Φωτεινά Χριστούγεννα μέσα στα δυστοπικά ἐρέβη… - Ελλήνων Αφύπνιση

Page Nav

HIDE

Grid

GRID_STYLE
{fbt_classic_header}

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

latest

Φωτεινά Χριστούγεννα μέσα στα δυστοπικά ἐρέβη…

  Καλά καί φωτεινά Χριστούγεννα. Δηλαδή Χριστούγεννα πνευματικά, μέ ἀνάνηψη, μετάνοια καί ἀγώνα. Ὁ διωγμός πού ζούμε - καί που, ἄγνωστο γιά ...

 


Καλά καί φωτεινά Χριστούγεννα. Δηλαδή Χριστούγεννα πνευματικά, μέ ἀνάνηψη, μετάνοια καί ἀγώνα. Ὁ διωγμός πού ζούμε - καί που, ἄγνωστο γιά πόσο ἀκόμη, θά κλιμακωθεῖ - ἄς γίνει ἡ αφορμή γιά νά τό βροῦμε ἐπιτέλους αὐτό τό δύσβατο, ἀλλά πολύτιμο μονοπάτι. Καί νά μήν τό ξαναχάσουμε ποτέ πιά…


Ἔτος 2021 ἀπό τῆς Θείας Σαρκώσεως. Δυστοπικό κατοχικό ἔτος 2. Μέ ἄλλους καιρούς νά ἔχουν ξημερώσει πιά. Μέ τά πάντα γκρεμισμένα γύρω μας, μέ τόν κόσμο μας ἀναποδογυρισμένο, μέ ὅλη μας τη ζωή, ὅπως τήν ξέραμε, νά ἔχει ὁριστικά ἀλλάξει. Πάλι ἦρθαν βέβαια τά Χριστούγεννα, πάλι φωταγωγήθηκαν οἱ πόλεις καί στολίστηκαν τά σπίτια...

 

Το Νεκτάριου Δαπέργολα

Διδάκτορος στορίας

 

Ποιός μως τολμ νά σχυριστε τι βρίσκει τήν παραμικρή μοιότητα μέ τό παρελθόν; ντελς λλοι καιροί μς κύκλωσαν δ καί δύο χρόνια πλέον. Καιροί ζοφεροί καί πάνθρωποι. μέρες τρόμου καί γωνίας.

Δυστοπικό κατοχικό τος 2. Θυμμαι κάποια παλαιότερα κείμενά μου, μέ πικρά σχόλια γιά τό πραγματικό (καί τόσο τραγικά ξεχασμένο) νόημα τν Χριστουγέννων. Πικρά σχόλια γιά τήν νόητη φενάκη τν ρεβεγιόν, γιά τήν κούφια λάμψη στά φωταγωγημένα μπαλκόνια, γιά τήν κενότητα στίς εχές, γιά μία ορτή πού δ καί πολλά χρόνια κατάντησε πλέον νέορτη. Νεκρή χωρίς τήν Πηγή τς Ζως. λογη δίχως τόν Λόγο. Κενή χωρίς τόν Κενωθέντα. Καί γιά να λαό πού χει ξεχάσει πια τό παρελθόν του καί ζε ατοεξόριστος μέ σκουπίδια καί ξυλοκέρατα, μακριά πό τή Φωτεινή Χώρα το Πατρός. να λαό πού χει πιλέξει νά ζε μέσα στόν βάλτο καί δέν θυμται πιά λλον τρόπο ζως. δ καί πολλά χρόνια πλς περιφέρουμε τίς ζωές μας, δεσμτες σ’ ναν τελεύτητο φαλο κύκλο. Διαλυμένοι καί νίδεοι, σωρηδόν σκύβαλα καταπίοντες καί εδωλόθυτα κατεσθίοντες. Λαός τς παραφροσύνης καί τς ποστασίας. Καί κυρίως βέβαια, λαός τς μετανοησίας.


Δυστοπικό κατοχικό τος 2. Καί χι βέβαια πώς λα ατά χουν πιά πάψει νά σχύουν. ντίθετα, φέτος χουν πολλαπλασιαστε. Φέτος εναι δύνατο νά πες πόση περίσσια θλίψη κρύβουν μέσα τους τν μπαλκονιών τά ορταστικά λαμπιόνια. σως τόση, ση κριβς θά μφορε τά βλέμματα σων χασαν νθρώπους δικούς τους, χωρίς λόγο καί αιτία, μέσα στήν φατη γειοναζιστική κτηνωδία τν τελευταίων μηνν. Τόση θλίψη, ση κυριεύει τούς πονεμένους λογισμούς τν πιστν πού ντίχριστες πολιτικές ξουσίες καί νάξιοι ψευδοποιμένες τούς κλείδωσαν οσιαστικά ξω πό τό Σπίτι το Πατέρα τους. Τόση θλίψη, σο καί τό πανικόβλητο παραλήρημα πό τόν παράλογο τρόμο το θανάτου, πού τόσους συνανθρώπους μας κυρίευσε λόγυρά μας πό τό κράτος τς χυδαίας προπαγάνδας καί τς γκάθετης παραπληροφόρησης. Βαριά καί πανσθενουργός κατάθλιψη πλώνεται παντο. Καί ταν δέν ναλλάσσεται μέ τόν πανικό, τότε συναντά μονάχα τήν πτή χλύ τς πελπισίας.

Δυστοπικό τος 2. Παρθένος σήμερον ν σπηλαίω ρχεται ποτεκεν πορρήτως τόν προαιώνιον Λόγον. Καί τήν δια ρα, κάποιοι υοί τς πωλείας ν δύτοις συνευρίσκονται ποτεκεν (πορρήτως καί ατοί) τά ζοφοπνεμένα τους σχέδια γιά τήν εξόντωση τν λαν καί γιά τήν λοκληρωτική πιβολή τς παγκόσμιας κυριαρχίας. Τά ργανά τους εναι δ. πό πάνω μας καί νάμεσά μας. Δουλικοί πηρέτες καί μαριονέτες θλιβερές, πού φορον ράσα, τηβέννους, κοστούμια καί κάθε λογς κόμη συστημικούς μανδύες εκονικς νομιμότητας. Καί στά χέρια τους κραδαίνουν τρομερά πλα καταστροφς: φόρους καί μνημόνια, ποτρόπαιους φασιστικούς νόμους γιά τήν «προστασία» μας πό δθεν πανδημίες, στυγνούς προγραμματισμούς πιβολς, νεοταξικά νομοσχέδια πού κυοφορούν πνευματικό θάνατο, δημογραφική ξόντωση, θνική διάλυση, κοινωνική κατάρρευση. Καί μαζί βεβαίως θλιες νδοεκκλησιαστικές κστρατείες γιά τήν ποδηγέτηση τν πιστν, καινοφανες διδασκαλίες μίας ψευτοθεολογίας κραίου δαιμονισμο, σχέδια «νωτικά» πού κορυφώνονται, κλιμακούμενες πομφόλυγες τιποτένιας γαπολογίας, κηρύγματα τυφλς πακος στήν ντίχριστη μανία το καθεσττος καί τήν ξεδιάντροπη προδοσία τν λυκοποιμένων, κείμενα καί δράσεις πού τοιμάζουν προκάλυπτα πλέον τόν ζόφο τς Νέας ποχς. λα τους εναι πλα ξουθένωσης, μέσα καταρράκωσης, ργανα καταισχύνης. Καί λοι τους εναι πάντα δ λόγυρα καί κόμη μς παραπλανον, κόμη μς μπαίζουν καί μς βασανίζουν. Καί μες ακόμη τούς ποδεχόμαστε καί τους νεχόμαστε, κόμη συνεχίζουμε νά βουλιάζουμε στήν πάθεια καί τήν τονία. Κι οτε τολμμε κόμη στω κν νά νειρευτομε τήν ποθητή κείνη μέρα τς νάνηψης.

τος 2021 πό Θείας Σαρκώσεως, κατοχικό τος 2. Παρθένος σήμερον τόν περούσιον τίκτει. Καί σύ τώρα νά κροβατες νάμεσα στήν ρρητη ραιότητα το Γλυκασμο τν γγέλων καί στόν φόρητο ποτροπιασμό τν λετήρων. νάμεσα στή γαλήνη το σπηλαίου, ν νεκλίθη χώρητος, καί στήν ργή γιά τά μιάσματα πού κατάστρεψαν μεθοδικά δ καί δεκαετίες τόν τόπο σου, λικά καί πνευματικά, καί πού τώρα ν τέλει λοκληρώνουν νερυθρίαστα τόν λεθρο. Μέ λη φυσικά τή δική μας συνέργεια, νοχή καί συνενοχή. ποια κι ν ταν λλωστε τά σχέδιά τους, σο μεθοδικά κι ν βυσσοδομήθηκαν καί φαρμόστηκαν, πάνω π’ λα δική μας δέν εναι τελικά εθύνη, πού τά φήσαμε νά συμβον;

Δική μας πράγματι εθύνη. Δικό μας τό τι πιλέξαμε νά ζομε μέσα στόν βορκο, γνοώντας προκλητικά λα τά σημεα τν Oρανν καί πετώντας στά σκουπίδια λες τίς εκαιρίες (καί τανε πάρα πολλές) πού μς στειλε μέχρι τώρα Θεός γιά νά συνέλθουμε. Δική μας νευ ρων παράδοση σέ κάθε είδους διαστροφή, κενότητα καί νοησία. Δική μας προδοσία τς πίστης τν πατέρων μας, δική μας ποδοχή τς κάθε πλάνης καί λογη πακοή σέ διεστραμμένους ταγούς, δική μας καί πρόσφατη ποχώρηση σέ λη τή νεοβαρλααμική βλασφημία τν μασκαράδων τν ναν, λαλιασμένοι πό τόν τρόμο το θανάτου. Δική μας πτώση, δική μας καί πίμονη ρνηση νά ξανασηκωθομε, δική μας νευρωσική μμονή στόν ζόφο καί τήν πόγνωση. Δικά μας θά εναι μοιραα καί τά πίχειρα. πό τούς πνευματικούς νόμους πού πάντα λειτουργον - καί ς γνοομε μυωπικά τήν παρξή τους.






Χριστούγεννα το 2021. Χαραυγή το κατοχικο τους 3. χουμε μπε σέ μία κατάμαυρη ντάρα. Σέ ποιόν ραγε δέν θυμίζει τίς τελευταες μέρες τς Πομπηΐας; Ποιός εναι τόσο τυφλός καί νόητος, στε νά ναμένει τι ατό τό νέο τος θά εναι καλύτερο πό τό φετινό καί τι θά σηματοδοτήσει πιστροφή στήν «κανονικότητα» καί τήν «μαλότητα»; Βουλιάζουμε στή λαίλαπα νός ντίχριστου διωγμο καί νός καθεστωτικο φασισμο πού μοιό του δέν χει ξαναζήσει στήν στορία του ατός τόπος, λλά καί λόκληρος πλανήτης. Βουλιάζουμε πάντοτε βέβαια καί στή θανάσιμη περιπέτεια το νεξέλεγκτου λαθροεποικισμο καί λων τν λλων θνικν πειλν λόγυρά μας. Ποιός τολμ πλέον νά πε τι ς λαός νθρωπίνως δέν πέχουμε λάχιστα πιά πό τό στορικό μας τέλος; Ποιός τολμ νά τρέφει κόμη αταπτες τι ατόν τόν κατήφορο πάρχει παραμικρή γκόσμια δύναμη πού νά μπορεί πλέον νά τόν ποτρέψει; νθρωπίνως μως πάντα. Γιατί τά δύνατα παρ’ νθρώποις, δέν σημαίνει πώς εναι καί δύνατα γενικς. Γι’ ατό, σο νεπίστρεπτα δείχνουν νθρωπίνως τά πράγματα, τόσο λπίδα μας φείλει νά μείνει ζωντανή. μες, πολύ πλά, νω σχμεν τάς καρδίας.

μες μέσα στήν ντάρα φείλουμε νά δομε καί πιτέλους νά ξιοποιήσουμε τή μεγάλη εκαιρία πού δίνεται σ’ ατόν τόν λαό, τόν μνησιακό καί κμαυλισμένο. ευκαιρία γιά νά ξανάβρει μέσα π’ τή βαθιά κατάπτωση καί παρακμή τό σο του, κενο τό συνάμφω ψιπετές καί χοϊκό σοκράτημα το προαιώνιού του Τρόπου, κείνη τήν πί πτερύγων νέμων ναρχη περπατηξιά του, πού το τήν κολόβωσαν καί τήν ενούχισαν μερικές δεκαετίες «κσυγχρονιστικς» χυδαιότητας καί λόφρονης ξηλιθίωσης. Γιατί ατό πού θά ζήσουμε, θά τό πιτρέψει Θεός. Θά εναι σκληρό καί πώδυνο, λλά ζήδωρα παιδευτικό, σάν τό μοιραα πικρό κι δυνηρό - λλά καί τόσο παραίτητο - φάρμακο σέ μία θανάσιμη αρρώστια. Μία θεόθεν δοκιμασία γιά τά χάλια μας, νας κανόνας πνευματικός γιά τόν θελότρεπτο καλπασμό μας σε δούς εδωλολατρείας, σαρκολατρείας καί πλάνης. Νά λοιπόν πραγματική λπίδα. Καί μόνη μάλιστα πού μς πέμεινε.

Χαραυγή το 2022. Τελευταες μέρες τς Πομπηΐας. Φαινομενικά τουλάχιστον. σφαλς εναι δεδομένο τι νέοι καιροί χουν φτάσει, γριοι καί δύσβατοι. Εναι σίγουρο τι καιροί ργής καί θλίψης καί δύνης νοίγονται μπροστά μας. Ατούς δέν πρόκειται νά τούς γλιτώσουμε. Μά πάρχει καί κάτι πού φεγγίζει μέσα στό σκότος, κάτι παυσίλυπο καί πανσθενές. Καί δέν εναι λλο πό τό φς το δι’ μς Σαρκωθέντος. Πού μως δέν θά λάμψει μέσα μας καταναγκαστικά, λλά μόνο ν τό θελήσουμε ελικρινά καί Το τό ζητήσουμε μπράκτως. Εναι πάντως τό μοναδικό πού μπορε νά διασπάσει τά ρέβη καί νά καταυγάσει τό ζοφερό τοπίο.

Καλά καί φωτεινά Χριστούγεννα λοιπόν. Δηλαδή Χριστούγεννα πνευματικά, μέ νάνηψη, μετάνοια καί γώνα. διωγμός πού ζούμε - καί πού (γνωστο γιά πόσο κόμη) θά κλιμακωθε - ς γίνει αφορμή γιά νά τό βρομε πιτέλους ατό τό δύσβατο, λλά πολύτιμο μονοπάτι. Καί νά μήν τό ξαναχάσουμε ποτέ πιά…



Σχολιάστε το άρθρο μας


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.  To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.


Ακολουθήστε το ellinikiafipnisis.blogspot.com 

στο Facebook...

στο GAB...

στο Twitter

κοινοποιήστε το και στους φίλους σας!

Δεν υπάρχουν σχόλια

Μπορείτε να γράψετε και να σχολιάσετε τα πάντα, αλλά αν το κείμενο σας περιέχει υβριστικούς χαρακτηρισμούς σας ενημερώνουμε ότι δεν θα δημοσιεύεται. Σε περίπτωση καθυστέρησης δημοσίευσης των σχολίων ζητούμε συγγνώμη και παρακαλούμε να μην βγάζετε αυθαίρετα συμπεράσματα. Με σεβασμό και εκτίμηση η διαχείριση του ιστολογίου