Σας πάω...!

Δύο χρόνια χωρίς τον Χριστόδουλο κοντά μας Στις καρδιές μας όμως ακοίμητο το καντήλι να μας φωτίζει με τη μνήμη του, να μας καθοδηγεί με τα ...

Δύο χρόνια χωρίς τον Χριστόδουλο κοντά μας
Στις καρδιές μας όμως ακοίμητο το καντήλι να μας φωτίζει με τη μνήμη του, να μας καθοδηγεί με τα λόγια του. Δεν ήταν δυνατόν να γίνει αλλιώς. Μορφές σαν τον Χριστόδουλο δεν είναι δυνατόν να τις επισκιάσει η λήθη και να τις καταπλακώσει η αδιαφορία. Ο Χριστόδουλος ήταν προικισμένη προσωπικότητα με πολλά τάλαντα. Ανθρωπος με ευρυμάθεια με βαθιά θεολογική γνώση, με συναίσθηση της αποστολής και του καθήκοντος. Φιλόθεος και φιλάνθρωπος.

Μετά το Θεό η δεύτερή του αγάπη ήταν η πατρίδα και τα νιάτα της. Δακρυρροών μιλούσε για τα Εθνικά δίκαια. Εφερε τη νεολαία στην Εκκλησία. Τα παιδιά τον ένιωσαν σαν πατέρα τους. Εμεινε ιστορική η φράση του: Σας πάω! Και εμείς σε πάμε, ήταν η απάντηση.
Ο Χριστόδουλος ήταν δημεγέρτης, ήξερε να ξεσηκώνει τον κόσμο και να τον βγάζει από την νάρκη της αδιαφορίας και του ωχαδελφισμού. Μια λέξη του από άμβωνος ήταν σάλπισμα για αγώνες πνευματικούς, κοινωνικούς και Εθνικούς. Συντηρητικός αλλά και καινοτόμος. Συνετός αλλά και ριψοκίνδυνος. Αυστηρός αλλά και φιλεύσπλαχνος. Προνοητικός και φρόνιμος. Εχειρίζετο με ζηλευτή τέχνη τον λόγο και την πέννα.
Ο Χριστόδουλος σφράγισε με την παρουσία του μια εποχή. Τέτοια αίγλη που γνώρισε η Εκκλησία επί των ημερών του δύσκολα να την ξαναγνωρίσει. Η θύμησή του τέτοια μέρα μας φέρνει χαρμολύπη. Διότι, αρχιερεύς πλέον της Θριαμβεύουσας Εκκλησίας, είμαστε σίγουροι ότι εύχεται και προσεύχεται για όλους μας. Αλλά και γιατί μας λείπει. Αυτό το κενό στην ψυχή είναι σαν γροθιά στο στομάχι. Χριστόδουλε το μνημόσυνό σου αιώνιο.
Από "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ"