Χαρές και λύπες - Tα νέα από τα μέτωπα του πολέμου μας με τον ιό

Απομένει βέβαια να συμφωνήσουμε ότι νίκη στον πόλεμό μας με τον ιό δεν είναι ούτε η επιστροφή σε μια «κανονικότητα ρετρό», ούτε  η μο...

Απομένει βέβαια να συμφωνήσουμε ότι νίκη στον πόλεμό μας με τον ιό δεν είναι ούτε η επιστροφή σε μια «κανονικότητα ρετρό», ούτε  η μονιμοποίηση του έκτακτου.

Γράφει ο Παντελής Οικονόμου

Χάρηκα πολύ τις προάλλες, μετά από ένα τηλεφώνημα: είχα κανονίσει ημέρα και ώρα για κούρεμα, μετά από καιρό.  Και η μια ευχάριστη σκέψη έφερε μια άλλη, επίσης ευχάριστη: θα πάω στην συνάντηση αυτή χωρίς να στείλω SMS ή να συμπληρώσω κάποιο έντυπο. Μένοντας πάντα με την απορία εάν το συγκεκριμένο μέτρο είχε, εξ αρχής, κάποιο νόημα.

Τι κερδίσαμε

Συνεχίζοντας τα ευχάριστα, διατήρησα την ικανοποίηση από την αντοχή μας και σε άλλες  ανοησίες που υπομείναμε χωρίς να λυγίσουμε: από την ρηματική απειλή (υπονοούμενη ή απερίφραστη) μετατροπής των έκτακτων μέτρων σε μόνιμα, μέχρι την πρόταση (από την Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής παρακαλώ) παράτασης εγκλεισμού των μεγαλύτερων σε ηλικία μέχρι το τέλος της χρονιάς.

Και όλα αυτά, σε ένα θετικό κλίμα ευθύνης και ωριμότητας, χωρίς εμπόριο εύκολων (διάβαζε ανύπαρκτων) λύσεων, χωρίς αυταπάτες, χωρίς υπόθαλψη αγανάκτησης, χωρίς θεωρίες συνομωσίας, χωρίς παίγνια εν ου παικτοίς. 

Εδώ αναρωτήθηκα εάν οι αρετές αυτές θα αποδειχθούν διατηρήσιμες, μιας και έχουμε ήδη μπει στην επόμενη φάση του πολέμου με τον ιό και καλούμαστε να δώσουμε μάχες στα νέα μέτωπά του.

Λειτουργούν ξανά τα δικαστήρια 

Μόνο που αυτή η επαναλειτουργία θα ήταν αδιανόητη υπό τις, προ της επιδημίας, συνθήκες και όχι μόνο για να μην υπάρξει αναζωπύρωση της διάδοσης του ιού. Εδώ αναρωτήθηκα εάν θα φιλοτιμηθούμε κάνοντας ότι αποφύγαμε, εδώ και χρόνια: να μεταθέσουμε την επίλυση (σχεδόν όλων) των διαφορών από τις αίθουσες των δικαστηρίων στα δικηγορικά γραφεία. Τα ακροατήρια δεν μπορεί να παραμένουν κοιτίδες  νοσηρότητας, με το καθεστώς οιονεί αρνησιδικίας, λόγω αναβολών και καθυστερήσεων, να διαιωνίζεται. Θα εισάγει η κυβέρνηση σε συνεργασία με τους δικηγορικούς συλλόγους (τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών κατ’ εξοχήν) στην Βουλή νομοθέτημα με ρηξικέλευθες ρυθμίσεις, άμεσης εφαρμογής και απόδοσης; Και εάν όχι, θα καταθέσουν τέτοια πρόταση νόμου άλλες κοινοβουλευτικές ομάδες;

Η έγκαιρη αποσυμφόρηση των αστικών κέντρων

Ασφαλώς και είναι αναγκαία νέα πρωτόκολλα ασφαλούς μετακίνησης με λεωφορεία, τραίνα και πλοία. Θα θεσπιστούν άραγε οι κανόνες αυτοί, συνυπολογίζοντας ότι για εφέτος τουλάχιστον, είναι επιβεβλημένη η μετακίνηση των μεγαλύτερων σε ηλικία στις παραθεριστικές τους κατοικίες, εντατικότερα και νωρίτερα από άλλες χρονιές; 

Ο λόγος είναι απλός. Γνωρίζουμε όλοι ότι, δυστυχώς, το 80% του πληθυσμού ζει στα αστικά κέντρα. Θα θέλαμε ένας, μεγαλύτερος σε ηλικία, συμπολίτης να παραμένει στα 70 τετραγωνικά ενός διαμερίσματος, στους 30 βαθμούς και βάλε, με ή χωρίς κλιματισμό;   Στον ίδιο χώρο με νεότερους, ακόμα και παιδιά που γυρίζουν από το σχολείο; Ή  να συνωστίζεται μέχρι τη πλατεία της γειτονιάς, για έναν καφέ με τους φίλους του;

