Ευρωεκλογές κόμματα και ψηφοφόροι...!

Το αποτέλεσμα  των ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΩΝ στην Ελλάδα, παρά τα όσα μας υποχρεώνουν καθημερινά να παρακολουθούμε από τις οθόνες μας,   θεωρώ ότι βρή...

Το αποτέλεσμα  των ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΩΝ στην Ελλάδα, παρά τα όσα μας υποχρεώνουν καθημερινά να παρακολουθούμε από τις οθόνες μας,   θεωρώ ότι βρήκε μόνο ηττημένους.

Γράφει ο Βασίλης Πανταζής

Μεγαλύτερος ηττημένος βέβαια  ο Ελληνικός λαός, ο οποίος και πάλι δεν αναζήτησε τους λόγους για τους οποίους έπρεπε αφενός να συμμετάσχει στη διαδικασία, αλλά και για τους οποίους αποφάσισε να ψηφίσει ότι ψήφισε. Μεγάλη εντύπωση μου έκανε το ότι την παραμονή ακόμη των εκλογών,  πάρα πολλοί φίλοι και φίλες μου ζητούσαν να τους πω τι να ψηφίσουν. Και μάλιστα με την ίδια ευκολία μπορούσαν να ψηφίσουν ΧΑ ή ΣΥΡΙΖΑ.

Όσον αφορά τα κόμματα, η βιαστική τους επιδερμική ανάλυση με την οποία ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ότι νίκησαν σχεδόν όλα, κανονικά θα έπρεπε να μας αφήσει αδιάφορους, αλλά η περιέργεια μας έκανε να αναλύσουμε πιο διεξοδικά το αποτέλεσμα.

Ας δούμε λοιπόν ποιοι έχασαν και ποιοι κέρδισαν.

Σίγουρα ο μόνος που δεν έχασε είναι το σύστημα διαπλοκής το οποίο δείχνει ότι κρατά ακέραιες τις δυνάμεις του και μπορεί να πετά σωσίβια σαν το ΠΟΤΑΜΙ στον παραπαίοντα δικομματισμό, ο οποίος θα είχε καταποντισθεί σε διαφορετική περίπτωση.  Έτσι του επιτρέπει, παρά τη σοβαρή μείωση του ποσοστού της ΝΔ, να παραμένει γαντζωμένος στην εξουσία εφαρμόζοντας όλα όσα έχουν αποφασισθεί από άλλους σε βάρος του Ελληνικού Έθνους αλλά και να υλοποιεί κυβερνητικούς ανασχηματισμούς  λοιδορώντας στην ουσία τον Ελληνικό λαό με τις επιλογές των προσώπων οι οποίες γίνονται με βάση τις τηλεοπτικές απαιτήσεις και όχι τις ικανότητες τους. Είδαμε μάλιστα ότι το σύστημα έχει αποκτήσει βαθιές ρίζες και στην τοπική αυτοδιοίκηση όπου έχει ήδη μεταφερθεί η «γιορτή» της διαφθοράς με την πλήρη ανοχή του λαού.  

Το αντίπαλο δέος; Ο ΣΥΡΙΖΑ; Απέδειξε ότι είναι αδύνατο είτε λόγω των σαθρών θεμελίων του, είτε λόγου του φόβου που δημιουργεί η έλλειψη καθαρών θέσεων αλλά και η αθρόα προσχώρηση σε αυτό της μεγαλύτερης μερίδας του αμαρτωλού ΠΑΣΟΚ, το οποίο έχει και την ευθύνη για την τρομακτική οικονομική και ηθική περιπέτεια την οποία διέρχεται ο Ελληνισμός, να πείσει το εκλογικό σώμα. Βέβαια πιστεύω ότι σύντομα σίγουρα θα κυβερνήσει. Και σε αυτό το χρονικό διάστημα θα πρέπει πρώτα από όλα να αποδείξει ότι δεν το έχει επηρεάσει  η αδυναμία της σημερινής Αριστεράς να αποτελέσει κάτι πέραν από μια φωνή διαμαρτυρίας. Μιας Αριστεράς χαμένης σε κινήματα και τάσεις η οποία δεν τολμά να κοιτάξει το Εθνικό συμφέρον της χώρας κατάματα. Μιας Αριστεράς με ασαφείς θέσεις στα οικονομικά ζητήματα που προέκυψαν από τα μνημόνια, με ακόμη πιο ασαφείς θέσεις ως προς τα ίδια τα μνημόνια και κυρίως ως προς τη θέση μας στην ΕΕ. Ας ελπίσουμε ότι όλο αυτό το μίγμα που θα δημιουργηθεί με τη συνδρομή βεβαίως και κομμάτων της παραδοσιακής δεξιάς, θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις γρήγορης διαφυγής από την κρίση αλλά θα έχει και τις λιγότερες δυσμενείς επιπτώσεις στα Εθνικά κυρίως θέματα.

Ο τρίτος πλέον πόλος το κόμμα της ΧΑ, έδειξε ότι κατάφερε  να συγκεντρώσει και άλλο το θυμό των Ελλήνων, ύστερα μάλιστα από την τραγική επιλογή της συγκυβέρνησης να προφυλακίσει τα σημαντικά της στελέχη. Μία επιλογή που έδειχνε αρχικά ότι θα είχε αποτελέσματα γιατί φάνηκε η απουσία των προφυλακισθέντων στην οργάνωση και δυναμική του κόμματος τους. Τελικά όμως ο θυμός και το μίσος που έχει ριζώσει στην αστική κυρίως τάξη, ήταν αρκετά να μετακυλήσουν ακόμη μία φορά τους ψηφοφόρους σε αυτήν την επιλογή. Μια επιλογή την οποία έκαναν και υψηλόβαθμοι απόστρατοι θέτοντας τον εαυτό τους σαν υποψήφιοι Ευρωβουλευτές όπου και εξελέγησαν με μεγάλη ευκολία. Πολλοί θα πουν σε μια δημοκρατία αυτό είναι και το αυτονόητο, αλλά σαν συνάδελφος θα τολμήσω να τους κρίνω πολύ πιο αυστηρά και ας κατηγορηθώ ή και ας τους αδικήσω. Η προσωπική μου πεποίθηση είναι ότι ενώ απουσίαζαν από κάθε κοινωνικό αγώνα ακόμη και του κόμματος της ΧΑ, αυτοί  κρίνοντας ότι είχαν την προτεραιότητα στην επιλογή των ψηφοφόρων της ΧΑ οι οποίοι έχουν τεθεί πολύ θετικά προς τις ΕΔ και το προσωπικό τους και κυρίως σε όσους  εξ αυτών στηρίζουν με κάθε τρόπο το κόμμα τους, υπέβαλαν μια σίγουρη υποψηφιότητα. Μακάρι το αποτέλεσμα της εκλογής τους σαν Ευρωβουλευτές να είναι θετικό προς την Πατρίδα αλλά διατηρώ τις αμφιβολίες μου πολύ περισσότερο αφού καμία πολιτική ή κοινωνική θέση τους δεν έχει δει το φως της δημοσιότητας από την αποστρατεία τους και μετά.

Οι ΑΝΕΛ δείχνουν ότι βρίσκονται σε μη αναστρέψιμη πορεία συρρίκνωσης αφού οι απολυταρχικές θέσεις του αρχηγού τους, δεν επέτρεψαν σε σημαντικά στελέχη να ακουστούν και να θέσουν τις βάσεις σχεδιασμού μιας υλοποιήσιμης κυβερνητικής πολιτικής και την ανασυγκρότηση του κόμματος σε πανελλαδικό επίπεδο. Έτσι βλέπουμε τοπικές οργανώσεις να κινούνται αυτοδύναμα χωρίς θέσεις και χωρίς το προσωπικό το οποίο θα μπορούσε να θέλξει μια μερίδα συντηρητικών ψηφοφόρων  οι οποίοι μετακινούνται από το ένα κόμμα στο άλλο προσπαθώντας να βρουν το τέλειο.

Και πολλοί από αυτούς τους ψηφοφόρους προσπάθησαν να βρουν το τέλειο μέσα από τα μικρά κόμματα τα οποία έκαναν ακόμη μια τιτάνια προσπάθεια μετά τις πρόσφατες Εθνικές εκλογές, να βρουν  θέση στο πολιτικό σκηνικό. Το αποτέλεσμα ήταν αποτέλεσμα συντριβής αφού σχεδόν όλα υποπολλαπλασίασαν το ποσοστό τους. Ο λαός δεν έδειξε να έχει την πολιτική κουλτούρα να τα εντοπίσει, αφού δεν βρήκαν και δεν πρόκειται ποτέ να βρουν θέση στα αμαρτωλά ΜΜΕ, αλλά και όσοι τα άκουσαν δεν τα αποδέχθηκαν, όχι τόσο για τις θέσεις τους, αφού και θέσεις είχαν και μάλιστα μερικά και πολύ ριζοσπαστικές, αλλά γιατί ο Έλληνας έμαθε πλέον να πηγαίνει με τον δυνατό. Αν ληφθεί υπόψη και η αρχομανία των ηγετικών τους ομάδων η οποία αποτρέπει τη δημιουργία μετώπου, αφού άλλωστε τα περισσότερα ταυτίζονται στις θέσεις και το πρόγραμμα, είναι βέβαιο ότι θα πάψουν να επηρεάζουν ακόμη και το μικρό ποσοστό που τους εμπιστεύτηκε και αυτή τη φορά.   Έτσι, προσθέτοντας και την απογοήτευση και την  φυσιολογική κούραση όσων τα στελεχώνουν αλλά και την ανυπαρξία πόρων, πολλά από αυτά θα τα δούμε να υπολειτουργούν και να εμφανίζονται κατά καιρούς ως ταμπέλες προεκλογικά ή σε σημαντικές πολιτικές στιγμές της χώρας.

Το πιο πιθανό αποτέλεσμα το οποίο εξάγεται από την ανάγνωση των αποτελεσμάτων, είναι ότι οδεύουμε ολοταχώς προς την επανασυσπείρωση σε δύο πολιτικούς πόλους (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) πιθανόν με άλλα ονόματα και την παραμονή μερικών ακόμη κομμάτων σε χαμηλά ποσοστά ως δεξαμενή και συμπλήρωμα της  πολιτικής κατάστασης. Ούτε η επονομαζόμενη ακροδεξιά που σήμερα εκπροσωπείται με το μεγάλο ποσοστό της ΧΑ θα μπορέσει να συντηρηθεί αυτοδύναμη και θα απορροφηθεί από τον δεξιό πόλο, ενώ είναι πλέον οφθαλμοφανές ότι και η ΧΑ έχει σαθρές βάσεις,  αφού βρίσκουν εύκολα σε αυτήν στέγη στελέχη τα οποία την θεώρησαν μέσο συναλλαγής όπως φάνηκε καθαρά στις αυτοδιοικητικές εκλογές όπου προέκυψαν ετερόκλητες συνεργασίες αποτέλεσμα προσφοράς και ζήτησης. Παρατηρώ ήδη τα στελέχη που προέρχονται από το κομμάτι της ΕΠΕΝ και στα οποία μπορεί κάποιος να βρει ιδεολογικές θέσεις άσχετα αν συμφωνεί ή όχι με αυτές, να έχουν αποσχισθεί και μεταφερθεί σε άλλα μικρότερα Εθνικιστικά κόμματα.

Αντί των περιφερειακών κοινοβουλευτικών σήμερα κομμάτων, πιστεύω ότι θα δημιουργηθεί ένας σημαντικός πόλος, αυτός  των ΕΥΡΩΣΚΕΠΤΙΣΤΙΚΩΝ,  ο οποίος όσο το επίπεδο διαβίωσης των πολιτών ολισθαίνει, θα γιγαντώνεται και θα αποτελέσει το χώρο διαμαρτυρίας κατά της Ευρώπης που όλοι, θέλοντας να βρούμε γρήγορα το εξιλαστήριο θύμα αδιαφορώντας για τη δική μας ευθύνη,  θεωρούμε υπεύθυνη για τα δεινά και την κακοδαιμονία μας .

Γενικά πάντως οι πρόσφατες Ευρωεκλογές δεν έδειξαν μόνο την ομιχλώδη κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει, αλλά και πως  παρά το ότι δεν είχαμε τρομακτικές  εκλογικές συμπεριφορές, έχει ήδη αρχίσει να διαμορφώνεται μία νέα πολιτική κατάσταση η οποία ίσως και να είναι συμφέρουσα για τον τόπο. Μένει να το δούμε. Το αποτέλεσμα βέβαια θα είναι τυχαίο και θα οφείλεται στον ηγέτη ο οποίος θα κληθεί να διαχειρισθεί αυτήν την κατάσταση και όχι στον ψηφοφόρο, αφού έχει αποδειχθεί ότι αυτός δεν μπορεί να διαχειρισθεί με ψυχραιμία και ωριμότητα τα δεδομένα που διαμορφώνονται κάθε στιγμή και αποφασίζει σύμφωνα με το προσωπικό του συμφέρον ακόμη.

Γιαυτό ας ελπίσουμε ότι ο Θεός της Ελλάδας, δεν μας έκλεισε ακόμη την πόρτα.