπ)   δεν μπορεί να υλοποιηθεί. Είναι ουτοπία να ζητά NO FLY ZONE από το ΝΑΤΟ, καθόσον αυτό θα σήμαινε εμπλοκή του ΝΑΤΟ, άρα Γ’ Παγκόσμιος πόλεμος. Γιατί επιμένει; Γιατί είναι  σε πλήρες αδιέξοδο για επίτευξη νικηφόρας αντεπίθεσης, παρά τις χορηγήσεις από τις δυτικές χώρες, φορητών αντιαρματικών και αντιαεροπορικών συστημάτων κατά χιλιάδες.

Οι Ρώσοι θα συνεχίσουν τα στρατηγικά πυραυλικά του κτυπήματα ακριβείας σε αποθήκες πυρομαχικών και καυσίμων του ουκρανικού στρατού, με αποτέλεσμα όπως εκτιμούν ξένα ινστιτούτα, σε 2-3 εβδομάδες να ξεμείνουν παντελώς από καύσιμα και πυρομαχικά, που θα επιφέρει την ολική ή μερική κατάρρευση του.

Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει για την μαρτυρική Μαριούπολη, όπου στην πόλη και στις γύρω περιοχές ζουν 120.000 Έλληνες ομογενείς, η οποία έχει καταστραφεί ολοσχερώς από τους βομβαρδισμούς και δεν γνωρίζουμε την τύχη τους. Τελειώνοντας να αναφέρω την εκτίμηση του αμερικανού καθηγητή Μερσχάιμερ  για την Ουκρανία που μάλλον επιβεβαιώνεται δυστυχώς:  «αυτό που συμβαίνει εδώ είναι ότι η Δύση οδηγεί την Ουκρανία στο ανθηρό κατήφορο που στο τέρμα του είναι η  καταστροφή της Ουκρανίας», χωρίς βέβαια να μειώνονται οι τεράστιες  ποινικές ευθύνες της Ρωσίας, που πρώτη εισέβαλλε στην χώρα.

Τέλος μετά τον πόλεμο αυτό, η Ουκρανία δεν θα είναι η ίδια, ενώ όπως πολλοί εκτιμούν, θα υπάρξει συνέχεια στα Βαλκάνια (Κόσοβο, Βοσνία, Σερβία), ενώ η μητέρα των μαχών θα γίνει στην Κινεζική Θάλασσα, όπου θα συγκρουστούν οι δύο μεγάλοι στρατηγικού αμυντικοί σχηματισμοί, το ΝΑΤΟ, με την Ευρώπη, ΉΠΑ και Αυστραλία και από την άλλη η νέα Υπερδύναμη (Ρωσία, Κίνα, Ινδία και αραβικές χώρες), η οποία κατά πολλούς αναλυτές δεν θα είναι αντιμετωπίσιμη.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι η γεωπολιτική έκρηξη που αλλάζει τελικά ολόκληρο τον κόσμο στην Παγκόσμια Νήσο (Ευρασία και Αφρική) και δημιουργείται τελικά ο νέος πολυπολικός κόσμος, με νέες ηγεμονικές δυνάμεις  και στρατηγικούς σχηματισμούς. Και επιβεβαιώνοντας τον sir Χάρολντ Μάκιντερ, ο κατέχων την Heartland  της Παγκοσμίου Νήσου (την Ευρασία, δηλαδή Ρωσία και Κίνα)  θα εξουσιάζει τον κόσμο όλο. Και φαίνεται ότι θα επιβεβαιωθεί και ο καθηγητής του Χάρβαντ Γκράχαμ Άλισον για την περίφημη παγίδα του Θουκυδίδη, όπου μπορεί να οδηγήσει σε μια παγκόσμια αντιπαράθεση και έναν παγκόσμιο πόλεμο.

________________________________________________________________________

 [*], Προέδρου ΕΛΙΣΜΕ, M.Sc. στην Γεωπολιτική.

Σχολιάστε το άρθρο μας

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.  To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.

Ακολουθήστε το ellinikiafipnisis.blogspot.com 

στο Facebook...

στο GAB...

στο Twitter

κοινοποιήστε το και στους φίλους σας!