Οι εξωγήινοι του ελληνικού πολιτικού συστήματος...

Όταν ένα λογικό πλάσμα βλέπει ορδές αφιονισμένων ανδρων (και μόνο ανδρών, σε ηλικία μάχιμου στρατιώτη) να εκτοξεύουν μολοτωφ, πέτρε...

Όταν ένα λογικό πλάσμα βλέπει ορδές αφιονισμένων ανδρων (και μόνο ανδρών, σε ηλικία μάχιμου στρατιώτη) να εκτοξεύουν μολοτωφ, πέτρες, σβουνιες και αρές, κατά των αμυνόμενων φρουρών των συνόρων ενός ανεξάρτητου έθνους, τότε δεν μπορεί φυσικά να έχει καμία αμφιβολία, ότι πρόκειται για εισβολείς, στα πλαίσια ενός έστω ακήρυχτου πολέμου.

Κάθε άλλη αντιμετώπιση των επιτιθέμενων, είναι καθαρός παραλογισμός. Εξόν βεβαίως και αν είναι εκ γενετης συριζαίος.

Γράφει ο Λευτερης Πανουσης

Στην περίπτωση αυτή όχι μόνο δεν είναι εις θέσιν να "δει", να κατανοήσει ή να ερμηνεύσει την πραγματικότητα γύρω του, αλλά επιπλέον κάμει τα πάντα για να την αλλάξει, επειδή δεν ταιριάζει με τον φαντασιακό κόσμο που έχει πλάσει.

Σαν την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων [στη χώρα του παραλογισμού].

Στο εκπληκτικο αυτο αφηγημα του Λιουις Καρολ [μια μελετη του παραλόγου] η Αλίκη, άλλοτε προσπαθεί να μικρύνει και άλλοτε να μεγαλώσει τα πραγματικά όντα που την περιβαλλουν, για να ταιριάξουν στο δικο της μέγεθος. Επειδή όμως αυτό είναι φύσει αδύνατον, μικραίνει ή μεγαλώνει η ίδια [στη φαντασια της] νομίζοντας ότι αυτό που μεταβαλλεται είναι η πραγματικοτητα γυρω της.

Ετσι ο συριζαίος μπορεί να εξομοιωθεί με τον φαντασιακό "γίγαντα" που του είχε πλάσει η μαμά του και συνάμα να αντέξει τον φαντασιακό "νάνο" που έρχεται να τον τρομαξει στους εφιάλτες του.

Μιας και ο ίδιος είναι απλά μια ασήμαντη μετριότητα, και φυσικά δεν μπορεί να γίνει ούτε ο πρίγκιπας της μαμας του, ούτε ο βατραχος των φοβιών του, αποδίδει στους πάντες γύρω του, τον ρόλο ενός γίγαντα ή ενός νάνου.

Ο πρίγκιπας μεταναστης, ο γίγαντας ταξικός αδελφός, ο υπέροχος μελαμψός, ο εξαίσιος μουσουλμανος και σε αντιδιαστολή, ο νάνος φασίστας, ο βάτραχος ξενοφοβικός, η μαγισσα εθνικιστρια κ.ο.κ.

Ο μεσος συριζαιος ζει περιπου ως ο πρωταγωνιστής ενος παραμυθιού. Κι όπως συμβαίνει στα μίκυ μάους και στα παραμύθια, από Κοντορεβυθούλης μπορεί να μεταμορφωθεί σε Γιλγαμές κι από σκατό, μπορεί να μεταλλαχτεί σε κρίνο. Αρκεί τα πάντα γύρω του να διαφοριζονται είτε σε σκατά, είτε σε κρίνους! Είτε σε φασίστες, είτε σε "προσφυγες". Ειτε σε ομοφοβικους, ειτε σε λιλικες.

Ενδιαμεσες καταστασεις υπαρξης δεν νοούνται στο μυαλο του μεσου συριζαίου.
Δεν θα ήταν ικανός να τις κατανοήσει άλλωστε...

Γι αυτό και ο μέσος συριζαίος μισεί θανάσιμα κάθε τι που τον προσδιορίζει, εκ των προτέρων και που δεν είναι στο χερι του να το επιλέξει.
Το έθνος του, τη φυλή του, τις παραδόσεις του, τους αξιακούς κώδικες του, το φύλο του - τα πάντα όσα μας σημαδεύουν και μας συνοδεύουν, ως συνεκτικός ιστός με το πριν και το μετά της θνητής ύπαρξης μας.
Αγέννητους και νεκρούς.

Δεν είναι όμως αποκλειστικά και μόνον θέμα μίσους προς τον Ελληνισμό.
Ο συριζαίος, αν ζει στη Γαλλία παραδείγματος χάριν, μισει καθε τι το Γαλλικο. Αν ζει στη Βρετανία, μισει καθε τι το Βρετανικό.
Διότι, εν τέλει αυτό που μισει και δεν μπορει να το αντεξει, ειναι ο ίδιος του ο εαυτός.
Αν καποια ωρα κατορθωσουν οι Παγκοσμιοι Νονοι και επιβαλλουν την πλανητικη τους αυτοκρατορία, και τότε αναγκαστικά στη γη μας, θα υπάρχει μόνο ένα έθνος και μόνο μία θρησκεία, οι συριζαίοι του μέλλοντος θα μισούν την ανθρωποτητα συλλήβδην και θα νιώθουν αλληλέγγυοι μόνο με τους εξωγήινους...

Η ανωτέρω εικονιζόμενη συριζαία που μας συμβουλεύει να μην προσφέρουμε καμία βοήθεια στους φρουρους των συνόρων μας,  ονομάζεται Πούλου [και δεν θέλω σεξιστικα σχολια για το ονομα της]

Ωστόσο το "-πούλος" [και όχι ο "πούλος"] χρησιμοποιείται συνήθως στη μωραϊτικη ιδιόλεκτο, ειτε ως καταληξη δηλωτικη υποκοριστικού, είτε ως κατάληξη δηλωτική της οικογένειακης καταγωγης.

Λέμε παραδείγματος χάριν: "Βοσκόπουλος" και εννοούμε τον μικρό βοσκό ή τον γιο του βοσκου ή τον απόγονο βοσκών.

Ομοίως και "Σιδηρόπουλος","Φαλακρόπουλος", "Βελόπουλος" κ.λπ.

Είναι δηλαδή κατι σαν το -άκης για τους Κρητικους ή σαν το -άκος για τους Μανιατες η σαν το -ίδης για τους Ποντιους κ.ο.κ

Αν παραδείγματος χάριν ο κ. Βελόπουλος ήταν Πόντιος μπορεί να λέγονταν "Φαλακρίδης", παρά τις διάφορες αλοιφές για τη φαλακρα που εμπορεύεται.

Το "πούλος" σκέτο συνεπως σε ονόματα, πιθανόν να σημαίνει τον μη έχοντα αξιόλογον καταγωγη.
Τον τιποτένιο. Τον μετέωρο άνθρωπο. Τον παρία. Αυτόν ή αυτήν που δεν διαθέτει κάτι το αξιόλογο σε γενια, ώστε να προταχθεί του -πούλος κι έτσι παραμενει σκετος Πούλος.
Κατι δηλαδη σαν εξωγηινος, που επεσε στη γη κατα λαθος...

Και ξερετε συχνα τα ονοματα μας, δειχνουν πολλα για το ποιον μας.
Εγω παραδειγματος χαριν ονομαζομαι Ελευθεριος [όνομα και πραγμα]
Η άλλη ονομαζεται Αγαπη [και το αποδειχνει με τα ψυχικα που καμει...]
Ο αλλος βαπτιστηκε Κωνσταντινος [και κυκλοφορει γεματος επαρση σαν τον μαρμαρωμενο βασιλια]
Να μην σας πω για εναν πολυ γνωστο μας ομορφαντρα, που αποκαλείται Αδωνις...

Ποσω μαλλον η κ. Πουλου.
Η οποία επιβεβαιώνει τη σχέση των εξωγήινων με τους συριζαίους, ως απο το πουθενα φερμενη...

Βλέπεις αδερφέ μου Ελληνόπουλε, ο μέσος συριζαίος έχει κατακυριευθεί από αβάσταχτο μίσος, προς όλες εκείνες τις συλλογικές ταυτότητες που τον χαρακτηρίζουν και τον προσδιορίζουν, είτε του αρέσει, είτε όχι.

Λες και ηρθε στη γη, απο αλλον πλανητη [μερικοι απο δαυτους το πιστευουν κιολας!]

Διότι, κακά τα ψέμματα...
Όλοι οι πολιτισμένοι άνθρωποι γεννιόμαστε μέσα σε ένα δίκτυο προσδιορισμών, περιορισμών και αξιακών κωδίκων, που δεν τους επιλέγουμε, ούτε και είναι στο χέρι μας να τους αλλάξουμε - ει μη μόνον ως θλιβερή φάρσα [δες τα πετσοκομμένα σώματα των τρανς και θα καταλαβεις...]

Γεννιόμαστε δηλαδή εχοντας ήδη μιαν εθνικότητα, μία φυλή, ένα βιολογικό φύλο, μία συγκεκριμένη μάνα, εναν συγκεκριμένο πατέρα, μια πατρίδα, ένα δίκτυο κοινωνικών αξιών, μια γλώσσα και μια θρησκεία, που μας προσδιορίζουν από τα πρώτα βήματα της ζωής μας.
Καθε υγιής άνθρωπος μπορεί στο διάβα της ζωής του και βάσει των εμπειριών του, των γνώσεων του και του πυρηνα της ψυχοσυνθεσης του, να αμφισβητησει οτιδηποτε απο το πλεγμα των συλλογικων αξιων, που κληρονόμησε.

Μπορει παραδειγματος χαριν, να αρνηθει την θρησκεια του εθνους του και να γινει αθεος. 'Ή μπορεί να αρνηθει το κυριαρχο μοντελο της πυρηνικης οικογενειας και να επιλεξει για τον εαυτο του, να στησει μία σωστη μονογονεϊκη οικογένεια κ.ο.κ.

Και φυσικα είναι απολυτως θεμιτή στον πολιτισμο μας η αμφισβητηση των συλλογικων κωδικων αξιων και η διαφοροποίηση απο τις παραδόσεις.

Προπαντός, ο υγιης ανθρωπος μπορει μεν να επιλεξει μια προσωπικη σταση ζωης, σε αντιδιαστολη με καποιους παραδοσιακους κωδικες αξιων, ωστοσο δεν μισει τις συλλογικες του ταυτοτητες.

Δεν τις ξορκιζει καθημεινα, σαν εφιαλτη, που επανέρχεται.
Αντιθετως τις αφηνει πισω του, αφου πια εχει συμφιλιωθει μαζι τους. Σαν αυτο που ονομαζουμε βελουδινο διαζυγιο.

Ναι μεν ανοιγει φτερα για αλλου, ωστοσο βρισκεται εν αρμονια με τα οσα τον στιγματισαν και τον χαρακτηρισαν, στηριζοντας τον πνευματικα και ηθικα, στα πρωτα του βηματα για την κοινωνικοποιηση του.

Οπως ενα ζευγαρι που χωριζουν μεν, αλλα παραμενουν καρδιακοι φιλοι.

Γι αυτο και ο υγιης ανθρωπος μορει να ειναι οσο ριζσπαστικος θελει, χωρις να χρειαζεται ψυχοφαρμακα. Σε αντιθεση με τον μεσο συριζαιο, που προκειμενου να αντεξει τις δικες του επιλογες, του ειναι απαραιτητα τα χασισια, τα αντικαταθλιπτικα, τα ευφορικα και δεν συμμαζεύεται...

Ο υγιης ανθρωπος λοιπον που επιλέγει μία διαφορετική σταση ζωής και καποιους αλλους κωδικες αξιων, δεν έχει καμία σχέση με τον συριζαίο, ο οποίος βιώνει ένα άλυτο σύμπλεγμα λατρείας-μίσους, για κάθε τι το παραδοσιακό.

Παρτε παραδειγμα εναν τυπο σαν τον κ. Πολακη [τυπικο δειγμα συριζαιου]
Αρνειται με μισος την ελληνικη παραδοση, βριζει τους "ελληναρες", φτυνει την ορθοδοξια, κατακεραυνωνει τους φασιστες και τους "κολλημένους" με το πατρις-θρησκεία-οικογένεια, υπερθεματίζει για την παραχωρηση της Μακεδονίας, ωστόσο ο ίδιος δεν χάνει ευκαιρία να πλασαρεται ως ο γιος του τσομπανη, να πλακωνεται στις μπαλωθιες, να φοραει μαυρα πουκαμισα, να φωτογραφιζεται με κουμπουρια και να χλαπακιάζει πιτόγυρα με τζατζίκια, πινοντας σαμπανια!
Αυτο παναπει σχεση λατρειας-μισους.

Και ξερετε γιατι μισει τοσο αυτο, που ωστοσο τον αποτελει και τον χαρακτηριζει, δινοντας του κοψιά, όψη και φατσα κρητικαρου τσομπαναραιου;

Το οτι ποτε του δεν σταθηκε ικανος να συμφιλωθει και να εναρμονιστει, με τον ιδιο του τον εαυτο και τις ριζες του. Οι ερινυες ότι δεν καταφερε να γινει σαν αυτο που πραγματικα θαυμαζε [οι προγονοι του] τον κυνηγουν σαν επιμονοι εφιαλτες, κανοντας τον να τα ξορκιζει γεματος μισος.

Ενας κατεξοχην γήινος, που ωστόσο συμπεριφερεται ως εξωγηινος, για να αντεξει την εξορία από το γνησιο "εγω" του. 

Αυτό είναι ο μεσος συριζαίος. Ενα πλασμα που δεν καταφερε να εν-αρμονιστει με τις γηινες ριζες του και για να απαλλαγει απο τον αβασταχτο πονο ότι βρισκεται απανω στη γη, περιπου ως εξωγηινος, μετατρέπει το άγος σε μισος, για να το αντεξει.

Όπως η αλεπού μετατρέπει τα σταφυλια σε όμφακες [αγουριδες] για να καλυψει την αποτυχια της.

Και φυσικα δε χρειαζεται να επαναλαβω εδω τα οσα εχω πει και ξαναματαπει, για τη σεξουαλικη, φροϋδικη διάσταση της παθολογικης μεταναστολαγνειας του μεσου συριζαιου, που συμπληρωνει και ολοκληρωνει την ερμαφροδιτη και μετεωρη προσωπικοτητα του.

Ποτισμένοι από βαθύ μισος προς κάθε είδους ελληνικό συλλογικό κώδικα αξιων, οι συριζαίοι επενδύουν λίμπιντο στον οριενταλισμό. Στον εξωτικό "έτερο". Στον μυστηριώδη και ευωδιαστό κόσμο της μαγικής Ανατολής, που φυσικα τη μπερδευουν με τα παραμυθια της Χαλιμας.

Και φαντασιωνονται οτι θα ξεπερασουν τα προσωπικα σεξουαλικα, οικογενειακά και υπαρξιακα τους αδιεξοδα, αν αφεθουν να τους καταπιει η μεθυστικη ομιχλη της "ερημου", ωστε επιτελους να γλιτωσουν απο τους εαυτους τους.

Φυσικα, αν και οταν ερθουν σε επαφη με τη σκληρη πραγματικοτητα του τριτοκοσμικου τυχοδιωκτη, που βρωμαει αίμα, σπερμα και κατουρο, συνηθως χανουν το εδαφος κατω απο τα ποδια τους, οπως λογου χαριν ο κ. Κουνδουρος, ο οποίος τα λεγει ξεκαθαρα στην μεταναστολαγνα κ. Ακριτα, στην επιστολη που σας κοτσαρω στο τελος...

Γι αυτό ακριβως και θα εχετε προσεξει ότι η συντριπτικη πλειοψηφια των συριζαίων, "ζουνε" τις μεταναστολαγνικές και ισλαμοκαυλικές ονειρωξεις τους, προσέχοντας να κρατιούνται μακριά από την ακανθώδη πραγματικότητα και μονο στο χώρο της φαντασίωσης.

Σαν εξωγήινοι που έφθασαν στη γη αλλα φροντιζουν να απολαμβανουν τις γηινες κουκλαρες, με ασφαλεια, μεσα  απο το διαστημόπλοιο τους. Μην τους βρει και κανενας κορωνοϊός... 

 

Πολυ πουτανα αυτη η πραγματικοτητα ρε γαμωτο

Δεν σε αφηνει να απολαύσεις τις φαντασιωσεις σου...

Ο ανθρωπος που θέλει αλλο 1.000.000 λαθρεποικους στην Ισλαμογρεκια

Τον συριζαιο τον μυριζεσαι, τον ανθιζεσαι, τον "πιανεις' και τον καταλαβαινεις 

μονο απο τη φατσα...

Ειναι σαν να εχουν ρε παιδι μου, μία σταμπα πανω τους

Ειμαι συριζαίος!

Όπως τα αυτιά του δρος Σποκ...

*Όλα τα φωτομοντάζ και τα "τιτιβισματα" ειναι του φιλου και συνεργάτη Αυτόλυκου

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου