Η ηλεκτρονική διακυβέρνηση αφαιρεί ανθρώπινες ελευθερίες και οδηγεί την ανθρωπότητα στον εφιαλτικό νεοκομμουνιστικό μετασχηματισμό

  Πληροφοριακός ολοκληρωτισμός... Ενώ όλοι άνθρωποι είναι απασχολημένοι με το πώς θα ανταπεξέλθουν στη νέα οικονομική βύθιση και πως θα αν...

 

Πληροφοριακός ολοκληρωτισμός...

Ενώ όλοι άνθρωποι είναι απασχολημένοι με το πώς θα ανταπεξέλθουν στη νέα οικονομική βύθιση και πως θα αντέξουν τους περιορισμούς των βασικών τους ελευθεριών, αυτοί που έχουν την εξουσία να νομοθετούν, πέρασαν βιαστικά νόμους που θα αλλάξουν ραγδαία τη ζωή μας στο μέλλον.

 

Του Κωνσταντίνου Χαϊντούτη*

Γιατί όμως τώρα, γιατί εν τω μέσω ενός θανατικού, να περάσουν τόσο σημαντικές αλλαγές, που έπρεπε να συζητηθούν εκτενώς και να εξεταστεί το ηθικό μέρος τους;

Πόσοι από τους πολίτες, που με φόβο πλέον βγαίνουν από τα σπίτια τους, αντιλήφθηκαν ότι προσεχώς θα αποκτήσουν ψηφιακή ταυτότητα; Ότι θα λάβει ο καθένας έναν μοναδικό προσωπικό αριθμό, και ότι θα μπορούν να ταυτοποιούνται και με οπτικά μέσα, δηλαδή από κάμερες; Ότι σταδιακά θα συναλλάσσονται μόνο με ηλεκτρονικό χρήμα;

Τι θα σημάνουν όλα αυτά στην καθημερινή ζωή του και πώς θα γίνει ο καθένας ένα απλό υποκείμενο που θα παρέχει δεδομένα σε ένα απομακρυσμένο κέντρο επεξεργασίας μεγαδεδομένων;

Μια τεράστια αλλαγή επιχειρείται στις μέρες μας και αυτοί που γνωρίζουν τους κινδύνους, έχουν ευθύνη να μιλήσουν και να προφυλάξουν την πατρίδα μας.

Ας ξεκινήσουμε με μια αλληγορία που θα φανεί πολύ χρήσιμη παρακάτω: Ένα εγκαταλελειμμένο σκυλί στον δρόμο συγκινεί πολλούς φιλόζωους. Πόσο θα ήθελαν να το πάρουν σπίτι τους… Σύντομα όμως, σκέπτονται ότι φιλοξενούν ήδη πολλά, και λόγω της ακρίβειας και της ανεργίας, δε μπορούν να θρέψουν ούτε αυτά που έχουν.

Φαίνονται στα μάτια του πολλά συναισθήματα: η απορία γιατί το εγκατέλειψαν, η ελπίδα ότι ίσως έχουν κάνει λάθος και θα γυρίσουν, η επιμονή να περιμένει στο σημείο εγκατάλειψης, η απόγνωση για το ποιο δρόμο να ακολουθήσει για να γυρίσει πίσω στο σπίτι, και τελικά ο φόβος για τους ανθρώπους.

Μετά, έρχεται η πείνα και η απόφαση αν θα πρέπει να ξαναδείξει εμπιστοσύνη και να ξαναβρεί ένα νέο «αφεντικό» που θα του δίνει λίγο φαγητό ή θα αρχίσει να κρατά αποστάσεις από ψεύτικα συναισθήματα και να κλέβει για να ζήσει.

Τι διαφορά θα υπήρχε για το ίδιο αν ήταν τσιπαρισμένο ή όχι; Το είχαν εγκαταλείψει και αυτό δεν άλλαζε.

Αν δεν είχε μικροτσίπ δεν είχε δικαίωμα να υπάρχει, αν υπήρχε έτσι, ήταν λαθραίο. Αν είχε μικροτσίπ, η εγκατάλειψη θα ήταν μόνο πιο δύσκολή ή πιο τραγική, και με μια καταδίκη για τον υπαίτιο, φαινομενικά ή όχι.

Το τσιπάρισμα δεν το αποφεύγει …είναι νόμος. Οι δήθεν φιλόζωοι θα το βρουν, θα το τσιπάρουν, θα το στειρώσουν για να μην αναπαραχθεί, και θα το επιστρέψουν στον δρόμο ή σε ένα άθλιο άσυλο που ψάχνει για δωρεάν τροφές ή σε ένα νέο νοικοκυριό.

Η μεγαλοψυχία του το είχε ήδη οδηγήσει στη συγχώρεση. Αν οι «ιδιοκτήτες» το είχαν για γέμισμα της ματαιοδοξίας τους και θέλουν πλέον να ρίξουν τα χρήματά τους σε καινούργιες συγκινήσεις, καλώς είναι μακριά, αν είχαν αληθινά αισθήματα και δεν άντεχαν οικονομικά, πάλι καλώς είναι στον δρόμο.

Ίσως κάποιοι από εμάς, το ίδιο θα κάναμε: θα το εγκαταλείπαμε γιατί ειλικρινά δεν θα μπορούσαμε να το θρέψουμε, γιατί δεν θα είχαμε χρήματα, θα είχαμε κόψει τα περιττά έξοδα, δεν θα αντέχαμε άλλο τις κρατικές αυξήσεις, κάποιος έπρεπε να πεινάσει, οπότε θα το διώχναμε για να βρει ή το θάνατο ή μια καλύτερη τύχη, ναι είναι αυτό αρκετό, η αγάπη δε γεμίζει το στομάχι.

Ή αν είμαστε ανθρωπόμορφες οντότητες, θα το διώχναμε γιατί το βαρεθήκαμε, γιατί θα ψάχναμε για νέες εικόνες και δε θα μας ένοιαζε αν κάποιος πεινάσει.

Ηλεκτρονικός κομμουνισμός με στοιχεία ναζισμού

Όχι, δεν διαβάσατε ένα κείμενο για τα αδέσποτα σκυλιά, αλλά μια αλληγορία για τον μετανθρωπισμό, για τον νέο άνθρωπο στα χρόνια του φόβου του νεοκομμουνισμού, τον άνθρωπο που ζει σε μια χώρα που θυμίζει ένα υπολογιστικό πρόγραμμα (Ελλάδα 2.0) και ο ίδιος ένα σύνολο δεδομένων σε αυτό το πρόγραμμα, έναν Human 2.0.

Ας βάλουμε λοιπόν στη θέση του σκύλου τον εαυτό μας, και στη θέση του φαγητού το ηλεκτρονικό χρήμα το οποίο θα μοιράζει μια ελιτίστικη ομάδα όντων που εναλλάσσονται στην κυβέρνηση.

Το μικροτσίπ μένει το ίδιο, είναι για αρχή αυτό που δείχνει πλέον η πλειοψηφία των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να εισέλθει ακόμη και στα μικρομάγαζα: το υγειονομικό πάσο.

Αύριο θα είναι ένας προσωπικός αριθμός (Νόμος 4727/2020, άρθρο 11) και μεθαύριο, για σιγουριά, κάτι πιο ενσωματωμένο και πιο εμπλουτισμένο.

ΦΕΚ Α΄ 184, 23.09.2020.

Θα έλεγε κάποιος ότι αυτά είναι στη φαντασία κάποιων συνομωσιολόγων, ας δει λοιπόν το προοίμιο του νέου κανονισμού για τα προσωπικά δεδομένα που μιλά για πρόσωπα που φέρουν επιγραμμικά χαρακτηριστικά, ή αλλιώς tagged persons. ¹.

Ο κανονισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης για μαρκαρισμένα πρόσωπα, ήδη δημοσιευμένος από τις 4.5.2016 στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Κάτι παρόμοιο αναφέρεται στη Γνωμοδότηση No 26/2012 της Ευρωπαϊκής Ομάδας Ηθικής για την Eπιστήμη και τις Νέες Tεχνολογίες (European Group on Ethics in Science and New Technologies – EGE) σχετικά με την Ηθική στη Πληροφορία και στις Τεχνολογίες Επικοινωνίας όπου στην σελ. 21 μιλά για tagged persons.

Επειδή εκτιμώ τα παραγωγικά ζώα, τα βοοειδή και τα πρόβατα που φέρουν τέτοια tags, δεν θα αναφέρω τίποτα άλλο για αυτό, οι συνειρμοί είναι δικοί σας.

Αφού πλέον άνοιξε ο ασκός του Αιόλου που λέγεται «ταυτοποίηση μέσω οπτικών μέσων» αυτή η τεχνολογία ίσως στο μέλλον θα είναι παρωχημένη. Τότε η ταυτοποίηση θα είναι αρκετή με το σκανάρισμα μοναδικών χαρακτηριστικών του σώματος, όπως για παράδειγμα, η ίριδα του ματιού.

Δεν θα χρειάζεται πλέον ο άνθρωπος να φέρει κάποιο αναγνωριστικό πάνω του. Ο ίδιος θα είναι ένα σύνολο δεδομένων, τα οποία αφού έχουν αποθηκευτεί από πριν σε ένα αρχείο που θα λέγεται «ψηφιακή ταυτότητα», θα αναγνωρίζονται από κατάλληλο λογισμικό μέσω κατόπτευσης από κάμερες.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη χρηματοδοτήσει τη δημιουργία ενός τέτοιου λογισμικού, του BRIDGET για δήθεν εντοπισμό μη έμψυχων στόχων.

Κοινωνικός αποκλεισμός

Η φράση «κοινωνικός αποκλεισμός» θα αποκτήσει νέα υπόσταση πολύ σύντομα. Άνθρωποι θα τριγυρνούν στους δρόμους σαν εγκαταλειμμένοι σκύλοι μη έχοντας πρόσβαση σε πολλά αγαθά και υπηρεσίες.

Αυτοί που θα αισθάνονται άσχημα με αυτό το θέαμα δεν θα τους πλησιάζουν από φόβο ή έστω θα τους πετούν ένα ξεροκόμματο ή θα τους θεωρούν μιάσματα λόγω της πλάνης που έχουν στη σκέψη τους.

Η ελεημοσύνη θα είναι πλέον μια δωρεά μέσω πίστωσης που θα φορολογείται, και τα λίγα αγαθά που θα μπορούν να δοθούν θα είναι καθημερινός εξευτελισμός.

Η στρεβλή ηλεκτρονική διακυβέρνηση

Η ηλεκτρονική διακυβέρνηση είναι ένα δομημένο πρόγραμμα που έχει βαθιές ρίζες. Δομήθηκε βήμα βήμα με πολύ προσοχή και με μεγάλη εσκεμμένη ανισσοροπία. Προτεραιότητα έχουν πάντα οι υποχρεώσεις των πολιτών απέναντι σε μια ελίτ, και θα δούμε αν υπάρχει χρόνος για τα υπόλοιπα.

Προηγούνται οι φόροι και η ηλεκτρονικοποίηση της περιουσίας και μετά θα δούμε τι θα γίνουν τα δικαιώματα. Πρώτα η ψηφιακή ταυτότητα (digital id) για να χτιστεί το νέο κινέζικο σύστημα βαθμολόγησης ή το νέο ινδικό Aadhar (για το οποίο το ιστολόγιο «Απεροπία» έχει γράψει ήδη από το 2019), και μετά θα δούμε για τη δικαιοσύνη, την ανεργία και τη φτώχεια.

Ποιος μπορεί να απαντήσει γιατί οι τελευταίοι κυβερνήτες μας, μιλούσαν διαρκώς για διακυβέρνηση και όχι για κυβέρνηση;

Μιλούσαν μήπως για μια κυβέρνηση που θα ασκείται διαμέσου της τεχνολογίας; Για ένα σύστημα που θα μας κυβερνά με αυτοματισμούς και από ασφαλή απόσταση; Σαν τις αγελάδες με ενώτιο δηλαδή, που όταν πλησιάζουν το παχνί, το σύστημα αποφασίζει πόσο φαγητό τους αρμόζει.

Για αυτούς που έχουν ασχοληθεί με την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, ήταν γνωστά και τα στάδια ωρίμανσης που θα έπρεπε να διανύσει η κάθε χώρα. Κάποιοι μάλιστα πολιτικοί έκαναν λόγο και για παγκόσμια διακυβέρνηση.

Για τους ανθρώπους της πληροφορικής η παγκόσμια διακυβέρνηση είναι ένα κλίκ δρόμος. Ναι, είναι εύκολο να σε κυβερνά κάποιος και από τις Βρυξέλες και από την Νέα Υόρκη και από όπου μπορείτε να φανταστείτε.

Αρκεί όλες οι χώρες να ακολουθήσουν ένα κοινό πρότυπο και τα κοινοβούλια να μην είναι αντιπροσωπευτικά, και τότε όλη η ζωή μας θα σκεπαστεί από την πληροφορική.

Ας μας πει κάποιος που γνωρίζει, αν ήδη έχουν κατασκευαστεί δομές που θα είναι τερματικά για όλες τις πληροφορίες που θα παρέχει ο κάθε πολίτης στην Ε.Ε, και αν είναι ήδη έτοιμος ένας σύγχρονος «παντεπόπτης οφθαλμός».

Τι είναι οι ηλεκτρονικές υπογραφές

Οι ηλεκτρονικές υπογραφές είναι μια ιδέα που αποτυπώθηκε ήδη από το 1993 στην Ε.Ε. Είναι θεμέλιος λίθος για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση. Με απλά λόγια είναι κάποια δεδομένα που θα σας δώσουν και θα σας πουν: «χρησιμοποιήστε τα, είναι πλέον δικά σας και είναι ασφαλή».

Πώς όμως θα γίνονταν γρήγορα και καθολικά αποδεκτές από τους ανίδεους πολίτες, αφού η διαδικασία υλοποίησής τους περνά μέσα από πολλούς, δήθεν έμπιστους, τρίτους;

Μόνο μέσα από το επιτακτικό δίλημμα υπογραφές ή θάνατος.

Αναρωτήθηκατε γιατί τώρα; Γιατί μέσα σε αυτή τη θολούρα, είτε με δώρα είτε ταυτόχρονα με απειλές, να συναλλασσόμαστε ηλεκτρονικά; Η δικαιολογία της μείωσης των δημόσιων δαπανών είναι αληθινή; Υπήρξε μείωση αυτά τα χρόνια;

Δείτε τους λεπτούς χειρισμούς στον νέο ορισμό της ηλεκτρονικής υπογραφής. Με τις λίγες νομικές γνώσεις που έχει ο γράφων, διαπίστωσε μια προσπάθεια να δεχτούμε άκριτα ότι πρόκειται για έμπιστο προϊόν.

Επάνω: Προεδρικό Διάταγμα, αρ. 150 του 2001 και κάτω: ΦΕΚ Τεύχος Α΄, 184-2020.

Πιστέψατε τότε την είσοδό μας στην επιτροπεία με όλους τους ανέντιμους χειρισμούς που υπήρχαν γύρω από τον υπολογισμό του χρέους μας; Πιστέψατε αργότερα το κλείσιμο των τραπεζών με την τότε δικαιολογία του μεγάλου χρέους, ενώ σήμερα με πολύ μεγαλύτερο χρέος βρίσκουμε δανεικά;

Πότε τήρησαν τις υποσχέσεις τους οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις; Τήρησαν μήπως τη λαϊκή ετυμηγορία του δημοψηφίσματος του 2015, τήρησαν το λόγο τους για την ονοματοδοσία των Σκοπίων; Όχι βέβαια. Τις εμπιστεύεστε γενικότερα;

Είναι κάτι στο οποίο δεν μπορεί η νοοτροπία των πονηρών να αντισταθεί. Ποτέ δεν έχει εισαχθεί μια καινοτομία τους ευθέως και μετά από δημοκρατικές διαδικασίες. Πάντα εν τω μέσω μιας σύγχυσης, πάντα με κάλυψη, απόκρυψη και παραλλαγή, πάντα άρον άρον.

Ο φόβος τους είναι το φως, η διαφάνεια, είναι οι διευκρινίσεις και ο έλεγχος σε λεπτά σημεία. Ο φόβος τους είναι η Λογική.

Τι είναι το ηλεκτρονικό χρήμα

Είναι όμως ο στόχος τους εκεί, στις υπογραφές, ή η βιασύνη τους θέλει να κρύψει κάτι άλλο; Η απάντηση είναι απλή: όχι, οι υπογραφές είναι ένα μέσον.

Οι υπογραφές είναι απαραίτητες για την αρχικοποίηση του ηλεκτρονικού κόσμου. Παίρνοντας κάποιος ηλεκτρονική ταυτότητα γίνεται συμβατός με την τεχνολογία τους, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει στο μέλλον.

Παίρνοντας κάποιος ηλεκτρονική ταυτότητα λαμβάνει μια θέση σε ένα τεράστιο κέντρο εποπτείας της ζωής του. Ένα μέσο ικανό να απογειώσει όλα όσα γίνονται στο σκοτεινό κουτί που λέγεται ηλεκτρονικό χρήμα. Δυστυχώς, το χρήμα είναι αυτό που μπορεί να οδηγήσει έναν άνθρωπο στην εξαθλίωση και την απόγνωση.

Επείγει λοιπόν να μάθουν όλοι τη νέα νομοθεσία γύρω από το ηλεκτρονικό χρήμα και θα καταλάβουν.

Επείγει να δουν τις αλλαγές και τις αφαιρέσεις που έγιναν όλα τα χρόνια μετά την είσοδο μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Διαβάστε για τις έννοιες της μόχλευσης ², της ισοτιμίας νομισμάτων ³, της ανακεφαλαίωσης ⁴, της νομισματικής ένωσης, της πραγματικής αξίας μιας οικονομίας, των αντιγράφων-αντιτύπων ⁵ και την ποσότητα του χρήματος που κυκλοφορεί.

Οι υπαίτιοι της δυσβάσταχτης χρέωσής μας

Αν μελετήσουμε τα χρέη των κρατών δεν θα βρούμε κάποια που δεν έχουν χρέη. Πού χρωστούν όλοι, ποιοί είναι αυτοί οι προκομμένοι άνθρωποι που κέρδισαν τόσα χρήματα, ικανά να δανείζουν ολόκληρες χώρες;

Ναι, είναι αυτοί που σκέφτεστε. Αυτοί που θα εκκαθάριζε πρωτίστως ο Μέγας Αλέξανδρος, αν ξαναζούσε. Αυτοί που εξευτελίζουν την ανθρώπινη ζωή, σαν να μην είναι οι ίδιοι άνθρωποι.

Βέβαια, χωρίς την εκ των έσω συνεργασία, τίποτε άνομο δεν θα μπορούσε να σταθεί. Όμως αυτή είναι συνήθως προϊόν πλάνης.

Όπως και σήμερα που μας δίνεται μια νέα ταυτότητα, δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι τι δυνατότητες επεξεργασίας, και κατά συνέπειαν, τι δύναμη θα έχουν κάποιοι στα χέρια τους, για αυτό και συγχωρούνται. Υπάρχουν δηλαδή πολλοί που δεν γνωρίζουν τι ποιούν.

Δεν συγχωρούνται όμως αυτοί που γνωρίζουν τι κακό κάνουν και το αποδέχονται αποκομίζοντας προσωπικά οφέλη, παραδίδοντας την χώρα τους σε ξένα κέντρα αποφάσεων. Δεν θέλει κανείς να πιστεύει ότι αυτοί είναι ελληνικής καταγωγής.

Οι κολοσσοί του χρήματος που αλωνίζουν την χώρα μας, από το 1824 περίπου (με τα πρώτα τοκογλυφικά δάνεια που σπαταλήθηκαν στον πολιτικό αγώνα των εγχώριων πολιτικάντηδων και υφαρπάχθηκαν από διάφορους επιτήδειους, οι οποίοι επίσης δολοφόνησαν τον Ιωάννη Καποδίστρια), θα φτάσουν στο αποκορύφωμα της εκμετάλλευσης.

Κάθε συναλλαγή θα περνά αποκλειστικά μέσα από αυτούς και θα χρεώνεται με τις προμήθειες τους αναγκαστικά. Συνέταιροι με κάποιους που δε τους διαλέξατε.

Το ηλεκτρονικό πορτοφόλι σας δεν θα το κρατάτε εσείς, αλλά αυτοί, κολεκτίβα δηλαδή. Οι υποχρεώσεις που θα σκαρφίζονται οι ίδιοι (π.χ. φόρος ενεργειακού αποτυπώματος) θα εξανεμίζουν αυτόματα τους λογαριασμούς και τις περιουσίες σας, αλλά τα δικαιώματα θα χρειαστούν χρόνια για να μεταφραστούν σε χρήμα.

Πόσα χρόνια; Τόσα όσα έκανε η ΕΕ για να αρχίσει να ακούει λίγο την γνώμη του κοινοβουλίου. Τόσα που όταν θα περάσουν, οι δανειστές θα έχουν βρει ένα καινούργιο νόμισμα, ώστε να ξαναμηδενίσουν τις ζωές μας.

Δε σας έκανε εντύπωση μια φράση της πολιτείας, ότι «η εισαγωγή στο σύστημα γίνεται μέσω κωδικών taxis είτε με κωδικούς ηλεκτρονικής τραπεζικής (e-banking)»;

Μα γιατί; Γιατί για να εκδώσουμε, για παράδειγμα, μια εξουσιοδότηση πρέπει να περάσουμε μέσα από ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα;

ΦΕΚ τεύχος Α΄, 184-2020.

Τα αντίγραφά χρημάτων που διακινούνται μεταξύ λογαριασμών θα τα πιστοποιούν αυτοί, θεωρώντας τον εαυτό τους αξιόπιστο (βλέπε τα τελευταίο στάδιο μιας Αρχής Πιστοποίησης (Certificate Authority) ⁶.

Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει. Όχι πως πριν δεν εργάζονταν όλοι για ένα χαρτονόμισμα που τυπωνόταν και διακινούνταν από μια ιδιωτική τράπεζα, αλλά πλέον όλοι θα εργάζονται για μια εγγραφή σε έναν υπολογιστή για μερικά bit στη μνήμη ενός υπολογιστή κάπου στον κόσμο.

Ένα κλικ θα είναι αρκετό για να χαθεί μια ολόκληρη περιουσία.

Σε αυτό βοήθησαν όλες οι πράξεις τους μέχρι τώρα: το Περιουσιολόγιο, το Κτηματολόγιο, τα κοινά πρότυπα στις δημόσιες υπηρεσίες, τα Ανοιχτά Δεδομένα κ.ά. έκαναν τη ζωή μας μια πληροφορία στα χέρια τους που γρήγορα μπορεί να εξανεμιστεί.

Και δεν έφταναν μόνο αυτά, ήθελαν κάτι παραπάνω, τον ίδιο τον άνθρωπο, το σώμα του. Αυτό και αν είναι η αναβίωση του ανατολικού υπαρκτού σοσιαλισμού, του φόβου και της ένδειας, αυτό και αν είναι μια επαναθεμελίωση του κομμουνισμού με στοιχεία ναζισμού, ο απόλυτος έλεγχος της ζωής από ένα μόνο κέντρο.

Ας θυμηθούμε τους Ρουμάνους πολίτες, που δεν τους επέτρεπαν να βγουν από τη χώρα τους, τους επέβαλαν να πεινούν και να φοβούνται να μιλήσουν. Ας θυμηθούμε τους Βούλγαρους ναυτικούς που δούλευαν στα καράβια και δεν μπορούσαν να βγουν έξω όταν το καράβι τους έδενε στα λιμάνια άλλων χωρών.

Σε τι μεταφράζονται αυτά σήμερα;

Η φίμωση μεταφράζεται στο μπλοκάρισμα από την δήθεν ρητορική μίσους (δείτε το κατέβασμα καναλιών στο YouTube και τη διαγραφή σχολίων), και η απαγόρευση εισόδου, μεταφράζεται στο πάθημα του κάθε Τζόκοβιτς που δεν του επιτρέπουν την είσοδο στην κάθε Αυστραλία, και αύριο όλων όσων δεν ανήκουν στο σύστημά τους, όλων όσων δεν έχουν μια ψηφιακή ταυτότητα.

Αυτό που δεν άλλαξε είναι οι ίδιοι μπολσεβίκοι που αλλάζουν χώρες και όνομα, και λειτουργούν πάντοτε μυστικά. Τώρα όμως, με την βοήθεια της τεχνολογίας τα γεωγραφικά όρια δεν υπάρχουν.

Ο νεοκομμουνισμός θα είναι παγκόσμιος. Υπάρχουν ακόμα αφελείς που πιστεύουν ότι το διαδίκτυο των πραγμάτων (Internet of Things – IOT) θέλει να γεμίζει μόνον το ψυγείο μας;

Όχι, διότι και οι άνθρωποι θα είναι μέρος των οντοτήτων, ο άνθρωπος θα είναι ένα «πράγμα» (res) στο διαδίκτυο των πραγμάτων και τίποτε παραπάνω. Διότι όλα αυτά στοχεύουν στην πραγμοποίηση της ανθρωπότητας (reification), στο να γίνει ο άνθρωπος ένα μηδαμινού μεγέθους υποκείμενο που προσφέρει δεδομένα για την ελιτίστικη Big Data ανάλυση.

Τώρα πια μπορείτε να βρείτε πολλές ομοιότητες με τη ζωή του σκύλου (πέρα από το πρώτο υποχρεωτικό mRNA εμβόλιο, αυτό της λύσσας… [αστείο]).

Είναι η ίδια σκέψη, ότι δηλαδή θα πεινάσεις στο δρόμο αν δεν έχεις καταχωρηθεί με το R.F.I.D., N.F.C., QR τους, ότι έχουν δικαιώματα πάνω στη ζωή σου, όπως στη στείρωση του σκύλου, ότι αν δεν δεχθείς την σήμανσή τους θα τρως από ελεημοσύνες −και όχι κάθε μέρα− από πολίτες που θα έχουν ακόμα ανθρωπιά, αλλά δεν θα μπορούν να επωμισθούν τις δαπάνες διαβίωσής σου, ότι επιβαρύνεις την οικογένειά σου γιατί η κακή τεχνητή νοημοσύνη «τους» και η ρομποτική αφαιρεί θέσεις εργασίας …δεν τη νοιάζει αν κάποιος πεινάσει.

Τακτικές υπονόμευσης και φυσαλίδες συσκότισης

Αν πάλι κάποιος «δαγκώνει», δηλαδή στέκεται εμπόδιο στην οικοδόμηση αυτού του εφιαλτικού κόσμου, μπορούν εύκολα να τον βρουν και να τον αποδομήσουν: τον βλέπουν από μακριά, ξέρουν τις επαφές του, τα πιστεύω του, ξέρουν ότι του αρέσει η δημοκρατία και η λογική, οι αλγόριθμοί τους τον έχουν αναλύσει πλήρως…

Το γνωστό πλέον targeting individuals είναι μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια υπονόμευσης ενός ατόμου με στόχο την καταστροφή του, ίσως ακόμη και την εξόντωσή του. Πιστεύω όμως ότι πλέον οι δολοφονίες τύπου Καποδίστρια περιττεύουν, γιατί ένας άνθρωπος που θα καταστεί άνεργος, φτωχός και αποκλεισμένος, είναι εντελώς ακίνδυνος και ανάξιος εξόντωσης.

Το targeting individuals είναι η διακοπή χρηματοδότησης, ο αποκλεισμός από την επιστήμη, η φίμωση της δημόσιας φωνής.

Είναι όταν ένα αόρατο χέρι κλείνει όλες τις πόρτες γύρω σας. Είναι όταν χρησιμοποιούν το διαδίκτυο ώστε να σας αποκλείσουν από την ένωσή σας με ανθρώπους που έχουν τις ίδιες απόψεις με εσάς, και που είναι βέβαια οι κυρίαρχες.

Είναι μια φυσαλίδα προτεινόμενων βίντεο που δεν έχουν καμία σχέση με τις προτιμήσεις σας, αλλά είναι ένα παράθυρο στον δικό τους κόσμο, σε μια πραγματικότητα που θέλουν να πιστέψετε ότι είναι η μοναδική εκεί έξω.

Είναι όταν πέφτουν πάνω σας σαν το μελίσσι. Δείτε τον ηθοποιό Άρη Σερβετάλη, έπεσαν πάνω του ομαδικά, δεν μπόρεσαν να τον αντιμετωπίσουν κατά μέτωπο, όμως τον κατηγόρησαν ότι στερεί το μεροκάματο από τους άλλους, τη στιγμή που οι ίδιοι έχουν αποκλείσει εκατομμύρια κόσμου από το να ζουν.

Τους άδειασε προς στιγμήν, αλλά αυτοί έχουν εφεδρείες σε όλους τους χώρους, καλοαναθρεμμένα πιτ μπουλ έτοιμα να κατασπαράξουν τους πάντες. Χρηματοδοτούν και προβάλλουν μόνο δικούς τους, μόνο αυτούς που βγήκαν από τα φυτώριά τους. Έτσι, η βασιλεία τους διαιωνίζεται και μένει κραταιά.

Επείγει λοιπόν να βρείτε τις αλήθειες για τις αιτίες της ταραχής που ζούμε στην οικονομία και μόνο, πουθενά αλλού, ψάξτε τις βασικές αρχές, ψάξτε πότε πρέπει κάποιος να πεινάσει γιατί το επιβάλουν οι δυνατότητες μιας οικονομίας και πότε κάποιος πεινάει για το καπρίτσιο της ελίτ, βρείτε την πηγή του κακού, το χρήμα.

Φυσικά και δεν δαιμονοποιούμε το χρήμα σαν έννοια, αλλά τη μορφή που έχει και τη νέα μορφή που θα πάρει τα επόμενα χρόνια. Τότε θα καταλάβετε γιατί πλούσιες σε αγαθά χώρες έχουν φτωχούς ανθρώπους.

Ψηφιακή φυλακή

Ζούμε στην εποχή που αλλάζουμε χρήμα, και αυτό πρέπει να γίνει σκεπάζοντας με βιασύνη τις παρανομίες και την ανηθικότητα του παρελθόντος, ώστε μια ελίτ να συνεχίσει να κατέχει το ρόλο του άεργου δανειστή. Το νέο σύστημα πρέπει να κλειδώσει γρήγορα πάνω σε ένα σαθρό υπόβαθρο αέναου χρέους.

Ένας από τους φόβους των πιστωτών ήταν και η απόσυρση των καταθέσεων, τώρα με το ηλεκτρονικό χρήμα αυτός ο κίνδυνος εξαλείφεται.

Πώς όμως κάποιος «σηκώνει» το ηλεκτρονικό του χρήμα από τις τράπεζες;

Είναι μια αιώνια φυλακή από την οποία δεν θα ξεφεύγουμε με τίποτε. Μια ηλεκτρονική φυλακή που αν την επιτρέψουμε, θα της ανήκει το σπίτι, τα χρήματα, η υγεία, η εργασία, οι πόλεις, η πατρίδα μας, και τέλος, εμείς οι ίδιοι.

Είναι η ψηφιακή μας ταυτότητα, γεμάτη πληροφορίες που δε φαντάζεστε. Ελπίζουμε να μην επαληθευτεί ποτέ η πιθανότητα, ότι κάτω από την δυνατότητα σύμπραξης δημοσίου και ιδιωτικού τομέα θα δούμε ακόμη και τα «αθώα» μέσα κοινωνικής δικτύωσης να καθορίζουν της ζωές μας.

Ζούμε στην εποχή που αλλάζει ο άνθρωπος, που διαλέγει στρατόπεδο. Με ποιόν θα μείνει και ποιον εχθρό θα πολεμήσει, ποιος είναι ο αληθινός εχθρός και όχι ποιος είναι απέναντί του;

Ήδη κάποιοι, σύμφωνα με επίσημη καταγγελία, στα καταραμένα νοσοκομεία εγκαταλείπουν και λοιδορούν ανεμβολίαστους ασθενείς. Αυτοί πήραν θέση, πλανήθηκαν και στράφηκαν εναντίον ανήμπορων ανθρώπων.

Να λοιπόν το νέο ον, ο μετάνθρωπος, αυτός που υποτιμά έναν συμπολίτη του και σκέφτεται «καλά να πάθει, διάλεξε την τύχη του και δεν προσαρμόστηκε στο νέο σύστημα».

Αυτός προσαρμόστηκε και αναπαράγει τις σατανικές αποφάσεις που δεν αντέχουν στη λογική κρίση, τις αποφάσεις της τιμωρίας.

Μη ξεχνά όμως ότι το «αφεντικό» του, που τον τσιπάρισε, τον κρατά μόνο για το καπρίτσιο του και κάποτε θα τον στείλει και αυτόν στο δρόμο, θα τον αντικαταστήσει με κάτι καλύτερο, με ένα προϊόν τεχνητής νοημοσύνης, και στο μέλλον ίσως με ένα ανθρωποειδές. Ναι, είναι και αυτός άχρηστος για την ελίτ.

Η μεγαλοψυχία μας έχει ήδη συγχωρήσει όσους δεν ξέρουν τι πάνε να κάνουν. Η μνήμη χρυσόψαρου, τους κάνει επίσης να ξεχνούν όλα τα προηγούμενα παγκόσμια εγκλήματα, και απλά ακλουθούν το ρεύμα που δεν ξέρουν που οδηγεί. Και επειδή ο μέσος άνθρωπος απεχθάνεται την αβεβαιότητα, νομίζει πως όλα αυτά θα τελειώσουν σύντομα, και η «κανονικότητα» που είχε πριν, θα επανέλθει.

Ακόμη και αυτοί που ξέρουν, σκύβουν με ενοχές ή μη, το κεφάλι.

Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια, μια καθηγήτρια ελληνικού πανεπιστημίου, με περίοπτη θέση, όταν ερωτήθηκε από τον γράφοντα γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση που υποσχέθηκε μετά βαΐων και κλάδων πλήρη ελευθερία κίνησης των πολιτών της, έχει καταλήξει να ζητά ηλεκτρονική ταυτοποίηση όλων των πολιτών και να κάνει τα στραβά μάτια στον κοινωνικό αποκλεισμό, απάντησε με σκυμμένο κεφάλι ότι «ίσως τα πράγματα πήραν άλλη τροπή από αυτή που σκέφτηκαν».

Όταν δε μια άλλη καθηγήτρια που δίδασκε ευρωπαϊκό δίκαιο ερωτήθηκε γιατί ενώ το δίκαιο (υποτίθεται ότι) είναι πρώτη προτεραιότητα στην ΕΕ, η Κύπρος παραμένει υπό βρετανική και τουρκική κατοχή, ενώ η στήριξή της και η απαίτηση ανάκτησης των Κατεχόμενων θα έπρεπε να είναι άμεσο μέλημά της, απάντησε αερολογώντας περί «αγάπης μεταξύ των δύο κοινοτήτων και περί βημάτων που έγιναν για την προστασία των δικαιωμάτων των …γυναικών».

Ένας τρίτος καθηγητής πάλι, σχολιάζοντας τη μεταστροφή της γνώμης της Επιτροπής Ηθικής της ΕΕ (EGE) σχετικά με το τσιπάρισμα των ανθρώπων, από αρνητική σε ουδέτερη, τη χαρακτήρισε απλά ως «λείανση απόψεων»…

Τέλος, ένας τέταρτος, όταν ο γράφων του πρότεινε να εισαχθεί ένα μοντέλο ελέγχου του ηλεκτρονικού χρήματος, κυριολεκτικά πανικοβλήθηκε. Το θεώρησε, μακριά από μένα, αναρχικό. Δικαιολογημένα βέβαια, είπαμε, αυτοί έχουν πιτ μπουλ σε όλους τους χώρους ικανά να μας κάνουν να ζούμε στους δρόμους.

Απόδοση δικαιοσύνης

Κλείνοντας, να πούμε ότι ίσως το δημιούργημα που λέγεται τεχνητή νοημοσύνη να απαγκιστρωθεί από το ανήθικο φίλτρο της ελίτ, να γίνει αληθινά επαυξημένη νοημοσύνη (augmented intelligence) και να δείξει την φωτεινή του πλευρά.

Τότε οι μηχανές θα φτιάξουν μια νέα ηθική. Εκεί δεν θα χωρούν φτηνές δικαιολογίες, όπως, για παράδειγμα, να αλλάζει ένα πολιτικό κόμμα ΑΦΜ για να αποφύγει τα χρέη του ή να τροποποιείται το δίκαιο ώστε τραπεζικά στελέχη να μένουν ατιμώρητα ή οι δικαστές να δικαιολογούν αυξήσεις για τους ίδιους και φόρους για τους άλλους (ΕΝΦΙΑ).

Κάθε έγκλημα θα έχει και την τιμωρία που του αρμόζει. Ελπίζουμε, παράλληλα, και σε μια μεταστροφή όχι μόνο της τεχνολογίας, αλλά και της ανθρώπινης συνείδησης. Η ηθική δεν υπόκειται σε αντικειμενικές εκτιμήσεις. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι κάθε προσβολή της ηθικής τάξης οδηγεί νομοτελειακά σε καταστροφές.

Τίποτα δε θα μείνει κρυφό. Όταν καταλαγιάσει αυτή ομίχλη θα δούμε ποιοι ήταν οι σκοποί των ανθρώπων που δήθεν μας αγαπούν.

Ελπίζω να μπούμε σε μια περίοδο με τέτοιες συνθήκες που θα ξυπνήσει κάτι καινούργιο μέσα μας. Η νέα διαστροφική επανεκκίνησή τους, θα φέρει σαν αντίβαρο και μια νέα άνοιξη στον Ελληνισμό.

Μια νέα σελίδα ίσως ξεκινά για εμάς. Είναι στη μοίρα αυτού του τόπου. Όλος ο υπόλοιπος κόσμος έχει το βλέμμα και την ελπίδα του στραμμένα στους Έλληνες. Αν πέσουμε εμείς θα πέσουν όλοι.

Υπόψη, ότι την κυριαρχία της βούλησης και της πίστης μας κανείς δε μπορεί να την αλλάξει.

Ίσως λοιπόν αυτή τη στιγμή και ενώ μας έχουν απηυδήσει οι μνηστήρες με τις ανομίες τους τρώγοντας από τα σφαχτά μας και πίνοντας από τα κελάρια μας (λιμάνια, αεροδρόμια, δραχμή, ανυπολόγιστης αξίας πολιτιστική κληρονομιά, κοιτάσματα υδρογονανθράκων), ο πολύτροπος να είναι ήδη μέσα στο παλάτι ντυμένος ζητιάνος και μελετώντας τους μνηστήρες θα τους σκοτώσει με το αλύπητο βέλος του, με τη σειρά, και με τον τρόπο που ταιριάζει στον καθένα.

---

* Ο Κωνσταντίνος Χαϊντούτης είναι απόφοιτος του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών του ΑΠΘ, του τμήματος Εφαρμοσμένης Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και κάτοχος μεταπτυχιακού. Επιδιώκει την ελευθερία για όλους, του αρέσει η ζωή στα βουνά και στην απέραντη θάλασσα, και αγαπά την πατρίδα Ελλάδα. Επικοινωνία: kostashaidoutis@yandex.com

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Tagged persons: τα μαρκαρισμένα πρόσωπα που φέρουν κάποιο tag, δηλαδή κάποια ετικέτα, επιγραμμικά αναγνωριστικά στοιχεία ταυτότητας, μ’ άλλα λόγια μια μικρή ηλεκτρονική συσκευή, γνωστή σαν μικροτσίπ. Τα πρόσωπα αυτά μπορούν να ανταλλάσουν δεδομένα με τον εξωτερικό κόσμο μέσω ραδιοσυχνοτήτων και πρωτοκόλλων R.F.I.D. (Radio Frequency Identification), N.F.C. (Near Field Communication), δηλαδή μέσω κωδικοποιημένων μηνυμάτων (για παράδειγμα, δεδομένα αποθηκευμένα σε κώδικα QR που μπορεί να αποθηκευτούν σε ένα τέτοιο μικροτσίπ. Ο κώδικας QR είναι ένας γραμμωτός κώδικας (barcode) δύο διαστάσεων, που δημιουργήθηκε από την ιαπωνική εταιρεία Denso-Wave το 1994. Τα αρχικά QR προέρχονται από τα αρχικά των λέξεων Quick Response (Γρήγορη Ανταπόκριση), γιατί οι δημιουργοί του είχαν ως κύριο σκοπό τα δεδομένα που περιέχονται στον κώδικα, να αποκωδικοποιούνται με μεγάλη ταχύτητα. Η σάρωση ενός κώδικα QR, γίνεται με την βοήθεια ενός έξυπνου κινητού τηλεφώνου. Για να γίνει αυτό, ο χρήστης χρειάζεται μία εφαρμογή η οποία μετατρέπει την κάμερα του κινητού σε σαρωτή κώδικα QR. 
2. Μόχλευση: παραγωγή οιονεί χρήματος από το μηδέν. 
3. Ισοτιμία νομισμάτων: η σχέση της αξίας των νομισμάτων δύο χωρών. Παράδειγμα: ποιος ήταν ο λόγος να μπούμε στην ζώνη του ευρώ με ισοτιμία 347,5 δραχμές προς 1 ευρώ και όχι με κάποια άλλη; 
4. Ανακεφαλαίωση: όρος που εφευρέθηκε για να στηριχτεί το τραπεζικό σύστημα. 
5. Αντίγραφα-αντίτυπα: Αντίγραφα ηλεκτρονικού χρήματος. 
6. Αρχή Πιστοποίησης (Certificate Authority): Ο τρόπος που παρέχεται σήμερα εμπιστοσύνη στα πληροφοριακά συστήματα είναι ο εξής: κάποιος που είναι στη βάση ζητά από έναν δεύτερο, ανώτερο οργανισμό πιστοποίησης, να του πιστοποιήσει ότι είναι αξιόπιστος. Ο δεύτερος οργανισμός ζητά από έναν ανώτερο τρίτο το ίδιο, κ.ο.κ. Ο τελευταίος στην ιεραρχία δεν ζητά τίποτε από κανένα, αλλά απλά δηλώνει δογματικά ότι είναι αξιόπιστος. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει σήμερα με την Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ), αυτή πιστοποιεί τις άλλες τράπεζες, αλλά την ίδια δεν την πιστοποιεί κανείς, ίσως η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Καταθέσεων (ΕΚΤ), όμως ποιος πιστοποιεί την ΕΚΤ; Κανείς. Αυτό είναι λοιπόν το μοτίβο. 

 

Από aperopia

Σχολιάστε το άρθρο μας

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.  To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.

Ακολουθήστε το ellinikiafipnisis.blogspot.com 

στο Facebook...

στο GAB...

στο Twitter

κοινοποιήστε το και στους φίλους σας!