Του ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ Ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ, Γιώργος Καρατζαφέρης, έκανε την πιο σωστή, πικρή και οδυνηρή διαπίστωση για την πρωτοφανή κατάντια...
Του ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ
Ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ, Γιώργος Καρατζαφέρης, έκανε την πιο σωστή, πικρή και οδυνηρή διαπίστωση για την πρωτοφανή κατάντια της Ελλάδας, εξαιτίας της ασωτίας και της ανευθυνότητας διαδοχικών κυβερνήσεων τής τελευταίας 35ετίας.
Ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ, Γιώργος Καρατζαφέρης, έκανε την πιο σωστή, πικρή και οδυνηρή διαπίστωση για την πρωτοφανή κατάντια της Ελλάδας, εξαιτίας της ασωτίας και της ανευθυνότητας διαδοχικών κυβερνήσεων τής τελευταίας 35ετίας.
Είπε: «Όλα τα χρόνια της μεταπολιτεύσεως μεριμνούσαμε για τους Έλληνες και παραμελούσαμε την Ελλάδα. Σήμερα, τη στιγμή της μεγάλης κρίσεως, πρέπει να μεριμνήσουμε για την Ελλάδα, δοκιμάζοντας τους Έλληνες. Κυβερνήτες και κυβερνώμενοι, συνδικαλιστές και λοιποί παράγοντες του δημόσιου βίου, υπήρξαν όλα αυτά τα χρόνια μάλλον κατώτεροι των περιστάσεων.
Υπήρξαν στιγμές που δεν ορθώσαμε το ανάστημά μας όλοι μπροστά σε μεγάλες κομβικές, για τον τόπο, πορείες. Θα ιδρώσουμε, θα δακρύσουμε, θα ματώσουμε, αλλά η Ελλάδα θα διασωθεί. Πρέπει να τη διασώσουμε.
Ο προσωπικός πατριωτισμός ενός εκάστου πρέπει να παραμερίσει τα οποιαδήποτε προσωπικά ωφελήματα, για να επαναφέρουμε το βαναύσως τραυματισμένο γόητρο της χώρας, εκεί που επιβάλλεται από τη μακροχρόνια Ιστορία μας και την υποχρέωσή μας προς τις επόμενες γενεές των Ελλήνων».
Ποιοι διαφωνούν με όσα ορθολογικά αλλά πικρά διατύπωσε ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., ανεξάρτητα αν συμφωνεί κανείς ή διαφωνεί με τη γενικότερη πολιτική του; Εμφανώς διαφωνούν οι Έλληνες εργαζόμενοι και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις. Γι’ αυτό και προχθές Παρασκευή, η χώρα παρέλυσε από γενικευμένες απεργίες, αυτές οι απεργίες που είναι μια από τις αιτίες της σημερινής κατάντιας της Ελλάδας. Διαμαρτύρονται για τα σκληρά μέτρα, που ο Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου εξήγγειλε την περ. Τετάρτη, 3/3/2010, για να αντιμετωπίσει όχι μόνο τις συνέπειες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης αλλά και τις επιπτώσεις της διαχρονικής ανευθυνότητας κυβερνώντων και κυβερνωμένων. Πριν αφεθεί να ηττηθεί, ο Κ. Καραμανλής φρόντισε να γεμίσει το Δημόσιο με στελέχη της Ν. Δημοκρατίας, ενώ γνώριζε την άθλια οικονομική κατάσταση της χώρας. Παραπλάνησε, επίσης, την Ε.Ε. για το ακριβές ύψος του δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας. Επέλεξε να δραπετεύσει από το ελληνικό καράβι, που βούλιαζε.
Ο νέος καπετάνιος, ο Γ. Παπανδρέου, παρέλαβε ένα χάος που δεν ήταν δημιούργημα μόνο του προκατόχου του αλλ’ όλων των κυβερνήσεων από τη μεταπολίτευση. Υποχρεώθηκε από την Ε.Ε. να πάρει πρωτοφανή σε σκληρότητα πρώτα μέτρα -θα ακολουθήσουν κι άλλα- για να μπορέσει η Ελλάδα να ορθοποδήσει. Πότε; Σύμφωνα με εκτιμήσεις, για να μπορέσουν οι Έλληνες αδελφοί να επιτύχουν το βιοτικό επίπεδο του 2007, πρέπει να περιμένουν μέχρι το 2023! Αν, βέβαια, επιδείξουν τον πατριωτισμό που επικαλείται ο Καρατζαφέρης και αν προσγειωθούν από ολέθριες κομματικές, πολιτικές και προσωπικές νοοτροπίες, που οδήγησαν τη χώρα κατά κρημνών. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα πτώχευσε ή έφτασε στα όρια πτώχευσης. Ούτε είναι η πρώτη χώρα που κηρύσσει πτώχευση. Σήμερα, όμως, τα πράγματα για την Ελλάδα είναι διαφορετικά από το 1895 και το 1932.
Ο Robert Gilpin, στο βιβλίο του: «Global Political Economy. Understanding the International Economic Order» (Princeton University Press, 2001), υπογραμμίζει ότι τα συμφέροντα και οι πολιτικές των κρατών καθορίζονται από την κυβερνώσα πολιτική ελίτ, τις πιέσεις δυνατών κοινωνικών ομάδων και τη φύση του «εθνικού συστήματος πολιτικής οικονομίας». Με άλλα λόγια, η οικονομική/εξωτερική πολιτική μιας χώρας αντικατοπτρίζει τα εθνικά συμφέροντα όπως αυτά καθορίζονται από την κυριαρχούσα ελίτ της κοινωνίας. Η πολιτική, κομματική, συνδικαλιστική και οικονομική ελίτ της Ελλάδας, για δεκαετίες συμπεριφέρθηκε ανεύθυνα, άσωτα, σπάταλα, με κριτήρια κομματικής και πολιτικής πελατειακής συναλλαγής, στο πλαίσιο της γνωστής «αρπαχτής». Ένα παράδειγμα: Απορούμε γιατί οι δημοσιογράφοι των κρατικών Μέσων κατέβηκαν προχθές σε απεργία. Ποιοι; Οι χρυσοκάνθαροι του ελληνικού Τύπου με ετήσιες απολαβές, ιδιαίτερα στη ΝΕΤ, που κυμαίνονται μεταξύ 100 και πέραν των 300 χιλιάδων ευρώ. Ερωτά ο Gilpin: Ποιος είναι ο στόχος της οικονομικής δραστηριότητας; Να επωφεληθούν οι καταναλωτές, να προωθηθούν διάφοροι κοινωνικοί στόχοι ή να μεγιστοποιηθεί η δύναμη του Έθνους;
Τι έκαμαν διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις; Επιδόθηκαν σε άσωτες, σπάταλες και μη στοχευμένες κοινωνικές παροχές, ανέχθηκαν και εξέθρεψαν ελλειμματικούς προϋπολογισμούς και εκτόξευσαν τα δημοσιονομικά ελλείμματα και το δημόσιο χρέος σε ύψη δυσθεώρητα. Όμως, η Ελλάδα είναι στη ζώνη του ευρώ. Δεν μπορεί και θα ήταν καταστροφικό για την ίδια και την ευρωζώνη να αποχωρήσει. Η Ελλάδα, τις τελευταίες ημέρες είναι αντικείμενο αισχρών, ποταπών και άθλιων δημοσιευμάτων του διεθνούς και ειδικά του γερμανικού Τύπου. Κατεξευτελίζεται και διακωμωδείται. Γερμανοί εισηγήθηκαν να ξεπουλήσει την Ακρόπολη ή μερικά νησιά, για να ξελασπώσει. Η γαλλική «Le Monde», πιο σοβαρή, σε ανάλυσή της επισημαίνει ότι δεν αρκεί να σωθεί η Ελλάδα από την Ε.Ε., επειδή ακριβώς τα σημερινά προβλήματά της μπορεί να είναι οι αυριανοί εφιάλτες της Ένωσης. Πρέπει, γράφει, να ξαναθυμηθούμε τα αίτια της κρίσης και να βγάλουμε τα απαραίτητα συμπεράσματα, που μπορεί ν' αποδειχθούν σωτήρια για την Ε.Ε.
Η γαλλική εφημερίδα υποβάλλει ότι, πρώτον, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί της Ε.Ε. αποδείχθηκαν ανεπαρκείς. Δεύτερον, πρέπει να γίνει διάκριση μεταξύ του τρέχοντος ελλείμματος και αυτού που αποκαλούμε δομικό έλλειμμα. Τρίτον, η Ε.Ε. να καθιερώσει μηχανισμούς διαχείρισης κρίσεων. Τέταρτον, το ευρώ είναι το νόμισμα της ευρωζώνης και όχι μόνο των πιο αποδοτικών χωρών. Το μήνυμα προς τους Έλληνες ηγέτες και πολίτες, είναι απλό στην πικρή τραγικότητά του: Οφείλουν να πάρουν ένα σκληρό μάθημα από τις ασωτίες, τις σπατάλες και τις ανευθυνότητές τους.
Οι Έλληνες καλούνται να προσγειωθούν. Για να σωθούν. Δεν τους εξοργίζει το κατάντημα, το ρεζίλεμα και η γελοιοποίησή τους; Δεν τους ταιριάζει και δεν αρμόζει στην Ελλάδα μας τέτοιος εξευτελισμός. Μπροστά από την παλιά Βουλή των Ελλήνων βρίσκεται τοποθετημένο το άγαλμα του Χαρίλαου Τρικούπη, που η φράση του, «δυστυχώς επτωχεύσαμεν», το 1895, έμεινε στην ελληνική Ιστορία. Μια ρήση είναι αναγεγραμμένη στη βάση του: «Η Ελλάς θέλη να ζήση και θα ζήση». Η Ελλάς θα ζήσει, είτε έτσι είτε αλλιώς. Οι Έλληνες; Θα επιβιώσουν; Θα πάρουν ένα καλό μάθημα; Πρέπει να προσγειωθούν. Και να ανασκουμπωθούν για να κτίσουν μια καινούργια σοβαρή, υπεύθυνη και αξιόπιστη Ελλάδα. Δεν έχουν άλλη επιλογή.
Πηγή
Ο προσωπικός πατριωτισμός ενός εκάστου πρέπει να παραμερίσει τα οποιαδήποτε προσωπικά ωφελήματα, για να επαναφέρουμε το βαναύσως τραυματισμένο γόητρο της χώρας, εκεί που επιβάλλεται από τη μακροχρόνια Ιστορία μας και την υποχρέωσή μας προς τις επόμενες γενεές των Ελλήνων».
Ποιοι διαφωνούν με όσα ορθολογικά αλλά πικρά διατύπωσε ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., ανεξάρτητα αν συμφωνεί κανείς ή διαφωνεί με τη γενικότερη πολιτική του; Εμφανώς διαφωνούν οι Έλληνες εργαζόμενοι και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις. Γι’ αυτό και προχθές Παρασκευή, η χώρα παρέλυσε από γενικευμένες απεργίες, αυτές οι απεργίες που είναι μια από τις αιτίες της σημερινής κατάντιας της Ελλάδας. Διαμαρτύρονται για τα σκληρά μέτρα, που ο Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου εξήγγειλε την περ. Τετάρτη, 3/3/2010, για να αντιμετωπίσει όχι μόνο τις συνέπειες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης αλλά και τις επιπτώσεις της διαχρονικής ανευθυνότητας κυβερνώντων και κυβερνωμένων. Πριν αφεθεί να ηττηθεί, ο Κ. Καραμανλής φρόντισε να γεμίσει το Δημόσιο με στελέχη της Ν. Δημοκρατίας, ενώ γνώριζε την άθλια οικονομική κατάσταση της χώρας. Παραπλάνησε, επίσης, την Ε.Ε. για το ακριβές ύψος του δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας. Επέλεξε να δραπετεύσει από το ελληνικό καράβι, που βούλιαζε.
Ο νέος καπετάνιος, ο Γ. Παπανδρέου, παρέλαβε ένα χάος που δεν ήταν δημιούργημα μόνο του προκατόχου του αλλ’ όλων των κυβερνήσεων από τη μεταπολίτευση. Υποχρεώθηκε από την Ε.Ε. να πάρει πρωτοφανή σε σκληρότητα πρώτα μέτρα -θα ακολουθήσουν κι άλλα- για να μπορέσει η Ελλάδα να ορθοποδήσει. Πότε; Σύμφωνα με εκτιμήσεις, για να μπορέσουν οι Έλληνες αδελφοί να επιτύχουν το βιοτικό επίπεδο του 2007, πρέπει να περιμένουν μέχρι το 2023! Αν, βέβαια, επιδείξουν τον πατριωτισμό που επικαλείται ο Καρατζαφέρης και αν προσγειωθούν από ολέθριες κομματικές, πολιτικές και προσωπικές νοοτροπίες, που οδήγησαν τη χώρα κατά κρημνών. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα πτώχευσε ή έφτασε στα όρια πτώχευσης. Ούτε είναι η πρώτη χώρα που κηρύσσει πτώχευση. Σήμερα, όμως, τα πράγματα για την Ελλάδα είναι διαφορετικά από το 1895 και το 1932.
Ο Robert Gilpin, στο βιβλίο του: «Global Political Economy. Understanding the International Economic Order» (Princeton University Press, 2001), υπογραμμίζει ότι τα συμφέροντα και οι πολιτικές των κρατών καθορίζονται από την κυβερνώσα πολιτική ελίτ, τις πιέσεις δυνατών κοινωνικών ομάδων και τη φύση του «εθνικού συστήματος πολιτικής οικονομίας». Με άλλα λόγια, η οικονομική/εξωτερική πολιτική μιας χώρας αντικατοπτρίζει τα εθνικά συμφέροντα όπως αυτά καθορίζονται από την κυριαρχούσα ελίτ της κοινωνίας. Η πολιτική, κομματική, συνδικαλιστική και οικονομική ελίτ της Ελλάδας, για δεκαετίες συμπεριφέρθηκε ανεύθυνα, άσωτα, σπάταλα, με κριτήρια κομματικής και πολιτικής πελατειακής συναλλαγής, στο πλαίσιο της γνωστής «αρπαχτής». Ένα παράδειγμα: Απορούμε γιατί οι δημοσιογράφοι των κρατικών Μέσων κατέβηκαν προχθές σε απεργία. Ποιοι; Οι χρυσοκάνθαροι του ελληνικού Τύπου με ετήσιες απολαβές, ιδιαίτερα στη ΝΕΤ, που κυμαίνονται μεταξύ 100 και πέραν των 300 χιλιάδων ευρώ. Ερωτά ο Gilpin: Ποιος είναι ο στόχος της οικονομικής δραστηριότητας; Να επωφεληθούν οι καταναλωτές, να προωθηθούν διάφοροι κοινωνικοί στόχοι ή να μεγιστοποιηθεί η δύναμη του Έθνους;
Τι έκαμαν διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις; Επιδόθηκαν σε άσωτες, σπάταλες και μη στοχευμένες κοινωνικές παροχές, ανέχθηκαν και εξέθρεψαν ελλειμματικούς προϋπολογισμούς και εκτόξευσαν τα δημοσιονομικά ελλείμματα και το δημόσιο χρέος σε ύψη δυσθεώρητα. Όμως, η Ελλάδα είναι στη ζώνη του ευρώ. Δεν μπορεί και θα ήταν καταστροφικό για την ίδια και την ευρωζώνη να αποχωρήσει. Η Ελλάδα, τις τελευταίες ημέρες είναι αντικείμενο αισχρών, ποταπών και άθλιων δημοσιευμάτων του διεθνούς και ειδικά του γερμανικού Τύπου. Κατεξευτελίζεται και διακωμωδείται. Γερμανοί εισηγήθηκαν να ξεπουλήσει την Ακρόπολη ή μερικά νησιά, για να ξελασπώσει. Η γαλλική «Le Monde», πιο σοβαρή, σε ανάλυσή της επισημαίνει ότι δεν αρκεί να σωθεί η Ελλάδα από την Ε.Ε., επειδή ακριβώς τα σημερινά προβλήματά της μπορεί να είναι οι αυριανοί εφιάλτες της Ένωσης. Πρέπει, γράφει, να ξαναθυμηθούμε τα αίτια της κρίσης και να βγάλουμε τα απαραίτητα συμπεράσματα, που μπορεί ν' αποδειχθούν σωτήρια για την Ε.Ε.
Η γαλλική εφημερίδα υποβάλλει ότι, πρώτον, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί της Ε.Ε. αποδείχθηκαν ανεπαρκείς. Δεύτερον, πρέπει να γίνει διάκριση μεταξύ του τρέχοντος ελλείμματος και αυτού που αποκαλούμε δομικό έλλειμμα. Τρίτον, η Ε.Ε. να καθιερώσει μηχανισμούς διαχείρισης κρίσεων. Τέταρτον, το ευρώ είναι το νόμισμα της ευρωζώνης και όχι μόνο των πιο αποδοτικών χωρών. Το μήνυμα προς τους Έλληνες ηγέτες και πολίτες, είναι απλό στην πικρή τραγικότητά του: Οφείλουν να πάρουν ένα σκληρό μάθημα από τις ασωτίες, τις σπατάλες και τις ανευθυνότητές τους.
Οι Έλληνες καλούνται να προσγειωθούν. Για να σωθούν. Δεν τους εξοργίζει το κατάντημα, το ρεζίλεμα και η γελοιοποίησή τους; Δεν τους ταιριάζει και δεν αρμόζει στην Ελλάδα μας τέτοιος εξευτελισμός. Μπροστά από την παλιά Βουλή των Ελλήνων βρίσκεται τοποθετημένο το άγαλμα του Χαρίλαου Τρικούπη, που η φράση του, «δυστυχώς επτωχεύσαμεν», το 1895, έμεινε στην ελληνική Ιστορία. Μια ρήση είναι αναγεγραμμένη στη βάση του: «Η Ελλάς θέλη να ζήση και θα ζήση». Η Ελλάς θα ζήσει, είτε έτσι είτε αλλιώς. Οι Έλληνες; Θα επιβιώσουν; Θα πάρουν ένα καλό μάθημα; Πρέπει να προσγειωθούν. Και να ανασκουμπωθούν για να κτίσουν μια καινούργια σοβαρή, υπεύθυνη και αξιόπιστη Ελλάδα. Δεν έχουν άλλη επιλογή.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια
Μπορείτε να γράψετε και να σχολιάσετε τα πάντα, αλλά αν το κείμενο σας περιέχει υβριστικούς χαρακτηρισμούς σας ενημερώνουμε ότι δεν θα δημοσιεύεται. Σε περίπτωση καθυστέρησης δημοσίευσης των σχολίων ζητούμε συγγνώμη και παρακαλούμε να μην βγάζετε αυθαίρετα συμπεράσματα. Με σεβασμό και εκτίμηση η διαχείριση του ιστολογίου