Η…«κακομαθημένη» Κύπρος οφείλει να εμμείνει σε κυρώσεις στην Τουρκία

  Η Αθήνα επιμένει να μην αντιλαμβάνεται ότι η τουρκική απειλή είναι κοινή, διαρκής και διαχρονική.   Τα συμφέροντα, γεωπολιτικοί υπολογισ...

 

Η Αθήνα επιμένει να μην αντιλαμβάνεται ότι η τουρκική απειλή είναι κοινή, διαρκής και διαχρονική.  

Τα συμφέροντα, γεωπολιτικοί υπολογισμοί, ο εκβιασμός του μεταναστευτικού και η σημασία της Τουρκίας καθορίζουν την πολιτική των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Η Κύπρος δεν έχει άλλη επιλογή: Οφείλει μέχρι τέλους και ανεξαρτήτως πιέσεων και κόστους να επιμείνει σε κυρώσεις κατά της Τουρκίας

Γράφει ο Σάββας Ιακωβίδης

Λέγεται συχνά ότι το «βέτο» είναι όπλο των αδυνάτων. Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι αποφάσεις λαμβάνονται με ομοφωνία. Η Λευκωσία τις τελευταίες ημέρες κατηγορείται από εταίρους μας και ΜΜΕ στη Γερμανία, στην Ελλάδα και στην Κύπρο, ότι προκαλεί προβλήματα στην ΕΕ – και στην Ελλάδα. Γιατί; Διότι, ορθά πράττουσα, υπέδειξε στους εταίρους της ότι στην πρόσφατη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (28/8/2020, στο Βερολίνο), συμφωνήθηκε ομόφωνα η εφαρμογή κυρώσεων κατά της Τουρκίας αν συνεχίσει την παραβατική συμπεριφορά της έναντι της Ελλάδος και της Κύπρου.

Την περ. Τετάρτη, η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, διαβεβαίωσε τον Πρόεδρο Αναστασιάδη ότι διαμήνυσε στον Ερντογάν πως, «αν δεν υπάρξει αποκλιμάκωση της έντασης και τερματισμός των παρανόμων ενεργειών από πλευράς Τουρκίας, τότε η Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι αναγκασμένη να λάβει μέτρα». Γιατί, συνεπώς, κατηγορείται η Κύπρος; Διότι συνέδεσε την επιβολή κυρώσεων σε ένα τρίτο, μη κράτος-μέλος της ΕΕ, τη Λευκορωσία, με την επιβολή κυρώσεων κατά της πειρατικής Τουρκίας, η οποία εισέβαλε στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και στην Κυπριακή ΑΟΖ.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εξέφρασε μεν την αλληλεγγύη του στην Ελλάδα και στην Κύπρο, αλλά… Διαχώρισε τη Λευκορωσία από την Τουρκία. Πολιτική δύο μέτρων και δύο σταθμών. Οι ΗΠΑ, η Γερμανία, ακόμα και η Γαλλία και άλλες χώρες πιέζουν την Κύπρο να άρει τις αντιρρήσεις της και να συναινέσει σε επιβολή κυρώσεων κατά του δικτάτορα Λουκασένκο. Χωρίς να δεσμεύονται για κυρώσεις κατά της πειρατικής Τουρκίας. Ο Ερντογάν, μετά από συμβουλές της Γερμανίδας Καγκελαρίου, Μέρκελ, σε μια κίνηση έκδηλου τακτικισμού, ανακοίνωσε ότι το ερευνητικό σκάφος «Ορούτς Ρέις» αποσύρεται από τις παράνομες έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, δήθεν για επισκευές και ανεφοδιασμό!

Η πραγματικότητα είναι ότι η Άγκυρα έδωσε χρόνο στο Βερολίνο για να ασκήσει διπλωματικές και άλλες πιέσεις στην Αθήνα, ώστε να συμφωνήσει σε επανάληψη διερευνητικών επαφών με την Τουρκία. Αυτή η εξέλιξη έχει ως αποτέλεσμα τα ακόλουθα: Πρώτον, ήταν ολέθριο λάθος του Έλληνα Πρωθυπουργού, Μητσοτάκη, να χαιρετίσει αμέσως και περιχαρής, την αποχώρηση του «Ορούτς Ρέις», χωρίς προηγουμένως να απαιτήσει ταυτόχρονο τερματισμό της τουρκικής εκνομίας και στην Κυπριακή ΑΟΖ.

