Οι μετοχές των τραπεζών αυξήθηκαν λόγω σκανδάλων

Καθώς ένα μεγάλο μέρος του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος επανήλθε ξανά σε τροχιά τη Δευτέρα, υπήρχαν ευοίωνες ειδήσεις για το...

Καθώς ένα μεγάλο μέρος του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος επανήλθε ξανά σε τροχιά τη Δευτέρα, υπήρχαν ευοίωνες ειδήσεις για τους τραπεζικούς επενδυτές.

Μερικοί από τους μεγαλύτερους δανειστές του κόσμου έχουν απολαύσει την αναπήδηση ενός υγιούς νέου έτους για τις τιμές των μετοχών, ευγενική προσφορά της Επιτροπής Basel  για την Τραπεζική Εποπτεία με τη ρεαλιστική απόφασή της να μαλακώσει τους εισερχόμενους ρυθμιστικούς κανόνες ρευστότητας. Η διεύρυνση του ορισμού των «ρευστών» περιουσιακών στοιχείων, καθώς και η παράταση της προθεσμίας για την επίτευξή τους μέχρι το 2019, βοήθησε τις τιμές των μετοχών να ανέλθουν κατά 3 ή 4 τοις εκατό.

Θα μπορούσε αυτό να σηματοδοτεί την κατεύθυνση των πραγμάτων για το 2013; Μήπως το επόμενο έτος είναι μια εκρηκτική περίοδος για τις μετοχές των τραπεζών, δεδομένου ότι οι δανειστές έχουν αφήσει ένα έτος σκανδάλου και στασιμότητας της οικονομικής ανάπτυξης πίσω τους;

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να πούμε είναι ότι για όλες τις ιστορίες καταστροφής για τις τράπεζες το 2012, το περασμένο έτος κάθε άλλο παρά καταστροφικό ήταν για τους επενδυτές. Ναι, υπήρχε αφθονία χτυπημάτων από τις ρυθμιστικές αρχές και μια υπερπληθώρα σκανδάλων γενικά - από αθέμιτες πωλήσεις των πληρωμών ασφαλιστικής προστασίας του Ηνωμένου Βασιλείου, το χειρισμό του χρεωστικού επιτοκίου Libor, μέχρι και το ξέπλυμα χρήματος και την επιβολή κυρώσεων. Αλλά οι μετοχές των Τραπεζών εκτινάχθηκαν στα ύψη, καθώς οι δανειστές έδειξαν κάποια σημάδια κερδοφορίας να ανακάμπτουν παρά την συνεχιζόμενη κρίση.

Ο δείκτης FTSE World των τραπεζών αυξήθηκε κατά ένα τέταρτο το περασμένο έτος, ξεπερνώντας τις μετοχές γενικά κατά 10 % – αν και μακροπρόθεσμα οι επενδυτές θα θυμούνται την πιο επιζήμια πτώση κατά 25 % το 2011, για να μην αναφέρουμε την πτώση κατά 56 % το 2008, που μόνο εν μέρει είχε διορθωθεί μέχρι το 2009 στο 38 %. Σε αρκετές περιπτώσεις, οι επιδόσεις των τιμών των μετοχών το 2012 φαινομενικά είχαν κατευθυνθεί από κάποια περίεργη αντίστροφη συσχέτιση με τα παραπτώματά των δανειστών. Από τις καλύτερες επιδόσεις είχαν τρεις από τις μεγάλες τράπεζες του Ηνωμένου Βασιλείου – η Barclays, στην οποία επιβλήθηκε πρόστιμο $ 450 εκ. για το επιτόκιο Libor και έχασε τον πρόεδρό της και διευθύνοντα σύμβουλο. 

Η HSBC, στην οποία επιβλήθηκε πρόστιμο $ 1,9 δισ. για το ξέπλυμα χρήματος του Μεξικού και τις κυρώσεις παραβάσεων του Ιράν. Και τέλος η Lloyds, της οποίας η εσφαλμένη πώληση του Δείκτη Τιμών Παραγωγού είχε κόστος £ 5,3 δις. Οι μετοχές των Barclays και HSBC και οι δύο μαζί αποτελούν περίπου το 50 %, ενώ οι επενδυτές της Lloyds διπλασίασαν τα χρήματά τους.

Δεν ήταν μόνο οι τράπεζες του Ηνωμένου Βασιλείου που είχαν εκκεντρικά πολύ καλύτερες επιδόσεις. Η JPMorgan αποσιώπησε το σκάνδαλο του επικεφαλής του γραφείου επενδύσεων, ειδικότερα τον επιχειρηματία που έγινε γνωστός ως φάλαινα του Λονδίνου για τις υπερμεγέθεις συναλλαγές του, και τα σχεδόν $ 6 δισ. απωλειών που δημιουργήθηκαν. Η UBS της Ελβετίας εν τω μεταξύ πάλευε με το σκάνδαλο των απατεώνων των συναλλαγών και έκλεισε τη χρονιά με $ 1,5 δισ. διακανονισμό του επιτοκίου Libor. Οι μετοχές και των δύο τραπεζών αυξήθηκαν περισσότερο από 1/4 το 2012.

Φυσικά, κανείς δεν γνωρίζει ποια ακριβώς σκάνδαλα και άλλες προκλήσεις θα αντιμετωπίσουν οι τράπεζες το 2013. Αλλά αν το ιδιόμορφο σχήμα του περασμένου έτους επαναληφθεί, ίσως τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για να κάνετε αγορές στη Royal Bank of Scotland και στη Deutsche Bank – δύο από τις επόμενες τράπεζες που αναμένεται να κάνουν διακανονισμό με τις ρυθμιστικές αρχές για τη συμμετοχή τους στο σκάνδαλο επιτοκίου Libor. Πρέπει επίσης να υπάρξουν κάποιοι πιο σημαντικοί λόγοι για να είμαστε αισιόδοξοι σχετικά με τις τράπεζες – συμπεριλαμβανομένων των RBS και Deutsche - καθώς τα οφέλη της αναδιάρθρωσης και των προγραμμάτων εξοικονόμησης κόστους θα ρέουν σε τελική ανάλυση. 

Ο εν μέρει εθνικοποιημένος δανειστής του Ηνωμένου Βασιλείου είναι στο πέμπτο έτος μιας μαζικής αναδιάρθρωσης που θα μπορούσε να το σύρει πίσω στη βιώσιμη κερδοφορία φέτος, ενώ ο γερμανικός αερομεταφορέας έχει πρόσφατα ξεκινήσει μια μεγάλη εκκαθάριση θέσεων εργασίας για να προετοιμαστεί για μια πιο ζοφερή επένδυση στο τραπεζικό τοπίο.

Μπορεί να υπάρχουν πιο δραματικά οφέλη που θα δει με συμπάθεια το Citigroup και η Barclays, σύμφωνα με τα νέα αφεντικά που είναι πρόθυμα να ξεριζώσουν τις ανεπάρκειες του παρελθόντος, με την UBS να είναι η άλλη αξιοσημείωτη ιστορία αναδιάρθρωσης.

Υπάρχει δυσαρμονία με τη διάθεση της στιγμής να ακούγεται κάθε απαισιόδοξη διαπίστωση για τις τράπεζες, αλλά εδώ είναι μερικές όλες το ίδιο. Μια αρκούδα θα έλεγε ότι οι εν λόγω ρυθμιστικές αρχές Basel έχουν συγκλονιστεί με επιείκεια για την ανησυχητική κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας. Η δημοσιονομική κατάσταση των ΗΠΑ ρίχνει ακόμα μια μεγάλη σκιά. Η ευρωζώνη απέχει πολύ από τη σταθερότητα. Η Κίνα εξακολουθεί να επιβραδύνει. Και υπάρχει ο κίνδυνος ότι η αύξηση των επισφαλειών στη Βραζιλία και η υπερθέρμανση των τιμών των ακινήτων στην Ασία θα μπορούσαν ακόμη και να έχουν καταλήξει σε οδυνηρά πλήγματα. Υπάρχει ακόμα πολιτική ώθηση, επίσης, πίσω από τα κέρδη που απειλούν τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, με τη μορφή της νομοθεσίας Dodd-Frank στις ΗΠΑ, των μεταρρυθμίσεων Vickers στο Ηνωμένο Βασίλειο και την αναθεώρηση Liikanen στην ΕΕ.

Σε γενικές γραμμές, όμως, οι προοπτικές των τραπεζών φαίνονται πιο φωτεινές από ό,τι ήταν για λίγο. Καθώς οι αναλυτές της Credit Suisse προέβλεψαν τη Δευτέρα, οι ευρωπαϊκές τράπεζες - που πλήττονται περισσότερο από την κρίση – θα μπορούσαν σύντομα να διαπραγματεύονται στο ίδιο επίπεδο με την απτή καθαρή αξία του ενεργητικού τους, μια αναπηδήση πράγματι από τις τυπικές εκπτώσεις έως και 50 % που είχαν δει κατά το παρελθόν έτος ή δύο χρόνια πριν.

Με τις ρυθμιστικές αρχές σε πολλές δικαιοδοσίες τώρα να ευνοούν τον πραγματισμό και μια ανησυχία για την οικονομική ανάπτυξη για τις ανόθευτες μεταρρυθμίσεις, οι μέτοχοι των τραπεζών έχουν έναν επιπλέον λόγο να χαμογελούν. Τουλάχιστον μέχρι την επόμενη κρίση.

Πηγή