Το μαύρο προνόμιο και η παγκόσμια ομερτά εις βάρος των λευκών

Κακά τα ψέματα, βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή. «Να επαναστατείς ή να συμβιβάζεσαι. Δεν υπάρχουν άλλες επιλογές στη ζωή» Τι...

Κακά τα ψέματα, βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή.

«Να επαναστατείς ή να συμβιβάζεσαι. Δεν υπάρχουν άλλες επιλογές στη ζωή»

Τις τελευταίες μέρες, έχουν συμβεί συνταρακτικές εξελίξεις, με αφορμή το περιστατικό της αστυνομικής βίας, και του υπό εξιχνίαση ενδεχομένου της δολοφονίας, ενός αφροαμερικάνου, στην Μινεσότα των ΗΠΑ. 

Μια άνευ προηγουμένου φρενίτιδα, μια παραφροσύνη έχει επικρατήσει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και γενικότερα στην δημόσια ζωή, δίνοντας μας μια ισχυρή γεύση από τον ‘’θαυμαστό νέο κόσμο’’, που μας ετοιμάζουν οι παγκοσμιοποιητές. αφ’ ότου εκτιμήσαμε και ζυγίσαμε σωστά τα δεδομένα που υπάρχουν και τις νέες καταστάσεις που είναι στα σπάργανα, περιμέναμε λίγες μέρες για να κοπάσει ο αντίκτυπος (τουλάχιστον εις ό,τι αφορά την Ελλάδα), και να τοποθετηθούμε με σαφήνεια, για όλα όσα διαδραματίστηκαν, τι σκοπούς εξυπηρετούν και τι υποδεικνύουν για το αύριο.

Ο παράγοντας της 4ης εξουσίας

Με τον όρο 4η εξουσία εννοούμε όλα αυτά τα μέσα (και τα ψηφιακά, πλέον), που είναι αρμόδια για την διαρκή ενημέρωση του πολίτη και υπεύθυνα για την διάδοση ειδήσεων, παντός περιεχομένου. Τέταρτη εξουσία βέβαια, έχουν ονομαστεί ακριβώς για τον λόγο ότι δεν περιορίζονται στα καθήκοντα τους, αλλά έχουν αναλάβει και τον νευραλγικό ρόλο του πλήρους επηρεασμού και ελέγχου των συνειδήσεων, κάνοντας όλη την ‘’βρώμικη’’ δουλειά της καθεστηκυίας προπαγάνδας. Τα εκτεταμένα επεισόδια που όλοι είδαμε στις οθόνες μας, δεν θα μπορούσαν να μην αποτελέσουν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για τα κατευθυνόμενα και διεφθαρμένα παπαγαλάκια.  

Υιοθετώντας κατά γράμμα τις τακτικές των υπερατλαντικών ‘’συναδέλφων’’ τους, του CNN, του ΝΒC, και των υπόλοιπων διασπορέων ψευδών ειδήσεων, παρουσίασαν χωρίς αιδώ την στρεβλή εικόνα της ‘’υπέρμετρης αστυνομικής βίας’’, με μια επαναλαμβανόμενη προβολή ελάχιστων οπτικοακουστικών μέσων που έχουν ξεκάθαρα υποστεί κοπτοραπτική. Στον αντίποδα, παρά το γεγονός ότι στο ελεύθερο διαδίκτυο και συγκεκριμένα στα πλείστα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έχουν, τις τελευταίες μέρες, αναρτηθεί χιλιάδες βίντεο που καταμαρτυρούν ωμή, ρατσιστική και αποκρουστική βία (δολοφονίες, ξυλοδαρμούς, μαχαιρώματα) μαύρων προς λευκούς και μαύρων προς αστυνομικούς, καθώς και λεηλασίες, καταστροφές και βανδαλισμούς σε διάφορες πόλεις, με την ευγενική χορηγία της τρομοκρατικής οργάνωσης black lives matter, τα κανάλια, οι ιστοσελίδες και οι εφημερίδες τήρησαν εκκωφαντική σιωπή. Αυτό προφανώς, γιατί δεν βολεύει το αφήγημα τους, και δεν εναρμονίζεται με την ατζέντα που υπηρετούν. Σε κάθε περίπτωση, φρόντισαν να διασφαλίσουν ότι τα έξωθεν μηνύματα έχουν σερβιριστεί όπως πρέπει στα μυαλά των Ελλήνων και ότι πρέπει και αυτοί, να ‘’βάλουν το λιθαράκι τους για να αλλάξει ο κόσμος’’.

‘’Ο άνθρωπος που άλλαξε τον κόσμο’’

Αυτή η χιλιοπαιγμένη φράση που έγινε καραμέλα στα χείλη ‘’διαδηλωτών’’ και συνοδοιπόρων, μου προξένησε, στην αρχή γέλιο, μετά όμως φόβο. Είναι ικανό ένα (υπό εξιχνίαση, το τονίζω) ενδεχόμενο δολοφονίας ενός μαύρου από αστυνομικό, να αλλάξει τον κόσμο; Αν απαντήσουμε καλοπροαίρετα, ‘’ναι’’, θα πρέπει να αναρωτηθούμε, γιατί το συγκεκριμένο περιστατικό, σε αυτή την χρονική συγκυρία, είναι ικανό να αναδιαμορφώσει τον κόσμο, σε αντίθεση με χιλιάδες στυγερές δολοφονίες που συμβαίνουν κατά κόρον στο ψυχιατρικό άσυλο που ονομάζεται Αμερική, και μάλιστα, όταν αυτές πραγματοποιούνται, συντριπτικά εναντίον των λευκών; Φαντάζομαι, πως οι περισσότεροι θα έχετε δει το αποστομωτικό διάγραμμα που κυκλοφορεί από πολλούς που αρνούνται πεισματικά να φάνε τον σανό των ΜΜΕ. 

Σύμφωνα λοιπόν, με το FBI, και συγκεκριμένα με το τμήμα Bureau of Justice, στην έρευνα για τα διαφυλετικά περιστατικά δολοφονιών που συνέβησαν στις ΗΠΑ το 2018 (INTERRACIAL VIOLENT CRIME INCIDENTS, National Crime Victimization Survey, 2018, Table 14), οι δολοφονίες λευκών από μαύρους φτάνουν μέχρι και τις 547 948 τον χρόνο, ενώ οι δολοφονίες μαύρων από λευκούς, δεν υπερβαίνουν τις 60 000! Ενισχυτικά για τις απόψεις που θα παραθέσουμε, στατιστικά, αντλούμε και από άλλες έρευνες, οι οποίες μας επισημαίνουν ότι τα μέλη των εγκληματικών συμμοριών είναι κατά 35% μαύρα και κατά 11.5% λευκά (National Young Gang Survey Analysis, 2011), ενώ στα περιστατικά εγκληματικότητας από ανηλίκους, το 52% των δραστών είναι μαύροι (το 58,5% των δολοφονιών και το 67% των ληστειών έχουν ως δράστες, επίσης μαύρους. Πηγή: FBI Uniform Crime Reports, 2008). Στράφι πάει και το παραμύθι των απανταχού αριστερών ότι οι μαύροι, επιδίδονται συχνότερα σε εγκλήματα, λόγω των ταξικών και κοινωνικών ανισοτήτων που αντιμετωπίζουν. Με βάση τον αριθμό δολοφονιών που διαπράττονται από την κάθε Φυλή στις ΗΠΑ, σε συνάρτηση με τον δείκτη οικογενειακής φτώχιας, οι φτωχοί μαύροι δολοφονούν με τριπλάσια συχνότητα από ότι οι φτωχοί λευκοί (Bureau of Justice, County homicide rate per 100 000 by family poverty rate). Το κερασάκι στην τούρτα, που έχει άμεση σχέση με το περιστατικό που έγινε η αφορμή των αναταραχών, είναι ότι, σε κάθε 10 000 συλλήψεις μαύρων από την αστυνομία, οι 3 χάνουν τη ζωή τους, ενώ σε κάθε 10 000 συλλήψεις λευκών από την αστυνομία, οι 4 χάνουν τη ζωή τους.  

Τα εντυπωσιακά αυτά στατιστικά στοιχεία, είναι αποκαλυπτικά, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κάποιος, πως στις ΗΠΑ, οι μαύροι αποτελούν μόλις το 14% του πληθυσμού, ενώ αντίστοιχα οι λευκοί, αποτελούν το 76%. Καταδεικνύουν δε, την έμφυτη ροπή των μαύρων προς το έγκλημα και την παρανομία, γεγονός που έχει ριζωθεί στο υποσυνείδητο πολλών Ελλήνων (λόγω διαφόρων περιστατικών που είδαμε και στην Πατρίδα μας τα τελευταία έτη), και τονώνει την αντίθεση τους, και στην λαθρομετανάστευση. Φόβο, λοιπόν, μου γεννάει αυτή η φράση, γιατί αναλογίζομαι, τι αξία θα έχει η ζωή ενός λευκού, στον ‘’αλλαγμένο κόσμο’’ που θα φέρουν. 

Το ‘’λευκό προνόμιο’’

Ο μέσος θιασώτης των ‘’διαδηλώσεων’’ στις ΗΠΑ, θα απαντήσει σε όλα αυτά εκτοξεύοντας κατηγορίες για ρατσισμό και άναρθρες κραυγές περί ‘’λευκού προνομίου’’. To εξωφρενικό αυτό ιδεολόγημα, ήταν αποκύημα της φαντασίας μιας Αμερικανίδας φεμινίστριας ‘’επιστήμονος’’ και ‘’ερευνήτριας’’, της Πέγκι Μάκιντος, το 1989. Έχει ως βασική θέση το ότι οι μαύροι αδικούνται συστηματικά στις ευκαιρίες εργασίας και ανέλιξης, στην διεκδίκηση πολιτικών αξιωμάτων, στην αντιμετώπιση τους από τους θεσμούς κλπ, καθώς υπόκεινται σε θεσμοθετημένο ρατσισμό, σε αντίθεση με τους λευκούς, που λόγω του χρώματος του δέρματος τους, βρίσκουν διαρκώς πόρτες διάπλατα ανοιχτές, έχουν ευνοϊκή μεταχείριση από το σύστημα κλπ. Είναι αλήθεια, πως σε τομείς της δημόσιας ζωής, όπως η πολιτική ή το δικαστικό σύστημα, υπάρχει υπερεκπροσώπηση των λευκών, αφού καταλαμβάνουν ποσοστιαία γύρω στο 85-90%, όμως αυτό δύναται να εξηγηθεί, όχι φυσικά στις κοινωνικές/ταξικές ανισότητες, αλλά στον υπερέχοντα δείκτη νοημοσύνης του λευκού πληθυσμού (πράγμα αδιαμφισβήτητο στην επιστημονική κοινότητα), και την μεγαλύτερη κλίση τους σε επιστήμες όπως τα μαθηματικά, η φυσική, η φιλοσοφία κλπ. Αντίθετα, στον χώρο του NBA (μπάσκετ) οι μαύροι υπερεκπροσωπούνται με ποσοστά της τάξης του 90%, όπως και στο NFL (ράγκμπι), με ποσοστά της τάξης του 70%, ενώ, υπενθυμίζω ότι πληθυσμιακά βρίσκονται στο 14%. Αυτό συμβαίνει, λόγω της αλτικότητας, της ευελιξίας και της δυναμικής που απαιτούν αυτά τα αθλήματα, χαρακτηριστικά τα οποία οι μαύροι κατέχουν αρκετά περισσότερο σε σχέση με τους λευκούς. Εκεί όμως, μούγκα…όπως και σε τόσα άλλα. Κανείς δεν μιλάει για ‘’υπερεκπροσώπηση’’ μαύρων στον καλλιτεχνικό κόσμο, όπου βρίσκει κανείς ασυνήθιστα πολλούς ηθοποιούς, τραγουδιστές κλπ. Η κυριότερη αιτία δεν είναι, σαφώς, ότι είναι πιο ‘’ταλαντούχοι’’ από τους λευκούς συναδέλφους τους, αλλά η προώθηση της νεοταξικής ισοπεδωτικής ατζέντας, που με λύσσα ασπάζεται το Hollywood, το Netflix, το ΗΒΟ. 

Ο Αφροαμερικάνος ηθοποιός, Τζέιμι Φοξ, δήλωσε, το 2012, με αφορμή την ταινία Django (στην οποία πρωταγωνίστησε), ότι ''I kill all the white people. Ηow great is that?''. Στο διαδίκτυο μπορεί να βρει κάποιος εκατοντάδες παρεμφερείς ρατσιστικές δηλώσεις από μαύρες προσωπικότητες, όμως ο ορισμός του ''δύο μέτρα και δύο σταθμά'', είναι ότι αν ένας λευκός διάσημος δηλώσει έστω και το φαινομενικά απλό (εξοργιστικό για την πολιτική ορθότητα) ''proud to be white'', θα τον εξοβελίσουν στο πυρ το εξώτερον και θα καταστραφεί επαγγελματικά και κοινωνικά. Οι πλείστοι αφροαμερικάνοι, δηλώνουν παντού και με παρρησία τον φυλετισμό τους, τις περισσότερες φορές και άκρως προσβλητικά. Τις προάλλες, o παγκοσμίου βεληνεκούς μαύρος μποξέρ Άντονι Τζόσουα, κάλεσε τους ‘’άνθρωπούς του’’ να μην ξοδεύουν λεφτά σε επιχειρήσεις που ανήκουν σε λευκούς’’, αφού άλλωστε, ζούμε ένα αντίστροφο απαρτχάιντ, με τις ‘’black owned’’ (ανήκουν σε μαύρο) επιχειρήσεις να γλιτώνουν, ως επί το πλείστον, τις επιδρομές από τις ορδές των μαύρων και των αντίφα, σε αντίθεση με τους άτυχους λευκούς που βλέπουν τους κόπους και τους ιδρώτες μια ζωής, να αφήνονται βορά στις κτηνώδεις ορέξεις των ‘’διαδηλωτών’’. Είναι πρόδηλο, ότι όλο αυτό το γενικευμένο μίσος των μαύρων, δεν οφείλεται σε κάποιο φαντασιακό ‘’συστημικό ρατσισμό’’ ή σε ‘’αγώνα για ίσα δικαιώματα’’ όπως διατείνονται, αλλά ερμηνεύεται ξεκάθαρα λόγω της ζηλοφθονίας, της μνησικακίας, της εκδικητικότητας, και φυσικά του φυλετικού ανταγωνισμού, που αυτοί έχουν αναγάγει σε ύψιστο στόχο, επιδιώκοντας, με την ακραία τροπή που πήραν τα πράγματα, μέχρι και τον αφανισμό των λευκών, κάτι που πολλοί εξ αυτών δηλώνουν ανοιχτά και ξεδιάντροπα. 

Έχουμε λοιπόν, μια κατάσταση μαύρου προνομίου, όπου οι μαύροι δικαιούνται να χρησιμοποιήσουν ακόμη και την πιο ακραία και εμετική φρασεολογία που μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους χωρίς συνέπειες, δικαιούνται να έχουν ασυλία στις έκνομες και εγκληματικές τους πράξεις υπό την κάλυψη του ‘’black lives matter’’, δικαιούνται να εξαναγκάζουν λευκούς να γονατίζουν και να τους φιλάνε τα παπούτσια. Το ‘’λευκό προνόμιο’’ είναι μια απάτη που υπάρχει μόνο στην πιο νοσηρή φαντασία των ανθρώπων, αλλά η λευκή ενοχή είναι η πραγματικότητα της εποχής μας. 

Η λευκή ενοχή και ποιοι την προκαλούν

Με τον όρο λευκή ενοχή, εννοούμε το σύνδρομο που κατατρύχει το συντριπτικό κομμάτι των λευκών της εποχής μας, και τους δημιουργεί αισθήματα ντροπής και ενοχικότητας, για το χρώμα του δέρματός τους. Στην καλλιέργεια της λευκής ενοχής, έχει συμβάλει όλος ο νεοταξικός συρφετός, αρχής γενομένης από τα πολιτικά κόμματα και τους πολιτικούς-ανδρείκελα που υπακούουν πιστά στις εντολές των ύποπτων κέντρων αποφάσεων, όπως το Open Society Foundation του Σόρος, και με αιχμή του δόρατος την τέταρτη εξουσία, η οποία λαμβάνει πακτωλούς χρημάτων για να βομβαρδίζει τα μυαλά των ανθρώπων με ορυμαγδούς ψεμάτων και προπαγάνδα. Ένα ολόκληρο σύστημα (εκκλησίες, σχολεία, πανεπιστήμια, τέχνες, αθλητισμός, βιντεοπαιχνίδια κλπ.) που έχει επιβληθεί και βασίζεται στην ορθοπολιτική θρησκεία, διδάσκει από νηπιακή ηλικία στους λευκούς, ότι ‘’ευθύνονται’’ για το εμπόριο σκλάβων, την κακομεταχείριση των μαύρων κλπ, και οφείλουν να σκύβουν κεφάλι στις μαύρες προκλήσεις και να καταπίνουν αναντίρρητα τον μαύρο ρατσισμό. Η επιθετική προώθηση αυτής της ατζέντας, αποσκοπεί στην ολοένα αυξανόμενη επιρροή των μαύρων στην δημόσια ζωή, προς όφελος (((κάποιων))) που γουστάρουν να τους εργαλειοποιούν για βίαια επεισόδια, αποσταθεροποίηση, πολιτικές ανακατατάξεις και οικονομικά/κεφαλαιοκρατικά συμφέροντα των ελίτ. 

Τι μπορεί να γίνει;

Κακά τα ψέματα, βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή. Ο Γάλλος ανθρωπολόγος και ψυχολόγος, Γιστάβ Λε Μπον, είχε πει: ‘’Να επαναστατείς ή να συμβιβάζεσαι. Δεν υπάρχουν άλλες επιλογές στη ζωή’’. Μια επανάσταση, μια εξέγερση –πρωτίστως πνευματική- εκ μέρους των λευκών στις ΗΠΑ, θα ήταν το επιθυμητό σενάριο αυτή τη στιγμή. Θα έδειχναν, ότι σε πείσμα των καιρών, παραμένουν ζωντανοί και ορθώνουν το ανάστημα τους, απέναντι στην ορθοπολιτική λαίλαπα που θέλει να τους εκμηδενίσει και να τους αντικαταστήσει. Ο άλλος δρόμος, ο συμβιβασμός, θα τους οδηγήσει νομοτελειακά στην παρακμή και την περιθωριοποίηση,  και σταδιακά στον αφανισμό. Φαντάζει αυτή την στιγμή το πιο πιθανό σενάριο, με όσα (δεν) βλέπουμε, αλλά πολλές φορές οι εξελίξεις μας προλαβαίνουν και φέρνουν τα πάνω κάτω. 

Από eksergesi-ellinon

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου