Γράφει ο XΡΗΣΤΟΣ ΜΑΧΑΙΡΑΣ ΟΤΑΝ ΠΑΙΖΕΙΣ με τη φωτιά, κινδυνεύεις να σου ξεφύγει...! Καιρό, τώρα, πολιτικοί, συνδικαλιστές, διαμορφωτές της κο...
Γράφει ο XΡΗΣΤΟΣ ΜΑΧΑΙΡΑΣ
ΟΤΑΝ ΠΑΙΖΕΙΣ με τη φωτιά, κινδυνεύεις να σου ξεφύγει...!
Καιρό, τώρα, πολιτικοί, συνδικαλιστές, διαμορφωτές της κοινής γνώμης φλερτάρουν με μια εξαιρετικά επικίνδυνη θεωρία: άλλοι ιδιοτελώς κι άλλοι από προφανή αφέλεια διακινούν την άποψη ότι για τα δημοσιονομικά μας χάλια, άρα και για τα ασφυκτικά μέτρα που επιβλήθηκαν, λίγο πολύ υπεύθυνοι είναι όλοι.
Οι πιο «προχωρημένοι» το τραβούν και λίγο παραπέρα: ο πολιτικός κόσμος στο σύνολό του στιγματίζεται ως θερμοκήπιο της συναλλαγής, άδικοι και δίκαιοι μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι, οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε αυτούς που τιμούν την ψήφο των εντολέων τους και στους άλλους, που, κάποια στιγμή, έβαλαν βαθιά το δάχτυλο στο μέλι, συνθλίβονται.
ΠΟΙΟΝ ΣΥΜΦΕΡΕΙ αυτή η ισοπέδωση; Κατ’ αρχάς όλους αυτούς που οι γενικεύσεις τους προσφέρουν μια πρώτης τάξης ασπίδα. Δηλαδή, τα αυθεντικά «λαμόγια», που με χαρά κρύβονται μέσα στο κλίμα της συνενοχής. Υπάρχουν κι άλλοι, ωστόσο, που πετούν τη σκούφια τους: είναι οι πολιτικοί υπεύθυνοι αυτής της πρωτοφανούς κατρακύλας, οι «γαλάζιοι» σωτήρες, που, αντί να επανιδρύσουν το κράτος και να πατάξουν -όπως υπόσχονταν- τη διαπλοκή, υπέγραψαν τη δημοσιονομική καταδίκη της χώρας και ενθάρρυναν με την αβουλία τους τη διαφθορά.
Η ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ που σημάδεψε τα πεντέμισι χρόνια της διακυβέρνησης της ΝΔ, η σχετικοποίηση κάθε έννοιας νομιμότητας και η ασυλία που απλόχερα προσφέρθηκε σε προκλητικές συμπεριφορές πολιτικών προσώπων δημιούργησαν σαφώς το έδαφος για να καλλιεργηθεί το σημερινό κλίμα. Χρειάζεται, ωστόσο, αυτοσυγκράτηση. Γιατί αν από την προφανή ανάγκη να καταβάλουν το τίμημα όσοι ευθύνονται για την έκρηξη του χρέους ή, ακόμα περισσότερο, όσοι διαχρονικά βαρύνονται με ενθυλάκωση δημόσιου χρήματος, περάσουμε σε ισοπεδώσεις του τύπου «όλοι τα πιάνουν», χαμένο δεν θα είναι το «διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα», όπως προεξοφλούν διάφοροι, αλλά η ίδια η δημοκρατία.
ΣΤΙΣ ΘΥΕΛΛΕΣ που ζούμε, με την κοινωνία να στενάζει και την οικονομία να καρκινοβατεί, ας γίνει αντιληπτό ότι ο ανέξοδος λαϊκισμός επωάζει το αβγό του φιδιού. Αν αυτός ο κίνδυνος υποτιμηθεί, γρήγορα, κυβέρνηση και κόμματα θα βρεθούν μπροστά σε ένα ρεύμα πολιτικού ισοπεδωτισμού, που θα εχθρεύεται τον κοινοβουλευτισμό και θα υποσκάπτει τις δημοκρατικές εκπροσωπήσεις. Οφείλουν να το αποφύγουν. Οχι με ξόρκια, αλλά με έργα, που θα ξαναδώσουν στην πολιτική φρέσκο αέρα και ηθικό περιεχόμενο.
Από "ΕΘΝΟΣ"
ΟΤΑΝ ΠΑΙΖΕΙΣ με τη φωτιά, κινδυνεύεις να σου ξεφύγει...!
Καιρό, τώρα, πολιτικοί, συνδικαλιστές, διαμορφωτές της κοινής γνώμης φλερτάρουν με μια εξαιρετικά επικίνδυνη θεωρία: άλλοι ιδιοτελώς κι άλλοι από προφανή αφέλεια διακινούν την άποψη ότι για τα δημοσιονομικά μας χάλια, άρα και για τα ασφυκτικά μέτρα που επιβλήθηκαν, λίγο πολύ υπεύθυνοι είναι όλοι.
Οι πιο «προχωρημένοι» το τραβούν και λίγο παραπέρα: ο πολιτικός κόσμος στο σύνολό του στιγματίζεται ως θερμοκήπιο της συναλλαγής, άδικοι και δίκαιοι μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι, οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε αυτούς που τιμούν την ψήφο των εντολέων τους και στους άλλους, που, κάποια στιγμή, έβαλαν βαθιά το δάχτυλο στο μέλι, συνθλίβονται.
ΠΟΙΟΝ ΣΥΜΦΕΡΕΙ αυτή η ισοπέδωση; Κατ’ αρχάς όλους αυτούς που οι γενικεύσεις τους προσφέρουν μια πρώτης τάξης ασπίδα. Δηλαδή, τα αυθεντικά «λαμόγια», που με χαρά κρύβονται μέσα στο κλίμα της συνενοχής. Υπάρχουν κι άλλοι, ωστόσο, που πετούν τη σκούφια τους: είναι οι πολιτικοί υπεύθυνοι αυτής της πρωτοφανούς κατρακύλας, οι «γαλάζιοι» σωτήρες, που, αντί να επανιδρύσουν το κράτος και να πατάξουν -όπως υπόσχονταν- τη διαπλοκή, υπέγραψαν τη δημοσιονομική καταδίκη της χώρας και ενθάρρυναν με την αβουλία τους τη διαφθορά.
Η ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ που σημάδεψε τα πεντέμισι χρόνια της διακυβέρνησης της ΝΔ, η σχετικοποίηση κάθε έννοιας νομιμότητας και η ασυλία που απλόχερα προσφέρθηκε σε προκλητικές συμπεριφορές πολιτικών προσώπων δημιούργησαν σαφώς το έδαφος για να καλλιεργηθεί το σημερινό κλίμα. Χρειάζεται, ωστόσο, αυτοσυγκράτηση. Γιατί αν από την προφανή ανάγκη να καταβάλουν το τίμημα όσοι ευθύνονται για την έκρηξη του χρέους ή, ακόμα περισσότερο, όσοι διαχρονικά βαρύνονται με ενθυλάκωση δημόσιου χρήματος, περάσουμε σε ισοπεδώσεις του τύπου «όλοι τα πιάνουν», χαμένο δεν θα είναι το «διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα», όπως προεξοφλούν διάφοροι, αλλά η ίδια η δημοκρατία.
ΣΤΙΣ ΘΥΕΛΛΕΣ που ζούμε, με την κοινωνία να στενάζει και την οικονομία να καρκινοβατεί, ας γίνει αντιληπτό ότι ο ανέξοδος λαϊκισμός επωάζει το αβγό του φιδιού. Αν αυτός ο κίνδυνος υποτιμηθεί, γρήγορα, κυβέρνηση και κόμματα θα βρεθούν μπροστά σε ένα ρεύμα πολιτικού ισοπεδωτισμού, που θα εχθρεύεται τον κοινοβουλευτισμό και θα υποσκάπτει τις δημοκρατικές εκπροσωπήσεις. Οφείλουν να το αποφύγουν. Οχι με ξόρκια, αλλά με έργα, που θα ξαναδώσουν στην πολιτική φρέσκο αέρα και ηθικό περιεχόμενο.
Από "ΕΘΝΟΣ"
"Χρειάζεται, ωστόσο, αυτοσυγκράτηση. Γιατί (...) χαμένο δεν θα είναι το «διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα», όπως προεξοφλούν διάφοροι, αλλά η ίδια η δημοκρατία."
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σωστός προβληματισμός και τον συμμερίζομαι. Μέρες τώρα ανησυχώ μήπως πάμε κάποια στιγμή σε μια μοντέρνα 'δίκη των εξ' με 2-3 αποδιοπομπαίους τράγους ή αν καταλήξουμε να 'τιμωρήσουμε' το ίδιο το σύστημα της δημοκρατίας, αδιακρίτως...
ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΦΥΛΛΑΞΟΥΜΕ ΩΣ "ΚΟΡΗΝ ΟΦΘΑΛΜΟΥ".....ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΡΙΤΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ,ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ , ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΙΛΟΤΙΜΟ ΚΑΙ ΛΕΒΕΝΤΙΑ .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΟ ΔΕ ΘΑ ΗΤΑΝ: α. ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΔΗΜΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΩΝ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ β. ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΗΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ.ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΛΟΙ ΑΠΟ ΤΗ ΧΩΡΑ ΠΡΙΝ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΚΑΚΟ. ΗΔΗ ΒΑΖΟΥΝ ΘΕΜΕΛΙΑ ΓΙΑ ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΕΣ ΖΗΜΙΕΣ.............