Ποιός άρχισε την βία στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ Κύπρο;

  Ολίγα ενδεικτικά για τις ημέρες και πράξεις των βαρβάρων. Ποιοι βάρβαροι κατέσφαξαν αμάχους και  λεηλάτησαν Ελληνικές περιουσίες το 55-5...

 

Ολίγα ενδεικτικά για τις ημέρες και πράξεις των βαρβάρων.

Ποιοι βάρβαροι κατέσφαξαν αμάχους και  λεηλάτησαν Ελληνικές περιουσίες το 55-59, ποιοι αιματοκύλισαν την Κύπρο τα Χριστούγεννα του 63, ποιοι επιτέθηκαν άνανδρα το 64 και 67 κατά των Ελλήνων Κυπρίων, ποιοι εισέβαλαν στην μικρή άοπλη Κύπρο το 74 και ισοπέδωσαν ότι ΕΛΛΗΝΙΚΟ; ΠΟΙΟΙ;

Γράφει ο «Κολοκοτρωναίος – Κ.Σ.»

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΛΛΑ ΜΥΡΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΒΙΑΙΟΠΡΑΓΙΕΣ, ΠΟΥ ΠΡΩΤΟΙ ΟΙ ΕΞΤΡΕΜΙΣΤΕΣ ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΔΙΈΠΡΑΞΑΝ ΚΑΤΑ ΑΜΑΧΩΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ.

12^η Ιουνίου 1958. Αθώοι χωρικοί άοπλοι σφαγιάζονται από Τούρκους βαρβάρους, με την ανοχή των Άγγλων αποικιοκρατών.

 

Κύπρος Και Κωνσταντινούπολη…

 

Κύπρος 55-59. Μετά τις δολοφονίες και λεηλασίες, οι πραιτωριανοί των Άγγλων Τούρκοι επικουρικοί στρέφονται βίαια στους μικρούς μαθητές, οι οποίοι αντιστέκονται και τους τρέπουν σε φυγή. Δεν τα έβαζαν με τη ΕΟΚΑ, οι θρασύδειλοι. Πολλοί μαθητές μαρτύρησαν στα χέρια τους και αρκετοί δολοφονήθηκαν … ( 17χρονος Πετράκης Γιάλλουρος, 11χρονος Δημητράκης Δημητριάδης κ.ά.π.)

14 Μαρτίου μια ημερομηνία ορόσημο για τον αγώνα της ΕΟΚΑ ...

https://koukfamily.blogspot.com ›2 ...

Ο ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΠΕΤΡΑΚΗΣ ...

https://www.olympia.gr ›ellada› o -...

 

Καμαρώστε τους Άγγλους με τους  Τούρκους βάρβαρους επικουρικούς στο πλευρό τους..

Τούρκος επικουρικός βάρβαρα κτυπά με μένος μικρό μαθητή. Νεκρός μεταφέρεται μαθητής από ξυλοδαρμό των βαρβάρων Τούρκων πραιτωριανών των Άγγλων ….

Σύλληψη μικρών μαθητών, οι οποίοι βάρβαρα βασανιστήρια υπέστησαν για την αναγραφή πατριωτικών συνθημάτων, που πλημύριζαν όλη την ΕΛΛΗΝΙΚΗ Κύπρο…. ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΪΚΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΣΚΥΨΑΝ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΔΙΩΚΤΕΣ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥΣ…

Γιατί λοιπόν, δεν ξεκινάμε με την ΑΛΗΘΕΙΑ, το πρώτο θύμα σε κάθε μουσουλμανική ή τουρκική εισβολή. Μπορούμε να μιλήσουνε για το μακρινό παρελθόν, να συζητήσουμε γιά τις θηριωδίες τών Τούρκων όταν αυτοί εισβάλανε και κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη καίγοντας ζωντανούς τριάντα χιλιάδες Έλληνες μέσα στις εκκλησίες τους!  

Ή μπορούμε επίσης να μιλήσουμε για τα 400 χρόνια θηριωδίας, σκλαβιάς και δαιμονικού Devsirme-ΦΟΡΟ ΑΙΜΑΤΟΣ- με την επαίσχυντη παρουσία των Τούρκων στην Ελλάδα. Αλλά όχι.

Θα πάρει ζωές να καλύψουμε τα αμέτρητα θύματα των γενοκτονιών, που οι άσπονδοι ληστές αιμοδιψείς εκ γενετής Τούρκοι διέπραξαν κατά του Ελληνισμού και άλλων λαών. 

Ας μιλήσουμε εδώ μόνο για την Κύπρο, διότι οι θηριωδίες και τα εγκλήματα των Τούρκων από τότε που μόλυναν την Ελληνική Μ. Ασία, τα Βαλκάνια, μέρος της Ευρώπης είναι τοις πάσι γνωστά ..

«Από την πρώτη μαύρη μέρα που μπήκαν στην Ευρώπη οι Μωαμεθανοί, ήταν το μόνο δείγμα της ανθρωπότητας που έδειξε τη μεγαλύτερη έλλειψη ανθρωπισμού. Οπουδήποτε κι αν πήγαν, μια πλατιά κηλίδα αίματος έδειχνε τα ίχνη της διαβάσεώς τους και σ΄ όλη την έκταση της κυριαρχίας τους ο πολιτισμός εξαφανιζόταν».
Γλάδστων, Πρωθυπουργός της Βρετανίας, 1876

«Δεν υπάρχει περίπτωση στην Ευρώπη, στην Ασία ή στην Αφρική, η εγκαθίδρυση της τουρκικής κυριαρχίας να μην είχε σαν συνέπεια την υποβάθμιση του πολιτισμού. Η Τουρκία, όπου βγήκε νικήτρια έφερε την καταστροφή».
Κλεμανσώ, πρωθυπουργός της Γαλλίας (Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος)

Αμέτρητοι αξιόπιστοι ιστορικοί, παγκόσμιας εμβέλειας, καταγράφουν μια συνεχή ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων στην Κύπρο από το 1878 έως το τέλος του 1954, για 76 συνεχή έτη, μέχρι που η Τουρκία, που ήθελε να αλώσει την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟ, δημιούργησε την τρομοκρατική ΤΚ οργάνωση ΤΜΤ, παρακλάδι της τουρκικής ΜΙΤ και έσπειρε διχόνοιες μέσω απεχθών εγκλημάτων κατά των Ελλήνων Κυπρίων….  

Και όμως παρέμειναν φιλειρηνικοί ( και το πλήρωσαν πολύ ακριβά) οι αφελείς Έλληνες γηγενείς της Κύπρου, ενώ ήταν κατά πλειοψηφία πέντε(5) φορές περισσότεροι από τους τούρκους, και παρά των Κυπρίων το δικαιολογημένο μίσος εναντίον τών Τούρκων, για τα απεχθή εγκλήματα κατά του Ελληνισμού, (όπως στην πρόσφατη ανάμνησή τους ...., π.χ.  τήν ανελέητη σφαγή κατά των γηγενών Ελλήνων της Σμύρνη και παρότι είχαν κάθε δικαίωμα και λόγο οι Κύπριοι να εκδιώξουν τα οπίσθια των  Τούρκων έξω από την Κύπρο, όπως και έκαναν οι υπόλοιποι Έλληνες, ξαποστέλνοντας τους Τούρκους  έξω απ’ τήν υπόλοιπη Ελλάδα, και παρά του γεγονότος ότι αυτή η μικρή έν Κύπρω η μουσουλμανική εξτρεμιστική ομάδα, επέμενε  από την πρώτη μέρα (1571)της βάρβαρης παρουσίας τους στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟ να βλέπει τους Έλληνες-τον δικαιούχο πληθυσμό της Κύπρου-ως Dhimmi (σκλάβους) απαιτώντας τους, να γονατίζουν δίνοντας τις θέσεις τους στους μουσουλμάνους, απαγορεύοντας τους ακόμη και το πιο βασικό δικαίωμα αυτοάμυνας, απαγορεύοντας τους να χτυπάνε τις καμπάνες της Εκκλησίας τους, μην προσβάλουν τάχατες την ισλαμική βαρβαρη, απάνθρωπη, μισάνθρωπη, μισογύνη θρησκεία της τουρκικής μειονότητας το υπόλειμμα τών ξεδιάντροπων Τούρκων εισβολέων όταν κατέλαβαν την Κύπρο και κατέσφαξαν χιλιάδες αμάχους  από το 1571 έως το 1878.

Βασικά εδώ παρατηρούμε το Ισλάμ = Απαρτχάϊντ με θρησκευτική σφραγίδα .

Στη Κύπρο, η αυστηρή ηγεμονία των βρετανικών αρχών αρχικά επειδή ήθελε την ησυχία της, διατήρησε την κοινωνική ισότητα τόσο επ ωφελεία των ΤΚ, ώστε οι εθνοτικές εντάσεις ήταν σχεδόν μηδενικές και οι Έλληνες και οι Τούρκοι ζούσαν σε μικτές κοινότητες ειρηνικά. Και αυτό δεν είναι ισχυρισμός μου. Αυτό το γεγονός είναι ξένων μελετητών που είναι πιο αξιόπιστοι από κάποιον οποιοδήποτε Τούρκο με σαφή σύγκρουση συμφερόντων και τίποτα άλλο εκτός από το έξαλλο κούνημα των χεριών, και τους αλλόκοτους ισχυρισμούς του, όπως παρατηρείται από το σύνολο των Τούρκων.

Τώρα, ας μιλήσουμε εν συντομία για τον ΟΗΕ και τα ψηφίσματά του.

Παρόλο που ο αυτοπροσδιορισμός καθιερώθηκε από τις Βερσαλλίες, ο ΟΗΕ τόν επισήμανε ξανά για λόγους σαφήνειας: «Θεωρεί ότι ο τρόπος με τον οποίο τα εδάφη που αναφέρονται στο κεφάλαιο XI του Καταστατικού μπορούν να γίνουν πλήρως αυτοδιοικούμενα, είναι κυρίως μέσω της ανεξαρτησίας, αν και αναγνωρίζεται ότι η αυτοδιοίκηση μπορεί επίσης να επιτευχθεί με τη συσχέτιση άλλου κράτους ή ομάδα κρατών εάν αυτό γίνεται ελεύθερο και στη βάση της απόλυτης ισότητας ». [Ψήφισμα 742 του ΟΗΕ στις 23 Νοεμβρίου 1953]

Επομένως, είτε η μελλοντική δημοκρατική κυπριακή ανεξαρτησία,  είτε η Ένωση με την Ελλάδα, εφ όσον ψήψισε ο λαός δημοκρατικά, κάτι που διακαώς ήθελε, με μεγάλο ποσοστό 95,7% πλειοψηφία υποστηρίζοντας την Ένωση στο Ενωτικό δημοψήφισμα 15-22 Ιανουαρίου 1950,  αυτονόητα ερμηνευόταν ότι  ήταν έγκυρες εκφράσεις του αυτοπροσδιορισμού και αυτοδιάθεσης με βάση το διεθνές δίκαιο  του ΟΗΕ και μόνο αυτές έπρεπε να ισχύουν ….

Και εν συνεχεία ας προχωρήσουμε προς το τέλος του 1954. ΠΡΙΝ τήν ύπαρξη της ΕΟΚΑ. Πρίν εμφανιστεί η πρώτη ρωγμή στον ιστό της Κύπρου. Τι πήγε στραβά??

Σας λέω τι:

Οι Τούρκοι αρνηθήκαν να τιμήσουν το  αναφαίρετοκυπριακό δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού – αυτοδιάθεσης της Ελληνικής πλειοψηφίας, επειδή το Διεθνές Δίκαιο δεν σήμαινε, ούτε ποτέ θα σημαίνει απολύτως τίποτε στούς βάρβαρους Τούρκους όταν αυτό δεν τους ευνοεί.

Και πάλι, πριν ακόμη αρχίσει ο απελυθερωτικό αγώνας 55-59  και πριν από κάθε είδους βία, στις 17 Αυγούστου 1954, το τσιμπούρι ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Δρ. Fazil Küçük επέμεινε δημόσια στην τουρκοκυπριακή εφημερίδα Halkin Sesi, στη Λευκωσία, ότι όταν η Βρετανία χαλαρώσει την πυγμή της στην Κύπρο: «Θα πρέπει να παραδοθεί η Κύπρος στην Τουρκία...Η Τουρκική νεολαία της Τουρκίας στην πραγματικότητα, έχει μεγαλώσει με την ιδέα ότι μόλις η Μεγάλη Βρετανία φύγει από το νησί, το νησί θα αναληφθεί αυτόματα από τους Τούρκους ». Τον ίδιο μήνα έστειλε ένα τηλεγράφημα στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ ζητώντας (σαν ξεδιάντροπος αυτοκρατορικός κηφήνας) να στερηθεί η Κύπρος το δημοκρατικό της δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού. Σε εισαγωγικά "... η τουρκοκυπριακή κοινότητα απορρίπτει σθεναρά την Ένωση, την αυτοδιοίκηση ή το δημοψήφισμα". Αξίζει να σημειωθεί ότι οι πραιτωριανοί της Τουρκίας  Küçük  και Ντεκτάς, δεν είχαν απλώς ένα ζήτημα με τη δημοκρατική προσάρτηση της Κύπρου στην Ελλάδα, αλλά είχαν πρόβλημα και με κάθε λογική δίκαιη απόφαση από τον κυπριακό πληθυσμό στο σύνολό του να καθορίσει την τύχη της Κύπρου [Πηγές: Christopher Hitchens, Cyprus (London: Quarter Books, 1984 ), Michael Attallides, Cyprus: Nationalism and International Politics (Εδιμβούργο: Q Press, 1979), κλπ.,].

Και τονίζω ότι το 55-59 δεν υπήρχε τότε απειλή από τήν ΕΟΚΑ, ουδεμία αδικία μήτε βία. Απλώς ΤΟΥΡΚΙΚΗ παράλογη ΑΠΛΗΣΤΙΑ, η ιμπεριαλιστική αυθάδεια των Ισλαμοληστών Τούρκων που δεν μπορούσαν ακόμα να φανταστούν ότι σύμφωνα με το ΟΗΕ χάνανε ένα άλλο κομμάτι της πολύτιμης τους επαίσχυντης αιματοβαμμένης Οθωμανικής αυτοκρατορίας (που στην πραγματικότητα είχαν είδη χάσει αιώνες πριν, αλλά εξακολουθούσαν να ζουν στην άρνηση, προφανώς).

Παρά τον Χάρτη της Διεθνούς Σύμβασης του ΟΗΕ, το 1954 παρουσιάστηκαν πολλά μεγάλα έθνη να μπλοκάρουν της Κύπρου τον Αυτοπροσδιορισμό. Η Βρετανία ήταν σύμμαχος της Τουρκίας μέσω του ΝΑΤΟ και του Συμφώνου της Βαγδάτης, ως επίσης καί το Πακιστάν που πάντα ψήφιζε υπέρ τών μουσουλμανικών συμφερόντων.

Επίσης η Ινδία είχε κάθε λόγο να ψηφίσει εναντίον της μουσουλμανικής και βρετανικής αποικιοκρατίας, αλλά, αντιμετωπίζοντας τους φόβους του μουσουλμανικού Πακιστάν (που επίσης σχηματίστηκε από εισβολή) για την προσάρτηση του Κασμίρ, ψήφισε επίσης κατά του Κυπριακού Αυτοπροσδιορισμού.

Οπότε ναι, κατηγορώ ως ΕΝΟΧΟΥΣ την Βρετανία, τον ΟΗΕ και τους Τούρκους, διότι εάν αυτοί ήταν στο απειροελάχιστο θεμελιωδώς αξιοπρεπείς, όλη η αιματοχυσία και όλος ο πόνος, τόσο των Ελληνοκυπρίων όσο και των Τουρκοκυπρίων, δεν θα είχε συμβεί ποτέ, και η στενή σχέση μεταξύ των αναμεμειγμένων κοινοτήτων θα είχε συνεχίσει προοδευτικά.

Και σαν να μην ήταν τα πράγματα χειρότερα, εάν είχαν ανοίξει έστω και κάποιες μικρές ρωγμές μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, η Βρετανία ήταν αποφασισμένη να τίς εκμεταλλευτεί και να επιφέρει τήν ολοκληρωτική διάσπαση για την απόλυτη κατοχή της Κύπρου μέσω του διαίρει και βασίλευε. Δυστυχώς, η στρατηγική σημασία, της Κύπρου, γιά την Βρετανία ήταν ότι η Κύπρος παρείχε εξαιρετικές θέσεις κλειδιά από τις οποίες οι Σύμμαχοι μπορούσαν να ακούσουν την Ρωσία, ένα ισχυρό κίνητρο με τον επερχόμενο Ψυχρό Πόλεμο.

Ας δούμε μερικά θλιβερά παραδείγματα: ο Κρίστοφερ Γούντχάους (Christopher Woodhouse), Βρετανός διπλωμάτης και στρατιωτικός διοικητής παραδέχτηκε στα «Απομνημονεύματά» του ότι το 1954, ο υπουργός Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου: "Ο Χάρολντ ΜακΜίλαν μας προέτρεπε να ξεσηκώσουμε τους Τούρκους για να εξουδετερώσουμε την ελληνική ταραχή. Έγραψα μια έκθεση για την αντίθεση μου σε αυτήν την πρακτική, και ρώτησα επίσης τον ιδιωτικό γραμματέα του πρωθυπουργού αν μπορώ να δω τον Τσόρτσιλ για το θέμα, αλλά αρνήθηκε απολύτως να του δώσει την πρόταση μου την οποία σαφώς θεωρούσε ανυπόφορη.. .»

[Christopher Hitchens, Κύπρος (Λονδίνο: Quarter Books, 1984)]

"... η μετατροπή του τουρκικού νερού [αδύναμου σκεπτικισμού] σε πυρκαγιά [επικίνδυνη προπαγάνδα] στα Ηνωμένα Έθνη μετά τον Σεπτέμβριο του 1954 έγινε όχι μόνο επιθυμητή για τη Βρετανία, αλλά και επιτακτική ανάγκη. Αυτό έγινε με διάφορους τρόπους. Η Βρετανία έκανε «διακριτική υποστήριξη μιας τουρκοκυπριακής αποστολής στη Νέα Υόρκη, εμβαθύνοντας την αποτελεσματικότερη χρήση της προπαγάνδας τους, και παρουσιάζοντας τα Τουρκικά μέλη της σε ξένες Αντιπροσωπείες-με μοναδικό σκοπό να κερδίσουν το όποιο έδαφος και χρόνος,  χάθηκαν από τον Μακάριο (που αρχικά για κάποιο διάστημα προωθούσε την Ένωση Κύπρου Ελλάδας), αλλά τα τελευταία χρόνια έγινε πολέμιος αυτής της λύσης "[Robert Holland, Britain and the Revolt in Cyprus, 1954-1959 (Νέα Υόρκη, Oxford University Press, 1998),]

Παράλληλα, το καλοκαίρι του 1954, εξτρεμιστές στην Τουρκία ίδρυσαν το προπαγανδιστικό Kibris Türktür Cemiyeti, («Η Κύπρος είναι τουρκική κοινωνία»), του οποίου το κίνητρο ήταν αυτό το μικρό ψέμα: «για να εξοικειώσουν την παγκόσμια κοινή γνώμη με το [υποτιθέμενο] γεγονός ότι η Κύπρος είναι τουρκική και να υπερασπιστούν τα δικαιώματα ακόμη και με την βία, τα δήθεν προνόμια των Τούρκων σε σχέση με την Κύπρο ... από κάθε άποψη, και να γαλουχηθεί η τουρκική κοινή γνώμη ». Μέχρι τα μέσα του καλοκαιριού το προπαγανδιστικό Kibris Türktür Cemiyeti, είχε πάνω από 50 υποκαταστήματα στην Τουρκία, καί μετέπειτα προχώρησε στην εξαπόλυση ενός κύματος αιματηρών ελληνικών πογκρόμ στην Κωνσταντινούπολη, την Σμύρνη και άλλες πόλεις στην Τουρκία. Όλα αυτά ΠΡΙΝ η ΕΟΚΑ περάξει έστω τρίχα τουρκική…

Μέχρι τότε η επίσημη πολιτική της ΕΟΚΑ ήταν η εξής: "Βλέπουμε τους Τούρκους ως συγκάτοικους. Δεν έχουμε τίποτα εναντίον τους και δεν θα κάνουμε τίποτα για να τους βλάψουμε. Τους ζητάμε μόνο, να μην μας ενοχλήσουν, να μην σταθούν στο δρόμο μας , να μην γίνουν όργανα των Βρετανών και να μην τους στοχεύσουν εναντίον του αγώνα μας ... να είστε σίγουροι ότι μετά την απελευθέρωση θα ζήσουμε με ειρήνη και αγάπη, όλοι μαζί, ως Κύπριοι, Έλληνες και Τούρκοι. Τούρκοι και Έλληνες είναι συμπατριώτες και πρέπει να ζουν ελεύθερα σε ειρήνη και αδελφότητα. Οι Βρετανοί είναι ξένοι. Είναι εχθροί όλων μας καθώς προσπαθούν να μας διχάσουν. Πρέπει να φύγουν”. 

Στις 21 Ιουλίου 1955, ο πρόεδρος του Kibris Türktür, Hikmet Bil, επισκέφθηκε τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Δρ Küçük., δηλώνοντας τη σαφή πρόθεσή του να πάρει το νησί για τουρκικά συμφέροντα, παρά το γεγονός ότι η ΕΟΚΑ δεν στόχευε ακόμα Τούρκους.

«... αν η Βρετανία αποφασίσει να παραιτηθεί της Κύπρου, τότε θα προβάλουμε το αίτημά μας για ανάκτηση του νησιού για την Τουρκία. Αν χρειαστεί θα πολεμήσουμε.»

