Οι Οθωμανοί και πάλι προ των πυλών της Ευρώπης με δούρειο ίππο αυτή την φορά τους ισλαμιστές εισβολείς μετανάστες...

  Σταγόνες μνήμης, γνώσης και αφύπνισης για όλους τους Ευρωπαίους, που εσκεμμένα ξεχνούν και εν υπνώσει βρίσκονται σήμερα                  ...

 

Σταγόνες μνήμης, γνώσης και αφύπνισης για όλους τους Ευρωπαίους, που εσκεμμένα ξεχνούν και εν υπνώσει βρίσκονται σήμερα                            

Ο μαύρος Σεπτέμβρης για τους μωαμεθανούς, που σήμανε την αρχή του τέλους τους. 

Επιμέλεια αποσπασματικής έρευνας – αναδημοσιεύσεις με πρόσθετα σχόλια και πληροφορίες από Αντώνη Αντωνά. ( Επίκαιρο και συμβολικό)

«Από την πρώτη μαύρη μέρα που μπήκαν στην Ευρώπη οι Μωαμεθανοί, ήταν το μόνο δείγμα της ανθρωπότητας που έδειξε τη μεγαλύτερη έλλειψη ανθρωπισμού. Οπουδήποτε κι αν πήγαν, μια πλατιά κηλίδα αίματος έδειχνε τα ίχνη της διαβάσεώς τους και σ΄ όλη την έκταση της κυριαρχίας τους ο πολιτισμός ……. εξαφανιζόταν».
Γλάδστων.

«Δεν υπάρχει περίπτωση στην Ευρώπη, στην Ασία ή στην Αφρική, η εγκαθίδρυση της τουρκικής κυριαρχίας να μην είχε σαν συνέπεια την υποβάθμιση του πολιτισμού. Η Τουρκία, όπου βγήκε νικήτρια έφερε την καταστροφή».
Κλεμανσώ.

ΒΙΕΝΝΗ Η ΠΥΛΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ.                                                                                           

-Πρώτη αποτυχημένη πολιορκία από Οθωμανούς την 27^η Σεπτεμβρίου-14^η Οκτωβρίου 1529. Οι υπέρτεροι βάρβαροι εισβολείς κατατροπώνονται από μια χούφτα μαχητών.                                                                                                                                         

-Δεύτερη αποτυχημένη πολιορκία 14^η Ιουλίου-11^η - 12^η Σεπτεμβρίου 1683. Το τελικό  Βατερλώ των Μωαμεθανών.

Πρόλογος: Ποιός είναι λοιπόν ο μακροπρόθεσμος στρατηγικός στόχος του νεο-χαλιφάτου και του νεοσουλτάνου Ερντογάν αγά; Αν κοιτάξει κανείς τον πιο κάτω  χάρτη που αποτυπώνει την προσπάθεια επέκτασης του νεο-οθωμανισμού στη Μεσόγειο θα δει ότι ο συνασπισμός Τουρκίας – Κατάρ – Μουσουλμανικής Αδελφότητας σε αγαστή συνεργασία με παράνομες τρομοκρατικές εξτρεμιστικές τζιχαντιστικές οργανώσεις,  δεν προσπαθεί απλώς να περικυκλώσει την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά ολόκληρη την ΕΕ με επίκεντρο την Μεσόγειο, αλλά και το ευαίσθητο νότιο υπογάστριό της, την Ιταλία με προέκταση και Ισπανία και εάλω Ευρώπη, κατά το δόγμα και βλέψεις του Σουννίτη Σαλαφιστή Ερντογάν. ΤΟ ΠΑΛΑΙ ΠΟΤΕ!

Οι Χριστιανοί της κεντρικής Ευρώπης ζούσαν επί αιώνες με τον φόβο ότι οι βάρβαρες τουρκικές ορδές θα μπορούσαν να φθάσουν μέχρι την περιοχή τους, φέρνοντας την καταστροφή και την υποδούλωση, αγνοώντας βέβαια ότι τα Χριστιανικά Βαλκάνια ήταν υπό Οθωμανική κατοχή και αυτονόητο ήταν ότι ερχόταν και η δική τους σειρά…  Η απειλή αυτή λίγο έλειψε να γίνει πραγματικότητα δύο φορές, το 1529 και το 1683, όταν ο στρατός των Μωαμεθανών εισβολέων έφτασε μέχρι τις πύλες της Βιέννης και την πολιόρκησε, ευτυχώς ανεπιτυχώς, χάριν στη αυτοθυσία ολίγων εύτολμων μαχητών που κατατρόπωσαν και ντρόπιασαν την τότε κραταιά Οθωμανική Αυτοκρατορία …όπως οι ένδοξοι μας πρόγονοι επαναστάτες του 1821.

1481-1683. ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ.

ΒΙΕΝΝΗ, Η ΠΥΛΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, ΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΕ ΗΡΩΪΚΑ ΣΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΟΘΩΜΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΕΦΕΡΕ ΤΗΝ  ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΤΟΥΣ. ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥΣ, ΤΟ ΕΠΕΦΕΡΕ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟ 1821.

Η πρώτη πολιορκία της Βιέννης (1529)                                                                                    

Η ανακοπή της προέλασης των Οθωμανών και η διασφάλιση της ελευθερίας και του χριστιανικού χαρακτήρα της Δύσης.  Πώς κατόρθωσαν οι ηρωικοί λίγοι υπερασπιστές της Βιέννης να σώσουν την πόλη και την Ευρώπη από τους υπέρτερους και πλήρως εξοπλισμένους  εισβολείς Οθωμανούς.

ΑΠΟ ΤΟ 1453 ΩΣ ΤΟ 1529

Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453, οι Οθωμανοί Τούρκοι άρχισαν να επεκτείνονται με γοργούς ρυθμούς. Σύντομα κατέλαβαν τον Μυστρά, την Τραπεζούντα, καθώς και όσα νησιά του Αιγαίου δεν είχαν κυριεύσει τα προηγούμενα χρόνια. Μετά την κατάληψη και της Αλβανίας (γύρω στο 1509) έστρεψαν την προσοχή τους προς την Κεντρική Ευρώπη.                                                                                                               

Το 1520 ανέβηκε στον θρόνο ο σουλτάνος Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής. Είχε γεννηθεί το 1494 στην Τραπεζούντα και από την πλευρά της μητέρας του ήταν απόγονος του Τζένγκις Χαν. Το 1522 κατέλαβε τη Ρόδο, κάτι που δεν είχε καταφέρει ούτε ο Μωάμεθ Β' (ο Πορθητής. Το 1521 είχε καταλάβει το Βελιγράδι και στη συνέχεια στράφηκε εναντίον της Ουγγαρίας.

Η χριστιανική Δύση εκείνη την εποχή ήταν διχασμένη. Τον επόμενο χρόνο (1526) οι Οθωμανοί επιτέθηκαν στο βασίλειο της Ουγγαρίας. Ηγέτης του στρατού τους ήταν ο ελληνικής καταγωγής μεγάλος βεζίρης, Ιμπραήμ Πασάς.
Οι δύο στρατοί συγκρούστηκαν κοντά στην πεδιάδα του Μόχατς στις 29 Αυγούστου 1526 με νίκη των υπέρτερων Τούρκων, αλλά με σοβαρότατες απώλειες. Ενώ όμως οι Οθωμανοί βρίσκονταν σχεδόν στο κέντρο της Ευρώπης, ο στρατός του Καρόλου Ε' λεηλάτησε τη Ρώμη το 1527, ενώ η θρησκευτική Μεταρρύθμιση που είχε εμφανιστεί από το 1517 στη Γερμανία είχε και πολιτικές προεκτάσεις και δημιουργούσε προβλήματα στον Κάρολο Ε'. 
Ο Σουλεϊμάν συνεχίζοντας την πορεία του εν τω μεταξύ, έφτασε στη Βούδα της Ουγγαρίας, την οποία και κατέλαβε (στις 8 Σεπτεμβρίου 1529). Επόμενος και μεγάλος στόχος ήταν η Βιέννη...                                                                                                                                     

Αυτό που χώριζε την Οθωμανική αυτοκρατορία  από τη Δυτική Ευρώπη συνέχιζε να ήταν η Αυστρία. Ο Σουλεϊμάν εκμεταλλευόμενος και  τις εσωτερικές  έριδες των Ευρωαπαίων  έκανε μια μυστική συμμαχία με τον βασιλιά Φραγκίσκο τον Α΄ της Γαλλίας. Ο Πάπας Κλήμης Ζ΄της Ρώμης, δεν συμμάχησε φανερά με τους μουσουλμάνους, αλλά «απέσυρε» τη θρησκευτική πολιτική και στρατιωτική στήριξη στους Αυστριακούς. Κάτι παρόμοιο και χείριστο συνέβη και στην Άλωση της Πόλης από τον τότε Πάπα Νικόλαος Ε΄ (Papa Niccolò V. 1397 -1455),

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την άνοιξη του 1529 ο βασιλιάς Κάρολος και οι Αυστριακοί να βρεθούν μόνοι, αντιμέτωποι με τους οθωμανούς εισβολείς.    Στις 10 Απριλίου ο Σουλεϊμάν και ο στρατός του που ξεπερνούσε τους 150 - 200.000 γιουρούκηδες στρατιώτες,  αναχώρησε από την Κωνσταντινούπολη με προορισμό τη Βιέννη. Στο πέρασμά του, ο τεράστιος αυτός στρατός ισοπέδωσε αρκετές Χριστιανικές πόλεις, κατέσφαξε χιλιάδες αμάχους και άρπαξε  προμήθειες και σκλάβους. Η συντήρηση πάντα του Οθωμανικού στρατού βασιζόταν στις λεηλασίες και στην αρπαγή γυναικών και παιδιών, που πουλούσε στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής. Ειδικά τα παιδιά τα μετέτρεπε σε αιμοσταγείς γεννίτσαρους, που ήταν και η εμπροσθοφυλακή των σφαγών και γενοκτονιών.                                                                  

Σε όλο αυτό το διάστημα, οι Βιεννέζοι, υπό τη στρατιωτική ηγεσία των χαρισματικών Νίκλας φον Σαλμ Φερσχέιντ και Βίλεμ φον Ρόγκεντορφ, προετοιμάζονταν για τη επικείμενη μάχη. Η αποστολή τους έμοιαζε αδύνατη. Τα τείχη της πόλης, με πάχος που δεν ξεπερνούσε τα έξι πόδια, είχαν σχεδιαστεί για να αποκρούσουν τους εισβολείς της μεσαιωνικής περιόδου και όχι τα εξελιγμένα πυροβόλα των Τούρκων. Η αυστριακή φρουρά αριθμούσε μόλις 20.000 στρατιώτες και διέθετε 72 κανόνια. Οι μόνες ενισχύσεις που έφτασαν στην πόλη ήταν ένα απόσπασμα 700 πεζικαρίων με μουσκέτα από την Ισπανία.                                                                       

Παρά τα μειονεκτήματα, η Βιέννη είχε αρκετούς φυσικούς παράγοντες που ενίσχυαν την άμυνά της. Ο Δούναβης απέκλειε οποιαδήποτε πρόσβαση από τα βόρεια και ο παραπόταμος Βίνερ κάλυπτε την ανατολική της πλευρά. Έμενε να καλυφθεί η νότια και δυτική πλευρά της πόλης και οι στρατηγοί εκμεταλλεύτηκαν πλήρως τις εβδομάδες πριν από την άφιξη των Τούρκων.

Ισοπέδωσαν τα κτίσματα έξω από τα νότια και τα δυτικά τείχη για να ανοίξουν το πεδίο βολής στα κανόνια και τα μουσκέτα τους. Έσκαψαν χαρακώματα και τοποθέτησαν εμπόδια στις οδούς προσέγγισης. Έφεραν προμήθειες για μακρά πολιορκία εντός των τειχών και έδιωξαν από τις πόλεις τα γυναικόπεδα για να μειώσουν την ανάγκη, για τροφή και προμήθειες, αλλά και για να αποτρέψουν τις σφαγές ή σκλαβιά των  αμάχων σε περίπτωση που κέρδιζαν οι Τούρκοι.                                                                                                                                              

Ένας άλλος παράγοντας που βοήθησε τη Βιέννη ήταν η υγρασία το καλοκαίρι του 1529. Οι συνεχείς βροχές καθυστέρησαν τους Οθωμανούς και δυσκόλεψαν τη μεταφορά του πυροβολικού. Οι μύριοι βάρβαροι αλαλάζοντες με νταούλια και ζορνέδες και απαγγέλλοντας πολεμοχαρείς ύμνους του Κορανίου,  έφτασαν τον Σεπτέμβριο μπροστά στα τείχη της αυστριακής πρωτεύουσας. Ο χειμώνας πλησίαζε και οι υπερασπιστές ήταν πλέον σχετικά προετοιμασμένοι, ψυχή τε και σώματι.

Η  ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΗΣ ΒΙΕΝΝΗΣ

Αν και οι πρώτες εχθροπραξίες ξεκίνησαν στις 23 Σεπτεμβρίου, ουσιαστικά η πολιορκία άρχισε στις 29 Σεπτεμβρίου 1529, οπότε έφτασαν στη Βιέννη όλα τα οθωμανικά στρατεύματα. Σύντομα ολοκληρώθηκε η κατασκευή του στρατοπέδου των πολιορκητών από 35-40.000 σκηνές. Στα νοτιοανατολικά της πόλης βρισκόταν η μεγαλοπρεπής σκηνή του Σουλεϊμάν που τη φρουρούσαν 500 γενίτσαροι.

Από τις αρχές της πολιορκίας οι Οθωμανοί σφυροκοπούσαν με φλεγόμενα βέλη το εσωτερικό της Βιέννης. Τα εκατοντάδες πυροβόλα τους, τα οποία ήδη από την εποχή της άλωσης της Κωνσταντινούπολης άρχισαν να παίζουν σημαντικό ρόλο στις πολιορκίες άρχισαν να κανονιοβολούν την πολιορκημένη Βιέννη. Η οθωμανική επίθεση επικεντρώθηκε στην ανατολική και νοτιοανατολική πλευρά της πόλης, με βασικό στόχο τον προμαχώνα της Καρινθία (Karnten).

Η ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΕΝΤΕΙΝΕΤΑΙ – Ο ΚΛΟΙΟΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΕΝΝΗ ΣΦΙΓΓΕΙ …

Κατά την άφιξή του, ο Σουλεϊμάν ζήτησε την παράδοση της πόλης. Όταν οι Αυστριακοί αρνήθηκαν, εξαπέλυσε μία ομοβροντία πυροβολικού ενάντια στα τείχη με 300 κανόνια και διέταξε τους σκαπανείς του να σκάψουν κάτω από τα τείχη και να τα παγιδέψουν με  εκρηκτικά. Οι Αυστριακοί βγήκαν από τα τείχη και επιτέθηκαν στους μηχανικούς και τους πυροβολητές, σκάβοντας αντι-χαρακώματα. Τις επόμενες τρεις εβδομάδες το πυροβολικό και τα ορύγματα των εισβολέων προσέβαλλαν αρκετές φορές τα τείχη, αλλά οι Βιεννέζοι  συμπλήρωναν γρήγορα τα κενά και απέτρεπαν την είσοδο στην πόλη.                                                                                                      

Στις 12 Οκτωβρίου οι χειμωνιάτικοι άνεμοι σάρωναν την πόλη. Ο Σουλεϊμάν διέταξε γενική επίθεση με μπροστάρηδες τους γενίτσαρους. Άνοιξαν δύο υπόγεια ορύγματα κοντά στη νότια πύλη της πόλης και προωθήθηκαν, αλλά οι εύτολμοι υπερασπιστές κάλυψαν το κενό προκαλώντας απώλειες 1.200 ανδρών στους Οθωμανούς. Μετά από δύο ημέρες ο Σουλεϊμάν επιτέθηκε και πάλι, αλλά ούτε αυτή τη φορά κατάφερε να σπάσει την άμυνα των Αυστριακών.
Από τις 3 Οκτωβρίου εντάθηκαν οι επιθέσεις του πυροβολικού των Οθωμανών. Στις 5 Οκτωβρίου έγινε σύσκεψη των ηγετών των υπερασπιστών της Βιέννης.

Σ’ αυτήν αποφασίστηκε να πραγματοποιηθεί έξοδος 8.000 περίπου στρατιωτών την αυγή της επόμενης μέρας για να καταστρέψουν τις σήραγγες, που είχαν φτιάξει οι Οθωμανοί αλλά και να κατεδαφίσουν κάποιες κατοικίες έξω από τα τείχη, απ’ όπου οι γενίτσαροι έριχναν τα βέλη τους στην πόλη.

Η έξοδος των στρατιωτών που αναφέραμε  ξεκίνησε με καλούς οιωνούς. Η μάχη που ακολούθησε έληξε το απόγευμα της ίδιας μέρας με βαριές απώλειες για τους Οθωμανούς, αλλά και 500 νεκρούς από τους υπερασπιστές της Βιέννης.

Στις 7 Οκτωβρίου οι πολιορκητές ανατίναξαν μια σήραγγα στην πύλη της Καρινθία προκαλώντας ρήγμα στο τείχος. Η επίθεση που ακολούθησε αναχαιτίστηκε. Αργά το βράδυ ένας αγγελιοφόρος κολυμπώντας έφτασε μέσω του Δούναβη στη Βιέννη για να μεταφέρει μήνυμα από τον αρχιδούκα Φερδινάνδο και τον δούκα Φρειδερίκο ότι ισχυρές δυνάμεις κατευθύνονται προς τη Βιέννη και θα φθάσουν στην πόλη περίπου σε μια βδομάδα.. Στις 8 Οκτωβρίου οι Οθωμανοί κατάφεραν να ανατινάξουν δύο σήραγγες κάτω από τον προμαχώνα αυτό με αποτέλεσμα να σκοτωθούν πολλοί Γερμανοί και Ισπανοί στρατιώτες και να δημιουργηθεί ένα μεγάλο ρήγμα στα τείχη.

Στο ρήγμα αυτό έσπευσε ο ίδιος ο Νίκλας Σαλμ. Υπό την ηγεσία του οι πολιορκημένοι μετά από τρίωρη σκληρή μάχη απώθησαν τους Οθωμανούς.
Ανατινάχθηκαν σήραγγες κοντά στον προμαχώνα της Καρινθία και την πύλη Στούμπεν (Stuben), ενώ άρχισαν να επιτίθενται κατά κύματα επί τρεις ώρες, πολλές φορές μάλιστα πατώντας πάνω στα πτώματα συμπολεμιστών τους που είχαν σκοτωθεί νωρίτερα μπροστά στα τείχη. Και πάλι όμως, οι ηρωικοί υπερασπιστές της Βιέννης άντεξαν και προκάλεσαν μεγάλες απώλειες στους Οθωμανούς, 1.200 από τους οποίους σκοτώθηκαν μόνο στην τάφρο μπροστά από την πύλη Στούμπεν.

Οργισμένος από την αποτυχία, ο Σουλεϊμάν διέταξε και νέα επίθεση την επομένη (12 Οκτωβρίου). Αν και κινήθηκαν αιφνιδιαστικά οι Οθωμανοί, αντιμετωπίστηκαν με επιτυχία από τους Ισπανούς πεζούς. Το βράδυ της 12ης Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε νέα σύσκεψη της ηγεσίας των Οθωμανών. Τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά γι’ αυτούς. Τα αποθέματά τους σε τρόφιμα λιγόστευαν επικίνδυνα και υπήρχε κόπωση και απογοήτευση στις τάξεις των στρατιωτών. Κάποιοι σύμβουλοι του σουλτάνου πρότειναν αποχώρηση. Ο Σουλεϊμάν όμως που θεωρούσε ότι είναι εφικτή η κατάληψη της Βιέννης, διέταξε να γίνει στις 14 Οκτωβρίου 1529 η τελική επίθεση.

Η ΤΕΛΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ

Το πρωί της 14ης Οκτωβρίου ο οθωμανικός στρατός, χωρισμένος σε τρία τμήματα, επιτέθηκε στη Βιέννη. Την επίθεση επέβλεπαν όλοι οι ανώτεροι αξιωματικοί της αυτοκρατορίας. Το μεσημέρι δύο σήραγγες κάτω από τον προμαχώνα της Καρινθία ανατινάχθηκαν δημιουργώντας ένα μεγάλο ρήγμα στο τείχος. Παράλληλα οι μηχανικοί των Οθωμανών κατόρθωσαν να ανοίξουν μια σήραγγα μέχρι τα θεμέλια του οχυρωμένου ανακτόρου της πύλης, όπου τοποθέτησαν 20 βαρέλια πυρίτιδας. Και αυτά όμως εντοπίστηκαν και εξουδετερώθηκε ο κίνδυνος.

Η τελευταία προσπάθεια των Οθωμανών έγινε στον προμαχώνα της Καρινθία και πάλι, όπου όμως αποκρούστηκαν από Ισπανούς και Γερμανούς. Στη διάρκεια των συγκρούσεων, τραυματίστηκε ο κόμης Σαλμ από θραύσματα μιας πέτρας και αποχώρησε από τη μάχη. Λόγω αυτού του τραύματος πέθανε τον επόμενο χρόνο.

ΝΤΡΟΠΙΑΣΤΙΚΗ ΗΤΤΑ ΚΑΙ  ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΟΘΩΜΑΝΩΝ

Μετά την παταγώδη αποτυχία και αυτής της επίθεσης από τους ολίγους μαχητές, ντροπιασμένος ο Σουλεϊμάν διέταξε την αποχώρηση των στρατευμάτων του από τη Βιέννη. Αυτή έγινε ταχύτατα υπό τον φόβο ότι οι Βιεννέζοι ετοιμάζοντο για αντεπίθεση. Το βράδυ της 15ης προς 16η Οκτωβρίου οι γενίτσαροι κατέστρεψαν με φωτιές όσα εφόδια δεν μπορούσαν να πάρουν μαζί τους. Πολλοί αιχμάλωτοι εκτελέστηκαν αφού πρώτα βασανίστηκαν. Εκατοντάδες όμηροι γυναίκες κακοποιήθηκαν βάναυσα. Οπωροφόρα δέντρα και αμπέλια γύρω από τη Βιέννη είχαν καεί. Τα περισσότερα ζώα χάθηκαν ενώ και πολλά κτίρια πυρπολήθηκαν. Οι Οθωμανοί είχαν απώλειες άνω των 30-40.000 στρατωτών, ενώ οι υπερασπιστές της τουλάχιστον 1.500.

Εν τω μεταξύ με τη λήξη της πολιορκίας οι υπερασπιστές της Βιέννης άρχισαν να πανηγυρίζουν. Έριχναν  πυρά από τα τείχη, μουσική παιζόταν σ’ όλες τις πλατείες και όλες οι καμπάνες της πόλης άρχισαν να ηχούν χαρμόσυνα. Η επέτειος αυτή εορτάζεται πανηγυρικά μέχρι σήμερα και αποτίεται φόρος τιμής σε όλους τους πεσόντες, αλλά και τις Βιεννέζες, που έπεσαν θύματα βιασμών και δολοφονήθηκαν.. Το μήνυμα τους: ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΜΩΑΜΕΘΑΝΟΎΣ.

Χαρακτηριστικό του ηρωισμού τους είναι ότι, ενώ αποχωρούσε ο οθωμανικός στρατός, βύθισαν αρκετά  πλοιάριά του στον Δούναβη, ενώ σε μία… καταδρομική επιχείρηση στις 19 Οκτωβρίου σκότωσαν 300 Τούρκους, απελευθέρωσαν αιχμαλώτους, κυρίως μικρά παιδιά, και πήραν πολλές καμήλες φορτωμένες με σκηνές και άλλα εφόδια και καταδίωξαν τους υπόλοιπους που τράπηκαν σε φυγή. Ο δρόμος και τα ποτάμια βάφτηκαν κόκκινα από το αίμα των μουσουλμάνων.  Στις 20 Οκτωβρίου οι τελευταίοι επιζήσαντες Οθωμανοί στρατιώτες κατάφεραν τροχάδην και πέρασαν τα σύνορα της Αυστρίας με την Ουγγαρία. Έτσι οι δυνάμεις του κόμη Φρειδερίκου που είχαν φτάσει στη Βιέννη δεν μπόρεσαν να τους προλάβουν για να εκδικηθούν ολοκληρωτικά για τις χιλιάδες *σφαγές αμάχων συμπατριωτών τους.

*Η σφαγή των αιχμαλώτων. Για πρώτη φορά ο Σουλεϊμάν είχε αποτύχει και η σημαντικότερη αιτία αυτής της αποτυχίας ήταν η χαρακτηριστική καθυστέρηση της πορείας του στρατού του, που έφτασε στη Βιέννη στις αρχές του φθινοπώρου. Δεκάδες κορμιά των ανίκητων μέχρι τότε γενίτσαρων κείτονταν νεκρά έξω από τα τείχη. Ο τουρκικός στρατός δεν είχε καμία επιλογή εκτός από το να κάψει το τεράστιο στρατόπεδό του και να αποσυρθεί. Όμως, προτού αποχωρήσει έσφαξε τους χιλιάδες αιχμαλώτους, που είχε πάρει στον δρόμο προς τη Βιέννη σαν ομήρους σκλάβους. Η διαταγή ήταν σαφής. Για να επιταχυνθεί η επιστροφή ο στρατός του Σουλεϊμάν έπρεπε να απαλλαγεί από «περιττά» βάρη: πολεμοφόδια και γυναικόπαιδα. Στον μακρύ δρόμο της φυγής των Μωαμεθανών, οι Βιεννέζοι εκδικούμενοι τις χιλιάδες σφαγές αμάχων συμπατριωτών τους  καταδίωξαν για δεκάδες χλμ και κατέσφαξαν τους πλείστους εισβολείς βαρβάρους…                                                                                      

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ ΤΩΝ ΟΘΩΜΑΝΩΝ ΣΤΗ ΒΙΕΝΝΗ

Η αποτυχία των Οθωμανών στη Βιέννη το 1529 ήταν πολύ σημαντική για τους εξής λόγους:
i) Ο Σουλεϊμάν δεν τα κατάφερε για πρώτη φορά ίσως, να κυριεύσει μία πόλη και ο εγωισμός του πληγώθηκε ανεπανόρθωτα.
ii) Αποδείχθηκε ότι οι Οθωμανοί δεν ήταν ανίκητοι.
iii) Τυχόν κατάληψη της Βιέννης σήμαινε επίθεση των Οθωμανών προς τη Βόρειο Ιταλία αλλά πιθανότατα και τη Δυτική Ευρώπη.
iv) Οι χριστιανικές δυνάμεις της Ευρώπης παραμέρισαν τις διαφορές τους μπροστά στον οθωμανικό κίνδυνο.
v) Πιθανότατα η Ευρώπη θα ήταν τελείως διαφορετική σήμερα αν «έπεφτε» η Βιέννη το 1529.
vi) Οι υπερασπιστές της Βιέννης έγιναν σοφότεροι σε θέματα πολιορκίας.  Αυτό θα φανεί περίτρανα και στη δεύτερη και μεγαλύτερη πολιορκία της Βιέννης (1683), όπου και πάλι οι Μωαμεθανοί έπαθαν πανωλεθρία και άρχισαν πλέον να πνέουν τα λοίσθια……                                                                                                                                   

Επιπλέον, μετά τη μάχη της Βιέννης, οι χώρες της δύσης έπαψαν να θεωρούν ανίκητους τους μυρίους βαρβάρους Τούρκους και τους γενίτσαρους. Από τη στιγμή που οι Αυστριακοί είχαν κρατήσει μακριά τον κίνδυνο εξ ανατολών εξασφάλισαν τη συνέχεια του πολιτισμού και του χριστιανισμού της περιοχής.                                                                                                  

Αν η Βιέννη είχε πέσει, ο Σουλεϊμάν ( Ο μεγαλοπρεπής) θα εισέβαλε την επόμενη άνοιξη στις  γερμανικές επαρχίες και υπήρχε  σοβαρή πιθανότητα η αυτοκρατορία του να έφτανε μέχρι τη Βόρεια Θάλασσα.

Η αποτυχημένη πολιορκία της Βιέννης από τους Οθωμανούς Τούρκους το 1529 σηματοδότησε την αρχή μιας μακράς περιόδου παρακμής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Σταμάτησε επίσης την προέκταση του Ισλάμ στην κεντρική και δυτική Ευρώπη και εξασφάλισε την υπεροχή του χριστιανισμού έναντι της μουσουλμανικής θρησκείας στη Γηραιά Ήπειρο.

1683. Δεύτερη πολιορκία της Βιέννης.                                                        

Εν συνεχεία, μπορεί στην πρόσφατη συλλογική μνήμη η 11η Σεπτεμβρίου να έχει συνδεθεί αδιάρρηκτα με την αιματηρή επίθεση της Αλ Κάιντα στη Νέα Υόρκη και στην Ουάσιγκτον το 2001, όμως δεν ήταν αυτή η πρώτη φορά που καταγραφόταν στη συγκεκριμένη ημερομηνία μια ιστορική σύγκρουση μεταξύ «Ανατολής» και «Δύσης», με μακροχρόνιες και καθοριστικές συνέπειες. Στις 11 Σεπτεμβρίου 1683 ο χριστιανικός και ο μουσουλμανικός κόσμος βρέθηκαν αντιμέτωποι στην περίφημη δεύτερη πολιορκία της Βιέννης, από τους πανίσχυρους τότε Οθωμανούς.                                                                                                                                            

Υστερα από δίμηνη πολιορκία και μια αιματηρή μάχη ο Χριστιανικός συνασπισμός πολωνικών, αυστριακών και γερμανικών δυνάμεων κατάφερε να ανακόψει οριστικά την προέλαση της νέας αυτοκρατορίας προς Δυσμάς, γλιτώνοντας έτσι την Ευρώπη από την οθωμανική κατοχή και κυριαρχία. Η ολοκληρωτική ήττα του σουλτάνου ΜεχμέτΔ΄ σήμανε την αργή αλλά σταθερή πορεία της αυτοκρατορίας προς την παρακμή και τον κατακερματισμό. Παράλληλα, σήμανε την έναρξη της πολιτικής ηγεμονίας της δυναστείας των Αψβούργων στην Κεντρική Ευρώπη.                                                                                                  

Μία φιλοδοξία είχε ο σουλτάνος Μεχμέτ Δ΄: να μοιάσει στον προκάτοχό του, Σουλεϊμάντον Μεγαλοπρεπή , τον στρατιωτικό και πολιτικό ηγέτη που επέλασε στα ευρωπαϊκά εδάφη το 1529 και το 1541, προσαρτώντας, μεταξύ άλλων, την Ουγγαρία. Αυτή η φιλοδοξία όμως δεν ήταν ο μοναδικός λόγος που στο Ντιβάνι, στην Κωνσταντινούπολη, συζητούσαν από χρόνια τη ρήξη της 20ετούς ειρηνευτικής συνθήκης του Βασβάρ μεταξύ Οθωμανών και Αψβούργων. Η «αντιευρωπαϊκή» (με νεότερους όρους) συμπεριφορά του ΛουδοβίκουΙΔ΄ υπήρξε καταλυτική για την απόφαση να κινηθούν τα τουρκικά στρατεύματα προς τη Βιέννη. Οχι μόνο έστειλε τον γάλλο πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη να διαβεβαιώσει τον σουλτάνο ότι η Γαλλία δεν θα κινούσε ούτε το δαχτυλάκι της σε μια τέτοια περίπτωση, αλλά ενώ τα γερμανικά στρατεύματα πολεμούσαν άδραξε την ευκαιρία, τόσο πριν όσο και μετά τη μάχη, να προσαρτήσει περιοχές όπως το Λουξεμβούργο και η Αλσατία με το Στρασβούργο.                Μάταια έκανε έκκληση από το 1676 ο πάπας Ινοκέντιος ΙΑ΄ για ειρήνη μεταξύ των δυτικών χωρών και συστράτευσή τους εναντίον του οθωμανικού κινδύνου. Οι έριδες συνεχίζονταν και την 1η Απριλίου ο Μεγάλος Βεζίρης Καρά Μουσταφά Πασά ξεκινούσε από τη σημερινή Αλεξανδρούπολη για την κατάκτηση της Βιέννης. Στις 14 Ιουλίου ο κύριος όγκος των οθωμανικών στρατευμάτων βρισκόταν προ των πυλών της πόλης και ζητούσε την παράδοσή της για δεύτερη φορά …                                                                                                                                                         

Σημ. Στη δεύτερη πολιορκία της Βιέννης το 1683, η βοήθεια των Χριστιανών Πολωνών στους Αυστριακούς ήταν καθοριστική.                                                                                                                  

Εντός των τειχών βρίσκονταν 11.000 στρατιώτες και 5.000 πολίτες και εθελοντές με λίγες δεκάδες  κανόνια. Ο επικεφαλής τους, Ερνστ Ρούντιγκερ Γκραφ φον Στάρεμπεργκ, αρνήθηκε να παραδώσει τα κλειδιά της πόλης και ξεκίνησε μια εξοντωτική δίμηνη πολιορκία κατά την οποία πολλοί πέθαναν από πείνα. Οι Βιεννέζοι βρίσκονταν σε απόγνωση όταν άρχισαν να φθάνουν οι ενισχύσεις. Στις 6 Σεπτεμβρίου ο δούκας της Λωρραίνης ΚάρολοςΕ΄ και ο πολωνός βασιλιάς ΙωάννηςΓ΄ Σομπιέσκι είχαν απαντήσει στην έκκληση για μια Ιερά Συμμαχία που υποστήριζε ο Πάπας και είχαν έρθει να ενωθούν με τα αυτοκρατορικά στρατεύματα του ΛεοπόλδουΑ΄ επιπρόσθετες δυνάμεις από τη Σαξονία, τη Βαυαρία, το Μπάντεν, τη Φρανκονία και τη Σβάμπια. Παρά την πανσπερμία των στρατευμάτων και τον ελάχιστο χρόνο που είχαν για να προετοιμαστούν και να εξασφαλίσουν τη νίκη, οι αντιμαχόμενοι κατέληξαν με μια αποτελεσματική ηγεσία, βασισμένη αδιαμφισβήτητα στον Πολωνό Χριστιανό βασιλιά και στο βαρύ ιππικό του. Οι σύμμαχοι είχαν καταφέρει να συγκεντρώσουν ικανό αριθμό στρατιωτών και 152 κανόνια. Είχαν ακμαίο ηθικό, μια και ο συγκεκριμένος πόλεμος δεν διεξαγόταν, όπως συνήθως, για τα συμφέροντα των βασιλέων αλλά υπέρ πίστεως και, αντίθετα με τις Σταυροφορίες, διεξαγόταν σε ευρωπαϊκό έδαφος. Οι Οθωμανοί αποτελούνταν από 150-200000 στρατιώτες, 10.000 ιππείς12.000 γενίτσαρους και 350 κανόνια..                                                                                                                                       

Η μάχη ξεκίνησε προτού μπορέσουν και οι δύο παρατάξεις να αναπτύξουν πλήρως τα στρατεύματά τους και διεξήχθη τόσο υπέργεια όσο και… υπόγεια. Οι Οθωμανοί είχαν σκάψει τούνελ κάτω από τα τείχη και τα είχαν γεμίσει με εκρηκτικά, ελπίζοντας να τα ανατινάξουν και να καταφέρουν ένα αποφασιστικό χτύπημα στους Δυτικούς. Παρ΄ όλα αυτά, αυστριακοί κατάσκοποι εντόπισαν το τούνελ μόλις λίγες ώρες προτού φθάσει η υπέργεια σφαγή στο ζενίθ της και κατάφεραν να εξουδετερώσουν τα εκρηκτικά εγκαίρως.                                                                                                                    

Γύρω από τα τείχη η μάχη μαινόταν λυσσαλέα μεταξύ των διαφορετικών σωμάτων των δύο παρατάξεων. Οταν πια διαφαινόταν η ήττα των Οθωμανών, οι πολιορκημένοι Βιεννέζοι έκαναν έξοδο. Επειτα από 12 ώρες αιματοχυσίας, οι χριστιανικές δυνάμεις είχαν κερδίσει. Οταν κατακάθισε ο κουρνιαχτός, ο βασιλιάς Σομπιέσκι παράφρασε τη διάσημη φράση του Ιούλιου Καίσαρα αναφωνώντας: «Ηρθαμε, είδαμε, ο Θεός νίκησε».                                                       

Ο απολογισμός ήταν τραγικός για την πλευρά των Οθωμανών. Μετρούσαν 15-20.000 νεκρούς και τραυματίες, 5.000 αιχμαλώτους, είχαν χάσει όλα τους τα κανόνια και είχαν αφήσει πίσω τους λάφυρα ικανά να θαμπώσουν ακόμη και έναν βασιλέα, όπως φάνηκε από το γράμμα που έγραψε ο Σομπιέσκι στη σύζυγό του μετά τη μάχη. Οι χριστιανοί θρηνούσαν σχεδόν 4.500 νεκρούς και τραυματίες. Α ν και κανείς δεν το συνειδητοποίησε  τότε, αυτή η μητέρα των μαχών μεταξύ Χριστιανών και Ισλάμ, έκρινε τις γεωπολιτικές ισορροπίες ολόκληρης της Ευρώπης, όπως και ενδεχομένως σήμερα μια νέα τελική μάχη κατά των ισλαμιστών θα κρίνει  και την τύχη όλων των χριστιανικών ελεύθερων κρατών προτού να είναι αργά, αφού το Ισλάμ με βάση το πολεμοχαρές Κοράνι, ποτέ δεν θα πάψει να επιζητεί τον αφανισμό ή την υποτέλεια των απανταχού ελεύθερων Χριστιανών….

Η βιεννέζικη αντίσταση για δεύτερη φορά, από 14 Ιουλίου μέχρι και την 11 – 12^η Σεπτεμβρίου 1683, στην ουσία σηματοδότησε το ακραίο όριο της οθωμανικής πολεμικής ικανότητας να τοποθετήσει μεγάλους στρατούς βαθιά στην κεντρική και δυτική Ευρώπη εκείνη την εποχή και καλλιέργησε ένα φόβο και ταυτόχρονα μίσος για τη θρησκεία του Ισλάμ, που κυριαρχούσε πάντα στη μνήμη της γηραιάς ηπείρου και των παιδιών της… Ευελπιστούμε να ισχύει και σήμερα και οι Ευρωπαίοι να μην ξεχνούν ότι και πάλι ο ισλαμικός κίνδυνος είναι προ των πυλών τους….

Καθόλου τυχαία λοιπόν δεν ήταν λοιπόν και η καταστροφή των δίδυμων πύργων την 11^η Σεπτεμβρίου 2006. Ήταν ένα σαφές τρομοκρατικό μήνυμα στους ελεύθερους λαούς από τους Ισλαμιστές τζιχαντιστές, ότι ο Ισλαμικός κίνδυνος είναι φίδι που κρύβεται στο χορτάρι και είναι παρόν για την εκδίκηση και *εξαφάνιση των Χριστιανικών κρατών…. Ήδη οι ασκοί του Αιόλου άνοιξαν στο Αφγανιστάν και η Τουρκία τρίβει τας χείρας της!  Κοράνι. «Φονεύετε τους απίστους όπου και αν τους βρίσκετε» (2: 190-193).

*Τουρκία, εξαφανίσθηκαν όλες οι Χριστιανικές μειονότητες της Ελληνικής Μ. Ασίας,, Αίγυπτος σφαγιασθέντες από Μουσουλμανική Αδελφότητα εκατοντάδες Χριστιανοί Κόπτες, 50 εκκλησίες τα τελευταία λίγα χρόνια καταστράφηκαν από φανατικούς της Μουσουλμανικής αδελφότητας,, Λιβύη, Συρία,Πακιστάν, Ιράκ, Νιγηρία, Νεπάλ κ.ά.π Σε Ισλαμικές χώρες τα ίδια απεχθή θρησκευτικά εγκλήματα, από τζιχαντιστές.
Κύπρος 1974, 5000 Χριστιανοί άμαχοι σφαγιασθέντες από Τούρκους Μουσουλμάνους εισβολείς,(1619 αγνοούμενοι), 300000 εκτοπισμένοι, 30000 εγκλωβισμένοι, 800 όμηροι γυναίκες από 12 έως 82 ετών κακοποιημένες, 500 εκκλησίες συλημένες και λεηλατημένες, το 37% των πατρίων εδαφών υπό Μουσουλμανική κατοχή. 150000-200000 εισβολείς κουβαλητοί έποικοι Μουσουλμάνοι Ισλαμιστές εκ Τουρκίας έχουν καταλάβει τις πατρογονικές εστίες των Ελλήνων Κυπρίων Κ.ά.π.

Στη Μ. Ανατολή πριν λίγες δεκαετίες οι Χριστιανικές μειονότητες αριθμούσαν περί το 15% του συνολικού πληθυσμού. Σήμερα είναι κάτω του 2-3% και υπό εξαφάνιση.

H διαπρεπής συγγραφέας, ερευνήτρια, διεθνολόγος πολιτικός ANNA ESHOO σε εμπεριστατωμένη διεθνή έρευνα αναφέρει ..Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟ ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΑΠΕΙΛΗ!

Τέλος το διεθνές ερευνητικό κέντρο PEW μετά από εντατικές έρευνες, εξάγει το συμπέρασμα ότι ....  οι Χριστιανοί είναι τώρα αντιμέτωποι με θρησκευτικές διώξεις περισσότερο από κάθε άλλη φορά, από τις αρχές της ιστορίας.  Κ.λ.π.

 Προσαρμοσμένη συμβολική παράφραση από απόσπασμα του Αισχύλου για βαρβάρους εισβολείς. Διασκευή του Α, Αντωνά.

Και οι Ιερές Τράπεζες καταστραμμένες/ και τα του Θεού ιερά και όσια , είναι εκ θεμελίων/ ανάκατα κι αναποδογυρισμένα.../ Και οι σωροί νεκρών, που δια σπάθης σφάξατε,/ ακόμη και στην τριτόσπορη γενιά,/ άφωνα θε να φανερωθούν στα μάτια των ανθρώπων.../ Εσείς, ασεβείς και αιματόβρεκτοι,/ η υπεροψία και η βαρβαρότητα σας,/ τελικά σαν ανθίσει, μόνο σε στάχυα,/ καταστροφής και μολυσμένα θε να καρπίσει,/ όπου λεύτερο χερι χωρίς δεσμά,/ με λυγμούς χαράς θε να θερίσει,/ ανεμίσει και αφανίσει....τα ματωμένα στάχυα σας....

Υ.Γ. Και επειδή κυρίως οι ακριτικές πύλες της Ευρώπης ήταν και είναι  η Ελλάδα, το Ελληνικό Αιγαίο, ο ακριτικός Έβρος, η Κύπρος …. βέβαιον είναι ότι αν σαν κερκόπορτες  παραβιασθούν  και  αυτές τότε εάλω και η αδιάφορη δόλια Ευρώπη ….και η κ. *Γιόχανσον και οι συν αυτή,  που συνεχίζουν να «χαιδεύουν» την άπιστη εκδιδομένη παλλακίδα τους Τουρκία. LATEST UNGUI’S IN HERBA…ΕΝΑ ΦΙΔΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΣΤΟ ΧΟΡΤAΡΙ…

*ΙΔΟΥ και το άκρο άωτο…του χυδαίου εκβιασμού και απίστευτης υποκρισίας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Ευρωπαία επίτροπος Εσωτερικών Υποθέσεων Ίλβα Γιόχανσον)  που αρνείται να εγκρίνει, σύμφωνα τουλάχιστον με πρόσφατο δημοσίευμα του Spiegel Online– τη χρηματοδότηση της ελληνικής Ακτοφυλακής, επειδή υπερασπίζεται τα θαλάσσια σύνορά μας, και ΑΠΑΙΤΕΙ την εγκατάσταση ενός «ανεξάρτητου οργανισμού» που θα… ΕΛΕΓΧΕΙ  τους άνδρες του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ Λιμενικού!!! Το πλέον εξοργιστικό είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση συνεχίζει να χρηματοδοτεί την Τουρκία, που σπρώχνει τους μετανάστες προς τη Δύση.   Τη στιγμή δηλαδή που τα ευρωπαϊκά κράτη δεν θέλουν να υποδεχθούν μετανάστες, τιμωρούν την Ελλάδα επειδή κάνει το αυτονόητο και προσπαθεί να υπερασπιστεί τα ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ σύνορά της. 

Και στο δια ταύτα, αφού με δις επιχορηγούν την σύμμαχο τους Τουρκία να ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΝ οι  δόλιοι της Ε.Ε. όπως ελέγχουν την Τουρκική ακτοφυλακή, η οποία είναι ο εγκέφαλος διακινητών των λαθρομεταναστών με έσοδα από βρώμικο χρήμα σε  αστρονομικά ποσά, για τα οποία ποιεί την νίσσα το Ερντογανικό καθεστώς αφού και οικονομικά ενισχύεται η Τουρκία, αλλά και με βάση τα σχέδια του πετυχαίνει τον αθέμιστο στόχο, να πλημυρίσει την Ελλάδα και ΕΕ με Μουσουλμάνους. ΑΙΔΩΣ ΑΧΡΕΙΟΙ.                                                                                                                                                                     

Προσθέτω και μία σημαντική πρόσφατη έγκυρη προειδοποίηση από την Ισραηλίτικη ΜΟΣΣΑΤ, που είναι το αυτί της γης και σχεδόν ποτέ δεν έπεσε έξω …Σαφή και κατηγορηματική προειδοποίηση κόκκινου συναγερμού, στέλνουν οι πολύ καλά ενημερωμένες μυστικές υπηρεσίες του ισραηλινού στρατού, για την μετακίνηση αποφυλακισθέντων από Αφγανιστάν φανατικών μελών της περιβόητης οργάνωσης ”Χορασάν” (ISIS K), σε Μ.Ανατολή και κατ’ επέκταση στην Α.Μεσόγειο και Ευρώπη, απειλώντας όχι μόνο τον άξονα Ελλάδος-Ισραήλ-Αιγύπτου-Κύπρου, αλλά και ολόκληρη την Ευρώπαϊκή Ένωση.   Και ο νοών νοείτω….

Στο δια ταύτα, ουτοπία θα είναι εάν σκεφτόμαστε ότι η μητέρα όλων των μαχών μεταξύ Χριστιανισμού και Ισλάμ, είναι μακράν … Αυτή τη φορά αν δεν τους τελειώσουν οι μεγάλες Χριστιανικές δυνάμεις …θα μας τελειώσουν αυτοί….

Αποσπασματικές πληροφορίες από ιστορικές εγκυκλοπαίδειες, Πρώτο θέμα, Μηχανή του χρόνου, Wikipedia, δημοσιευθέντα ιστορικά άρθρα, βιβλίο Σταγόνες μνήμης και γνώσης ιστορίας, Επιστημονικές έρευνες, Eliza Grisworld, Michael Snyder, Nur Kino κ.ά. διαπρεπείς συγγραφείς ερευνητές …

Επιμέλεια έρευνας από Αντώνη Αντωνά – Συγγραφέα-ερευνητή. www.ledrastory.com

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ακολουθήστε το ellinikiafipnisis.blogspot.com 

στο Facebook...

στο GAB...

στο Twitter

κοινοποιήστε το και στους φίλους σας!