Μετά την Ιερισσό έρχεται εξέγερση στο Βοτανικό; Ταξίμ ή Ταχρίρ;

Στην Ελλάδα, συνεχίζεται η ανεργία και η φτώχεια αδιάλειπτη, υπό την τροϊκανή Κατοχή, σε μια αδιέξοδη καταστροφική δημοσιονομική λιτότητ...

Στην Ελλάδα, συνεχίζεται η ανεργία και η φτώχεια αδιάλειπτη, υπό την τροϊκανή Κατοχή, σε μια αδιέξοδη καταστροφική δημοσιονομική λιτότητα.  Η λαϊκή οργή είναι ασίγαστη και κοχλάζει.

Γράφει ο Νίκος Καραβαζάκης

Ταυτόχρονα, τα περιστατικά δολοφονιών πολιτών από αλλοδαπούς, αυξάνονται αριθμητικά. Ενώ κυβέρνηση και αντιπολίτευση ερίζουν “αντιρατσιστικά” κατά της εθνικοσοσιαλιστικής Χρυσής Αυγής, απαξιώνουν και λογοκρίνουν, την έστω και λεκτική αναφορά στον επεκτεινόμενο ισλαμικό ρατσισμό κατά των άοπλων και αθώων ελλήνων πολιτών.

Στην κορωνίδα αυτής της παρανοϊκής παρακμιακής κατάστασης όπου έχει βυθιστεί σύσσωμη η διαπλεκόμενη και διεφθαρμένη, κομματική νομενκλατούρα της μεταπολιτευτικής κατάπτωσης, βρίσκεται πολιτικά και συμβολικά, η έγερση του μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα, στο Βοτανικό.

Με προεξέχοντα υπέρμαχο το δήμαρχο Καμίνη και αισχρά μειοψηφική  βάση στην παραμορφωμένη και εν πολλοίς διεστραμμένη ”φιλανθρωπία” και “ανεξιθρησκεία” της Αριστεράς και λοιπών “ανθρωπιστών” εκτός του Κέντρου της Αθήνας. Διότι η καθημερινότητα στο Κέντρο της Αθήνας, ειδικά τις νυχτερινές ώρες, είναι αξιοθρήνητη και εκφοβιστική και απωθητική και καταθλιπτική συνολικά για τους έλληνες κατοίκους.

Οι οποίοι βέβαια στεντόρια διαμαρτύρονται για την υποβάθμιση της ζωής και της περιουσίας τους, για τον κίνδυνο της ζωής τους. Μάταια μέχρι στιγμής αφού ο δήμαρχός τους, εκλεγμένος με συμμετοχή μόλις του 34% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων ( και 52% ψήφων εξ αυτών, με νομιμοποίηση δηλαδή από το  αριθμητικό 16% των κατοίκων),  εξαγγέλλει ακόμη και δυο τζαμιά για κάθε δημοτικό διαμέρισμα! Σε μια προβοκατόρικη και διχαστική παράκρουση αλαζονείας που καταλήγει στη μη αναστρέψιμη υποβάθμιση της Αθήνας, στη γκετοποίησή της, στην εγκατάλειψή της από τους πολίτες και στην εκποίηση των κτισμάτων και των υποδομών της. Σε μια στρατηγική που της αφαιρεί ακόμη και την εθνική βιβλιοθήκη δωρίζοντάς την στο ίδρυμα Νιάρχου. Με διαφαινόμενη κατάληξη την τελική παράδοση της Αθήνας μας σε κάποιο “πολυπολιτισμικό” κέντρο εμπορίου και χρηματοπιστωτικής εξουσίας και τους Έλληνες, παρίες ή επισκέπτες στη δική τους πόλη.

Πώς όμως ο δήμαρχος Καμίνης αγνοεί τις δογματικές διαφορές των μουσουλμάνων, ανάλογων με όλες τις θρησκείες; Πώς αδιαφορεί για τις ακραίες μεταξύ τους έριδες που τους οδηγούν και σε ένοπλες συγκρούσεις; Πώς παρακάμπτει το μίσος μεταξύ σουνιτών, σιιτών, αλεβιτών, αλαουϊτών κ.ά. που βρίσκονται στη νομιμοποιητική βάση εμφυλίων συρράξεων και φρικτών εγκλημάτων πολέμου; Πώς εκδηλώνει τέτοια και τόση ισοπεδωτική περιφρόνηση στην ιερότητα αυτών των διαφορών για τους μουσουλμάνους; Και πώς τσουβαλιάζει τόσο υπεροπτικά, τόσο αλαζονικά, την εθνική και εθνοτική καταγωγή των μουσουλμάνων, συλλήβδην κατηγοριοποιώντας τους σε “μουσουλμάνους”, άσχετα αν στις πατρίδες τους ευρίσκονται ακόμη και σε εμφύλιο ή απελευθερωτικό πόλεμο; Αυτή η τόσο εκρηκτική πολτοποίηση των αλλόφυλλων και αλλόθρησκων, πόσο απέχει από την αυθεντική ρατσιστική απέχθεια; Νομίζει ο κ. Καμίνης ότι όταν δεν είναι διαχειρίσιμη η σύγκρουση στις χώρες καταγωγής θα είναι ελέγξιμη εδώ, σε κάποιον ιερό θρησκευτικό χώρο; Δεν πρέπει να υπάρξει κάποια προηγούμενη καταμέτρηση πιστών ανά δόγμα και ανά εθνική προέλευση; Δεν πρέπει να ελεγχθεί η νομιμότητα αλλά και η ποινική ακεραιότητα αυτών που θα συνωστίζονται σε λατρευτικούς μουσουλμανικούς χώρους; Θα φερθούν “φιλάνθρωπα” ευγενικά, πολυπολιτισμικά “ανεκτικά” οι όποιοι καιροφυλακτούντες μαχαιροβγάλτες ή οι πράκτορες μυστικών υπηρεσιών; Θα λυπηθούν τους “άπιστους” όταν σφάζουν τους ομοεθνείς και ομόθρησκούς τους  “άπιστους”;

Και αν τα ερωτήματα αυτά δεν απασχολούν τον κ. Καμίνη και τους συνεργάτες του, δεν πρέπει να απαντηθούν από τους πολιτικούς προϊσταμένους του, τον περιφερειάρχη και τους συναρμόδιους Υπουργούς; Πολύ δε περισσότερο όταν η θρησκευτική πολιτική άπτεται όχι μόνο του Συντάγματος και της πολιτισμικής πολιτικής αλλά και της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας; Θα παραχωρηθεί π.χ. λατρευτικός χώρος σε πολίτες χώρας που δεν επιτρέπει την ύπαρξη ελληνορθόδοξης εκκλησίας;

Οπότε, εύλογα και απολύτως δικαιολογημένα, οι Αθηναίοι πολίτες δυσανασχετούν και αγωνιούν. Αυτονόητα, ειδικά οι κάτοικοι του Βοτανικού και του Ελαιώνα, βρίσκονται στα πρόθυρα εξέγερσης, με το έναυσμα να δίνεται εάν εκκινήσουν κατασκευαστικά έργα ισλαμικού τεμένους. Σε μια τέτοια εξέλιξη, με διάσπαρτο το πλήθος των λαθρομεταναστών, σε συνθήκες οικονομικής απόγνωσης των πολιτών, έχει αναλογισθεί κανείς στην κυβέρνηση και στη συγκυβέρνηση τις ασύμμετρες απειλές των εξελίξεων; Τους συνδυασμούς από εμπλεκόμενα πολιτικά υποκείμενα -επιτροπές κατοίκων, ομάδες ανταρτών πόλης, “αντιφασίστες” και “εθνικιστές”, ομάδες οργανωμένων ισλαμιστών, χύδην λαθρομετανάστες, την ατομική επιλογή των ανδρών των Σ.Α. κλπ-ποιά πολιτική θα τους διαχειριστεί, με ποιά κριτήρια και σκοπό;

Πρέπει η Αθήνα και η Ελλάδα σήμερα, να ζήσει και μπορεί να αντέξει τη δική της πλατεία Ταξίμ ή Ταχρίρ; Ποιοί το επιθυμούν και επιδιώκουν; Με ποιό στόχο;

Πηγή