Η Προσευχή του Μακρυγιάννη για την Ελευθερία της Πατρίδος - Ελλήνων Αφύπνιση

Page Nav

HIDE

Grid

GRID_STYLE
{fbt_classic_header}

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

latest

Η Προσευχή του Μακρυγιάννη για την Ελευθερία της Πατρίδος

Από τα Απομνημονεύματα του Μεγάλου Στρατηγού της Ελληνικής Επανάστασης Γιάννη Μακρυγιάννη. «Ε ἰ ς τ ὴ ν δόξα, ε ἰ ς τ ὴ ν δόξα, ε ἰ ...

Από τα Απομνημονεύματα του Μεγάλου Στρατηγού της Ελληνικής Επανάστασης Γιάννη Μακρυγιάννη.

«Ες τν δόξα, ες τν δόξα, ες τν δόξα το Θεο, τς γιά Τριάδος, τς Θεοτόκος, το -Γιάννη το Βαφτιστ κα πάντα τν γίων κα το γίου Βασιλείου, ν πρεσβέψει ες τν παντοδυναμίαν του κα ες τν βασιλείαν του, ν μς λευτερώσει τώρα ες τ νέον τος, ν μς λευτερώσει π τν κακία μας, π τν διοτέλειά μας κα π τ πάθη μας κα π τν πιβουλίαν τν ξένων.

παντοδυναμία σου εσαι πολυέλεος, πολυεύσπλαχνος , γαθότη σου εναι βυσσος τς θαλάσσης. λεος ζητ, ν μο καθαρίσεις τν μαρτωλή μου ψυχ κα τ βρωμερά μου σπλάχνα κα ν μο δώσεις ταπεινοσύνη, σωφροσύνη κα πίστη καθαρά, ν δυνηθ ν σ προσκυνήσω κα ν σ δοξολογήσω κα ν σ ενογήσω μ καθαρότης κα ν σ περικαλέσω, μαρτωλός, δι τς πρεσβείας τς Θεοτόκος κα τν γίων, ν σώσει τν ματοκυλισμένη μου πατρίδα κα θρησκείαν κα γενικς τος τίμιους νθρώπους, σοι φέρνουν δοξολογίαν ες τν παντοδυναμίαν σου κα ες τν βασιλείαν σου, τρισυπόστατε Θεέ, σωτήρα το παντός, ν μς σώσεις, ν μς λευτερώσεις π τ κοφτερ δόντια τν γουρνόλυκων.

Τρέχομεν ες τ λεός σου κα ες τν σπλαχνίαν σου κα τς βασιλείας σου. Τ λεός σου ζητομεν, ο μαρτωλο κα ο δύνατοι, ο νάξιοι δολοι σου κα σκλάβοι σου. Συχώρησε μ , Κύριέ μου, πο σ βάρυνα. Πο λλο ν τρέξω; Πο λλο ν τρέξομεν ο νάξιοι δολοι σου, πο λλο ο δύνατοι ν βρομεν δικιοσύνη, ποις ποιμένας κα πίτροπός σου χει δικιοσύνη ν δικιώσει τ δίκιον το κάθε νθρώπου; Θε το ορανο κα τς γς κα τς θάλασσας.

Σσε μας, παντοδυναμία σου, τι χαθήκαμεν δ κα ες τν λλη ζωή. Κύριε, μ τί στόμα ν σ περικαλέσουμεν, μ τί μάτια ν σηκώσουμεν ν σ τηράξομεν κα ν περικαλέσουμεν τ πανάγαθό σου νομα κα τς βασιλείας σου;

Κύριε, παντοδυναμία σου πολέμησες, γωνίστης, σπαλχνίστης, παντοδυναμία σου κα βασιλεία σου, κα νάστησες νεκρούς, πεθαμένους, λιωμένους τόσες αἰῶνες, κα τος πεθαμένους κα λιωμένους κα λίγους κα δύνατους κα μαθες, μ δεμένα σκοινι τ περισσότερα τουφέκια, κα μ χωρς ναγκαία του πολέμου, ξιπόλυτοι κα γυμνο κα νηστικο τς περισσότερες φορές, κα ντινέργειες τν δυνατν, πενήντα χιλιάδες δν μαστεν ποτς ες τν πόλεμον, στερι κα το πελάου, κα ν’ φανιστον περίτου τετρακόσιες χιλιάδες ψυχές, ντόπιοι κα ξένοι Τορκοι, δύναμη δική μας τον, ντρεία δική μας ταν, ρετ κα πατριωτισμς δικός μας ταν, τι πατριωτισμν κα ρετ θυσιάζομεν.
Κα τώρα χερότερον εχαμεν, κα τότε μς σωσες, πανάγαθε Θεέ, μς νάστησες κα μς σώνεις κάθε στιγμν κα κάθε… π τν διοτέλειά μας, π τν χαμέρπειά μας, π τν πιστία μς πωλομεν, κα τν παντοδυναμίαν σου κα τν βασιλείαν σου κατακρένομεν, καταλαλομεν.

Καταπωλήσαμεν μέσα ες τς γορς κα σοκάκια δισκοπότηρα, τι δν ματαείχαμεν τν νάγκη τους ν μεταλάβομεν, πουλήσαμεν τ πολυτίμητα εαγγέλια κα λα τ γερ τν ναν σου, κα ζωνταν κα τόπους, κα κατακερματίσαμεν κα τ’ για μοναστήρια κα τς κκλησίες, κα τς φκιάσαμεν σπίτια, χούρια κα τ ξς.

,τι νταμεβ βρες π τος βραίους, πού ’ταν λλόθρησκοι κα σ σταύρωσαν, βρες κα π κείνους πού κοπίασες κα κοπιάζεις κα νάστησες κα ναστήνεις, π τος ρθόδοξους χριστιανούς.

Μ τί πρόσωπον, Κύριέ μου, ν παρουσιαστμεν μπρός σου, κα μ τί στόμα κα γλώσσα ν σ περιλέσουμεν κα ες τ ξς, πού κιντυνεύομεν, ο χάριστοι, ο διοτελες, ο κακο τεμπέληδές του κόσμου, ο προδότες κα σεβες, κάθε γερν πράμα!

Θεοτόκε, μητέρα το παντός, τ καύκημα τς παρθενίας, τ καύκημα τς ρετς κα τ πάντα τς γαθότης, προστρέχομεν ο μαρτωλοί, ο δύνατοι, ες σπλαχνίαν τς γαθότης σου, ν λυπηθες τος θώους κείνους πού φέρνουν τν μαρτωλή τους προσευχ ’λικρινώς ες τν παντουργν κα ες τν βασιλείαν του, κείνους πού ’τρεξαν ξιπόλυτοι κα γυμνοί, κείνους πού φησαν χρες κα ρφανά, κείνους πού ’χυσαν τ αμα τους, κατ τν ρκον τους, ν’ ναστηθε δι τς δυνάμεως το Παντοκράτορα σκλαβωμένη τος πατρίδα κα ν λαμπρυθε σταυρς τς ρθοδοξίας, κα δ’ ατν τν ρκον ατενοι πέθαναν δ ατείνη τν πατρίδα κα θρησκεία, κα θυσίασαν κα τ χει τους, κα πολλν ο γυνακες τους, τ παιδιά τους, ο συγγενες τους διακονεύουν κα ταλαιπωρονται ξιπόλυτοι, γυμνοί, νηστικο στ σοκάκια κείνης τς ματοκυλισμένης πατρίδος πού ζύμωσαν ο γονέοι τους κα ο συγγενες τους μ τ αμα τους, κα τν γοδέρουν σήμερα κα τν τρνε κα τν προδίνουν ο γουρνόλυκοι μ τ’ κονισμένα δόντια κα ο σύντροφοί τους ατεινν ο τοιοτοι. Θεοτόκο, μήτηρ το παντός, ατος τος θώους ν λυπηθες, ατος τος γυμνος κα ταλαίπωρους.

Ατενοι φέρνουν δοξολογίαν ες τν Θεν κα τν βασιλείαν του. Ν πρεσβέψεις ες τν παντοδυναμίαν το ν’ ναστήσει πίσου τος γερούς του ναούς, τ’ για τ μοναστήρια πού τρώγαν ψωμ ο δυστυχισμένοι, φο ατ που ζοσαν πολ δύνατοι π τν ελογίαν το Θεο κα π τος κόπους τν πατέρων, τν καλογέρων – δν ταν καπιτσίνοι δυτικοί, ταν πηρέτες τν μαναστηριν τς ρθοδοξίας.

Δν ταν τεμπέληδες, δούλευαν κα προσκυνοσαν. Κα ες τν γώνα τς πατρίδος σ΄ ατ τ μοναστήρια γενόταν τ μυστικοσυμβούλια, συναζόταν τ λίγα ναγκαα του πολέμου, κα ες τν πόλεμον θυσίαζαν κα σκοτωνόταν ατενοι ο πηρέτες τν μαναστηριν κα τν κκλησιν – τριάντα εναι μόνον μ μένα σκοτωμένοι ξω ες τος πολέμους κα ες τ τ Νιόκαστρο, κα ες τν θήνα.

λιωσαν ατενοι ο πατέρες, τώρα ες τ γερατει τος βασανίζονται πολ ες τος δρόμους. Θεοτόκο μου, ν περικαλέσεις τν φέντη μας κα τν μονογεν σου ν’ ναστήσει πίσου ατά, κα τς γιες κκλησίες του, πού κατακερματίσαμεν μες ο χάριστοι κα μς βρε δίκια το ργ κα τς βασιλείας του, ν τν περικαλέσεις, Θεοτόκο μου, ν τ ναστήσει πίσου, κα ν σηκώσει τ δίκια το ργ πού ’χει σ μς τος χάριστους κα ν φέρει πίσου τν εκή του κα τν ελογία του κα τς βασιλείας του, πού τν στερηθήκαμεν π τν κακία μας κα διοτέλειά μας κα γίναμεν παλιοψάθα τς κοινωνίας, κα γίναμεν καθς φαινόμαστε ς τν σήμερον.

Τ λεός του εναι βυσσος τς θαλάσσης, κα τος νόητους μς κα τος διοτελες ν μς νώσει κα ν μς φωτίσει κα ν μς δώσει ες τ ξς πατριωτικ αστήματα δι τν πατρίδα μας κα θρησκεία μας, κα πίστη καθερ ν ’χωμεν ες τν παντουργό μας κα ες τν βασιλείαν του, ν μς σώσει δ κα ες τν παντοτιν ζωή, ν δώσει το γερατείου το ρήνη κα μόνοιαν, τν εκή του κα τν ελογία του, κα ες τος προκρίτους, τος ποιμένες, κα γενικς τν λαόν του, ν ’ρθει πίσου νεκρανάστασή του δι τς ελογίας του.


Προστρέχομεν ο μαρτωλοί, ο νάξιοι δολοι σου κα ο σκλάβοι σου ες τ λεός σου κα ες τν σπλαχνίαν σου κα τς βασιλείας σου. λεος ζητομεν, ν μς δώσεις καθαρ σπλάχνα κα καθαρ ψυχή, ν δυνηθμεν ν σ προσκυνήσουμεν κα ν σ δοξολογήσουμεν μ’ ξ λης καρδίας, εεργέτη κα προστάτη ληθινέ.»

Δεν υπάρχουν σχόλια

Μπορείτε να γράψετε και να σχολιάσετε τα πάντα, αλλά αν το κείμενο σας περιέχει υβριστικούς χαρακτηρισμούς σας ενημερώνουμε ότι δεν θα δημοσιεύεται. Σε περίπτωση καθυστέρησης δημοσίευσης των σχολίων ζητούμε συγγνώμη και παρακαλούμε να μην βγάζετε αυθαίρετα συμπεράσματα. Με σεβασμό και εκτίμηση η διαχείριση του ιστολογίου