Συνέχεια του Ξεπουλήματος...

Η αλήθεια είναι ότι το ΤΑΙΠΕΔ τα έχει βρει σκούρα στην προσπάθεια ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. Οι εισπρακτικοί του στόχοι α...

Η αλήθεια είναι ότι το ΤΑΙΠΕΔ τα έχει βρει σκούρα στην προσπάθεια ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας.

Οι εισπρακτικοί του στόχοι αναθεωρούνται συνεχώς προς τα κάτω φανερώνοντας την απουσία «υγιούς» επενδυτικού κλίματος στη χώρα. Είναι ενδεικτικό πως από τον αρχικό στόχο για έσοδα 3,56 δισ. ευρώ το 2014 υπολογίζεται πως θα εισπραχθούν περί τα 1,3-1,4 δισ. Ευρώ, έχοντας προηγηθεί άλλες τρεις αναθεωρήσεις το 2013, επίσης προς τα κάτω.

Προς τέρψιν όμως των επενδυτών και της εξωστρεφούς ανάπτυξης αλά Κίνα, που επιθυμούν οι ντόπιες και ξένες ελίτ για την ελληνική οικονομία, με απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αποκρατικοποιήσεων μεταβιβάστηκαν στο ΤΑΙΠΕΔ εκτάσεις δημόσιας γης σε όλη την Ελλάδα ώστε να πουληθούν σε ιδιώτες. Ιδιαίτερης σημασίας για τις τοπικές και όχι μόνο κοινωνίες αποτελεί η προσπάθεια να ιδιωτικοποιηθεί το παραλιακό μέτωπο στην Αττική αλλά και σημεία ανεκτίμητης φυσικής και περιβαλλοντικής σημασίας στη Δυτική Ελλάδα για αποκλειστικές εντατικές έρευνες εξόρυξης πετρελαίου σε πολλά υποσχόμενα κοιτάσματα από υπερεθνικές εταιρίες.

Οι παραλιακές εκτάσεις αφορούν φιλέτο 176 στρεμμάτων από το Αθλητικό Κέντρο Αγίου Κοσμά, 20 στρέμματα στη Γλυφάδα, και ακόμη 383 στρέμματα στο Σούνιο, με αποτέλεσμα μια μεγάλη μερίδα του παραλιακού μετώπου να βρεθεί στο σφυρί για τις ορέξεις των πολυεθνικών. Στη λίστα των ακινήτων, τα οποία περνούν στη διαχείριση του ΤΑΙΠΕΔ, βρίσκονται:

• Το Χιονοδρομικό Κέντρο του Παρνασσού. Στο ΤΑΙΠΕΔ μεταβιβάζεται το δικαίωμα παραχώρησης σε τρίτους των δικαιωμάτων συντήρησης και εκμετάλλευσης όλων των υποδομών του Χιονοδρομικού Κέντρου, συνολικής έκτασης 11.100 στρεμμάτων.

• Τα ξενοδοχεία Ξενία Ναυπλίου (Ξενία Palace Ακροναυπλίας, Ξενία Amphitrion και Ξενία Ναυπλίου Α΄) και το Pavillion Ξενία της Παλαιοκαστρίτσας Κέρκυρας (χωρίς τις εκτάσεις του αιγιαλού και της παραλίας που βρίσκονται μπροστά στο ακίνητο).

• Δύο εκτάσεις του υπουργείου Δικαιοσύνης στη θέση «Μετόχι Σταυρονικήτα» στη Σάνη Χαλκιδικής, όπου βρίσκονται και οι Αγροτικές Φυλακές Κασσάνδρας.

• Το τουριστικό λιμάνι της Ζέας.

• Ακίνητο 1.000 τ.μ. στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, στο συγκρότημα κατοικιών και γραφείων «The 3 Dag Condominium».
• 
  
• Το πρώην Θεραπευτήριο Ψυχικών Παθήσεων Ιεράς Μονής Πέτρας Ολύμπου Πιερίας, έκτασης 21.230 τ.μ., που είχε κατασχεθεί από το ομώνυμο μοναστήρι το 1927 «στο όνομα του Δημοσίου και προς όφελος του εκεί σανατορίου». Το σανατόριο λειτούργησε ως το 1969 και εν συνεχεία φιλοξενούσε θεραπευτήριο ψυχικών παθήσεων μέχρι το 2004.

• Τρία ακίνητα στην περιοχή Αμπελόκηποι Ιωαννίνων, τα οποία ανήκαν στο Περιφερειακό Σύστημα Υγείας και Πρόνοιας Ηπείρου.

• Έξι ακίνητα στην περιοχή Αγ. Νικολάου Κοπάνων στα Ιωάννινα.

• Ακίνητο στην πλατεία Ψυχιάτρου Χ. Τσιριγώτη στην Κέρκυρα, που ανήκει στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο του νησιού.

• Ακίνητο στην οδό Ραγκαβά 7 στην Πλάκα, έκτασης οικοπέδου 201,43 τ.μ.

• Σειρά ακινήτων στην Πιερία, την Ελευσίνα, τα Λεχαινά, τη Σούδα Χανίων, την Κοσκινού Ρόδου, το Καμάρι Σαντορίνης, τα Βίλια Αττικής, τα Νέα Σφαγεία Ναυπακτίας, τις Οινιάδες Κατοχής Μεσολογγίου, τον Κοκκινόβραχο του δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας, τον Λιμνιώνα Ευβοίας, τα Κουμάρια Βεροίας, τους Ευζώνους, την Πύλο και τη ΒΙΠΕ Μεσσηνίας, τον Άγιο Ιωάννη Σιθωνίας Χαλκιδικής, το προάστιο Χάραδρος της Πάτρας, και το Κουκάκι.

Αδιαμφισβήτητο γεγονός αποτελεί ότι οι κυβερνήσεις από το 2009 και έπειτα ενέτειναν τις προσπάθειες προηγούμενων κυβερνήσεων και σε άμεση συνεργασία με τους αλήτες και ρουφιάνους δημοσιογράφους των ΜΜΕ εκμεταλλευόμενοι την χρεωκοπία της χώρας ξεκίνησαν εκστρατεία δυσφήμισης με κάθε δυνατό τρόπο του δημόσιου τομέα γενικά παπαγαλίζοντας ως λύση για πάσα νόσο και μ@λ@κι@ τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και την ανάγκη «εκμετάλλευσης» της δημόσιας περιουσίας ειδικότερα. Η επέκταση του δημόσιου τομέα ήταν συνέπεια της αδυναμίας οικοδόμησης σοβαρής παραγωγικής δομής από το ελληνικό πλιατσικολογικό ιδιωτικό κεφάλαιο των θαλασσοδανείων και την πολιτική ελίτ της χώρας καθώς η ένταξη στην ΕΕ είχε ως αποτέλεσμα τόσο πτώση της  ανταγωνιστικότητας όσο και της παραγωγικότητας της ελληνικής οικονομίας   οδηγώντας στην σημερινή κατάσταση. Παρόλο που η επέκταση του κρατικού τομέα ποτέ  δεν ξεπέρασε τα επίπεδα του μέσου όρου των υπολοίπων κρατών-μελών της Ε.Ε., δεν είχε ποτέ τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του δημόσιου τομέα στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες όπου ο ρόλος του ήταν συμπληρωματικός του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα αλλά υπήρξε ο μοναδικός φορέας «ανάπτυξης» της ψωροκώσταινας. Συμπληρωματικά στην εκτροχίαση της κατάστασης συνέβαλε και η δημιουργία ενός υποτυπώδους κράτους πρόνοιας με ξένα κόλλυβα δηλαδή με δανεικά αντί για φορολόγηση των εχόντων και κατεχόντων που στήριζαν το κλεπτοκρατικό πελατειακό κράτος.Τα παραπάνω σε συνδυασμό με τη δυσαρέσκεια των πολιτών για τις χαμηλού επιπέδου υπηρεσίες που παρείχαν οι δημόσιες επιχειρήσεις, αποτέλεσαν τον Δούρειο Ίππο για να δοθούν σήμερα στις πολυεθνικές και αυτές αλλά και η δημόσια γη με την «συναίνεση» μεγάλου μέρους της κοινωνίας.

Αντιθέτως, όμως με την καθεστωτική προπαγάνδα τα λεγόμενα «οφέλη» των ιδιωτικοποιήσεων θα δείξουν γρήγορα το πρόσωπό τους που δεν είναι άλλο από τη συνεχή μείωση του βιοτικού μας επιπέδου. Όπως έχουν δείξει αντίστοιχα παραδείγματα ιδιωτικοποιήσεων στο εξωτερικό, οι τελευταίες οδηγούν σε μείωση της ποιότητας των υπηρεσιών , αύξηση τιμών και απολύσεις προσωπικού,ενώ τα κέρδη των νέων ιδιωτών-μετόχων και ιδιοκτητών αυξάνονται. Τα αυξημένα αυτά κέρδη σπάνια μεταφράζονται σε αυξημένες επενδύσεις για καλύτερες υπηρεσίες επειδή απλώς δεν έχουν οικονομικό αντίκρισμα και  διοχετεύονται στο εξωτερικό προς ανεύρεση νέων «επενδυτικών ευκαιριών». Όμως οι ιδιωτικοποιήσεις, σε αντίθεση με αποπροσανατολιστικά ντοκιμαντέρ (τύπου Catastroika) και τη ρητορεία της εκφυλισμένης «επαναστατικής Αριστεράς» που πρωτοστατεί στην εξαπάτηση του ελληνικού λαού(για τη «σοσιαλιστική επανάσταση» που θα έρθει όταν δημιουργηθούν οι συνθήκες εξόδου αρχικά απλά από το…Ευρώ, ενώ για την παγκοσμιοποίηση και τις ανοιχτές αγορές δεν γίνεται κουβέντα), είναι αναπόφευκτη επακόλουθο της «εξωστρέφειας» της ελληνικής οικονομίας μετά την ένταξη στην ΕΕ και στη συνέχεια στο Ευρώ, που είχε ως συνέπεια το Χρέος (και μόνο ως συνέπεια).

Πρέπει λοιπόν να γίνει αντιληπτό από ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας ότι οι μεταρρυθμίσεις τους αποτελούν αλλαγές που εξυπηρετούν μόνο το ελληνικό και ξένο κεφάλαιο καθώς και γενικά τις ελίτ και τα προνομιούχα στρώματα της Παγκοσμιοποίησης. Ορισμένα αγαθά και υπηρεσίες βρίσκονταν, μετά από σκληρούς και πολλές φορές αιματηρούς αγώνες της εργατικής τάξης, υπό την ιδιοκτησία του δημοσίου τομέα με σκοπό να αποτρέπεται η λογική του αέναου κυνηγιού του κέρδους στην παραγωγή και πώληση βασικών αγαθών (νερό, ηλεκτρικό, συγκοινωνίες, παιδεία, υγεία κλπ) και η διασφάλιση σε κάποιο ικανοποιητικό επίπεδο βασικών αναγκών όλων των πολιτών. Η εισχώρηση του ιδιωτικού τομέα μπορεί να μειώσει μεν τη «σπατάλη» (με απολύσεις, αύξηση των τιμολογιών και χωρίς επενδύσεις συντήρησης δικτύων κλπ) αλλά τα μακροχρόνια αποτελέσματα θα είναι προς όφελος μόνο των επενδυτών και αυτά θα επικεντρωθούν μάλιστα σχεδόν αποκλειστικά στις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες και σε έναν ελιτίστικο «τουρισμό» για λίγους και σε μόνο λίγα σημεία της Ελλάδας, όπου βέβαια πράγματι μπορεί να επέλθει «ανάπτυξη». 

Η κοινωνικοποίηση τόσο των στρατηγικών κλάδων παραγωγής όσο και  των επιχειρήσεων που διαχειρίζονται δημόσια αγαθά αποτελεί πρωταρχικό στόχο του ΜΕΚΕΑ σε συνδυασμό με την άμεση έξοδο από την Ε.Ε. και σειρά μέτρων, που θα μας επιτρέψει να καλύψουμε πραγματικά όλες τις ανάγκες των πολιτών και όχι των ελίτ που συντρίβουν οικονομικά και κοινωνικά τα λαϊκά στρώματα στα προτεκτοράτα που στήνουν στον Νότο.

Πηγή