Θέμα: κατ’οίκον Εκπαίδευση Προς: αδελφό συνέλληνα που εργάζεται με σθένος ώστε η Ελλάδα να δοξαστεί και πάλι Αποχριστιανοποίηση τών σχολείων...
Θέμα: κατ’οίκον Εκπαίδευση
Προς: αδελφό συνέλληνα που εργάζεται με σθένος ώστε η Ελλάδα να δοξαστεί και πάλι
Αποχριστιανοποίηση τών σχολείων - Παράδοση εκπαίδευσης στα χέρια τών Αντιχρίστων - Τα κρατικά σχολεία δεν είναι τόποι εκπαίδευσης
Αδερφέ,
Μου’στειλες αυτή την επισύναψη για την ‘‘κατ’οίκον εκπαίδευση’’ στην Ελλάδα. Και θα σού απαντήσω με μιά απλή σκιαγράφηση τής εικόνας χωρίς να μπω σε λεπτομέρεις και συμφέροντα δεκαετιών, μιά και ο σκοπός μου είναι η κατανόηση στο νου και όχι η ικανοποίηση παθών και επιθυμιών στη καρδιά.
Καλό πολύ καλό αυτό που μού έστειλες, αλλά λίγο. Τόσο λίγο που είναι σχεδόν επιζήμιο. Αν όχι επιζήμιο, για γέλια. Στοχάσου για λίγο! (όχι σκέψου, αλλά στοχάσου), η Ελλάδα με κατ’οίκον εκπαίδευση! Για γέλια! Όχι όμως γελοίο! Τι μού φέρνει γέλια; Η εικόνα.
Γιατί;
Είναι σαν να ζεις μιά ζωή με τα ίδια ρούχα, με αυτά που δουλεύεις βγαίνεις έξω, πας επίσκεψη, πας στη πλατεία, πας εκκλησία, πας να βρεις τη γυναίκα σου, βρωμάς. Μιά ωραία πρωΐα αποφασίζεις να αλλάξεις, και λες ‘‘από δω και πέρα θα ντύνομαι καλά’’, αλλά το μόνο που κάνεις είναι να βάλεις γραβάτα. Είναι ή δεν είναι για γέλια να αφήσεις τα ίδια ρούχα και να προσθέσεις και μιά γραβάτα; Είναι.
Να λοιπόν γιατί.
Συγκεκριμένα.
Η Ανοησία!
1. Ο κρατισμός είναι στο αίμα μας, έχουμε μεγαλώσει με αυτόν σε σημείο να νομίζουμε ότι χωρίς τις παροχές τής κυβέρνησης ζωή δεν υπάρχει.
Παράδειγμα, τι συμβαίνει με την σύνταξη; Με την σύνταξη ουσιαστικά λες, ‘‘ναι μαμά-κυβέρνηση, εγώ είμαι ανώριμος να αποταμιεύσω για τα γεράματα, κράτα μου εσύ όσο εγώ δουλεύω, και όταν μεγαλώσω αρκετά και ωριμάσω (65) μού τα δίνεις πίσω, και πάλι, ΟΧΙ ΟΛΑ ΜΑΖΙ, δίνε τα μου μηνιαία, γιατί είμαι ακόμα τόσο ανώριμος που πάλι μπορεί να τα φάω όλα’’.
Εν τω μεταξύ σού έχει κρατήσει η μαμά-κυβέρνηση ας πούμε για 40 χρόνια αυτές τις αποταμιεύσεις, αλλά αν εσύ πεθάνεις στα 15 μετά τα 65, δηλ. στα 80, τα υπόλοιπα 25 που σού έχει κρατήσει πάνε στο βρόντο, τα φάγανε. Κανένας Έλληνας ποτέ δεν βγήκε να πει, ‘‘καλά μού τα κρατάς, άρα είναι δικά μου, άρα βάλτα μου σε ένα προσωπικό λογαριασμό, και αν πεθάνω πριν τα χρησιμοποιήσω όλα, να πάνε στο παιδιά μου’’.
Κανένας δεν το σκέφτεται, όλοι σκέφτονται μόνο το πόσα και το πότε. Ούτε καν ρωτάνε, ‘‘καλά, ο πατέρας μου πέθανε στα 70, που πάνε τα υπόλοιπα λεφτά του από τις κρατήσεις;’’ Κανένας δεν το σκέφεται. Γιατί; Γιατί έχουν τη μαμά-κυβέρνηση να σκέφτεται γι’αυτούς και έτσι αυτοί τώρα μπορούν ήσυχα να πάνε στο καφενείο. Και αυτό κάνουν. Πάνε στο καφενείο.
Μάλιστα αυτή η ιδέα, ‘‘εμείς δεν μπορούμε, η κυβέρνηση μπορεί για μάς’’, είναι μεγαλωμένη τόσο στα σκοτεινά που δημιουργεί μεγάλα παρατράγουδα, αλλά τα συγκαλύπτουμε για να μην ντρεπόμαστε. Τα συγκαλύπτουμε με χορούς, ζεμπέκικα, και ξώκοιλα τσιφτετέλια. Το ταβερνάκι, η παρεούλα, το μπουζουξίδικο, η παραλία, όλα αυτά τι λέμε, εμείς οι ίδιοι, οτι είναι; Να ξεχάσουμε και να ξεσκάσουμε δεν λέμε; ‘‘άστα και πάμε να τα πιούμε’’ δεν λέμε;
Συγκάλυψη, με ομαδοποιήσεις σε ομαδικές ομάδες. Να τι κάνουμε. Η Αμερική και η Αυστραλία που φέρνεις για παράδειγμα, δεν έχουν τέτοια και δεν βλέπω να έχουν χάσει το νόημα τής ζωής, εσύ τι βλέπεις σε αυτό; Από την άλλη, εμείς οι ιδιαίτεροι τού κόσμου, οι Έλληνες, τα έχουμε και τα γλεντάμε, και το ευχαριστιόμαστε. Αλλά γιατί πάλι και πάλι και πάλι; Γιατί τόση εξάντληση και γιατί τέτοια επανάληψη;
Τι συγκαλύπτουμε; Να σού πω.
Η ασφάλιση υγείας είναι υποχρεωτική, έτσι; Και είναι υποχρεωτική για όλους, έτσι; Και τούς καλύπτει για όποια δύσκολη στιγμή εμφανιστεί κάτι, έτσι; Γιατί έχουμε ασφάλιση υγείας; Επειδή όταν εμφανιστεί αυτό το κάτι, κατά πάσα μεγάλη πιθανή βεβαιότητα, δεν θα είμαστε στην οικονομική εκείνη αντοχή που θα χρειάζεται για να το αντιμετωπίσουμε. Πάμε λοιπόν στη μαμά-κυβέρνηση και τής λέμε, ‘‘μαμά ασφάλισε μας ή αλλιώς θα τα κάνουμε μπάχαλο’’. Και η μαμά μάς ασφαλίζει. Κοινωνική μέριμνα λέγεται, κοινωνική ανακούφιση φέρνει, όλα καλά μέχρι εδώ.
Πάμε τώρα παρακάτω. Η ασφάλιση ατυχήματος με αυτοκίνητο είναι υποχρεωτική, έτσι; Και είναι υποχρεωτική για όλους, έτσι; Και τούς καλύπτει για όποια δύσκολη στιγμή εμφανιστεί κάποιο ατύχημα, έτσι; Γιατί έχουμε ασφάλιση ατυχήματος υποχρεωτικά; Επειδή όταν εμφανιστεί αυτό το κάποιο ατύχημα, κατά πάσα μεγάλη πιθανή βεβαιότητα, δεν θα είμαστε στην οικονομική εκείνη αντοχή που θα χρειάζεται για να το αντιμετωπίσουμε. Το αυτοκίνητο, η ζωή τού άλλου, αποζημιώσεις κλπ. Δεν θα’πρεπε και εδώ να πάμε λοιπόν στη μαμά-κυβέρνηση και να τής πούμε, ‘‘μαμά ασφάλισε μας ή αλλιώς θα τα κάνουμε μπάχαλο’’; Γιατί δεν πάμε; Κοινωνική μέριμνα θα λέγεται και αυτό, κοινωνική ανακούφιση θα φέρει και αυτό, αλλά δεν το κάνουμε. Γιατί;
Να που βρίσκεται η ανοησία. Αφού είσαι ανίκανος να πληρώνεις μηνιαία ασφάλιστρα σε ιδιωτική εταιρεία να σε ασφαλίσει για υγεία (όπως γίνεται στην Αμερική, στην Αυστραλία κλπ.), γιατί είσαι ικανός να πληρώνεις μηνιαία ασφάλιστρα σε ιδιωτική εταιρεία να σε ασφαλίσει για το αυτοκίνητο;
Ανεξήγητο. Μόλις όμως το φέρεις στο προσκήνιο με τον συνομιλητή σου, σού ανάβει μιά υγιεινή τσιγαριά ‘‘ο δικός σου’’, παίρνει και εκείνο το ύφος τού παντογνώστη καρδινάλιου, σε χτυπάει και φιλικά στον ώμο, και σού λέει, ‘‘έλα τώρα εμείς θα τα λύσουμε αυτά; Πάμε για καμμιά μπυρίτσα’’.
Εδώ είναι το κρίσιμο σημείο. Ένιωσε την ανοησία να τον αγγίζει προσωπικά, γιατί το επόμενο ερώτημα θα είναι ‘‘γιατί, αφού αυτή είναι η αλήθεια, δεν φωνάζεις γι’αυτό που έχει ανθρώπινο αντίκτυπο, εκεί που συνδικαλίζεσαι, αλλά φωνάζεις για άλλα με πολιτικό αντίκτυπο;’’
Και νιώθοντας την ανοησία να τόν αγγίζει προσωπικά, νιώθοντας ότι κάποιος τού μιλάει με μιά λογική που είναι βράχος, τα γυρίζει και πάει να πιεί. Ή να χορέψει. Ναι, ξέρω ... δεν είναι έτσι ... αλλά έτσι είναι.
Δεν αλλάζω θέμα από εκπαίδευση σε σύνταξη και ασφαλιστικό, θέλω να σού πω την νοοτροπία τού κρατισμού δεν την αλλάζεις, άρα πώς θα επιτύχεις μη-κρατισμό σε ένα πράγμα μόνο, πχ την εκπαίδευση;
Δεν γίνεται, δεν λειτουργεί έτσι, είναι σαν τη γραβάτα στα ρούχα τού εργάτη, είναι για γέλια. Και υπάρχει ακόμα ένας λόγος, ισχυρότερος. Εδώ ... εδώ ... μη φεύγεις!
Η Απομύζηση!
2. Από όλη αυτήν την ανοησία, τον κρατισμό, που μεγάλωσε στα σκοτεινά και εμφανίστηκε αρχικά σε περιόδους καταστροφών, αλλά καρεκλώθηκε για πάντα, κάποιοι ξύπνιοι έμαθαν τα κόλπα και επωφελούνται. Οι συνδικαλιστές. Και αυτό επίσης ισχύει σε όλα τα θέματα κρατικής παροχής. Παντού συνδικαλισμός! Πώς θα επιτύχεις να νομοθετήσεις ‘‘κατ’οίκον εκπαίδευση’’ όταν με αυτό το τρόπο, εσύ που είσαι συνδικαλιστής, θα χάσεις και τη καρέκλα, και το ψωμί σου αλλά και τη δύναμη που έχεις να κινείς μάζες και να τις κατεβάζεις στο δρόμο να τα σπάνε όλα;
Ξέρεις τι σημαίνει δύναμη! Είναι ανώτερη από πλούτο.
