Συνέντευξη στον Χριστόφορο Πετρίδη Tέμενος, τζαμί, χρειάζεται στον τόπο που έχει τους πιο πολλούς αλλαξοπιστήσαντες, αυτούς που τούρκεψαν εσ...
Συνέντευξη στον Χριστόφορο Πετρίδη
Tέμενος, τζαμί, χρειάζεται στον τόπο που έχει τους πιο πολλούς αλλαξοπιστήσαντες, αυτούς που τούρκεψαν εσχάτως, δηλαδή κάπου κοντά στο Κολωνάκι (στο κέντρο της Αθήνας) και όχι στην Ανατολική Αττική, τονίζει στη συνέντευξη που παραχώρησε στον "ΕΚ" ο Χρίστος Γούδης.
Ο γνωστός καθηγητής δεν "μασάει" τα λόγια του και εύχοεται να πάνε όλα «δεξιά» ή ακόμη «δεξιότερα».
Εκλογές! Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τις αυτοδιοικητικές εκλογές;
Για πολλούς λόγους. Κατ' αρχάς θεωρώ ότι η τοπική αυτοδιοίκηση, όπως αποκαλείται σήμερα ο κοινοτισμός, έχει βαθειές ιστορικές ρίζες στην χώρα μας, την οποία και βοήθησε στην διατήρηση της ελληνικότητάς της κατά την μακρά διάρκεια της Οθωμανικής Κατοχής. Ο κοινοτισμός είναι έκφραση της ανθρώπινης αλληλεγγύης, προσεγγίζει - στον βαθμό που μπορεί να προσεγγίσει - το όραμα της άμεσης δημοκρατίας (δεδομένου ότι πρόκειται για μια σχετικά οριζόντια συναινετική δομή διοίκησης), ενώ παράλληλα συμβάλλει στην επιβίωση τοπικών πολιτισμικών ιδιαιτεροτήτων.
Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που ασχολούμαι ενεργά με τα αυτοδιοικητικά. Υπήρξα ιδρυτής και διευθυντής του Ελεύθερου Δημοτικού Πανεπιστημίου στον Πειραιά κατά την περίοδο 1987-1989, επί δημαρχίας Ανδρέα Ανδριανόπουλου, και ιδρυτής και διευθυντής του Γραφείου Επικοινωνίας του Δήμου Πατρέων, κατά την περίοδο 1999-2000, επί δημαρχίας Ευάγγελου Φλωράτου, αλλά και μέλος του Δ.Σ. του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου (ΔΗΠΕΘΕ) Πάτρας από το 1999 έως το 2002. Στην τωρινή περίπτωση ανταποκρίθηκα στην πρόσκληση του Άδωνι Γεωργιάδη να είμαι υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης στον συνδυασμό του, «Αττική Οδός», λόγω και της μακράς φιλίας μου με τον αείμνηστο πατέρα του, Σάκη Γεωργιάδη, ιδρυτή σε καιρούς δύσκολους των ομώνυμων εκδόσεων Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων και κειμένων των Πατέρων της Εκκλησίας.
Κατεβαίνετε στην Ανατολική Αττική, πως αξιολογείτε τα προβλήματα της περιοχής; Ποιές είναι οι προτάσεις σας για αυτά;
Είμαι γνώστης των προβλημάτων της Ανατολικής Αττικής μέσα από την στενή φιλική σχέση μου με τον βουλευτή του ΛΑ.Ο.Σ Μάκη Βορίδη, δεδομένου ότι η Ανατολική Αττική εμπίπτει στην εκλογική του περιφέρεια. Με τον Μάκη γνωριζόμαστε πριν από την συμπαράταξή μας στον ΛΑ.Ο.Σ, στον οποίο πρώτος προσχώρησε εκείνος το 2005 για να ακολουθήσω και εγώ το 2007. Και οφείλω να τον ευχαριστήσω γιατί έχει ο ίδιος αναλάβει όλο το οργανωτικό βάρος της εκστρατείας μου στην Ανατολική Αττική. Ίσως εδώ θα πρέπει να επισημάνω ότι στην Αττική ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός κατέρχεται εξοπλισμένος με πλήρως συντονισμένο τον ιδεολογικό του πυρήνα. Η σύνοψη των θέσεών μας για την Ανατολική Αττική, την οποία μπορείτε να διαβάσετε στο σχετικό φυλλάδιό μας, εμπεριέχει και δύο δικές μου ιδέες: την δημιουργία ενός Πανεπιστημίου, αλλά και ενός Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Μαραθώνα, κατά τα πρότυπα των Δελφών. Σήμερα, 2.500 χρόνια μετά την μάχη του Μαραθώνα, θα πρέπει να προβληθεί ξανά το πνεύμα της ελευθερίας έναντι της ανθρώπινης αλλοτρίωσης και μετάλλαξης που υφίσταται από την αυτοκρατορία των χρυσοφόρων Μήδων Τραπεζιτών (που είναι κυνόδοντες και όχι τραπεζίτες), αλλά και την επιμειξία των Ελλήνων με λάθρα εισβάλλοντες αλλοφύλους. Ο Βασίλης Κικίλιας μιλά για τέμενος εκτός της πόλης των Αθηνών αλλά στην Αττική. Μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο στην Ανατολική Αττική; Δεν γνωρίζω ποιός είναι ο κ. Κικίλιας. Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι τέμενος, τζαμί, χρειάζεται στον τόπο που έχει τους πιο πολλούς αλλαξοπιστήσαντες, αυτούς που τούρκεψαν εσχάτως, δηλαδή κάπου κοντά στο Κολωνάκι (στο κέντρο της Αθήνας) και όχι στην Ανατολική Αττική.
Έχετε γράψει πολλά βιβλία για την Δεξιά και την ιδεολογία της στην Ελλάδα. Τώρα γίνεται μια συζήτηση για αναδιάρθρωση της κεντροδεξιάς, ποιά η γνώμη σας για τα όσα συμβαίνουν;
Χαίρομαι ιδιαίτερα που ο όρος «νεκραναστήθηκε» ακόμα και από πρόσφατους πολέμιούς της. Εννοώ την πάλαι ποτέ Ν.Δ. του Κώστα Καραμανλή και της κυρίας Μπακογιάννη. Άλλωστε μην ξεχνάτε ότι είμαι ο συγγραφέας της ρήσης, που ανήγαγε σε «ατάκα της ημέρας» η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» το 2005, από το βιβλίο μου «Η Κουλτούρα της Δεξιάς», όπου έγραφα: «Το όνομα του ρόδου είναι ρόδο, άντε τριαντάφυλλο, ποτέ μολόχα. Το όνομα της Δεξιάς είναι Δεξιά, άντε Κεντροδεξιά, ποτέ μεσαίος χώρος». Για το τώρα τί να πω; Εύχομαι να πάνε όλα «δεξιά» ή ακόμη «δεξιότερα».
Τελικά ποιά είναι η σύγχρονη δεξιά; Αντιμεταναστευτική ή φιλελεύθερη; Οικονομικιστική ή συναισθηματική; Συνδεδεμένη με το έθνος-κράτος ή τις αγορές;
Για τους ιδεολόγους δεξιούς, η σύγχρονη Δεξιά είναι ταυτισμένη με την διατήρηση του έθνους, ή του γένους αν θέλετε, δεδομένου ότι η διεθνής ορολογία natio, την οποία έχουμε καθιερώσει να αποδίδουμε ως «έθνος», αυστηρώς ετυμολογικά σημαίνει «γένος» (από το nascere, γεννιέμαι). Ανυποχώρητος στόχος της δεξιάς στην χώρα μας είναι η διατήρηση του έθνους (ή γένους) των Ελλήνων. Η διατήρηση της φυλετικής, θρησκευτικής, γλωσσικής και πολιτισμικής καθαρότητας την οποία η Ελλάδα είχε προ της εισβολής του εποικιστικού «τσουνάμι» των λαθρομεταναστών σε ποσοστό 98%. Ο οικονομισμός αποτελεί ένα είδος «ιού του AIDS» της πολιτικής και μεταλλάσσει τις ιδεολογίες δημιουργώντας τερατογενέσεις, τόσο στην Δεξιά όσο και στην Αριστερά. Η σύγχρονη Δεξιά παραμένει παραδοσιακά φιλελεύθερη, υπό την ευρεία και ορθή έννοια του φιλελευθερισμού, γι' αυτό άλλωστε υπήρξε πάντοτε η κινητήριος δύναμη των εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων του έθνους. Η οικονομική της πολιτική δεν είναι δογματική. Κινείται στα πλαίσια του οικονομικού κλασικού φιλελευθερισμού, στον βαθμό που αυτός εξυπηρετεί πρωτίστως τα συμφέροντα του έθνους και της κοινωνικής συνοχής, για την διασφάλιση των οποίων κάποιες φορές απαιτούνται κρατικές παρεμβάσεις αποκλίνουσες από τους λεγόμενους «νόμους» της αγοράς. Μην ξεχνάτε ότι ο Άνταμ Σμιθ, ένας από τους πατέρες του κλασικού φιλελευθερισμού, αγωνίζονταν για τον «πλούτο των εθνών» και όχι για τον πλούτο μιας κάστας διεθνών απάτριδων χρηματανθρώπων, κατάληξη της επικράτησης ενός ακραίου νεοφιλελευθερισμού. Το έθνος έχει νόημα ως «κοινότητα πεπρωμένου», ως έκφραση της «γενικής βούλησης» μιας συνεκτικής ανθρώπινης κοινωνίας, αποφασισμένης να αποτελέσει την ανθρωπιστική τροχοπέδη ενός πλανήτη που κινείται σε ξέφρενους και εν πολλοίς καταστροφικούς τεχνολογικούς ρυθμούς. Διαφορετικά, δεν είναι παρά ένα αναχρονιστικό απολίθωμα, ένας μανδύας ή κέλυφος καταφυγής ετερόκλητων αταβιστικών στοιχείων, αποκομένων από τις σύγχρονες υποχρεώσεις τους να αντιπαρατεθούν στις διαβρωτικές για την υπόσταση τού έθνους διεθνείς κάστες των επίδοξων επικυρίαρχων του πλανήτη.
Στα γραπτά σας έχετε κάνει αναφορές σε κάποια πρόσωπα, τα οποία κάποιοι θα χαρακτήριζαν αιρετικά, όπως Μακ Βέυ, τον συγγραφέα Ιούλιο Έβολα, ακόμα έχει προκαλέσει συζητήσεις η "λατρεία" σας προς τον Κόρτο Μαλτέζε. Πώς χωρούν όλοι αυτοί σε ένα ευρύτερο ιδεολογικό πλέγμα που ονομάζεται δεξιά;
Είναι τρεις διαφορετικές περιπτώσεις. Η πρώτη της «απαγορευμένης Δεξιάς» την οποία και απορρίπτω. Η δεύτερη της «μεταφυσικής Δεξιάς» την οποία θαυμάζω και η τρίτη της «αναρχοδεξιάς» με την οποία ταυτίζομαι. Η Δεξιά, όπως και το λευκό φως, αναλύεται πρισματικά σε ένα ολόκληρο φάσμα ιδεών, δράσεων και πράξεων που, όλες μαζί επανασυντιθέμενες, ξαναδίνουν το φως του Ήλιου, που πάντως δεν είναι πράσινος.
Από "ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΟΣΜΟ"
Tέμενος, τζαμί, χρειάζεται στον τόπο που έχει τους πιο πολλούς αλλαξοπιστήσαντες, αυτούς που τούρκεψαν εσχάτως, δηλαδή κάπου κοντά στο Κολωνάκι (στο κέντρο της Αθήνας) και όχι στην Ανατολική Αττική, τονίζει στη συνέντευξη που παραχώρησε στον "ΕΚ" ο Χρίστος Γούδης.
Ο γνωστός καθηγητής δεν "μασάει" τα λόγια του και εύχοεται να πάνε όλα «δεξιά» ή ακόμη «δεξιότερα».
Εκλογές! Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τις αυτοδιοικητικές εκλογές;
Για πολλούς λόγους. Κατ' αρχάς θεωρώ ότι η τοπική αυτοδιοίκηση, όπως αποκαλείται σήμερα ο κοινοτισμός, έχει βαθειές ιστορικές ρίζες στην χώρα μας, την οποία και βοήθησε στην διατήρηση της ελληνικότητάς της κατά την μακρά διάρκεια της Οθωμανικής Κατοχής. Ο κοινοτισμός είναι έκφραση της ανθρώπινης αλληλεγγύης, προσεγγίζει - στον βαθμό που μπορεί να προσεγγίσει - το όραμα της άμεσης δημοκρατίας (δεδομένου ότι πρόκειται για μια σχετικά οριζόντια συναινετική δομή διοίκησης), ενώ παράλληλα συμβάλλει στην επιβίωση τοπικών πολιτισμικών ιδιαιτεροτήτων.
Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που ασχολούμαι ενεργά με τα αυτοδιοικητικά. Υπήρξα ιδρυτής και διευθυντής του Ελεύθερου Δημοτικού Πανεπιστημίου στον Πειραιά κατά την περίοδο 1987-1989, επί δημαρχίας Ανδρέα Ανδριανόπουλου, και ιδρυτής και διευθυντής του Γραφείου Επικοινωνίας του Δήμου Πατρέων, κατά την περίοδο 1999-2000, επί δημαρχίας Ευάγγελου Φλωράτου, αλλά και μέλος του Δ.Σ. του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου (ΔΗΠΕΘΕ) Πάτρας από το 1999 έως το 2002. Στην τωρινή περίπτωση ανταποκρίθηκα στην πρόσκληση του Άδωνι Γεωργιάδη να είμαι υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης στον συνδυασμό του, «Αττική Οδός», λόγω και της μακράς φιλίας μου με τον αείμνηστο πατέρα του, Σάκη Γεωργιάδη, ιδρυτή σε καιρούς δύσκολους των ομώνυμων εκδόσεων Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων και κειμένων των Πατέρων της Εκκλησίας.
Κατεβαίνετε στην Ανατολική Αττική, πως αξιολογείτε τα προβλήματα της περιοχής; Ποιές είναι οι προτάσεις σας για αυτά;
Είμαι γνώστης των προβλημάτων της Ανατολικής Αττικής μέσα από την στενή φιλική σχέση μου με τον βουλευτή του ΛΑ.Ο.Σ Μάκη Βορίδη, δεδομένου ότι η Ανατολική Αττική εμπίπτει στην εκλογική του περιφέρεια. Με τον Μάκη γνωριζόμαστε πριν από την συμπαράταξή μας στον ΛΑ.Ο.Σ, στον οποίο πρώτος προσχώρησε εκείνος το 2005 για να ακολουθήσω και εγώ το 2007. Και οφείλω να τον ευχαριστήσω γιατί έχει ο ίδιος αναλάβει όλο το οργανωτικό βάρος της εκστρατείας μου στην Ανατολική Αττική. Ίσως εδώ θα πρέπει να επισημάνω ότι στην Αττική ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός κατέρχεται εξοπλισμένος με πλήρως συντονισμένο τον ιδεολογικό του πυρήνα. Η σύνοψη των θέσεών μας για την Ανατολική Αττική, την οποία μπορείτε να διαβάσετε στο σχετικό φυλλάδιό μας, εμπεριέχει και δύο δικές μου ιδέες: την δημιουργία ενός Πανεπιστημίου, αλλά και ενός Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Μαραθώνα, κατά τα πρότυπα των Δελφών. Σήμερα, 2.500 χρόνια μετά την μάχη του Μαραθώνα, θα πρέπει να προβληθεί ξανά το πνεύμα της ελευθερίας έναντι της ανθρώπινης αλλοτρίωσης και μετάλλαξης που υφίσταται από την αυτοκρατορία των χρυσοφόρων Μήδων Τραπεζιτών (που είναι κυνόδοντες και όχι τραπεζίτες), αλλά και την επιμειξία των Ελλήνων με λάθρα εισβάλλοντες αλλοφύλους. Ο Βασίλης Κικίλιας μιλά για τέμενος εκτός της πόλης των Αθηνών αλλά στην Αττική. Μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο στην Ανατολική Αττική; Δεν γνωρίζω ποιός είναι ο κ. Κικίλιας. Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι τέμενος, τζαμί, χρειάζεται στον τόπο που έχει τους πιο πολλούς αλλαξοπιστήσαντες, αυτούς που τούρκεψαν εσχάτως, δηλαδή κάπου κοντά στο Κολωνάκι (στο κέντρο της Αθήνας) και όχι στην Ανατολική Αττική.
Έχετε γράψει πολλά βιβλία για την Δεξιά και την ιδεολογία της στην Ελλάδα. Τώρα γίνεται μια συζήτηση για αναδιάρθρωση της κεντροδεξιάς, ποιά η γνώμη σας για τα όσα συμβαίνουν;
Χαίρομαι ιδιαίτερα που ο όρος «νεκραναστήθηκε» ακόμα και από πρόσφατους πολέμιούς της. Εννοώ την πάλαι ποτέ Ν.Δ. του Κώστα Καραμανλή και της κυρίας Μπακογιάννη. Άλλωστε μην ξεχνάτε ότι είμαι ο συγγραφέας της ρήσης, που ανήγαγε σε «ατάκα της ημέρας» η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» το 2005, από το βιβλίο μου «Η Κουλτούρα της Δεξιάς», όπου έγραφα: «Το όνομα του ρόδου είναι ρόδο, άντε τριαντάφυλλο, ποτέ μολόχα. Το όνομα της Δεξιάς είναι Δεξιά, άντε Κεντροδεξιά, ποτέ μεσαίος χώρος». Για το τώρα τί να πω; Εύχομαι να πάνε όλα «δεξιά» ή ακόμη «δεξιότερα».
Τελικά ποιά είναι η σύγχρονη δεξιά; Αντιμεταναστευτική ή φιλελεύθερη; Οικονομικιστική ή συναισθηματική; Συνδεδεμένη με το έθνος-κράτος ή τις αγορές;
Για τους ιδεολόγους δεξιούς, η σύγχρονη Δεξιά είναι ταυτισμένη με την διατήρηση του έθνους, ή του γένους αν θέλετε, δεδομένου ότι η διεθνής ορολογία natio, την οποία έχουμε καθιερώσει να αποδίδουμε ως «έθνος», αυστηρώς ετυμολογικά σημαίνει «γένος» (από το nascere, γεννιέμαι). Ανυποχώρητος στόχος της δεξιάς στην χώρα μας είναι η διατήρηση του έθνους (ή γένους) των Ελλήνων. Η διατήρηση της φυλετικής, θρησκευτικής, γλωσσικής και πολιτισμικής καθαρότητας την οποία η Ελλάδα είχε προ της εισβολής του εποικιστικού «τσουνάμι» των λαθρομεταναστών σε ποσοστό 98%. Ο οικονομισμός αποτελεί ένα είδος «ιού του AIDS» της πολιτικής και μεταλλάσσει τις ιδεολογίες δημιουργώντας τερατογενέσεις, τόσο στην Δεξιά όσο και στην Αριστερά. Η σύγχρονη Δεξιά παραμένει παραδοσιακά φιλελεύθερη, υπό την ευρεία και ορθή έννοια του φιλελευθερισμού, γι' αυτό άλλωστε υπήρξε πάντοτε η κινητήριος δύναμη των εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων του έθνους. Η οικονομική της πολιτική δεν είναι δογματική. Κινείται στα πλαίσια του οικονομικού κλασικού φιλελευθερισμού, στον βαθμό που αυτός εξυπηρετεί πρωτίστως τα συμφέροντα του έθνους και της κοινωνικής συνοχής, για την διασφάλιση των οποίων κάποιες φορές απαιτούνται κρατικές παρεμβάσεις αποκλίνουσες από τους λεγόμενους «νόμους» της αγοράς. Μην ξεχνάτε ότι ο Άνταμ Σμιθ, ένας από τους πατέρες του κλασικού φιλελευθερισμού, αγωνίζονταν για τον «πλούτο των εθνών» και όχι για τον πλούτο μιας κάστας διεθνών απάτριδων χρηματανθρώπων, κατάληξη της επικράτησης ενός ακραίου νεοφιλελευθερισμού. Το έθνος έχει νόημα ως «κοινότητα πεπρωμένου», ως έκφραση της «γενικής βούλησης» μιας συνεκτικής ανθρώπινης κοινωνίας, αποφασισμένης να αποτελέσει την ανθρωπιστική τροχοπέδη ενός πλανήτη που κινείται σε ξέφρενους και εν πολλοίς καταστροφικούς τεχνολογικούς ρυθμούς. Διαφορετικά, δεν είναι παρά ένα αναχρονιστικό απολίθωμα, ένας μανδύας ή κέλυφος καταφυγής ετερόκλητων αταβιστικών στοιχείων, αποκομένων από τις σύγχρονες υποχρεώσεις τους να αντιπαρατεθούν στις διαβρωτικές για την υπόσταση τού έθνους διεθνείς κάστες των επίδοξων επικυρίαρχων του πλανήτη.
Στα γραπτά σας έχετε κάνει αναφορές σε κάποια πρόσωπα, τα οποία κάποιοι θα χαρακτήριζαν αιρετικά, όπως Μακ Βέυ, τον συγγραφέα Ιούλιο Έβολα, ακόμα έχει προκαλέσει συζητήσεις η "λατρεία" σας προς τον Κόρτο Μαλτέζε. Πώς χωρούν όλοι αυτοί σε ένα ευρύτερο ιδεολογικό πλέγμα που ονομάζεται δεξιά;
Είναι τρεις διαφορετικές περιπτώσεις. Η πρώτη της «απαγορευμένης Δεξιάς» την οποία και απορρίπτω. Η δεύτερη της «μεταφυσικής Δεξιάς» την οποία θαυμάζω και η τρίτη της «αναρχοδεξιάς» με την οποία ταυτίζομαι. Η Δεξιά, όπως και το λευκό φως, αναλύεται πρισματικά σε ένα ολόκληρο φάσμα ιδεών, δράσεων και πράξεων που, όλες μαζί επανασυντιθέμενες, ξαναδίνουν το φως του Ήλιου, που πάντως δεν είναι πράσινος.
Από "ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΟΣΜΟ"
Δεν υπάρχουν σχόλια
Μπορείτε να γράψετε και να σχολιάσετε τα πάντα, αλλά αν το κείμενο σας περιέχει υβριστικούς χαρακτηρισμούς σας ενημερώνουμε ότι δεν θα δημοσιεύεται. Σε περίπτωση καθυστέρησης δημοσίευσης των σχολίων ζητούμε συγγνώμη και παρακαλούμε να μην βγάζετε αυθαίρετα συμπεράσματα. Με σεβασμό και εκτίμηση η διαχείριση του ιστολογίου