Να αρχίσει αμέσως η απόδοση των συντάξεων

Εισάγονται διάφορα μέτρα οικονομικής συμπλήρωσης χαμηλών εισοδημάτων και στήριξης επιχειρήσεων. Αυτά, παρά την οικονομική ύφεση που προκλήθηκε λόγω της επιδημίας, τα δημοσιονομικά ελλείμματα που συνεπάγεται και την επιβάρυνση του δημοσίου χρέους μας. Την ίδια στιγμή, δικαιούχοι, ων ουκ έστι αριθμός, παραμένουν χωρίς την σύνταξή τους. Εάν αυτός δεν είναι ουρανομήκης παραλογισμός, τότε τι είναι; 

Με αποδεδειγμένη πια την αδυναμία του Υπουργείου Εργασίας να τα βγάλει πέρα, αναρωτιέται κανείς για ποιο λόγο δεν συμβάλλεται με  δικηγορικά γραφεία και εταιρίες για την έκδοση των συντάξεων, ξεκινώντας από όσους δεν έχουν καν προσωρινή.

Στέλνοντας τους ηλικιωμένους στους τόπους παραθερισμού τους, έχοντας αποκαταστήσει στοιχειώδεις οικονομικές τους δυνατότητες, θα δίναμε τέλος σε μια, χωρίς προηγούμενο, αθλιότητα. Και, ταυτοχρόνως, θα τονώναμε  την κατανάλωση με τον πιο υγιή τρόπο και με την ελάχιστη δημοσιονομική επιβάρυνση.

Ναι στην εισαγωγή τουριστικού συναλλάγματος, όχι στην εισαγωγή COVID-19

Στα κέρδη της πρώτης μάχης μας με τον ιό, ασφαλώς λογίζεται και η προσθήκη μιας νέας ανταγωνιστικής αιχμής στο τουριστικό μας προϊόν: η χώρα μας, με τις θετικές επιδόσεις της στην αποτροπή της διάδοσης, είναι ασυγκρίτως ασφαλέστερος προορισμός για ξένους  περιηγητές από ότι οι άμεσες ανταγωνίστριες μας, μεσογειακές χώρες. Το ερώτημα είναι εάν αυτό το πλεονέκτημα κεφάλαιο θα γίνει (εγκαίρως φυσικά) θέμα, διεθνούς αυτή τη φορά, εκστρατείας ενημέρωσης περιηγητών.

Θα ήταν φρόνιμο βέβαια, να μην διασπαθίσουμε αυτήν την νέα ανταγωνιστική αιχμή: οι περιηγητές στην Ελλάδα, εκτός  από τον Ξένιο Δία, επιβάλλεται να συναντηθούν και με τον Ιπποκράτη. Απαραίτητη προϋπόθεση η συμπλήρωση των διαγνωστικών μας φροντίδων στα σημεία εισόδου τουριστών στη πατρίδα μας. Για την γρήγορη και χαμηλού κόστους εξέταση των προερχόμενων από χώρες με τις οποίες δεν έχουμε συνομολογήσει πρωτόκολλα ασφαλούς μετακίνησης.

Από την λήξη συναγερμού, στην λύση πολιορκίας

Απομένει βέβαια να συμφωνήσουμε ότι νίκη στον πόλεμό μας με τον ιό δεν είναι ούτε η επιστροφή σε μια «κανονικότητα ρετρό», ούτε  η μονιμοποίηση του έκτακτου. Θα έχουμε νικήσει μόνο εάν καταφέρουμε έναν «έντιμο κοινό τόπο» με μια ημερήσια διάταξη ανάταξης και ανάτασης. Και η διάθεση και δυνατότητα μας να νικήσουμε θα επιβεβαιωθούν μόνον εάν, μετά την λήξη του συναγερμού, λύσουμε και την πολιορκία από την ασύμμετρη απειλή κατά τη δημόσιας υγείας (με όλη την σημασία των λέξεων).

ΥΓ1. Όλα τα παραπάνω ερωτήματα, μπορούν κάλλιστα να πάρουν την μορφή κοινοβουλευτικού ελέγχου.
ΥΓ2. Ακροτελεύτιο ερώτημα: μήπως η «λύση πολιορκίας» είναι -σε μεγάλο βαθμό- και λύση του γρίφου «πως  προσελκύουμε ξένες επενδύσεις στη χώρα μας»;

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου