Οι κυβερνήσεις, οι θρησκείες και κάθε μορφής εξουσία επιδιώκουν τη πειθαρχία και την υποταγή μέσω του φόβου - Μια φιλοσοφική άποψη που πρέπει να διαβάσεις…

  Πώς μπορεί κανείς να λειτουργήσει σε έναν κόσμο που διακατέχεται από υποχρεωτική ηθική που επιβάλλεται από κάποια κυρίαρχη οντότητα; Κάθε ...

 

Πώς μπορεί κανείς να λειτουργήσει σε έναν κόσμο που διακατέχεται από υποχρεωτική ηθική που επιβάλλεται από κάποια κυρίαρχη οντότητα; Κάθε πειθαρχία βασίζεται στη δύναμη, και η δύναμη βασίζεται στη βία ή στην απειλή βίας.

Το να ζεις τη ζωή αυστηρά προς όφελος των επιθυμιών, των αναγκών ή των απαιτήσεων των άλλων, εγκαταλείποντας τον ατομικό σου εαυτό, μπορεί να οδηγήσει μόνο σε μια μηδενιστική ύπαρξη όπου κάθε τι που έχει αξία θεωρείται άχρηστο, όπου η ζωή, η αγάπη, η γνώση και η τέχνη παραδίδονται στο κενό και την κατάθλιψη.

 

Πηγή: garydbarnett.com

Άρθρο του Gary D. Barnett

Μετάφραση: Απολλόδωρος – Συνεργάτης του Ελλήνων Αφύπνιση

 

"Κανείς δεν μπορεί να κατασκευάσει για σένα τη γέφυρα πάνω στην οποία πρέπει ακριβώς να διασχίσεις το ρεύμα της ζωής, κανείς άλλος παρά μόνο εσύ ο ίδιος και μόνο".

~ Friedrich Nietzsche

Πώς μπορεί κανείς να ζήσει μια ουσιαστική, συναρπαστική και ικανοποιητική ζωή γεμάτη θαύματα και ανακαλύψεις, αν όλη η προσπάθεια αναλώνεται στην αναζήτηση μιας κυριαρχικής ή άγνωστης μεταθανάτιας ζωής, ενώ ζει κάθε στιγμή αυτής της ζωής με φόβο; Πώς μπορεί κανείς να βιώσει την ελευθερία και την ανάπτυξη, αν αυτή η ζωή αποφασίζεται μέσα από την υποταγή σε κάποια αθέμιτη "διεκδικούμενη" εξουσία, είτε θρησκευτική είτε κυβερνητική; Πώς μπορεί κανείς να λειτουργήσει σε έναν κόσμο που διακατέχεται από υποχρεωτική ηθική που επιβάλλεται από κάποια κυρίαρχη οντότητα; Κάθε πειθαρχία βασίζεται στη δύναμη, και η δύναμη βασίζεται στη βία ή στην απειλή βίας. Το να ζεις τη ζωή αυστηρά προς όφελος των επιθυμιών, των αναγκών ή των απαιτήσεων των άλλων, εγκαταλείποντας τον ατομικό σου εαυτό, μπορεί να οδηγήσει μόνο σε μια μηδενιστική ύπαρξη όπου κάθε τι που έχει αξία θεωρείται άχρηστο, όπου η ζωή, η αγάπη, η γνώση και η τέχνη παραδίδονται στο κενό και την κατάθλιψη. Υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος κατά την άποψή μου, και αυτός ο τρόπος είναι να αγαπάς, να σέβεσαι, να αποδέχεσαι και να βελτιώνεις τον εαυτό σου. Όταν ο πρωταρχικός σκοπός της ζωής κάποιου είναι η αυτοβελτίωση, η θέληση να διεκδικήσει την εξουσία πάνω στον εαυτό του και η αναζήτηση της γνώσης, η ζωή γίνεται ζωτική, πιο ενάρετη, πλήρης και ικανοποιητική, προκαλώντας και στους άλλους να επωφεληθούν από αυτή την εσωτερική δύναμη και ισχύ που επιδεικνύει.

Πολλοί θα χλευάσουν αυτή τη διακήρυξη και θα τη θεωρήσουν εγωιστική, αλλά αν η ειλικρίνεια είναι σεβαστή, θα γίνει σαφές ότι το να κατέχει κανείς τον εαυτό του, να δοκιμάζει την εσωτερική του δύναμη, να χτίζει εμπιστοσύνη στην ελεύθερη και ανεξάρτητη σκέψη και δράση, να αγαπά χωρίς όρια και να επιτυγχάνει εσωτερική ειρήνη χωρίς περιορισμούς, μπορεί να οδηγήσει μόνο στην αληθινή ευτυχία και να ενισχύσει την ικανότητά του να είναι φως για τους άλλους. Για όσους έχουν επιλέξει να ζουν όχι για τον εαυτό τους, αλλά για κάποια "εξουσία", είτε πρόκειται για ένα άτομο είτε για μια οντότητα που διεκδικεί την ιδιοκτησία του νου, του σώματος και της ψυχής τους, θα είναι για πάντα χαμένοι. Δεν είμαι ιεροκήρυκας ή μάντης και δεν θα μπορούσα ποτέ να γίνω, ούτε για οποιαδήποτε θρησκεία ή κυβέρνηση, και σίγουρα όχι για οποιαδήποτε ιδεολογία, ούτε για τον προαγωγό οποιασδήποτε συλλογικής ορδής. Καταλαβαίνω πλήρως ότι ο καθένας μας είναι μοναδικός, και ένα άτομο, είτε ασκείται είτε αποφεύγεται, όπως οι περισσότεροι φιλοδοξούν να κάνουν προκειμένου να γίνουν αποδεκτοί από το πλήθος. Δεν επιθυμώ να πω στους άλλους πώς ή τι να σκεφτούν, καθώς ο καθένας πρέπει να καταλήξει στα συμπεράσματά του μόνος του, αν πρόκειται ποτέ να βιώσει την αλήθεια. Η βία και η επιθετικότητα, είτε σωματική, είτε νοητική, είτε ψυχολογική, είναι μια ανήθικη και άχρηστη προσπάθεια, γιατί ο καθένας μας πρέπει να πάρει τις δικές του αποφάσεις, αν πρόκειται να υπάρξει ποτέ ελευθερία και λογική στη ζωή μας.

Η υποταγή σε οποιαδήποτε εξουσία αποκαλύπτει και γεννά μόνο αδυναμία και φθόνο. Η αποδοχή οποιουδήποτε κανόνα βασίζεται αποκλειστικά και μόνο στην εθελοντική υποδούλωση, την αυτοκακοποίηση, την καταστροφή της διάνοιας, τη δυστυχία και τη μοναξιά της φυλάκισης ανάμεσα στο παρανοϊκό συλλογικό πλήθος των ανόητων. Όταν κάποιος παραδίδει αυτή τη ζωή σε αυτό που θεωρείται "ανώτερη δύναμη", ανεξάρτητα από τη "βάση" αυτής της δύναμης, περιμένοντας με αγωνία την "υπόσχεση" κάποιας αόρατης και άγνωστης μελλοντικής ζωής, παραδίδοντας τα πάντα περιμένοντας τον θάνατο, τότε αυτή η ζωή πάει χαμένη. Θα πρέπει να είναι προφανές, αν εφαρμοστεί οποιαδήποτε λογική και συλλογισμός, ότι αυτός ο τρόπος ζωής δεν είναι καθόλου ζωή.

Για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια της νεαρής μου ζωής, αγωνίστηκα να βρω την ενιαία ουσία της ύπαρξης, το παροιμιώδες νόημα της ζωής και γιατί τα πράγματα είναι όπως φαίνονται να είναι σε αυτή τη γη. Αυτό που διαπίστωσα ήταν ότι είχα σπαταλήσει τον χρόνο και την προσπάθειά μου προσπαθώντας να μάθω κάτι που είναι αδύνατο να μάθω. Υπάρχουμε, επομένως έχουμε μόνο την επιλογή να ζήσουμε και να πεθάνουμε. Εφόσον ο θάνατος σε αυτόν τον κόσμο είναι επικείμενος, μας μένει αυτή η ζωή για να την αγαπήσουμε. Το να αγνοήσουμε αυτό το θαύμα προς όφελος κάποιου άγνωστου φαίνεται σίγουρα μια κενή ύπαρξη, μια απόπειρα διαφυγής από την πραγματικότητα, που αποκαλύπτει μια αδυναμία τόσο οξεία ώστε να είναι εντελώς αυτοκαταστροφική.

Η εξουσία δεν είναι ποτέ κακή όταν αυτή η εξουσία είναι επί του εαυτού μας, είναι κακή μόνο όταν επιδιώκει και αποκτά εξουσία πάνω στους άλλους με τη βία. Όσοι υποκύπτουν σε αυτή την εξουσία πάνω τους οικειοθελώς, δεν αξίζουν την ελευθερία τους, γιατί δεν έχουν καμία θέληση να ζήσουν για τον εαυτό τους. Η θέληση για εξουσία επί του εαυτού μας είναι ένας σπουδαίος χαρακτήρας, αλλά η έλλειψη κάθε επιθυμίας για αυτοδιάθεση και αυτοευθύνη, αφήνει ανοιχτή την πόρτα μόνο στην αδυναμία και τη δειλία. Δεν είναι περίεργο που οι ισχυροί επιτιθέμενοι, όσο κακοί και αν είναι, αδιαφορούν για τις μάζες, όταν οι μάζες περιμένουν την κυριαρχία και υποτάσσονται σε αυτήν χωρίς αντίσταση. Όταν κάποιος αναρωτιέται- γιατί η δουλεία είναι φαινομενικά το κοινό θέμα αυτής της ζωής, η απάντηση πρέπει να είναι ότι έχουμε επιλέξει συνειδητά τη δουλεία αντί της αυτονομίας. Το σφάλμα σε αυτό το σημείο είναι προφανές.

Τα συμφέροντα που εξυπηρετούνται από την εξουσία, τουλάχιστον σε κάθε έννοια εκτός του εαυτού, είναι επιζήμια για κάθε πτυχή του ατομικισμού και της ελευθερίας. Επομένως, όλα τα συμφέροντα της εξουσίας και της κυριαρχίας του ενός πάνω στον άλλον αποσκοπούν στον έλεγχο, ποτέ στη βοήθεια ή την προστασία. Γιατί, λοιπόν, τόσοι πολλοί λαχταρούν την εξουσία; Μήπως αυτή η πλήρης αδυναμία του νου και του σώματος οφείλεται σε έλλειψη ηθικής δύναμης, σε μια ασθενική ασθένεια, σε ευαλωτότητα και σε μια ανάγκη για υποδούλωση, όπως φαίνεται ότι είναι η φύση της αγέλης και συνέπεια της νοοτροπίας της αγέλης; Γιατί όσοι επιδιώκουν την εξουσία πάνω στους άλλους πετυχαίνουν τις προσπάθειές τους, αν η φυσική κατάσταση του ανθρώπου είναι η ελευθερία; Αυτό είναι ένα μεγάλο αίνιγμα, δεδομένου ότι οι πολύ λίγοι κυβερνούν ολόκληρο τον κόσμο, ενώ οι μάζες των δουλοπάροικων εκτελούν τις εντολές των αφεντικών τους. Τους αναζητούν, τους επιλέγουν, τους ψηφίζουν και τους τοποθετούν στην εξουσία πάνω από αυτούς. Είναι να απορεί κανείς που η ύπαρξη του ανθρώπου είναι μια ύπαρξη αφέντη και δούλου;

Ζούμε σε έναν κόσμο σύγχυσης, φόβου, αδιαφορίας, μίσους, βασανιστηρίων, παρακολούθησης, διαίρεσης, δημοκτονίας, γενοκτονίας και πολέμου. Αυτή η κατάσταση επιδεινώνεται συνεχώς, με ελάχιστη αντίσταση από το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας, οπότε πού θα τελειώσει; Η Δύση ήταν ο κύριος επιτιθέμενος τους τελευταίους αιώνες, αλλά τώρα η άρχουσα τάξη του κόσμου συγκεντρώνεται για να σχηματίσει μια παγκόσμια δύναμη πάνω σε όλους. Φαίνεται ότι χρειαζόμαστε περισσότερα άτομα που επιδιώκουν τη θέληση για εξουσία επί του εαυτού τους, αντί για ένα κοπάδι δειλών που περιμένουν την επόμενη εντολή από τους επιλεγμένους αφέντες τους. Ίσως αυτό να είναι ένα ακατόρθωτο εγχείρημα, δεδομένου του αδύναμου χαρακτήρα του απλού ανθρώπου, ή ίσως ο χρόνος της ανθρωπότητας να πλησιάζει στο τέλος του. Πρέπει να γίνει έτσι;

Κάποια πράγματα είναι σίγουρα και πρέπει να αντιμετωπιστούν και να γίνουν αποδεκτά αν επιθυμούμε λογική και μια αξιόλογη ύπαρξη- αν δηλαδή η ανθρωπότητα είναι καν ικανή να επιβιώσει από αυτή την παραφροσύνη. Καμμία κυβέρνηση δεν θα σας σώσει. Κανένας κυβερνήτης δεν θα σας σώσει. Κανένας θεός δεν θα σας σώσει, και καμμία εκκλησία δεν θα σας σώσει. Κανένας κυβερνήτης ή οποιαδήποτε αρχή δεν θα σας σώσει. Ο σωτήρας του ανθρώπου είναι ο άνθρωπος. Κάθε άτομο πρέπει να σώσει τον εαυτό του, να αποκτήσει εξουσία πάνω στον εαυτό του και να αρνηθεί να κυβερνάται και να ελέγχεται από τους κακούς προμηθευτές του τρόμου που διεκδικούν τώρα την εξουσία πάνω σε όλους σας.

Πετάξτε τους έξω, αγνοήστε τους, μην τους υπακούτε, εξορίστε τους, καταστρέψτε τους. Το μόνο που χρειάζεται είναι δύναμη πάνω στον εαυτό σας, δύναμη απέναντι στις αντιξοότητες, ατομική ακεραιότητα, μη επίθεση και πλήρης περιφρόνηση του συλλογικού πλήθους των μανιακών οπαδών.

"Το άτομο έπρεπε πάντα να παλεύει για να μην καταβληθεί από τη φυλή. Αν το προσπαθήσετε, θα νιώθετε συχνά μοναξιά και μερικές φορές θα φοβάστε. Αλλά κανένα τίμημα δεν είναι πολύ υψηλό για να πληρώσεις για το προνόμιο να κατέχεις τον εαυτό σου".

~ Friedrich Nietzsche

 Σχολιάστε το άρθρο μας

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.  To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.

Ακολουθήστε το ellinikiafipnisis.blogspot.com 

στο Facebook...

στο Twitter

στο Viber

στο Telegram

στο GAB...

κοινοποιήστε το και στους φίλους σας!