Οι Βρετανοί εγκατέστησαν τον Ντεκτάς μαζί με τον Küçük με παρότρυνση της συμμάχου τους Τουρκίας, ως ηγέτες ενός νέου αυτονομιστικού πολιτικού [τρομοκρατικού] κόμματος στην Κύπρο , και συνέχισαν να τους υποστηρίζουν με πλήρη επίγνωση ότι αυτοί οι δύο * τρομοκράτες *, για να προωθήσουν τους στόχους τους, θα εξαπέλυαν ένα ακόμη αιματηρό Πογκρόμ εναντίον αμάχων της Κύπρου αλλά και στην Τουρκία σε συνεργασία με ΜΙΤ και παρακρατικές εξτρεμιστκές οργανώσεισις κατά  αθώων ελληνικών μειονοτήτων στην Κωνσταντινούπολη, που σε οκτώ ώρες οδήγησε σε άγνωστο αριθμό θυμάτων, αλλά με τις ακόλουθες μετρήσιμες απώλειες στην ελληνική μειονότητα της πόλης: 1.004 σπίτια, 4.212 μαγαζιά και καταστήματα, 73 εκκλησίες και 8 νεκροταφεία καταστράφηκαν ολοσχερώς, όπως και 26 σχολεία, 21 εργοστάσια, 12 ξενοδοχεία, 97 εστιατόρια και 23 αποθήκες. 

Τώρα θα μπορούσατε να πείτε ότι αυτό τό αιματηρό Πογκρόμ εναντίον εντελώς αθώων ελληνικών μειονοτήτων στήν *Κωνσταντινούπολη ήταν λόγω της δράσης της ΕΟΚΑ. ΟΧΙ κύριοι ήταν εκπονημένο σχέδιο από εποχής Αττατούρκ,  για την πλήρη γενοκτονία των Ελλήνων. Διεθνείς πηγές τρίτων συμφωνούν ότι η ΕΟΚΑ ΔΕΝ προέβη σε πράξεις βίας κατά Τούρκων μέχρι που οι Τούρκοι άρχισαν να προβαίνους σε βιαιοπραγίες και δολοφονίες ΕΚ και δημιουργούν τάγματα ασφαλείας της τρομοκρατικής ΤΜΤ,  για να προστατεύσουν τους δήθεν Βρετανούς και ΤΚ.  Ακόμα τότε η δράση της ΕΟΚΑ περιοριζόταν σε ένοπλους ΤΚ στρατωτικούς  και όχι σε τρομοκρατικές ενέργειες εναντίον Τουρκοκυπρίων πολιτών.

Ουσιαστικά η ΕΟΚΑ, ενήργησε εναντίον οποιασδήποτε ένοπλης δύναμης, που παρείχε στρατιωτική βοήθεια στους Βρετανούς, αλλά δυστυχώς ακόμη και σε δεκάδες  Ελληνοκύπριους, που εκτελέστηκαν από την ΕΟΚΑ για συνεργασία τους με τους Βρετανούς,  όπως αντίστοιχα και στους επίσης  δεκάδες Τουρκοκύπριους, κυρίως βασανιστές και δημίους ( όχι αμάχους) που εκτελέστηκαν από την ΕΟΚΑ για συνεργασία με τους Βρετανούς.. Οι Βρετανοί είχαν φτιάξει αποκλειστικά τουρκικά τάγματα και υπήρχε τεράστια τουρκική δημόσια υποστήριξη για τη βρετανική πολιτική,  που επιδίωκε να ξεσκίσει την Κύπρο σε αιματηρά κομμάτια. Η ΕΟΚΑ αναλόγως ήταν  εξαιρετικά επιεικής με τους συνεργάτες των Άγγλων Τουρκοκύπριους, ίσως για να διατηρήσει τον κοινωνικό ιστό της Κύπρου, που οι Βρετανοί επιδίωκαν να διαμελίσουν ολοσχερώς. 

ΙΔΕΤΕ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΌ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΔΙΑΠΡΕΠΟΥΣ ΕΡΕΥΝΗΤΡΙΑΣ Φ. ΑΡΓΥΡΟΥ.

*Κωνσταντινούπολη 1955: Για τους α) ανιστόρητους και β ...

https://simerini.sigmalive.com ›άρθρο

“Η συνεργασία της τουρκικής κοινότητας ήταν ζωτικής σημασίας για τον αγώνα ενάντια στην ΕΟΚΑ. Το επικουρικό σώμα των Άγγλων αποτελείτο εξ ολοκλήρου από Τουρκοκύπριους. Οι Τούρκοι χρησίμευαν επίσης σε μεγάλο αριθμό στην τακτική αστυνομική δύναμη και ως βοηθητικοί και ειδικοί αστυφύλακες. Ως φύλακες και συνοδοί οι ΤΚ, ήταν αναντικατάστατοι. "[Nancy Crawshaw, The Cyprus Revolt: The Account of the Struggle for Union with Greece (London: George Allen & Unwin)]. 

«Μόνο όταν οι Τούρκοι φόρεσαν βρετανικές στολές για να αντιταχθούν σε ένα λαϊκό κίνημα, πυροβολήθηκαν από Έλληνες» [Christopher Hitchens, Cyprus (London: Quarter Books, 1984)]. 

“Μέχρι το καλοκαίρι του 1955 τα γεγονότα ώθησαν τους Τούρκους και τους Βρετανούς σε πιο ενωμένη επιθετικότητα, όπως έδειξε ο σχηματισμός της Βοηθητικής Αστυνομίας. Οι σχέσεις μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων στην αποικία άρχισαν να αλλάζουν προς το χειρότερο, επομένως, όχι ως αποτέλεσμα αμοιβαίας βίας ή ακόμα και έμφυτη εχθρότητα, αλλά με την αλλαγή της σχέσης που είχε ο καθένας με την τοπική διοίκηση και ιδιαίτερα με το μηχάνημα ασφαλείας. Οι Times of Cyprus, για παράδειγμα, αναφέρθηκαν στην «εικόνα της αντίθετης ζωής» μεταξύ των δύο κύριων κοινοτήτων καθώς αντιδρούσαν διαφορετικά στα γεγονότα ή επηρεάζονταν ποικίλα από τις ενέργειες του Στρατού και της Αστυνομίας. Με αυτόν τον τρόπο η Ελληνική και η Τουρκική Κύπρος αποκλείονταν σταδιακά η μία από την άλλη, επιτρέποντας την καχυποψία και το μίσος να εξαπλωθεί μολυσματικά».

 [Robert Holland, Britain and the Revolt in Cyprus, 1954-1959 (New York, Oxford University Press,1998)]. 

“Η αυτοκρατορική ευνοιοκρατία προς τους Τούρκους δεν" λειτούργησε ", με την έννοια ότι δεν κατάφερε να συντρίψει την Ελληνοκυπριακή εξέγερση. Ούτε καμία πολιτική πέτυχε αυτόν τον αδύνατο στόχο. Αλλά πέτυχε να βλάψει πολύ τις διακοινοτικές σχέσεις και ίσως μόνιμα. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι πριν από το 1955 δεν υπήρχε ιστορικό εσωτερικής κακίας στην Κύπρο ». 

" [Christopher Hitchens, Cyprus (London: Quarter Books, 1984)]. 

Και έτσι η κοινωνία της Κύπρου διαλύθηκε. Οι ρωγμές, που ξεκίνησαν από τη Βρετανία άρχισαν να εξαπλώνονται. Οι βιαιοπραγίες και δολοφονίες ΕΚ από τους ΤΚ εξτρεμιστες, ήταν κάτι παραπάνω από ακατανοητά, αλλά η αναλογικότητα σπάνια εφαρμόστηκε. Για παράδειγμα, στις 23 Απριλίου 1956, ένας βασανιστής Λοχίας Τουρκοκυπριακής Αστυνομίας πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε στη Λευκωσία ενώ κυνηγούσε δύο αντάρτες της ΕΟΚΑ. Την επόμενη μέρα, Τούρκοι ξεσηκώθηκαν στη Λευκωσία και επιτέθηκαν και πυρπόλησαν και λεηλάτησαν δεκάδες λειτουργούσες ελληνικές επιχειρήσεις και σπίτια και μία επιπλέον ελληνική επιχείρηση στην Παλλουριώτισσα με άγνωστα θύματα. 

Η Βρετανία συνέχισε να σχεδιάζει με την Τουρκία έναν τρόπο να εξαναγκάσει τη Διαίρεση της Κύπρου. Τον Ιούνιο του 1957, η βρετανική κυβέρνηση διοικητικού γραμματέα της Κύπρου, A. F. J. Reddaway, υπέβαλε υπόμνημα στον κυβερνήτη Sir John Harding που υποστήριζε τη διαίρεση μέσω μιας από τις δύο μεθόδους: Α) Γρήγορη διαίρεση σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Αυτό θα απαιτούσε περίπου τέσσερα χρόνια και αναγκαστική μεταφορά πληθυσμού. ή Β) «Σταδιακή πόλωση» των δύο κοινοτήτων μέσω πολιτικών και οικονομικών πιέσεων για 5-10 χρόνια. .... "Οι άνθρωποι που βρίσκονται στη λάθος πλευρά της κατάτμησης θα υπόκεινται σε πολιτικές και οικονομικές πιέσεις με στόχο να τους αναγκάσουν, ακόμη και παρά τη θέλησή τους, να ξεριζωθούν και να εγκατασταθούν στη δεξιά πλευρά της γραμμής διαχωρισμού." 

Η Βρετανία τάχθηκε υπέρ της βραδείας εκδήλωσης ρατσιστικού συναισθήματος. Η Τουρκία ήθελε άμεσα την αποζημίωση της διχοτόμησης, και οι Τούρκοι καθώς και οι Τουρκοκύπριοι ήταν ευτυχείς να το πραγματοποιήσουν μέσω εξαπάτησης και βίας.

Πράγματι, στις 18 Μαΐου 1958 η τουρκοκυπριακή αυτονομιστική διοίκηση έγραψε ένα φυλλάδιο με το οποίο υποσχόταν «Το νησί θα πνιγόταν στο αίμα και θα πυροδοτούσε την ίδια μέρα που θα ανακοινωθεί η αυτοδιοίκηση». και απαίτησε από όλους τους Τουρκοκύπριους να είναι έτοιμοι για στρατιωτική δράση μέσα σε δύο εβδομάδες. Στις 3 Ιουνίου 1958, το τσιμπούρι ο Δρ Küçük έδωσε μια συνέντευξη Τύπου στο Istanbul Hilton στην οποία δήλωσε ότι ο κυπριακός αυτοπροσδιορισμός σήμαινε την εξαφάνιση των Τουρκοκυπρίων». Λίγες μέρες αργότερα στις 10:00 το βράδυ της 7ης Ιουνίου 1958, μια βόμβα εξερράγη στο τουρκικό γραφείο πληροφοριών στη Λευκωσία. Οι Κύπριοι Τούρκοι το είδαν αυτό, ή τουλάχιστον αντέδρασαν σε αυτό, σαν να ήταν μια αξιόπιστη απειλή και πράξη βίας από τους Ελληνοκύπριους. Ωστόσο, όπως διαπιστώθηκε από τη βρετανική υπηρεσία πληροφοριών, αυτή η βόμβα είχε τοποθετηθεί από Τούρκους προκλητικούς πράκτορες και είχε εγκριθεί από τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς. 

[Nancy Crawshaw, The Cyprus Revolt: The Account of the Struggle for Union with Greece (London: George Allen & Unwin), Charles Foley, Legacy of Strife: Cyprus from rebellion to civil war (Baltimore: Penguin Press, 1964), Robert Holland, Britain and the Revolt in Cyprus, 1954-1959 (New York, Oxford University Press,1998),].

Για τους Τουρκοκύπριους, αυτό ήταν το σύνθημα, ενώς καλά ενορχηστρωμένου σχεδίου, από Τούρκους όχι το λιγότερο, οι το οποίοι κατέβηκαν με ασυγκράτητη μανία εναντίον των Ελληνοκυπρίων. “Εκράγει η μικρή βόμβα στη Λευκωσία-και τώρα οι Τούρκοι στην Κωνσταντινούπολη είχαν το σήμα που περίμεναν. Γιατί έξω από τους παράδρομους στις 11 το βράδυ, όταν η πόλη κοιμάται συνήθως, βρήκε τους νέους Τούρκους της Λευκωσίας να παίζουν τούς καθορισμένος ρόλους τους. Σύντομα έρχονταν κλήσεις πυρκαγιάς από όλες τις πλευρές, ενώ οι Τούρκοι έσπαγαν παράθυρα και λεηλατούσαν καταστήματα. Οι καμπάνες των εκκλησιών χτύπηγαν σέ συναγερμό. Οι Έλληνοκύπριοι έβαζαν τα υπάρχοντα τους σε καρότσια. Οι ταραξίες επιτέθηκαν με πέτρες και μπαστούνια. Δύο Έλληνες πέσαν νεκροί και πολλά θύματα καταφθάνανε στις κλινικές ». 

" [Charles Foley, Legacy of Strife: Cyprus from rebellion to civil war (Baltimore: Penguin Press, 1964)]. 

Και σαν μην ήταν τα πράγματα αρκετά άσχημα τα αληθινά ψέματα των «φτωχών Τούρκων», όταν η ΕΟΚΑ αντεπιτέθηκε σε αυτήν την τελική κατάρρευση της κυπριακής κοινωνίας, το έκανε αναλογικά, με αυτοσυγκράτηση, αντί να λεηλατήσει ολόκληρες γειτονιές για μια μικρή βόμβα (προβοκατόρικη ) η οποία δεν επέφερε ούτε έναν τραυματισμό. Σε αυτή τη φάση, η ΕΟΚΑ υιοθέτησε την τακτική, «Αντίποινα μόνο όταν γίνει επίθεση. Όταν ανταποδίδουν οι Τούρκοι τότε θα ανταποδώσουμε αναλογικά. ". Κατά συνέπεια, παρόλο που οι Έλληνες ξεπερνούσαν τους Τούρκους κατά πέντε προς έναν στην Κύπρο και η ΕΟΚΑ ήταν ακόμα εντελώς εκτός βρετανικού ελέγχου, ο αριθμός των Ελλήνων που σκοτώθηκαν από Τούρκους και Βρετανούς το καλοκαίρι του 1958 ήταν 56, και ο αριθμός των Τούρκων που σκοτώθηκαν από την ΕΟΚΑ την ίδια χρονική περίοδο ήταν 53.

Όχι ότι όλα αυτά έχουν σημασία τώρα. Οι Τούρκοι θέλανε να παίζουν το τραπουλόχαρτο τού θύματος όταν προσπαθούσαν να διασπάσουν την Κύπρο και καταφεύγανε στην ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ για να το πετύχουν βοήθωντας έτσι τη βρετανική αποικιοκρατία να καταστρέψει το μέλλον των Ελληνοκυπρίων παρά των Τουρκοκυπρίων που στόχο έιχαν από τότε την διχοτόμηση…

Σε κάθε περίπτωση, από τη στιγμή που οι Βρετανοί έφυγαν από την Κύπρο η ζημιά είχε γίνει. Η Κύπρος είχε διαιρεθεί οριστικά. Τα πράγματα «σταθεροποιήθηκαν» υπό τον Μακάριο αρχικά, ο οποίος σαφώς δεν είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να υποβάλει την Ένωση στούς Τουρκοκυπρίους, καθώς δεν το είχε κάνει στα επόμενα 14 χρόνια.

Ακόμα και ο *Ν.Σαμψών ο αγωνιστής της ΕΟΚΑ, Πρόεδρος κατά το προδοτικό πραξικόπημα, ο οποίος λόγω πατριωτικής αφέλειας, όταν η χούντα τον επιβεβαίωσε ότι θα πραγματοποιηθεί το προαιώνιο όραμα της ΕΝΩΣΗΣ, απεδέχθη την θέση αυτή, ο καταδικασθείς δις εις θάνατο από τους Άγγλους αλλά και επικηρυγμένος από Τουρκία,  δεν πρέπει να κρίνεται ως ρατσιστής και δολοφόνος των εξεγερθέντων εξτρεμιστών ΤΚ, που πρώτοι άρχισαν επιθέσεις κατά ΕΚ αμάχων ( Είναι ο μόνος που τιμωρήθηκε για το προδοτικό πραξικόπημα ενώ όλοι οι προδότες πρωταίτιοι αμνηστεύθηκαν)  Η δράση του Σαμψών και των συναγωνιστών του βετεράνων της ΕΟΚΑ άρχισε όταν οι Τούρκοι κατά την διάρκεια της ανταρσίας τα ματωμένα Χρισοτούγεννα του 63 και μετά την κατάργηση των 13 σημείων των συμφωνιών Ζ.Λ. από Μακάριο  το 63-64-67, δολοφονούσαν ασύδοτα αμάχους στα Β. προάστεια, Β. Πόλο, Καϊμακλί, Ομορφίτα  της Λευκωσίας και αλλού και ο Σαμψών με παλαιούς  συναγωνιστές της ΕΟΚΑ,  τους κατατρόπωσαν και χιλιάδες αμάχους γλύτωσαν από βέβαιη σφαγή…

*Ο Νίκος Σαμψών (16 Δεκεμβρίου 1935 - 9 Μαΐου 2001) εντάχθηκε στον ενωτικό, απελευθερωτικό και αντιαποικιακό αγώνα της ΕΟΚΑ καταγράφοντας ιδιαίτερα έντονη δράση κατά τη διάρκεια της άνοιξης και του θέρους του 1956^. Μνημονεύεται κυρίως για τη δημιουργία του λεγομένου «μιλίου του θανάτου», στην οδό Λήδρας στην παλιά πόλη της Λευκωσίας, σημείο όπου αρκετοί Βρετανοί στρατιώτες εκτελέστηκαν από την ΕΟΚΑ και μεταξύ άλλων διακρίθηκε για την απελευθέρωση των Αργύρη Καραδήμα και Παναγιώτη Γεωργίου στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας στις 15 Αυγούστου του 1956, για τη συμμετοχή του στην αιματηρή συμπλοκή την 31η Αυγούστου του 1956 στο ίδιο νοσοκομείο που είχε ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση του Πολύκαρπου Γιωρκάτζη κλπ.

Και ας επισημάνουμε εδώ ότι οι Αμερικανοί ήταν πάντα επι τάπητος υπερ της Τουρκίας και πάντοτε εχθροί της Ελλάδας. Τι καλύτερος τρόπος να αποδυναμωθεί η Ελλάδα με την αμερικανική εδραίωση της επαίσχυντης Χούντας και την αποκοπή της Κύπρου από την Ελλάδα με την παρότρυνση, επεμβάσεως του Σαμψών (βολικά επιθυμητή για τις ΗΠΑ προς όφελος της Τουρκίας), όπου τα αποτελέσματα ήταν προμελετημένα και τετελεσμένα, όπου οι Τούρκοι διευκολύνθηκαν στην βολική επιχειρηματολογία της εισβολής

Το αδιάψευστο γεγονός είναι ότι ο Σαμψών δεν άσκησε βία στους Τούρκους στην Κύπρο κατά την έναρξη του πραξικοπήματος και πριν από την αματηρή εισβολή της Τουρκίας στις 20 Ιουλίου 1974. Όποιοι το αντίθετο υποστηρίζουν είναι ανιστόρητοι και φιλότουρκοι…..

Δεν υπήρχε κανένας νόμιμος λόγος για την εισβολή της Τουρκίας στις 20  Ιουλίου και 14^η Αυγούστου 1974, με την οποία οι Τούρκοι μαχαίρωσαν πισώπλατα και την Κύπρο και τους διαπραγματευτές εταίρους τους, χωρίς ουδεμία πραγματική απειλή εξουδετέρωσης, και χωρίς λόγο παρά μόνον απλά η κτηνώδεις ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΠΛΗΣΤΙΑ. Όσον αφορά τις "ειρηνευτικές συμφωνίες" το 2004 και το 2017, και οι δύο αποτελούνταν από τους Τούρκους να συνεχίζουν τήν προσπάθεια να πάρουν αυτό που πάντα θέλουν, να σφετεριστούν την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟ, με αισχρά ψεύδη, εγκλήματα, δολοπλοκίες, ψευδο-ισχυρισμούς και τρομοκρατία, αρχίζοντας από την Taksim διαίρεση δυο κρατών και εντέλει ολόκληρη την μεγαλόνησο. .

Οι Τούρκοι έχουν δείξει ότι η ειρήνη δεν τούς ενδιαφέρει, μόνο η ιμπεριαλιστική επέκταση. Και ενώ θα μπορούσαμε να επιφέρουμε μια ισόρροπη ειρήνη με έναν άλλον που επιθυμεί πραγματικά το ίδιο, οι πράξεις τών Τούρκων δεν αφήνουν περιθώρια για μια δίκαιη ειρήνη. Μόνο στην οθωμανική ιμπεριαλιστική τους αναίσχυντη πολιτική ταιριάζει και στην Ισλαμική θρησκομανή νοοτροπία από την οποία αποδεικνύοντε παντελώς ανίκανοι να εξελιχθούν, γεγονός που καθιστά τήν όποια συζήτηση με αυτούς πέρα από ανούσια, καθώς μια διαρκής ουσιαστική ειρήνη μπορεί να οικοδομηθεί μόνο στα θεμέλια του ΣΕΒΑΣΜΟΥ, της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, και κυρίως της ΑΛΗΘΕΙΑΣ, και σε αυτές τις «πολιτισμικές αξίες»  οι Τούρκοι  υστερούν ωσάν τα αιμοβόρα ζώα της ζούγκλας.

ΚΥΠΡΟΣ 1974. 5000 Σφαγιασθέντες άμαχοι, 1619 αγνοούμενοι, 300000 εκτοπισμένοι από πάτρια εδάφη, 30000 εγκλωβισμένοι, 800 όμηροι γυναίκες κακοποιημένες βάναυσα, 37% των εδαφών μας υπό κατοχή, 500 εκκλησίες συλημένες, μουσεία, θησαυροφυλάκια λεηλατημένα, όλος ο εξοπλισμός των κατεχομένων κατοικιών κλεμμένος, όλα τα νεκροταφεία ισοπεδωμένα. ΤΙΠΟΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΕΝ ΑΦΗΣΑΝ ΟΡΘΙΟ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ Β. ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟ. ΤΙΠΟΤΑ ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ….

 

Έγραψε ο «ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΑΙΟΣ – Κ.Σ.»

Στενός συνεργάτης αποδέκτης πατριώτης του www.ledrastory.com.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους. 

Ακολουθήστε το ellinikiafipnisis.blogspot.com 

στο Facebook...

στο GAB...

στο Twitter

κοινοποιήστε το και στους φίλους σας!