Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Διαφορετικά αυτές οι φωνές, θα παραμένουν φωνές με έντονο καταγγελτικό ύφος...! Θα παραμένουν φωνές που θα γοητεύουν τη...
Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Διαφορετικά αυτές οι φωνές, θα παραμένουν φωνές με έντονο καταγγελτικό ύφος...!
Θα παραμένουν φωνές που θα γοητεύουν την κοινωνία μας που αγανακτεί με τα τεκταινόμενα...!
Θα παραμένουν φωνές που θα κερδίζουν ίσως και το θαυμασμό όλων εκείνων που ακόμη δεν τόλμησαν να πουν φωναχτά τις σκέψεις που πνίγουν την ψυχή τους...!
Αλλά δε θα εμπνεύσουν μια δράση στοχευμένη, αποτελεσματική, και κυρίως μαζική και «απειλητικά» δυναμική για το πολιτικό σύστημα που έχει στα χέρια του το μαχαίρι, το πεπόνι, την εξουσία και τους μηχανισμούς για να επιβάλει τις επιλογές του.
ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΡΩΤΟ:
Θέλουμε νησίδες αντίστασης που θα αποτελούν αντικείμενο θαυμασμού για το θαρρετό τους πολιτικό λόγο και αποκούμπι ανακούφισης για τον αγανακτισμένο και αηδιασμένο πολίτη, ή θέλουμε ένα κίνημα μαζικό που θα εμπνέει και θα απειλεί σοβαρά το πολιτικό σύστημα???
Αν αρκεστούμε στο πρώτο, τότε σύντομα ο ενθουσιασμός θα παραδώσει τη θέση του στην απαξίωση και τη γραφικότητα.
Αν επιδιώκουμε το δεύτερο, τότε ο πολιτικός μας λόγος οφείλει να συσπειρώσει και να εμπνεύσει όλους εκείνους που δεν πολιτογραφούνται αντίπαλοί μας.
Και αντίπαλός μας εν δυνάμει δεν πολιτογραφείται ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ, στο βαθμό που θα πείθεται πως όλοι εμείς πολιτικά έχουμε ταυτοποιηθεί ΜΟΝΟ με την αγάπη μας για την πατρίδα, με το σεβασμό μας για τη δημοκρατία, με τον γεμάτο αυτοθυσία αγώνα μας για Εθνική Ανεξαρτησία, με την απόλυτη πεποίθησή μας στο σεβασμό της λαϊκής κυριαρχίας και με τον αταλάντευτο αγώνα μας για να τσακίσουμε τα σχέδια της Νέας Τάξης για την Παγκόσμια Διακυβέρνηση, αντιπαλεύοντας τις πολιτικές της και τα ντόπια τσιράκια τους που τις εκπροσωπούν.
Αυτός ο έλληνας πολίτης, πρέπει να πείθεται από τη δράση μας, από τη στάση μας και τα συνθήματα μας, πως το κυρίαρχο στις επιδιώξεις μας είναι, όχι οι πρόσκαιροι και επιλεκτικοί πολιτικοί προσεταιρισμοί, αλλά η ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ στον πιο όμορφο αγώνα τους μετά την εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση και τον καθολικό ξεσηκωμό τους ενάντια στο Ναζισμό.
ΕΡΩΤΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ:
Έχουμε λόγο να φοβηθούμε την πολιτική ενδεχομένως διαφορετικότητά μας???
Απολύτως κανέναν. Γιατί η όποια πολιτική διαφορετικότητα, θα κριθεί σε άλλα επίπεδα και φυσικά με διαφορετικούς όρους. Ένα ΠΑΝΕΘΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ οφείλει να αναζητά και να αναδεικνύει τους στόχους που εξασφαλίζουν τη μέγιστη δυνατή συνεκτικότητα, για να την μετατρέπει στο αποτελεσματικότερο εργαλείο δράσης που είναι ικανό να απειλήσει αυτούς που οφείλει να απειλεί και να συσπειρώνει όλους εκείνους που εν δυνάμει έχουν συμφέρον να συσπειρώνονται στους μεγάλους αγώνες που μας περιμένουν.
Οι «ανεξάρτητες» φωνές που πιάνει η κάθε μια τη δικιά της «βουνοκορφή» για να εκπέμπει λογύδρια υποτιθέμενης καθαρότητας, δεν απειλούν και δε φοβίζουν τα πολιτικά σκιάχτρα. Αντίθετα αποδυναμώνουν - ως μη όφειλαν – ένα κίνημα που οφείλει να είναι συμπαγές, δυναμωμένο και με σημαντικό ειδικό βάρος στη ροή των εξελίξεων.
Αυτές οι φωνές μπορεί να καμώνονται πως είναι, αλλά τελικά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ.
Διότι επαναστατικό δεν είναι να φωνασκείς και να αρκείσαι σ αυτό αλλά να συμμετέχεις στη δράση.
Επαναστατικό δεν είναι να διχάζεις τον αγανακτισμένο λαό αλλά να τον συσπειρώνεις καταδεικνύοντας πως στην αγανάκτησή του υπάρχει ρεαλιστική διέξοδος.
Επαναστατικό δεν είναι να αφορίζεις και να υβρεολογείς τσουβαλιάζοντας, αλλά να αναζητάς με προσοχή και φροντίδα εκείνους τους τρόπους που θα συμβάλουν να στρατεύονται στη δράση οι οπαδοί ξεπερνώντας την ολιγωρία, την αναποφασιστικότητα ή και την απροθυμία των ηγεσιών τους.
Επαναστατικό σε τελευταία ανάλυση είναι όταν κινδυνεύει η πατρίδα να παραδοθεί – εκχωρηθεί, να μην αρκείσαι σε «πανηγυρικούς» που υπονομεύουν τη δράση, όπως επίσης να μην επιλέγεις συμπεριφορές που δεν ενθαρρύνουν τη συσπείρωση.
Απλά… και αυτονόητα. Δυσάρεστα ίσως αλλά… αυτή είναι η αλήθεια.
Και όταν την αλήθεια την περιφρονείς, τότε αργά ή γρήγορα σε εκδικείται.
ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΡΙΤΟ:
Ποιος είναι ο κυρίαρχος στόχος??? Η καταγγελία των πάντων ή η συσπείρωση όλων???
Ο εύκολος δρόμος είναι ο δρόμος της καταγγελίας και της αντίθεσης. Είτε γιατί αυτό είναι βολικό ως στάση, είτε γιατί οι λοιποί δίνουν δικαιώματα για να τους καταγγέλλεις.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι να ωθείς τον κόσμο τους να ταμπουρώνεται πίσω πλανημένες ή ακόμα και συμβιβασμένες ηγεσίες.
Το ζητούμενο είναι να τον κερδίσεις κάτω από συνθήματα μάχης και προοπτικές ζωής.
Το ζητούμενο δεν είναι να τον φέρεις σε σύγκρουση με την πολιτική ταυτότητά του.
Το επιδιωκόμενο είναι να συνειδητοποιήσει πως η ταυτότητά του αποτελεί και αυτή διαβατήριο στη μάχη για την υπεράσπιση της πατρίδας του.
Οι αγώνες που ενώνουν κερδίζονται. Οι διαδρομές που διχάζουν κατά κανόνα ατονούν πριν από τη μάχη.
Όντας πεισμένος προσωπικά για όλα τα παραπάνω, θεωρώ ότι η Επιτροπή Εθνικής Σωτηρίας αποτελεί σήμερα την πλέον αξιόπιστη απάντηση στις πολιτικές και άλλες τους μεθοδεύσεις.
Και για τον αυθεντικό τρόπο με τον οποίο συγκροτήθηκε…
Και για τον τρόπο με τον οποίο οργανώθηκε και λειτουργεί…
Και για την πολυσυλλεκτικότητα των ανθρώπων που πλαισιώνουν τις γραμμές της.
Κυρίως όμως για τρείς σημαντικές κατακτήσεις της:
1. Προέβαλε από την αρχή ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση. Και έτσι χωρίς να αρκεστεί σε λύσεις αποσπασματικές, απετέλεσε ολοκληρωμένη πολιτική απάντηση στις κυρίαρχες μεθοδεύσεις του κυβερνητικού θιάσου.