Δεύτερον, η ολιγωρία Μητσοτάκη επέτρεψε στον Ερντογάν να σπάσει το δήθεν ενιαίο μέτωπο Ελλάδος-Κύπρου, αφού ο τουρκικός στόλος κατέχει την κυπριακή ΑΟΖ και τα ερευνητικά σκάφη συνεχίζουν απρόσκοπτα την παρανομία τους. Τρίτον, η ΕΕ επιχειρεί ξανά κατευνασμό του τουρκικού θηρίου, το οποίο πήρε το ξεκάθαρο μήνυμα ότι αυτό καθορίζει την ατζέντα των δράσεων της Ένωσης. Τέταρτον, η Γερμανία ως προεδρεύουσα της ΕΕ πέτυχε να φέρει στο τραπέζι των επαφών την Ελλάδα και την Τουρκία, αλλά επιχειρεί να θυσιάσει την Κύπρο. Ασκεί πολιτική δύο μέτρων και δύο σταθμών, διότι αυτό επιτάσσουν τα τεράστια συμφέροντά της με την Τουρκία.

Πέμπτον, η έναρξη διερευνητικών επαφών Αθήνας-Άγκυρας, χωρίς απαίτηση τερματισμού της παραβατικής συμπεριφοράς της Τουρκίας εναντίον της Κύπρου, επιβεβαιώνει ξανά πως, παρά τις εκατέρωθεν διακηρύξεις, η Κύπρος εξακολουθεί να κείται μακράν της Ελλάδος. Προφανώς στο αθηναϊκό κατεστημένο επικράτησε η αντίληψη ότι η «κακομαθημένη» Κύπρος πάλι προσπαθεί να χαλάσει τη μανέστρα των επαφών με την Τουρκία, πάλι προκαλεί προβλήματα και γι’ αυτό εγκαταλείπεται πάλι, αφού είναι «άλλο η Ελλάδα και άλλο η Κύπρος».

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός φαίνεται να τρέφει την ψευδαίσθηση ότι η Τουρκία έχει εγκαταλείψει τα κατακτητικά και νεο-οθωμανικά σχέδιά της σε βάρος της Ελλάδος. Νομίζει ότι μπορεί να κερδίσει χρόνο, αναγνωρίζοντας και αυτός στην Τουρκία, όπως ο Σημίτης, «δικαιώματα στην Αν. Μεσόγειο» (άρθρο σε τρεις ευρωπαϊκές εφημερίδες). Επίσης, εκ προοιμίου αχρήστευσε προθέσεις για κυρώσεις κατά της Τουρκίας (ομιλία σε συνέδριο του Economist).

Ήδη Αθήνα και Άγκυρα συζητούν, αλλά το μέγα ερώτημα παραμένει: Πώς θα συμφωνήσουν αφού η Ελλάδα επιμένει μόνο σε δύο ζητήματα και η Τουρκία καταθέτει έναν ορμαθό απαιτήσεων, ακόμα και με εμπλοκή του ψευδοκράτους; Είναι φανερό ότι η μεν Αθήνα υπαναχώρησε δρομαίως από τις διακηρύξεις της. Η δε Λευκωσία έμεινε μόνη να αντιμετωπίζει πιέσεις πανταχόθεν στην αιτιολογημένη αξίωσή της για κυρώσεις κατά της Τουρκίας.

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα στην τραγική εκτύλιξή τους: Η ΕΕ επιμένει στον ολέθριο κατευνασμό της Τουρκίας και αρνείται να συνειδητοποιήσει ότι συνιστά τη μεγαλύτερη απειλή κατά των αρχών και αξιών της. Ο Ερντογάν έσπασε το ενιαίο μέτωπο Αθήνας-Λευκωσίας. Η Αθήνα επιμένει να μην αντιλαμβάνεται ότι η τουρκική απειλή κατά του Ελληνισμού είναι κοινή, διαρκής και διαχρονική.

Τα συμφέροντα, γεωπολιτικοί υπολογισμοί, ο εκβιασμός του μεταναστευτικού και η σημασία της Τουρκίας καθορίζουν την πολιτική των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Η Κύπρος δεν έχει άλλη επιλογή: Οφείλει μέχρι τέλους και ανεξαρτήτως πιέσεων και κόστους να επιμείνει σε κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Εκτός και αν εξαπατηθεί πάλι με αδιέξοδες συνομιλίες νομιμοποίησης της κατοχής και τουρκοποίησής της, διά της ρατσιστικής και αντιδημοκρατικής διζωνικής.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου