Πόλεμος κατά των αγροτών και στην Αφρική. Η Παγκόσμια Τράπεζα «σπέρνει» την αποικιοκρατία στην αφρικανική ήπειρο…

  Η Παγκόσμια Τράπεζα προωθεί τα συμφέροντα των παγκόσμιων αγροτικών επιχειρήσεων και εντατικοποίησε τη βιομηχανική γεωργία συνδέοντας τις ε...

 

Η Παγκόσμια Τράπεζα προωθεί τα συμφέροντα των παγκόσμιων αγροτικών επιχειρήσεων και εντατικοποίησε τη βιομηχανική γεωργία συνδέοντας τις επιδοτήσεις με αγρότες που αγοράζουν υβριδικούς σπόρους και αντίστοιχα χημικά λιπάσματα και απαιτώντας την εφαρμογή νόμων για την πιστοποίηση σπόρων που περιορίζουν την ικανότητα των μικρών αγροτών να αναπτύσσονται, να αποταμιεύουν, να μοιράζονται και να πωλούν σπόρους…

 

Περίπου το 80% της προσφοράς σπόρων στην Αφρική προέρχεται από εκατομμύρια αγρότες μικρής κλίμακας που ανακυκλώνουν και ανταλλάσσουν σπόρους από έτος σε έτος. Ωστόσο, η AGRA, που χρηματοδοτείται από τα Ιδρύματα Gates και Rockefeller, παρεμβαίνει άμεσα στη διαμόρφωση των αγροτικών πολιτικών των αφρικανικών κυβερνήσεων σε θέματα όπως οι σπόροι και η γη, υποστηρίζει την εισαγωγή εμπορικών (χημικά εξαρτώμενων) συστημάτων σπόρων, δίνοντας τη δυνατότητα πλέον μόνο σε λίγες μεγάλες εταιρείες να ελέγχουν την έρευνα και ανάπτυξη, την παραγωγή και τη διανομή σπόρων. Χιλιάδες ποικιλίες σπόρων έχουν χαθεί και οι εταιρικοί σπόροι κυριαρχούν ολοένα και περισσότερο στη γεωργία, καθώς οι αγρότες δεν μπορούν να βελτιώσουν ελεύθερα, να μοιραστούν ή να ξαναφυτέψουν τους παραδοσιακούς τους σπόρους…  

 

Πηγή: Off Guardian

Άρθρο του Colin Todhunter

Απόδοση & Σχολιασμός: Ελλήνων Αφύπνιση

 

Σχόλιο Ελλήνων Αφύπνιση: Η γεωργική γη παγκοσμίως μετατρέπεται από πόρο που υποστηρίζει την παραγωγή τροφίμων και τη σταθερότητα της υπαίθρου, σε χρηματοοικονομικό περιουσιακό στοιχείο και κερδοσκοπικό εμπόρευμα για κάποιους λίγους υπερπλούσιους. Μια κατηγορία περιουσιακών στοιχείων όπου οι πλούσιοι επενδυτές μπορούν να σταθμεύουν τα κεφάλαιά τους για να επωφεληθούν περαιτέρω από τις διογκωμένες τιμές των περιουσιακών στοιχείων. Είτε μέσω της λεγόμενης «Πράσινης Ατζέντας» και τη μετατροπή τεράστιων καλλιεργήσιμων εκτάσεων σε αιολικά και ηλιακά πάρκα, είτε με δραστικές περικοπές στην παγκόσμια αγροτική παραγωγή προκειμένου να επιτευχθούν «καθαρές μηδενικές εκπομπές», με τη δικαιολογία της μείωσης των εκπομπών άνθρακα, οδηγούμαστε στη καταστροφή της γεωργίας, της κτηνοτροφίας και του υδροφόρου ορίζοντα με πρόσχημα τη σωτηρία του πλανήτη, ελέω της Ατζέντας 2030. Το άρθρο που ακολουθεί αποτελεί τρανό παράδειγμα ότι οι σχεδιασμοί αυτοί δεν εφαρμόζονται μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στην Αφρική και παντού…! Ακολουθεί το άρθρο:

…………………………………………

Στην Κένυα, ψηφίστηκε νόμος το 2012 που απαγορεύει τα δικαιώματα των αγροτών να αποταμιεύουν, να μοιράζονται, να ανταλλάσσουν ή να πωλούν μη καταχωρισμένους σπόρους. Οι αγρότες ενδέχεται να αντιμετωπίσουν ποινή φυλάκισης έως και δύο ετών και πρόστιμο έως και 1 εκατομμυρίου σελίνια Κένυας (που ισοδυναμεί με μισθούς σχεδόν τεσσάρων ετών για έναν αγρότη).

Ωστόσο, το 2022, οι Κενυάτες μικροκαλλιεργητές ξεκίνησαν νομική υπόθεση εναντίον της κυβέρνησης ζητώντας τη μεταρρύθμιση του νόμου για τους σπόρους του 2012 για να σταματήσει η ποινικοποίησή τους για την κοινή χρήση σπόρων. Έχει προγραμματιστεί ακρόαση για τις 24 Ιουλίου 2024.

Η αγροοικολόγος και περιβαλλοντολόγος Claire Nasike Akello λέει ότι, από νομική άποψη, η κοινή χρήση και η πώληση γηγενών σπόρων είναι ποινικό αδίκημα στην Κένυα. Στην πραγματικότητα, ο νόμος για τους σπόρους και τις ποικιλίες φυτών της Κένυας καταργεί την αυτάρκεια μεταξύ των μικροκαλλιεργητών που χρησιμοποιούν γηγενείς σπόρους για την καλλιέργεια τροφίμων.

Γράφοντας στον ιστότοπό της , λέει ότι η νομοθεσία επιδιώκει να δημιουργήσει μια εξάρτηση από μικροκαλλιεργητές σε πολυεθνικές εταιρείες για σπόρους, δίνοντας έτσι το πάνω χέρι σε αυτές τις εταιρείες που συνεχίζουν να κλέβουν βιολογικούς πόρους από τις τοπικές κοινότητες με νοοτροπία με γνώμονα το κέρδος.

Στην πραγματικότητα είναι:

«Μια κίνηση που αποσκοπεί στη φτωχοποίηση των μικροκαλλιεργητών και τον αποκλεισμό τους από τη γεωργία».

ΓΚΕΪΤΣ, ΡΟΚΦΕΛΕΡ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΓΡΟΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

Η πρωτοβουλία Συμμαχία για μια Πράσινη Επανάσταση στην Αφρική (AGRA), που χρηματοδοτείται από τα Ιδρύματα Gates και Rockefeller, παρεμβαίνει άμεσα στη διαμόρφωση των αγροτικών πολιτικών των αφρικανικών κυβερνήσεων σε θέματα όπως οι σπόροι και η γη, ανοίγοντας τις αφρικανικές αγορές στις αμερικανικές αγροτικές επιχειρήσεις.

Περίπου το 80% της προσφοράς σπόρων στην Αφρική προέρχεται από εκατομμύρια αγρότες μικρής κλίμακας που ανακυκλώνουν και ανταλλάσσουν σπόρους από έτος σε έτος. Ωστόσο, η AGRA υποστηρίζει την εισαγωγή εμπορικών (χημικά εξαρτώμενων) συστημάτων σπόρων, δίνοντας τη δυνατότητα σε λίγες μεγάλες εταιρείες να ελέγχουν την έρευνα και ανάπτυξη, την παραγωγή και τη διανομή σπόρων.

Από τη δεκαετία του 1990, πραγματοποιήθηκαν αναθεωρήσεις εθνικής νομοθεσίας για τους σπόρους, με χορηγία της USAID και της G8 μαζί με τον Gates και άλλους, ανοίγοντας την πόρτα στη συμμετοχή πολυεθνικών εταιρειών στην παραγωγή σπόρων.

Οι κανονισμοί και οι νόμοι για την «πιστοποίηση σπόρων» εισάγονται συχνά από τις κυβερνήσεις για λογαριασμό της βιομηχανίας που έχουν σχεδιαστεί για να εξαλείψουν τους παραδοσιακούς σπόρους επιτρέποντας μόνο «σταθερούς», «ομοιόμορφους» και «νέους» σπόρους στην αγορά (που σημαίνει εταιρικούς σπόρους). Αυτοί είναι οι μόνοι «ρυθμιζόμενοι» σπόροι που επιτρέπονται: εγγεγραμμένοι και πιστοποιημένοι. Είναι ένας κυνικός τρόπος για την εξάλειψη των αυτόχθονων γεωργικών πρακτικών κατ' εντολή των εταιρειών.

Χιλιάδες ποικιλίες σπόρων έχουν χαθεί και οι εταιρικοί σπόροι κυριαρχούν ολοένα και περισσότερο στη γεωργία, καθώς οι αγρότες αγρότες δεν μπορούν να βελτιώσουν ελεύθερα, να μοιραστούν ή να ξαναφυτέψουν τους παραδοσιακούς τους σπόρους. Ισοδυναμεί με την ιδιωτικοποίηση μιας κοινής κληρονομιάς.

Η ιδιωτικοποίηση και η ιδιοποίηση της γνώσης των γεωργών μεταξύ των γενεών που ενσωματώνονται από σπόρους των οποίων το βλαστικό πλάσμα είναι «βελτιωμένο» και κλεμμένο από εταιρείες που στη συνέχεια διεκδικούν την ιδιοκτησία.

Ο σπόρος είναι κεντρικός στη γεωργία εδώ και 10.000 χρόνια. Οι σπόροι έχουν παραδοθεί από γενιά σε γενιά. Οι αγρότες αγρότες ήταν οι θεματοφύλακες των σπόρων, της γνώσης και της γης.

Ο εταιρικός έλεγχος των σπόρων είναι επίσης μια επίθεση στην επιβίωση των κοινοτήτων και των παραδόσεων τους. Οι σπόροι είναι αναπόσπαστο στοιχείο των ταυτοτήτων επειδή, στις αγροτικές κοινότητες, οι ζωές των ανθρώπων είναι συνδεδεμένες με τη φύτευση, τη συγκομιδή, τους σπόρους, το έδαφος και τις εποχές για χιλιάδες χρόνια.

Η ιδιωτικοποίηση των σπόρων είναι ένα παγκόσμιο ζήτημα, φυσικά. Στην Κόστα Ρίκα, για παράδειγμα, η μάχη για την ανατροπή των περιορισμών στους σπόρους χάθηκε με την υπογραφή μιας συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου με τις ΗΠΑ, αν και αυτό αψηφούσε τους νόμους της χώρας για τη βιοποικιλότητα των σπόρων.

Οι νόμοι για τους σπόρους στη Βραζιλία δημιούργησαν ένα καθεστώς εταιρικής ιδιοκτησίας για τους σπόρους, το οποίο ουσιαστικά περιθωριοποίησε όλους τους γηγενείς σπόρους που προσαρμόστηκαν τοπικά για γενεές. Αυτό το καθεστώς προσπάθησε να εμποδίσει τους αγρότες να χρησιμοποιούν ή να εκτρέφουν τους δικούς τους σπόρους.

Αυτό που βλέπουμε είναι μια ώθηση προς την εταιρική εμπορευματοποίηση της γνώσης και των σπόρων, η διάβρωση της περιβαλλοντικής μάθησης των αγροτών, η υπονόμευση των παραδοσιακών συστημάτων γνώσης και η αύξηση της εξάρτησης των αγροτών από τις εταιρείες.

Αυτή η εκποίηση και η εξάρτηση πωλούνται από τον Gates και τον τομέα των αγροτικών επιχειρήσεων ως ικανοποίηση των αναγκών της σύγχρονης γεωργίας. Αυτό που πραγματικά σημαίνει είναι ένα σύστημα προσαρμοσμένο για να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του παγκόσμιου αγροτοκεφαλαίου, των θεσμικών επενδυτών όπως η BlackRock και των διεθνών αγορών και των αλυσίδων εφοδιασμού που ελέγχονται από εταιρείες.

Εν τω μεταξύ, αυτά τα κεκτημένα συμφέροντα προσπαθούν να απεικονίσουν την Αφρική ως ένα καλάθι που χρειάζεται «παρέμβαση».

Είναι ένα βολικό προπέτασμα καπνού που αποσπά την προσοχή από την πολιτική οικονομία των τροφίμων και της γεωργίας, κυρίως πώς οι επινοημένες παγίδες χρέους και οι ληστρικές πρακτικές δανεισμού οδήγησαν τα αφρικανικά έθνη να υποκύψουν σε προγράμματα «διαρθρωτικής προσαρμογής», μετατρέποντας την ήπειρο από καθαρό εξαγωγέα τροφίμων σε δίχτυ. εισαγωγέας τροφίμων, υπονομεύοντας την ποικιλομορφία των αυτόχθονων καλλιεργειών και, μαζί με αυτήν, την επισιτιστική ασφάλεια και την επισιτιστική κυριαρχία.

Οι καθηγητές Walden Bello και John Feffer υποστηρίζουν ότι, από αυτή την άποψη, η Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ) είναι το κλειδί για την κατανόηση των διαδικασιών που εμπλέκονται στην καταστροφή της αφρικανικής γεωργίας . Η νεοφιλελεύθερη θεραπεία σοκ άφησε τους φτωχούς Αφρικανούς αγρότες πιο επισιτιστική ανασφάλεια και τις κυβερνήσεις εξαρτώμενες από απρόβλεπτες ροές βοήθειας.

Οι Bello και Feffer υποστηρίζουν ότι οι κοινωνικές συνέπειες της διαρθρωτικής προσαρμογής με το γεωργικό ντάμπινγκ ήταν προβλέψιμες:

…ο αριθμός των Αφρικανών που ζούσαν με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα υπερδιπλασιάστηκε σε 313 εκατομμύρια ανθρώπους μεταξύ 1981 και 2001 – ή το 46% ολόκληρης της ηπείρου. Ο ρόλος της διαρθρωτικής προσαρμογής στη δημιουργία φτώχειας, καθώς και η σοβαρή αποδυνάμωση της γεωργικής βάσης της ηπείρου και η παγίωση της εξάρτησης από τις εισαγωγές, ήταν δύσκολο να αμφισβητηθεί».

Και τώρα έχουμε την AGRA να παρέμβει για να σώσει προφανώς τη μέρα. Αλλά αυτό που έχουμε δει μέχρι στιγμής με αυτήν την πρωτοβουλία είναι περισσότερο το ίδιο: σύμφωνα με το Ινστιτούτο Γεωργίας και Εμπορικής Πολιτικής, η AGRA αποτυγχάνει τους αγρότες της Αφρικής .

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΡΟΙ ΤΗΣ ΝΕΟΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑΣ

Ο ΟΗΕ FAO (Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας) εκτιμά ότι παγκοσμίως μόλις 20 καλλιεργούμενα είδη φυτών αντιπροσωπεύουν το 90% του συνόλου των φυτικών τροφίμων που καταναλώνονται από τον άνθρωπο.

Εκτός από αυτή τη στενή γενετική βάση που θέτει σε σοβαρό κίνδυνο την παγκόσμια επισιτιστική ασφάλεια, ο Graham Gordon, επικεφαλής πολιτικής στην Καθολική Υπηρεσία για την Υπερπόντια Ανάπτυξη (CAFOD), λέει επίσης ότι η μικρής κλίμακας γεωργία είναι κεντρική στη μείωση της ακραίας φτώχειας, από το 80 τοις εκατό των ανθρώπων που ζουν κάτω από το παγκόσμιο όριο της φτώχειας εδρεύουν σε αγροτικές περιοχές και η συντριπτική πλειονότητα αυτών εξαρτώνται από τη γεωργία για τα προς το ζην.

Οι αγρότες καλλιεργούν καλλιέργειες και επιλέγουν σπόρους από τα φυτά που αναπτύσσονται καλύτερα στα χωράφια τους εδώ και χιλιάδες χρόνια. Ο Gordon σημειώνει ότι αυτό το «σύστημα σπόρων αγροτών» ή ο «άτυπος» τομέας σπόρων έχει συμβάλει σε μια θρεπτική και ποικιλόμορφη οικιακή διατροφή.

Ωστόσο, αυτό το σύστημα σπόρων αγροτών υπάρχει παράλληλα με το σύστημα εμπορικών σπόρων. Οι υβριδικοί σπόροι αναπτύσσονται συνήθως από μεγάλες γεωργικές εταιρείες για εμπορικούς σκοπούς, συχνά εξαρτώνται από τεχνητά λιπάσματα και, όπως έχει ήδη σημειωθεί, προστατεύονται μέσω διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, που υποστηρίζονται από τη νομοθεσία για την πιστοποίηση σπόρων.

Πράγματι, η έκθεση του CAFOD για το 2023 Sowing the Seeds of Poverty: How the World Bank Harms Poor Farmers περιγράφει πώς το σύστημα σπόρων αγροτών υπονομεύεται συστηματικά από τη συγκέντρωση δύναμης που κατέχει η μεγάλης κλίμακας αγροτικές επιχειρήσεις και η προώθηση του βιομηχανικού αγροτικού μοντέλου.

Ο Gordon σημειώνει ότι οι αγορές σπόρων είναι εξαιρετικά συγκεντρωμένες, με τις Bayer, Corteva, BASF και ChemChina/Syngenta να ελέγχουν περισσότερο από το 50 τοις εκατό της παγκόσμιας εμπορικής αγοράς σπόρων. Αυτές οι ίδιες τέσσερις εταιρείες ελέγχουν επίσης περισσότερο από το 60 τοις εκατό των παγκόσμιων πωλήσεων αγροχημικών.

Ο Gordon λέει:

Χρησιμοποιώντας τα μονοπώλια τους, αυτές οι εταιρείες επικεντρώνονται στην παραγωγή σπόρων για καλλιέργειες με μεγάλες αγορές – κυρίως βασικά είδη όπως καλαμπόκι, σιτάρι, σόγια και ρύζι. Αυτό έχει καταστροφικές επιπτώσεις στην ποικιλομορφία των καλλιεργειών. Από τα περισσότερα από 6.000 βρώσιμα είδη φυτών που έχουμε καλλιεργήσει εδώ και αιώνες, μόνο εννέα καλλιέργειες αντιπροσωπεύουν πλέον περισσότερο από το 65 τοις εκατό της συνολικής φυτικής παραγωγής. Αυτό οδήγησε σε αυξημένες τιμές και μείωσε σημαντικά τις επιλογές των αγροτών και την ανθεκτικότητα των αγροτών σε κραδασμούς όπως η κλιματική αλλαγή».

Το CAFOD διαπίστωσε ότι η Παγκόσμια Τράπεζα προωθεί τα συμφέροντα των παγκόσμιων αγροτικών επιχειρήσεων και εντατικοποίησε τη βιομηχανική γεωργία συνδέοντας τις επιδοτήσεις με αγρότες που αγοράζουν υβριδικούς σπόρους και αντίστοιχα χημικά λιπάσματα και απαιτώντας την εφαρμογή νόμων για την πιστοποίηση σπόρων που περιορίζουν την ικανότητα των μικρών αγροτών να αναπτύσσονται, να αποταμιεύουν, να μοιράζονται και να πωλούν σπόρους.

Η λύση είναι να απομακρυνθεί η χρηματοδότηση από τη βιομηχανική γεωργία και να εγκαταλειφθεί η ιδέα της Πράσινης Επανάστασης για την Αφρική προς όφελος των αγροτών μικρής κλίμακας, της αγροοικολογίας και των δημοσίων επενδύσεων στα συστήματα σπόρων των αγροτών για τη βελτίωση της διατροφής, την αύξηση της ποικιλομορφίας των τροφίμων και την ενίσχυση των αγροτικών κοινοτήτων και τοπικές οικονομίες.

Σχολιάστε το άρθρο μας

Αναδημοσιεύστε το ΠΑΝΤΑ με ενεργό link της πηγής

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.  To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.

Ακολουθήστε το ellinikiafipnisis.blogspot.com 

στο Facebook...

στο Twitter

στο Viber

στο Telegram

στο GAB...

κοινοποιήστε το και στους φίλους σας!