Αν επιτύχει η ‘‘κατ’οίκον Εκπαίδευση’’, για την οποίαν κόπτεσαι επειδή θίγονται τα χριστιανικά σου ιδεώδη, δεν θα μειωθεί η αναγκαιότητα, η δύναμη και ο αριθμός τών δασκάλων; Ναι. Άρα δεν θα αρχίσει να τρίζει η καρέκλα η δική σου, που είσαι συνδικαλιστής; Ναι.
Γι’αυτό είναι ‘‘επιβεβλημένο’’ και υπεράνω κάθε αμφισβήτησης, οτι ο συνδικαλιστής πρέπει να αγωνίζεται για τα ‘‘κεκτημένα δικαιώματα ΤΟΥ ΛΑΟΥ!’’. Ξέρεις τι είναι τα κεκτημένα δικαιώματα; Η γκρίνια τής γιαγιάς σου που σού τη δίνει στα νεύρα, και τής λες όλη την ώρα ‘‘σταμάτα, αυτά είναι παλιά και ξεπερασμένα, βαρέθηκα να σ’ακούω’’. Να αυτό είναι ‘‘κεκτημένα δικαιώματα’’.
Φωνάζουν και θέλουν αλλαγή όταν θέλουν να κρατήσουν τα κεκτημένα δικαιώματα. Φωνάζουν για το καινούργιο, αλλά κατεβαίνουν στους δρόμους για το παλιό. Όλεθρος! Τρέλλα!
Η Αλλαγή!
3. Η αλλαγή στην εκπαίδευση σημαίνει ότι προϋπάρχει αλλαγή νοοτροπίας. Όσο ζητάμε να έχουμε ΙΚΑ και σύνταξη από το κράτος (και πολλά άλλα ακόμα), αλλαγή νοοτροπίας δεν γίνεται, και άρα η εκπαίδευση δεν αλλάζει. Καταλαβέ το, και προσπάθησε για την αλλαγή νοοτροπίας πρώτα, και όχι για τις επιμέρους αλλαγές, γιατί αυτές φαίνονται σαν γραβάτα με ρούχα εργάτη.
Τι σημαίνει αλλαγή νοοτροπίας; Να σού πω! Αλλαγή νοοτροπίας είναι το σοκ που έπαθα εγώ όταν πήγα στην Αμερική και μού πήρε δύο ολόκληρα χρόνια να καταλάβω πώς αυτοί οι άνθρωποι ζούνε χωρίς σύνταξη. Και λάβε υπ’όψιν σου ότι όταν πήγα είχα και πανεπιστημιακή μόρφωση, και στα πολιτικά μπασμένος ήμουν, και κομματικοποιημένος ήμουν, και ενημέρωση είχα κάθε μέρα, και τα στοιχεία τους τα είχα μπροστά μου πολύ σύντομα αφού είναι προσιτά στον καθένα.
Πού ήταν το πρόβλημα; Στην νοοτροπία μου!
Για δύο χρόνια ψαχνόμουνα και μίλαγα εγώ με μένα, και μίλαγα και ξαναπαραμίλαγα, και προσπαθούσα να βρω αντιρρήσεις ότι το σύστημα τους δεν είναι σωστό. Είχα μεγαλώσει με τον κρατισμό, και ήταν μέσα στο αίμα μου και στο γάλα που ήπια από τη μάννα μου, ότι ‘‘χωρίς τη φροντίδα τής κυβέρνησης πάμε χαμένοι’’. Αλλά συμβαίνει το ανάποδο. Χωρίς τη φροντίδα τής κυβέρνησης θα πάμε καλύτερα.
Είναι απλό! Ότι εξασφάλιση θες, πας έξω, πληρώνεις μηνιαία, και την έχεις για ότι και όποτε σού συμβεί.
Θες σύνταξη; πας έξω, βρίσκεις μιά ασφαλιστική, πληρώνεις μηνιαία, και την έχεις για όποτε σού συμβεί.
Θες υγεία; πας έξω, βρίσκεις μιά ασφαλιστική, πληρώνεις μηνιαία, και την έχεις για όποτε σού συμβεί.
Θες παιδεία; πας έξω, βρίσκεις μιά ασφαλιστική, πληρώνεις μηνιαία, και σπουδάζεις όποτε θες. Όταν πιάσεις δουλιά αρχίζεις και πληρώνεις, αλλιώς θα σού πάρουν και το σπίτι και το αμάξι και τα ρούχα που φοράς και τούς μισθούς που θα κάνεις.
Δεν έχεις να πληρώσεις; Πας και δουλεύεις, όχι καφενείο, φραπέ, και ζεμπεκιές.
Υπεύθυνος εσύ, όχι η μαμά.
Συγγνώμη αν το πήγα αλλού, αλλά ήθελα να φέρω παραδείγματα να σού δείξω ότι το φταίξιμο είναι σε σένα, όχι στην κυβέρνηση. Η νοοτροπία σου πρέπει να αλλάξει.
Σε έπιασε το παράπονο γιατί βλέπεις να θίγονται τα χριστιανικά σου ιδεώδη, αλλά δεν είδες ότι φταις εσύ γι’αυτό. Εσύ που λες οτι μάχεσαι για το Χριστινιασμό, εσύ είσαι που τον διακυβεύεις, αφού Δον-Κιχωτίζεις όταν λες, από την μία, οτι θες ‘‘κατ’οίκον παιδεία’’, ενώ από την άλλη,
1. Θες ΙΚΑ και σύνταξη
2. Είσαι συνδικαλιστής και αγωνίζεσαι για την διατήρηση τών ‘‘κεκτημένων δικαιωμάτων’’.
Αυτή είναι και η απάντηση σε αυτούς που διερωτώνται ‘‘γιατί στην Ελλάδα δεν αλλάζει τίποτα’’. Αυτή. Φταίει ο καθένας μας, γιατί δεν παρατηρούμε και δεν μελετάμε το θέμα σε βάθος.
Στην επιφάνεια υπάρχουν πολλές γνώμες, στο βάθος μόνο ΜΙΑ.
Γι’αυτό και ακούγεται ένας μύλος από γνώμες, μυριάδες γνώμες χωρίς αποτέλεσμα, και με χαρά το αποκαλούμε Δημοκρατία.
Οι Αμερικάνοι και οι Αυστραλοί, που τούς φέρνεις για παράδειγμα, δεν έχουν πουθενά τη λέξη Δημοκρατία στο Σύνταγμα τους. Διάβασαν Πλάτωνα, πριν το συντάξουν, ο οποίος κατατάσσει την Δημοκρατία τέταρτο πολίτευμα πριν το τέλος. Ξέρεις ποιό είναι το πέμπτο; Η τυραννία.
Οι Αμερικάνοι σκόπιμα ονόμασαν την δημοκρατία τους Republic, και όχι Democracy. Republic επίσης σημαίνει Δημοκρατία, αλλά με διαφορά άλλη και μεγάλη. Άλλη ώρα θα στο πω και αυτό, αν ρωτήσεις. Μεγάλο θέμα αυτό.
Αλλά εμείς είμαστε υπερήφανοι, για κάτι που θα’πρεπε να κρυβόμαστε. Είμαστε υπερήφανοι για την Δημοκρατία που τα σπάει όλα! Και υπερηφανευόμαστε για κάτι που έγινε 2500 χρόνια πριν, επειδή η Ιστορία μάς διδάσκει ότι εμείς την διδάξαμε στο κόσμο.
Πολύ καλά τα λες ότι οι Βαπτιστές τής Αμερικής κάνανε θαύματα.
Ναι, δυστυχώς ...
εμάς που τούς διδάξαμε όλους από τον λίκνο τής Αρχαίας Ελλάδας,
εμάς που συνεχίσαμε και κάναμε το ορθό και αγκαλιάσαμε το Χριστό,
εμάς που διατηρήσαμε την Ορθοδοξία με αγώνες και έχουμε όλη την ευλογία,
εμάς που συνδέσαμε τον αρχαιοελληνισμό με την Ορθοδοξία στο Στρατώνι και στην Ολυμπιάδα, όπου γεννήθηκε και μεγαλούργησε ο δάσκαλος Αριστοτέλης και ο μαθητής του Αλέξανδρος, χτίζοντας εκεί στο ίδιο μέρος, στο Στρατώνι και στην Ολυμπιάδα, το περιβόλι τής Παναγίας, το Άγιο Όρος,
ναι δυστυχώς, εμάς, μάς έχουν βάλει τα γυαλιά οι Βαπτιστές! Αυτοί που εσύ και εγώ αποκαλούμε αιρετικούς έχουν γίνει το παράδειγμα προς μίμηση. Ενώ εμείς τα σπάμε!
Γιατί;
Διότι αυτοί κοίταξαν το ορθό στη πράξη, ενώ εμείς λιβανίζουμε την Ιστορία, λιβανίζουμε το τί είπε ο Παϊσιος, και ζούμε με το οτι ‘‘πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θάναι’’.
Υπάρχουν πολλές αντιρρήσεις για το σύστημα τών Βαπτιστών που εκθειάζεις, αλλά εγώ προσωπικά τούς θαυμάζω όπως και εσύ, και θα προσπεράσω όλες τις αντιρρήσεις τών συμπολιτών μας με αυτό: την επόμενη φορά που θα έχουν διεκδικήσεις για τα παιδιά τους ή την οικογένεια τους, να μην κατέβουν στους δρόμους, να πούνε στα παιδιά τους και στην οικογένεια τους, ‘‘λίγο ακόμα υπομονή, ο Παϊσιος είπε θα γίνει αυτό, και η Ιστορία λέει ότι θα γίνει το άλλο’’.
Έτσι δεν είναι αδερφέ; Αφού ο Αμερικάνικος τρόπος και σύστημα είναι απάνθρωπο, γιατί το φέρνεις σαν παράδειγμα; Πήγαινε πες στα παιδιά σου, αυτά τα συστήματα είναι Αμερικάνικα, αιρετικά και απάνθρωπα, και το σωστό είναι να περιμένουμε, ο τάδε προφήτης είπε αυτό και ο τάδε λογοτέχνης το άλλο.
Από την μιά εκθειάζεις την εκπαίδευση τών Αμερικάνων, επίσης ξέρω οτι αν εχεις σοβαρό πρόβλημα υγείας και έχεις την ευκαιρία στην Αμερική θα πας και με πολλή χαρά, επίσης ξέρω οτι θαυμάζεις τις επιστημονικές τους ανακαλύψεις, αλλά όταν σού λένε οτι αυτό οφείλεται σε άλλη νοοτροπία και σε άλλη Δημοκρατία, αντιστέκεσαι!
Προφανώς, θα κατάλαβες, δεν τα βάζω μαζί σου, προσωπικά, έτσι; Αφορμή πήρα, να σού πω Αλλαγή Νοοτροπίας (ΑΝ) χρειάζεται, που γίνεται από ψήσιμο σε τέτοια email ή άρθρα, ή μέσα ενημέρωσης, δημοσιεύσεις κλπ. Όχι αγώνας!
Τα έγραψα λοιπόν, μπας και σού αρέσουν και τα στείλεις πίσω, σε όποιους σού έστειλαν την επισύναψη, για να διαδώσεις λίγο το τι σημαίνει αλλαγή.
Αλλαγή νοοτροπίας είναι η αλλαγή, όχι οι αγώνες για να βάλουμε γραβάτα στα ρούχα τού εργάτη.
Αυτά. Και σε άλλα με υγεία ... και ‘‘κατ’οίκον Εκπαίδευση’’.
"Έλεος Πια"
Δείτε εδώ το Slide στα Ελληνικά, με tίτλο ‘‘Κατ’οίκον Εκπαίδευση’’
Προς: αδελφό συνέλληνα που εργάζεται με σθένος ώστε η Ελλάδα να δοξαστεί και πάλι
Αποχριστιανοποίηση τών σχολείων - Παράδοση εκπαίδευσης στα χέρια τών Αντιχρίστων - Τα κρατικά σχολεία δεν είναι τόποι εκπαίδευσης
Αδερφέ,
Μου’στειλες αυτή την επισύναψη για την ‘‘κατ’οίκον εκπαίδευση’’ στην Ελλάδα. Και θα σού απαντήσω με μιά απλή σκιαγράφηση τής εικόνας χωρίς να μπω σε λεπτομέρεις και συμφέροντα δεκαετιών, μιά και ο σκοπός μου είναι η κατανόηση στο νου και όχι η ικανοποίηση παθών και επιθυμιών στη καρδιά.
Καλό πολύ καλό αυτό που μού έστειλες, αλλά λίγο. Τόσο λίγο που είναι σχεδόν επιζήμιο. Αν όχι επιζήμιο, για γέλια. Στοχάσου για λίγο! (όχι σκέψου, αλλά στοχάσου), η Ελλάδα με κατ’οίκον εκπαίδευση! Για γέλια! Όχι όμως γελοίο! Τι μού φέρνει γέλια; Η εικόνα.
Γιατί;
Είναι σαν να ζεις μιά ζωή με τα ίδια ρούχα, με αυτά που δουλεύεις βγαίνεις έξω, πας επίσκεψη, πας στη πλατεία, πας εκκλησία, πας να βρεις τη γυναίκα σου, βρωμάς. Μιά ωραία πρωΐα αποφασίζεις να αλλάξεις, και λες ‘‘από δω και πέρα θα ντύνομαι καλά’’, αλλά το μόνο που κάνεις είναι να βάλεις γραβάτα. Είναι ή δεν είναι για γέλια να αφήσεις τα ίδια ρούχα και να προσθέσεις και μιά γραβάτα; Είναι.
Να λοιπόν γιατί.
Συγκεκριμένα.
Η Ανοησία!
1. Ο κρατισμός είναι στο αίμα μας, έχουμε μεγαλώσει με αυτόν σε σημείο να νομίζουμε ότι χωρίς τις παροχές τής κυβέρνησης ζωή δεν υπάρχει.
Παράδειγμα, τι συμβαίνει με την σύνταξη; Με την σύνταξη ουσιαστικά λες, ‘‘ναι μαμά-κυβέρνηση, εγώ είμαι ανώριμος να αποταμιεύσω για τα γεράματα, κράτα μου εσύ όσο εγώ δουλεύω, και όταν μεγαλώσω αρκετά και ωριμάσω (65) μού τα δίνεις πίσω, και πάλι, ΟΧΙ ΟΛΑ ΜΑΖΙ, δίνε τα μου μηνιαία, γιατί είμαι ακόμα τόσο ανώριμος που πάλι μπορεί να τα φάω όλα’’.
Εν τω μεταξύ σού έχει κρατήσει η μαμά-κυβέρνηση ας πούμε για 40 χρόνια αυτές τις αποταμιεύσεις, αλλά αν εσύ πεθάνεις στα 15 μετά τα 65, δηλ. στα 80, τα υπόλοιπα 25 που σού έχει κρατήσει πάνε στο βρόντο, τα φάγανε. Κανένας Έλληνας ποτέ δεν βγήκε να πει, ‘‘καλά μού τα κρατάς, άρα είναι δικά μου, άρα βάλτα μου σε ένα προσωπικό λογαριασμό, και αν πεθάνω πριν τα χρησιμοποιήσω όλα, να πάνε στο παιδιά μου’’.
Κανένας δεν το σκέφτεται, όλοι σκέφτονται μόνο το πόσα και το πότε. Ούτε καν ρωτάνε, ‘‘καλά, ο πατέρας μου πέθανε στα 70, που πάνε τα υπόλοιπα λεφτά του από τις κρατήσεις;’’ Κανένας δεν το σκέφεται. Γιατί; Γιατί έχουν τη μαμά-κυβέρνηση να σκέφτεται γι’αυτούς και έτσι αυτοί τώρα μπορούν ήσυχα να πάνε στο καφενείο. Και αυτό κάνουν. Πάνε στο καφενείο.
Μάλιστα αυτή η ιδέα, ‘‘εμείς δεν μπορούμε, η κυβέρνηση μπορεί για μάς’’, είναι μεγαλωμένη τόσο στα σκοτεινά που δημιουργεί μεγάλα παρατράγουδα, αλλά τα συγκαλύπτουμε για να μην ντρεπόμαστε. Τα συγκαλύπτουμε με χορούς, ζεμπέκικα, και ξώκοιλα τσιφτετέλια. Το ταβερνάκι, η παρεούλα, το μπουζουξίδικο, η παραλία, όλα αυτά τι λέμε, εμείς οι ίδιοι, οτι είναι; Να ξεχάσουμε και να ξεσκάσουμε δεν λέμε; ‘‘άστα και πάμε να τα πιούμε’’ δεν λέμε;
Συγκάλυψη, με ομαδοποιήσεις σε ομαδικές ομάδες. Να τι κάνουμε. Η Αμερική και η Αυστραλία που φέρνεις για παράδειγμα, δεν έχουν τέτοια και δεν βλέπω να έχουν χάσει το νόημα τής ζωής, εσύ τι βλέπεις σε αυτό; Από την άλλη, εμείς οι ιδιαίτεροι τού κόσμου, οι Έλληνες, τα έχουμε και τα γλεντάμε, και το ευχαριστιόμαστε. Αλλά γιατί πάλι και πάλι και πάλι; Γιατί τόση εξάντληση και γιατί τέτοια επανάληψη;
Τι συγκαλύπτουμε; Να σού πω.
Η ασφάλιση υγείας είναι υποχρεωτική, έτσι; Και είναι υποχρεωτική για όλους, έτσι; Και τούς καλύπτει για όποια δύσκολη στιγμή εμφανιστεί κάτι, έτσι; Γιατί έχουμε ασφάλιση υγείας; Επειδή όταν εμφανιστεί αυτό το κάτι, κατά πάσα μεγάλη πιθανή βεβαιότητα, δεν θα είμαστε στην οικονομική εκείνη αντοχή που θα χρειάζεται για να το αντιμετωπίσουμε. Πάμε λοιπόν στη μαμά-κυβέρνηση και τής λέμε, ‘‘μαμά ασφάλισε μας ή αλλιώς θα τα κάνουμε μπάχαλο’’. Και η μαμά μάς ασφαλίζει. Κοινωνική μέριμνα λέγεται, κοινωνική ανακούφιση φέρνει, όλα καλά μέχρι εδώ.
Πάμε τώρα παρακάτω. Η ασφάλιση ατυχήματος με αυτοκίνητο είναι υποχρεωτική, έτσι; Και είναι υποχρεωτική για όλους, έτσι; Και τούς καλύπτει για όποια δύσκολη στιγμή εμφανιστεί κάποιο ατύχημα, έτσι; Γιατί έχουμε ασφάλιση ατυχήματος υποχρεωτικά; Επειδή όταν εμφανιστεί αυτό το κάποιο ατύχημα, κατά πάσα μεγάλη πιθανή βεβαιότητα, δεν θα είμαστε στην οικονομική εκείνη αντοχή που θα χρειάζεται για να το αντιμετωπίσουμε. Το αυτοκίνητο, η ζωή τού άλλου, αποζημιώσεις κλπ. Δεν θα’πρεπε και εδώ να πάμε λοιπόν στη μαμά-κυβέρνηση και να τής πούμε, ‘‘μαμά ασφάλισε μας ή αλλιώς θα τα κάνουμε μπάχαλο’’; Γιατί δεν πάμε; Κοινωνική μέριμνα θα λέγεται και αυτό, κοινωνική ανακούφιση θα φέρει και αυτό, αλλά δεν το κάνουμε. Γιατί;
Να που βρίσκεται η ανοησία. Αφού είσαι ανίκανος να πληρώνεις μηνιαία ασφάλιστρα σε ιδιωτική εταιρεία να σε ασφαλίσει για υγεία (όπως γίνεται στην Αμερική, στην Αυστραλία κλπ.), γιατί είσαι ικανός να πληρώνεις μηνιαία ασφάλιστρα σε ιδιωτική εταιρεία να σε ασφαλίσει για το αυτοκίνητο;
Ανεξήγητο. Μόλις όμως το φέρεις στο προσκήνιο με τον συνομιλητή σου, σού ανάβει μιά υγιεινή τσιγαριά ‘‘ο δικός σου’’, παίρνει και εκείνο το ύφος τού παντογνώστη καρδινάλιου, σε χτυπάει και φιλικά στον ώμο, και σού λέει, ‘‘έλα τώρα εμείς θα τα λύσουμε αυτά; Πάμε για καμμιά μπυρίτσα’’.
Εδώ είναι το κρίσιμο σημείο. Ένιωσε την ανοησία να τον αγγίζει προσωπικά, γιατί το επόμενο ερώτημα θα είναι ‘‘γιατί, αφού αυτή είναι η αλήθεια, δεν φωνάζεις γι’αυτό που έχει ανθρώπινο αντίκτυπο, εκεί που συνδικαλίζεσαι, αλλά φωνάζεις για άλλα με πολιτικό αντίκτυπο;’’
Και νιώθοντας την ανοησία να τόν αγγίζει προσωπικά, νιώθοντας ότι κάποιος τού μιλάει με μιά λογική που είναι βράχος, τα γυρίζει και πάει να πιεί. Ή να χορέψει. Ναι, ξέρω ... δεν είναι έτσι ... αλλά έτσι είναι.
Δεν αλλάζω θέμα από εκπαίδευση σε σύνταξη και ασφαλιστικό, θέλω να σού πω την νοοτροπία τού κρατισμού δεν την αλλάζεις, άρα πώς θα επιτύχεις μη-κρατισμό σε ένα πράγμα μόνο, πχ την εκπαίδευση;
Δεν γίνεται, δεν λειτουργεί έτσι, είναι σαν τη γραβάτα στα ρούχα τού εργάτη, είναι για γέλια. Και υπάρχει ακόμα ένας λόγος, ισχυρότερος. Εδώ ... εδώ ... μη φεύγεις!
Η Απομύζηση!
2. Από όλη αυτήν την ανοησία, τον κρατισμό, που μεγάλωσε στα σκοτεινά και εμφανίστηκε αρχικά σε περιόδους καταστροφών, αλλά καρεκλώθηκε για πάντα, κάποιοι ξύπνιοι έμαθαν τα κόλπα και επωφελούνται. Οι συνδικαλιστές. Και αυτό επίσης ισχύει σε όλα τα θέματα κρατικής παροχής. Παντού συνδικαλισμός! Πώς θα επιτύχεις να νομοθετήσεις ‘‘κατ’οίκον εκπαίδευση’’ όταν με αυτό το τρόπο, εσύ που είσαι συνδικαλιστής, θα χάσεις και τη καρέκλα, και το ψωμί σου αλλά και τη δύναμη που έχεις να κινείς μάζες και να τις κατεβάζεις στο δρόμο να τα σπάνε όλα;
Ξέρεις τι σημαίνει δύναμη! Είναι ανώτερη από πλούτο.
Αν επιτύχει η ‘‘κατ’οίκον Εκπαίδευση’’, για την οποίαν κόπτεσαι επειδή θίγονται τα χριστιανικά σου ιδεώδη, δεν θα μειωθεί η αναγκαιότητα, η δύναμη και ο αριθμός τών δασκάλων; Ναι. Άρα δεν θα αρχίσει να τρίζει η καρέκλα η δική σου, που είσαι συνδικαλιστής; Ναι.
Γι’αυτό είναι ‘‘επιβεβλημένο’’ και υπεράνω κάθε αμφισβήτησης, οτι ο συνδικαλιστής πρέπει να αγωνίζεται για τα ‘‘κεκτημένα δικαιώματα ΤΟΥ ΛΑΟΥ!’’. Ξέρεις τι είναι τα κεκτημένα δικαιώματα; Η γκρίνια τής γιαγιάς σου που σού τη δίνει στα νεύρα, και τής λες όλη την ώρα ‘‘σταμάτα, αυτά είναι παλιά και ξεπερασμένα, βαρέθηκα να σ’ακούω’’. Να αυτό είναι ‘‘κεκτημένα δικαιώματα’’.
Φωνάζουν και θέλουν αλλαγή όταν θέλουν να κρατήσουν τα κεκτημένα δικαιώματα. Φωνάζουν για το καινούργιο, αλλά κατεβαίνουν στους δρόμους για το παλιό. Όλεθρος! Τρέλλα!
Η Αλλαγή!
3. Η αλλαγή στην εκπαίδευση σημαίνει ότι προϋπάρχει αλλαγή νοοτροπίας. Όσο ζητάμε να έχουμε ΙΚΑ και σύνταξη από το κράτος (και πολλά άλλα ακόμα), αλλαγή νοοτροπίας δεν γίνεται, και άρα η εκπαίδευση δεν αλλάζει. Καταλαβέ το, και προσπάθησε για την αλλαγή νοοτροπίας πρώτα, και όχι για τις επιμέρους αλλαγές, γιατί αυτές φαίνονται σαν γραβάτα με ρούχα εργάτη.
Τι σημαίνει αλλαγή νοοτροπίας; Να σού πω! Αλλαγή νοοτροπίας είναι το σοκ που έπαθα εγώ όταν πήγα στην Αμερική και μού πήρε δύο ολόκληρα χρόνια να καταλάβω πώς αυτοί οι άνθρωποι ζούνε χωρίς σύνταξη. Και λάβε υπ’όψιν σου ότι όταν πήγα είχα και πανεπιστημιακή μόρφωση, και στα πολιτικά μπασμένος ήμουν, και κομματικοποιημένος ήμουν, και ενημέρωση είχα κάθε μέρα, και τα στοιχεία τους τα είχα μπροστά μου πολύ σύντομα αφού είναι προσιτά στον καθένα.
Πού ήταν το πρόβλημα; Στην νοοτροπία μου!
Για δύο χρόνια ψαχνόμουνα και μίλαγα εγώ με μένα, και μίλαγα και ξαναπαραμίλαγα, και προσπαθούσα να βρω αντιρρήσεις ότι το σύστημα τους δεν είναι σωστό. Είχα μεγαλώσει με τον κρατισμό, και ήταν μέσα στο αίμα μου και στο γάλα που ήπια από τη μάννα μου, ότι ‘‘χωρίς τη φροντίδα τής κυβέρνησης πάμε χαμένοι’’. Αλλά συμβαίνει το ανάποδο. Χωρίς τη φροντίδα τής κυβέρνησης θα πάμε καλύτερα.
Είναι απλό! Ότι εξασφάλιση θες, πας έξω, πληρώνεις μηνιαία, και την έχεις για ότι και όποτε σού συμβεί.
Θες σύνταξη; πας έξω, βρίσκεις μιά ασφαλιστική, πληρώνεις μηνιαία, και την έχεις για όποτε σού συμβεί.
Θες υγεία; πας έξω, βρίσκεις μιά ασφαλιστική, πληρώνεις μηνιαία, και την έχεις για όποτε σού συμβεί.
Θες παιδεία; πας έξω, βρίσκεις μιά ασφαλιστική, πληρώνεις μηνιαία, και σπουδάζεις όποτε θες. Όταν πιάσεις δουλιά αρχίζεις και πληρώνεις, αλλιώς θα σού πάρουν και το σπίτι και το αμάξι και τα ρούχα που φοράς και τούς μισθούς που θα κάνεις.
Δεν έχεις να πληρώσεις; Πας και δουλεύεις, όχι καφενείο, φραπέ, και ζεμπεκιές.
Υπεύθυνος εσύ, όχι η μαμά.
Συγγνώμη αν το πήγα αλλού, αλλά ήθελα να φέρω παραδείγματα να σού δείξω ότι το φταίξιμο είναι σε σένα, όχι στην κυβέρνηση. Η νοοτροπία σου πρέπει να αλλάξει.
Σε έπιασε το παράπονο γιατί βλέπεις να θίγονται τα χριστιανικά σου ιδεώδη, αλλά δεν είδες ότι φταις εσύ γι’αυτό. Εσύ που λες οτι μάχεσαι για το Χριστινιασμό, εσύ είσαι που τον διακυβεύεις, αφού Δον-Κιχωτίζεις όταν λες, από την μία, οτι θες ‘‘κατ’οίκον παιδεία’’, ενώ από την άλλη,
1. Θες ΙΚΑ και σύνταξη
2. Είσαι συνδικαλιστής και αγωνίζεσαι για την διατήρηση τών ‘‘κεκτημένων δικαιωμάτων’’.
Αυτή είναι και η απάντηση σε αυτούς που διερωτώνται ‘‘γιατί στην Ελλάδα δεν αλλάζει τίποτα’’. Αυτή. Φταίει ο καθένας μας, γιατί δεν παρατηρούμε και δεν μελετάμε το θέμα σε βάθος.
Στην επιφάνεια υπάρχουν πολλές γνώμες, στο βάθος μόνο ΜΙΑ.
Γι’αυτό και ακούγεται ένας μύλος από γνώμες, μυριάδες γνώμες χωρίς αποτέλεσμα, και με χαρά το αποκαλούμε Δημοκρατία.
Οι Αμερικάνοι και οι Αυστραλοί, που τούς φέρνεις για παράδειγμα, δεν έχουν πουθενά τη λέξη Δημοκρατία στο Σύνταγμα τους. Διάβασαν Πλάτωνα, πριν το συντάξουν, ο οποίος κατατάσσει την Δημοκρατία τέταρτο πολίτευμα πριν το τέλος. Ξέρεις ποιό είναι το πέμπτο; Η τυραννία.
Οι Αμερικάνοι σκόπιμα ονόμασαν την δημοκρατία τους Republic, και όχι Democracy. Republic επίσης σημαίνει Δημοκρατία, αλλά με διαφορά άλλη και μεγάλη. Άλλη ώρα θα στο πω και αυτό, αν ρωτήσεις. Μεγάλο θέμα αυτό.
Αλλά εμείς είμαστε υπερήφανοι, για κάτι που θα’πρεπε να κρυβόμαστε. Είμαστε υπερήφανοι για την Δημοκρατία που τα σπάει όλα! Και υπερηφανευόμαστε για κάτι που έγινε 2500 χρόνια πριν, επειδή η Ιστορία μάς διδάσκει ότι εμείς την διδάξαμε στο κόσμο.
Πολύ καλά τα λες ότι οι Βαπτιστές τής Αμερικής κάνανε θαύματα.
Ναι, δυστυχώς ...
εμάς που τούς διδάξαμε όλους από τον λίκνο τής Αρχαίας Ελλάδας,
εμάς που συνεχίσαμε και κάναμε το ορθό και αγκαλιάσαμε το Χριστό,
εμάς που διατηρήσαμε την Ορθοδοξία με αγώνες και έχουμε όλη την ευλογία,
εμάς που συνδέσαμε τον αρχαιοελληνισμό με την Ορθοδοξία στο Στρατώνι και στην Ολυμπιάδα, όπου γεννήθηκε και μεγαλούργησε ο δάσκαλος Αριστοτέλης και ο μαθητής του Αλέξανδρος, χτίζοντας εκεί στο ίδιο μέρος, στο Στρατώνι και στην Ολυμπιάδα, το περιβόλι τής Παναγίας, το Άγιο Όρος,
ναι δυστυχώς, εμάς, μάς έχουν βάλει τα γυαλιά οι Βαπτιστές! Αυτοί που εσύ και εγώ αποκαλούμε αιρετικούς έχουν γίνει το παράδειγμα προς μίμηση. Ενώ εμείς τα σπάμε!
Γιατί;
Διότι αυτοί κοίταξαν το ορθό στη πράξη, ενώ εμείς λιβανίζουμε την Ιστορία, λιβανίζουμε το τί είπε ο Παϊσιος, και ζούμε με το οτι ‘‘πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θάναι’’.
Υπάρχουν πολλές αντιρρήσεις για το σύστημα τών Βαπτιστών που εκθειάζεις, αλλά εγώ προσωπικά τούς θαυμάζω όπως και εσύ, και θα προσπεράσω όλες τις αντιρρήσεις τών συμπολιτών μας με αυτό: την επόμενη φορά που θα έχουν διεκδικήσεις για τα παιδιά τους ή την οικογένεια τους, να μην κατέβουν στους δρόμους, να πούνε στα παιδιά τους και στην οικογένεια τους, ‘‘λίγο ακόμα υπομονή, ο Παϊσιος είπε θα γίνει αυτό, και η Ιστορία λέει ότι θα γίνει το άλλο’’.
Έτσι δεν είναι αδερφέ; Αφού ο Αμερικάνικος τρόπος και σύστημα είναι απάνθρωπο, γιατί το φέρνεις σαν παράδειγμα; Πήγαινε πες στα παιδιά σου, αυτά τα συστήματα είναι Αμερικάνικα, αιρετικά και απάνθρωπα, και το σωστό είναι να περιμένουμε, ο τάδε προφήτης είπε αυτό και ο τάδε λογοτέχνης το άλλο.
Από την μιά εκθειάζεις την εκπαίδευση τών Αμερικάνων, επίσης ξέρω οτι αν εχεις σοβαρό πρόβλημα υγείας και έχεις την ευκαιρία στην Αμερική θα πας και με πολλή χαρά, επίσης ξέρω οτι θαυμάζεις τις επιστημονικές τους ανακαλύψεις, αλλά όταν σού λένε οτι αυτό οφείλεται σε άλλη νοοτροπία και σε άλλη Δημοκρατία, αντιστέκεσαι!
Προφανώς, θα κατάλαβες, δεν τα βάζω μαζί σου, προσωπικά, έτσι; Αφορμή πήρα, να σού πω Αλλαγή Νοοτροπίας (ΑΝ) χρειάζεται, που γίνεται από ψήσιμο σε τέτοια email ή άρθρα, ή μέσα ενημέρωσης, δημοσιεύσεις κλπ. Όχι αγώνας!
Τα έγραψα λοιπόν, μπας και σού αρέσουν και τα στείλεις πίσω, σε όποιους σού έστειλαν την επισύναψη, για να διαδώσεις λίγο το τι σημαίνει αλλαγή.
Αλλαγή νοοτροπίας είναι η αλλαγή, όχι οι αγώνες για να βάλουμε γραβάτα στα ρούχα τού εργάτη.
Αυτά. Και σε άλλα με υγεία ... και ‘‘κατ’οίκον Εκπαίδευση’’.
"Έλεος Πια"
Δείτε εδώ το Slide στα Ελληνικά, με tίτλο ‘‘Κατ’οίκον Εκπαίδευση’’
Δεν υπάρχουν σχόλια
Μπορείτε να γράψετε και να σχολιάσετε τα πάντα, αλλά αν το κείμενο σας περιέχει υβριστικούς χαρακτηρισμούς σας ενημερώνουμε ότι δεν θα δημοσιεύεται. Σε περίπτωση καθυστέρησης δημοσίευσης των σχολίων ζητούμε συγγνώμη και παρακαλούμε να μην βγάζετε αυθαίρετα συμπεράσματα. Με σεβασμό και εκτίμηση η διαχείριση του ιστολογίου