Τα «Ελγίνεια» και το Αρχαιολογικό Μουσείο

  Ο Ελγιν άρπαξε τα γλυπτά κακοποιώντας τον Παρθενώνα. Πρέπει να γυρίσουν στη φυσική τους θέση. Ας ελπίσουμε ότι η αναβίωση της «υπόθεσης»...

 

Ο Ελγιν άρπαξε τα γλυπτά κακοποιώντας τον Παρθενώνα.

Πρέπει να γυρίσουν στη φυσική τους θέση. Ας ελπίσουμε ότι η αναβίωση της «υπόθεσης» δεν θα επισκιάσει την απαραίτητη αναβάθμιση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου.

Γράφει ο Τάκης Θεοδωρόπουλος

Νέο Μουσείο της Ακρόπολης φτιάξαμε. Ομως, στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο δεν δείξαμε το ενδιαφέρον που αξίζει η μεγαλύτερη συλλογή αρχαιοτήτων στον κόσμο. Περνώντας σχεδόν καθημερινά από μπροστά, παρατηρώ ότι η προσέλευση είναι, θα λέγαμε, «λελογισμένη». Καμία σχέση με την προβολή του «Νέου Μουσείου της Ακρόπολης». Δεν χρειάζεται και πολλή σκέψη.

Το ενδιαφέρον και η στοργή οφείλεται κατά κύριο λόγο στη σύνδεση του «Νέου Μουσείου» με το αίτημα της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα. Αίτημα που απορρόφησε την ενέργεια του υπουργείου Πολιτισμού από τότε που η Μελίνα δάκρυσε στην αίθουσα του Βρετανικού Μουσείου. Εκείνη, βέβαια, κέρδισε την υστεροφημία της, την προτομή της στην αρχή της Διονυσίου Αρεοπαγίτου και τη φωτογραφία της στον σταθμό του μετρό. Δικαιούμαι όμως να αναρωτηθώ τι κέρδισε η Ελλάδα και σε ποιο βαθμό η «υπόθεση» λειτούργησε ως ψυχολογικό άλλοθι για την αμέλεια που το ελληνικό Δημόσιο έδειξε στην ανάπτυξη και στην αξιοποίηση του Εθνικού Αρχαιολογικού.

Οσοι ενδιαφέρονται για περισσότερη επιχειρηματολογία ας ανατρέξουν στο βιβλίο μου «Τα Ελγίνεια και τα πορτοκάλια» (Μεταίχμιο). Οταν εγκαινιαζόταν το «Νέο Μουσείο», η οδός Τοσίτσα και το Πολυτεχνείο ήσαν ακόμη άντρα συμμοριών με μολότοφ. Και κανείς δεν ενδιαφερόταν. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει εντάξει την ενοποίηση Μουσείου και Πολυτεχνείου στο κυβερνητικό του πρόγραμμα. Κόντευα να το ξεχάσω. Το θυμήθηκα όμως όταν διάβασα πως θα υπενθυμίσει την «υπόθεση» στον Μπόρις Τζόνσον.

Για χρόνια πίστευα ότι ο Τσαρούχης είχε δίκιο όταν είπε το περίφημο: «Πάω να δω τα Ελγίνεια πριν μας τα πάρει η Μελίνα». Πίστευα ακόμη ότι τα λάφυρα του λόρδου Ελγιν από το Βρετανικό Μουσείο λειτούργησαν ως προπαγανδιστικά εργαλεία για τις ελληνικές υποθέσεις σε όλον τον 19ο αιώνα. Δεν είναι πλέον η περίπτωση. Το ταξίδι στην Αθήνα είναι αγαθό κοινό στην οικουμένη της παγκοσμιοποίησης. Είναι επίσης βέβαιο ότι το ζήτημα της ασφάλειας που επικαλούνται οι Αγγλοι δεν ισχύει.

Στον Β΄ Πόλεμο βομβαρδίστηκε το Λονδίνο και όχι η Αθήνα. Σήμερα το Λονδίνο είναι στόχος της ισλαμικής τρομοκρατίας. Δεν είναι η Αθήνα – τουλάχιστον όχι ακόμη, και ελπίζω να μη γίνει. Το δε επιχείρημα ότι τα γλυπτά του Φειδία είναι μέλη ενός αρχιτεκτονικού συνόλου εξακολουθεί να παραμένει ισχυρό. Την Αφροδίτη της Μήλου ο κόμης Μαρσελύς την αγόρασε από τους κατοίκους του νησιού, που τον προτίμησαν από τον απεσταλμένο του πρίγκιπα Μουρούζη. Και ευτυχώς. Αν είχε πάει στην Κωνσταντινούπολη, θα είχε ταφεί. Ο Ελγιν άρπαξε τα γλυπτά κακοποιώντας τον Παρθενώνα. Quod non fecerunt Gothi, fecerit Scotus, λέγεται ότι χάραξε ο Βύρων σε ένα μάρμαρο. Πρέπει να γυρίσουν στη φυσική τους θέση. Ας ελπίσουμε ότι η αναβίωση της «υπόθεσης» δεν θα επισκιάσει την απαραίτητη αναβάθμιση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου.

Από Καθημερινή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.  To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.

Ακολουθήστε το ellinikiafipnisis.blogspot.com 

στο Facebook...

στο GAB...

στο Twitter

κοινοποιήστε το και στους φίλους σας!