Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Τα συναιτεράκια συσκέφτηκαν και αποφάσισαν να δαπανήσουν 2.3 δις ευρώ για την «καταπολέμηση» της ανεργίας Στη σύσκεψη σ...
Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Τα συναιτεράκια συσκέφτηκαν και αποφάσισαν να δαπανήσουν 2.3 δις ευρώ για την «καταπολέμηση» της ανεργίας
Στη σύσκεψη στις 12 το μεσημέρι, συμμετείχαν οι πρόεδροι της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής Ελλάδας (ΟΚΕ), Χρήστος Πολυζωγόπουλος, της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας (ΓΣΕΕ), Γιάννης Παναγόπουλος, της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδας (ΓΣΕΒΕΕ), Δημήτρης Ασημακόπουλος, του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ), Δημήτρης Δασκαλόπουλος, της Εθνικής Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), Βασίλης Κορκίδης και του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ), Νίκος Αγγελόπουλος.
Όλα τα μπουμπούκια ήταν εκεί.
Η μεγάλη αλήθεια όμως για μια ακόμη φορά βγήκε από το στόμα του θιασάρχη:
«Οφείλουμε να αλλάξουμε το παραγωγικό μοντέλο και να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία της οικονομίας…»
Αυτό είναι το ζουμί…
Αυτή και η πεμπτουσία της «κρίσης που έγινε ευκαιρία»…
Το παραγωγικό μοντέλο…
Οι εργασιακές σχέσεις…
Τα ασφαλιστικά δικαιώματα…
Οι κοινωνικές παροχές…
Το πλέγμα των θεσμών και νομοθετημάτων που διέπει το εργασιακό καθεστώς στο σύνολό του. Δείτε πόσο καλά στήθηκε το σενάριο…
Πράξη πρώτη:
Η κρίση μετατράπηκε σε ευκαιρία προκειμένου να εξασφαλιστεί μια γενικευμένη κοινωνική παράλυση. Η ιδιότυπη τρομοκρατία που επικάλυψε τα πάντα στο διάβα της, εμφάνισε το μνημόνιο εν πολλοίς ως κορυφαία «εθνική» ανάγκη.
Πράξη δεύτερη:
Η κρίση μετατράπηκε σε ευκαιρία για τη γενικευμένη κοινωνική αποδιάρθρωση, και κέρασαν την κοινωνία ολόκληρη με απόλυτη δυστυχία, μαρασμό και καθολική αβεβαιότητα.
Πράξη Τρίτη:
Η κρίση μετατράπηκε σε ευκαιρία ώστε μέσα από τις εφιαλτικές προβλέψεις του μνημονίου να καλλιεργηθεί ευρύτατα μια κοινωνική συνείδηση αποδοχής της ιδέας εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας, δημιουργώντας έτσι ουσιαστικές παρακαταθήκες στις κυρίαρχες λογικές του γενικευμένου ενδοτισμού.
Πράξη τέταρτη:
Και ξαφνικά, μέσα στον ορυμαγδό της κρισιακής φιλολογίας, εξασφαλίστηκαν και «διατίθενται» 2.3 δις (δηλαδή το 2% από τα 110 δις του πακέτου στήριξης) για την «καταπολέμηση της ανεργίας, με στόχο την αναβίωση του «κοινωνικού» προφίλ των υποταγμένων στην παγκόσμια διακυβέρνηση.
Συμπέρασμα:
Η κρίση άρχισε να αποδίδει καρπούς…
Ηλίθιε λαέ γιατί τους ανέχεσαι???
Και η ειρωνεία:
Στη Γαλλία των «ρεφορμιστικών» συνδικάτων, ο ξεσηκωμός παίρνει τη χαρακτήρα χιονοστιβάδας.
Στην Ελλάδα των «επαναστατικών» συνδικάτων οι παρελάσεις καλά κρατούν…
Ηλίθιε λαέ γιατί δε τους κρεμάς???
Πηγή
Τα συναιτεράκια συσκέφτηκαν και αποφάσισαν να δαπανήσουν 2.3 δις ευρώ για την «καταπολέμηση» της ανεργίας
Στη σύσκεψη στις 12 το μεσημέρι, συμμετείχαν οι πρόεδροι της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής Ελλάδας (ΟΚΕ), Χρήστος Πολυζωγόπουλος, της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας (ΓΣΕΕ), Γιάννης Παναγόπουλος, της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδας (ΓΣΕΒΕΕ), Δημήτρης Ασημακόπουλος, του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ), Δημήτρης Δασκαλόπουλος, της Εθνικής Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), Βασίλης Κορκίδης και του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ), Νίκος Αγγελόπουλος.
Όλα τα μπουμπούκια ήταν εκεί.
Η μεγάλη αλήθεια όμως για μια ακόμη φορά βγήκε από το στόμα του θιασάρχη:
«Οφείλουμε να αλλάξουμε το παραγωγικό μοντέλο και να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία της οικονομίας…»
Αυτό είναι το ζουμί…
Αυτή και η πεμπτουσία της «κρίσης που έγινε ευκαιρία»…
Το παραγωγικό μοντέλο…
Οι εργασιακές σχέσεις…
Τα ασφαλιστικά δικαιώματα…
Οι κοινωνικές παροχές…
Το πλέγμα των θεσμών και νομοθετημάτων που διέπει το εργασιακό καθεστώς στο σύνολό του. Δείτε πόσο καλά στήθηκε το σενάριο…
Πράξη πρώτη:
Η κρίση μετατράπηκε σε ευκαιρία προκειμένου να εξασφαλιστεί μια γενικευμένη κοινωνική παράλυση. Η ιδιότυπη τρομοκρατία που επικάλυψε τα πάντα στο διάβα της, εμφάνισε το μνημόνιο εν πολλοίς ως κορυφαία «εθνική» ανάγκη.
Πράξη δεύτερη:
Η κρίση μετατράπηκε σε ευκαιρία για τη γενικευμένη κοινωνική αποδιάρθρωση, και κέρασαν την κοινωνία ολόκληρη με απόλυτη δυστυχία, μαρασμό και καθολική αβεβαιότητα.
Πράξη Τρίτη:
Η κρίση μετατράπηκε σε ευκαιρία ώστε μέσα από τις εφιαλτικές προβλέψεις του μνημονίου να καλλιεργηθεί ευρύτατα μια κοινωνική συνείδηση αποδοχής της ιδέας εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας, δημιουργώντας έτσι ουσιαστικές παρακαταθήκες στις κυρίαρχες λογικές του γενικευμένου ενδοτισμού.
Πράξη τέταρτη:
Και ξαφνικά, μέσα στον ορυμαγδό της κρισιακής φιλολογίας, εξασφαλίστηκαν και «διατίθενται» 2.3 δις (δηλαδή το 2% από τα 110 δις του πακέτου στήριξης) για την «καταπολέμηση της ανεργίας, με στόχο την αναβίωση του «κοινωνικού» προφίλ των υποταγμένων στην παγκόσμια διακυβέρνηση.
Συμπέρασμα:
Η κρίση άρχισε να αποδίδει καρπούς…
Ηλίθιε λαέ γιατί τους ανέχεσαι???
Και η ειρωνεία:
Στη Γαλλία των «ρεφορμιστικών» συνδικάτων, ο ξεσηκωμός παίρνει τη χαρακτήρα χιονοστιβάδας.
Στην Ελλάδα των «επαναστατικών» συνδικάτων οι παρελάσεις καλά κρατούν…
Ηλίθιε λαέ γιατί δε τους κρεμάς???
Πηγή
η αριστερά και οι συνδικαλιστές με την δεξιά τσέπη είναι προδότες πλέον, το λεώ ξεκάθαρα, η κατάσταση και στην θεσσαλονίκη στο κέντρο αρχίζει να γίνεται ανυπόφορη
ΑπάντησηΔιαγραφή