"Η «λυκοπαγίδα» μιας «εθελοντικής» αναδιάρθρωσης...και η προπαγάνδα!"

Της Ζέζας Ζήκου Είναι γνωστό ότι έχουμε χρεοκοπήσει και το γνωρίζει η σαθρή κυβέρνηση του Μνημονίου Ωστόσο, η τελευταία διαπίστωση των Γερμα...

Της Ζέζας Ζήκου

Είναι γνωστό ότι έχουμε χρεοκοπήσει και το γνωρίζει η σαθρή κυβέρνηση του Μνημονίου

Ωστόσο, η τελευταία διαπίστωση των Γερμανών, ότι δεν θα αντέξει για πολύ η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, επιταχύνει την αναπόφευκτη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Το δημοσίευμα της ιντερνετικής σελίδας των Financial Times της περασμένης Παρασκευής 15 Απριλίου, που έκανε το γύρο του κόσμου μέσω του Reuters, αναφέρει ότι το Βερολίνο ωθεί την Αθήνα σε εθελοντική, «φιλική προς την αγορά» αναδιάρθρωση χρέους, σε περίπτωση που η Ελλάδα αποτύχει να εκπληρώσει τις μεταρρυθμίσεις του Μνημονίου.

Αποκαλύπτει, δε, την ύπαρξη σχεδίου, το οποίο προβλέπει την ανταλλαγή των επικίνδυνων ελληνικών ομολόγων σε τρέχουσες τιμές, έναντι ασφαλών τίτλων εγγυημένων από την Ευρωζώνη – τίτλων παρόμοιων με τα ομόλογα Μπρέιντι. Προφανώς, οι Financial Times παραβιάζουν «ανοιχτές θύρες».

Το γερμανικό σχέδιο το είχε περιγράψει ο Τζορτζ Σόρος, με τις δικές του «σάλτσες» περί «ανασχεδιασμού» («reprofiling») του χρέους, για να προσφέρει κάλυψη στον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου και, μασκαρεμένος, ο λόγος του μεταδόθηκε από τις «πρόθυμες» εφημερίδες. Μίλησε για επιμήκυνση του χρέους της χώρας – αποφεύγοντας, δηλαδή, το «κούρεμα» και διατηρώντας την ονομαστική αξία των ομολόγων στο 100%, με παράλληλη επέκταση της διάρκειας λήξεως (ήτοι αποπληρωμής) των ομολόγων σε περισσότερο από δέκα χρόνια και μείωση του επιτοκίου γύρω στο 3%.

Η γράφουσα σε τεύχος των «Επικαίρων», είχε ερμηνεύσει την εσπευσμένη παρουσία του Τζορτζ Σόρος στην Αθήνα και τις προτάσεις του περί «reprofiling» ως εξής: «Πως πρόκειται, δηλαδή, για μια αμερικανικού τύπου αναδιάρθρωση, παρόμοια με αυτή που έγινε στην περίπτωση των χωρών της Λατινικής Αμερικής τη δεκαετία του 1980 με τα λεγόμενα ομόλογα Μπρέιντι, βάσει του σχεδίου Μπρέιντι, το οποίο προώθησε ο τότε υφυπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Ν. Μπρέιντι, τα οποία είχαν συνοδευτεί με εγγυήσεις των ομολόγων του αμερικανικού Δημοσίου».

Αλλά για την «ιδανική», α λα Σόρος αναδιάρθρωση του συνολικού χρέους, με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και ταυτόχρονη μείωση του επιτοκίου, ο «πατριάρχης» της παγκόσμιας κερδοσκοπίας μάς προειδοποίησε με τις δηλώσεις του ότι υπάρχει ανάγκη σοβαρής επικοινωνιακής εκστρατείας προκειμένου να πειστεί η Γερμανία προς αυτή την κατεύθυνση! Και η απορία μου λύθηκε στο γιατί ο Σόρος απέκρυψε την αλήθεια στις δηλώσεις του: Δεν αποκλείεται να έχει αναλάβει αυτό το ρόλο!

Τέλος καλό όλα καλά; ΟΧΙ, βεβαίως! Και στην Αργεντινή εφαρμόστηκε η λύση Μπρέιντι το 1982 στην κρίση, η οποία έπληξε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική. Αλλά, μερικά χρόνια αργότερα, η χώρα δεν απέφυγε τη χρεοκοπία το 2001. Τότε, όμως, διασώθηκαν οι αμερικανικές τράπεζες, με επικεφαλής τη Citibank. Όπως και τώρα, στόχος είναι να διασωθούν τράπεζες –κυρίως της Γερμανίας και της Γαλλίας–, επενδυτικά χαρτοφυλάκια και ασφαλιστικά Ταμεία, που έχουν τοποθετημένα τεράστια κεφάλαια σε ελληνικά ομόλογα, από ένα «κούρεμα» της τάξης του 40% στα ομόλογά μας.

Είναι προφανές ότι τώρα οι Γερμανοί αλλά και οι άλλοι βασικοί δανειστές μας επιδιώκουν να γίνει η αναδιάρθρωση «εθελοντικά» και μέσα σε απόλυτα ελεγχόμενες, «φιλικές» συνθήκες, και όχι άναρχα και με απίστευτους κοινωνικούς και πολιτικούς κλυδωνισμούς. Το ανεξέλεγκτο δημόσιο χρέος –ήδη γύρω στο 150%– θα καταστήσει αδύνατο να βγει η Ελλάδα στις διεθνείς αγορές για να δανειστεί, οπότε θα χρειαστεί νέα «διάσωση» (και νέο Μνημόνιο).

Ουδείς γνωρίζει ακριβώς ποιες θα είναι οι συνέπειες ούτε και σε μια αναδιάρθρωση αυτού του τύπου, αφού θα έχουμε «φεσώσει» τους πιστωτές μας – έστω και με τη συναίνεσή τους. Σε καμία περίπτωση η αναδιάρ θρωση χρέους δεν είναι απλή υπόθεση και μπορεί να εκληφθεί ως πτώχευση. Αλλά η προπαγάνδα δίνει και παίρνει. Με έκπληξη διάβασα την άποψη του Χρύσανθου Λαζαρίδη, πως συμφωνεί με μια ήπια αναδιάρθρωση του συνολικού χρέους, με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και μείωση του επιτοκίου, κατόπιν συνεννοήσεως με τους πιστωτές και δη με την ΕΕ. Δικαιολογεί, δε, την άποψή του με το επιχείρημα πως δεν πρόκειται γι’ αυτό που σήμερα εννοούν με τον όρο «αναδιάρθρωση», γιατί όλα αυτά δεν συνεπάγονται «κούρεμα» της αξίας των ελληνικών ομολόγων! Οποία απογοήτευσις...

Πάνω στις πλάτες των υπερχρεωμένων χωρών στήνεται το νέο σκηνικό της πολιτικής κυριαρχίας στην ΕΕ και διαμορφώνονται οι νέες οικονομικές ισορροπίες. Τράπεζες, επενδυτές, πολιτικοί και οι κερδοσκόποι που χειραγωγούν τις αγορές προσπαθούν να επηρεάσουν τη ροή των πραγμάτων κατά το δοκούν.

Σύμφωνα με τον Economist, η ελληνική οικονομία έχει μπει σε ένα φαύλο κύκλο: «Αν παραμείνει αδύναμη, αυτό θα υπονομεύσει την ικανότητα της κυβέρνησης Παπανδρέου για νέα μέτρα, πράγμα που με τη σειρά του θα προκαλέσει κι άλλη απώλεια της εμπιστοσύνης των αγορών, που θα κλείσουν τη στρόφιγγα της χρηματοδότησης στις τράπεζες. Άραγε υπάρχει κάποια διέξοδος από αυτή την παγίδα;». Οι αρθρογράφοι απαντούν πως «η διέξοδος αυτή δεν βρίσκεται στην αναδιάρθρωση του χρέους, αλλά στην πώληση της γης και της κρατικής περιουσίας».

Πηγή