2. Δεν εγκλωβίστηκε σε φωνασκίες αντίθεσης, αλλά επέμεινε στην ιδεολογική και πολιτική στήριξη των πολιτικών προτάσεων της. Και το σημαντικότερο…
3. Δεν παραδέρνει στην εσωστρέφεια και στην ανέξοδη συνθηματολογία, αλλά επέλεξε να μπει στη δράση από την πρώτη στιγμή.
Στο μικρό μερίδιο λοιπόν που μου αναλογεί για την προσωπική μου συνεισφορά, και στο μέτρο της ανταπόκρισης που ενδεχομένως συναντά ο πολιτικός μου λόγος, σας καλώ όχι μόνο να πλαισιώσετε την συγκέντρωση που οργανώνεται την 1η του Μάρτη στο ξενοδοχείο PRESIDENT στις 7:00 το απόγευμα, αλλά να συμβάλετε καθοριστικά με τον προβληματισμό και τις ιδέες σας, ώστε ν αποτελέσει αυτή η συγκέντρωση μια νέα δυναμική αφετηρία, ώστε να μετατρέψουμε τις φωνές αντίστασης στον εθνομηδενισμό, σε πανεθνικό κίνημα δράσης για ουσιαστική πολιτική αλλαγή στον τόπο.
Εστάλη από http://ellinikoforum.blogspot.com/2010/02/blog-post_8239.html
Διαφορετικά αυτές οι φωνές, θα παραμένουν φωνές με έντονο καταγγελτικό ύφος...!
Θα παραμένουν φωνές που θα γοητεύουν την κοινωνία μας που αγανακτεί με τα τεκταινόμενα...!
Θα παραμένουν φωνές που θα κερδίζουν ίσως και το θαυμασμό όλων εκείνων που ακόμη δεν τόλμησαν να πουν φωναχτά τις σκέψεις που πνίγουν την ψυχή τους...!
Αλλά δε θα εμπνεύσουν μια δράση στοχευμένη, αποτελεσματική, και κυρίως μαζική και «απειλητικά» δυναμική για το πολιτικό σύστημα που έχει στα χέρια του το μαχαίρι, το πεπόνι, την εξουσία και τους μηχανισμούς για να επιβάλει τις επιλογές του.
ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΡΩΤΟ:
Θέλουμε νησίδες αντίστασης που θα αποτελούν αντικείμενο θαυμασμού για το θαρρετό τους πολιτικό λόγο και αποκούμπι ανακούφισης για τον αγανακτισμένο και αηδιασμένο πολίτη, ή θέλουμε ένα κίνημα μαζικό που θα εμπνέει και θα απειλεί σοβαρά το πολιτικό σύστημα???
Αν αρκεστούμε στο πρώτο, τότε σύντομα ο ενθουσιασμός θα παραδώσει τη θέση του στην απαξίωση και τη γραφικότητα.
Αν επιδιώκουμε το δεύτερο, τότε ο πολιτικός μας λόγος οφείλει να συσπειρώσει και να εμπνεύσει όλους εκείνους που δεν πολιτογραφούνται αντίπαλοί μας.
Και αντίπαλός μας εν δυνάμει δεν πολιτογραφείται ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ, στο βαθμό που θα πείθεται πως όλοι εμείς πολιτικά έχουμε ταυτοποιηθεί ΜΟΝΟ με την αγάπη μας για την πατρίδα, με το σεβασμό μας για τη δημοκρατία, με τον γεμάτο αυτοθυσία αγώνα μας για Εθνική Ανεξαρτησία, με την απόλυτη πεποίθησή μας στο σεβασμό της λαϊκής κυριαρχίας και με τον αταλάντευτο αγώνα μας για να τσακίσουμε τα σχέδια της Νέας Τάξης για την Παγκόσμια Διακυβέρνηση, αντιπαλεύοντας τις πολιτικές της και τα ντόπια τσιράκια τους που τις εκπροσωπούν.
Αυτός ο έλληνας πολίτης, πρέπει να πείθεται από τη δράση μας, από τη στάση μας και τα συνθήματα μας, πως το κυρίαρχο στις επιδιώξεις μας είναι, όχι οι πρόσκαιροι και επιλεκτικοί πολιτικοί προσεταιρισμοί, αλλά η ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ στον πιο όμορφο αγώνα τους μετά την εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση και τον καθολικό ξεσηκωμό τους ενάντια στο Ναζισμό.
ΕΡΩΤΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ:
Έχουμε λόγο να φοβηθούμε την πολιτική ενδεχομένως διαφορετικότητά μας???
Απολύτως κανέναν. Γιατί η όποια πολιτική διαφορετικότητα, θα κριθεί σε άλλα επίπεδα και φυσικά με διαφορετικούς όρους. Ένα ΠΑΝΕΘΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ οφείλει να αναζητά και να αναδεικνύει τους στόχους που εξασφαλίζουν τη μέγιστη δυνατή συνεκτικότητα, για να την μετατρέπει στο αποτελεσματικότερο εργαλείο δράσης που είναι ικανό να απειλήσει αυτούς που οφείλει να απειλεί και να συσπειρώνει όλους εκείνους που εν δυνάμει έχουν συμφέρον να συσπειρώνονται στους μεγάλους αγώνες που μας περιμένουν.
Οι «ανεξάρτητες» φωνές που πιάνει η κάθε μια τη δικιά της «βουνοκορφή» για να εκπέμπει λογύδρια υποτιθέμενης καθαρότητας, δεν απειλούν και δε φοβίζουν τα πολιτικά σκιάχτρα. Αντίθετα αποδυναμώνουν - ως μη όφειλαν – ένα κίνημα που οφείλει να είναι συμπαγές, δυναμωμένο και με σημαντικό ειδικό βάρος στη ροή των εξελίξεων.
Αυτές οι φωνές μπορεί να καμώνονται πως είναι, αλλά τελικά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ.
Διότι επαναστατικό δεν είναι να φωνασκείς και να αρκείσαι σ αυτό αλλά να συμμετέχεις στη δράση.
Επαναστατικό δεν είναι να διχάζεις τον αγανακτισμένο λαό αλλά να τον συσπειρώνεις καταδεικνύοντας πως στην αγανάκτησή του υπάρχει ρεαλιστική διέξοδος.
Επαναστατικό δεν είναι να αφορίζεις και να υβρεολογείς τσουβαλιάζοντας, αλλά να αναζητάς με προσοχή και φροντίδα εκείνους τους τρόπους που θα συμβάλουν να στρατεύονται στη δράση οι οπαδοί ξεπερνώντας την ολιγωρία, την αναποφασιστικότητα ή και την απροθυμία των ηγεσιών τους.
Επαναστατικό σε τελευταία ανάλυση είναι όταν κινδυνεύει η πατρίδα να παραδοθεί – εκχωρηθεί, να μην αρκείσαι σε «πανηγυρικούς» που υπονομεύουν τη δράση, όπως επίσης να μην επιλέγεις συμπεριφορές που δεν ενθαρρύνουν τη συσπείρωση.
Απλά… και αυτονόητα. Δυσάρεστα ίσως αλλά… αυτή είναι η αλήθεια.
Και όταν την αλήθεια την περιφρονείς, τότε αργά ή γρήγορα σε εκδικείται.
ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΡΙΤΟ:
Ποιος είναι ο κυρίαρχος στόχος??? Η καταγγελία των πάντων ή η συσπείρωση όλων???
Ο εύκολος δρόμος είναι ο δρόμος της καταγγελίας και της αντίθεσης. Είτε γιατί αυτό είναι βολικό ως στάση, είτε γιατί οι λοιποί δίνουν δικαιώματα για να τους καταγγέλλεις.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι να ωθείς τον κόσμο τους να ταμπουρώνεται πίσω πλανημένες ή ακόμα και συμβιβασμένες ηγεσίες.
Το ζητούμενο είναι να τον κερδίσεις κάτω από συνθήματα μάχης και προοπτικές ζωής.
Το ζητούμενο δεν είναι να τον φέρεις σε σύγκρουση με την πολιτική ταυτότητά του.
Το επιδιωκόμενο είναι να συνειδητοποιήσει πως η ταυτότητά του αποτελεί και αυτή διαβατήριο στη μάχη για την υπεράσπιση της πατρίδας του.
Οι αγώνες που ενώνουν κερδίζονται. Οι διαδρομές που διχάζουν κατά κανόνα ατονούν πριν από τη μάχη.
Όντας πεισμένος προσωπικά για όλα τα παραπάνω, θεωρώ ότι η Επιτροπή Εθνικής Σωτηρίας αποτελεί σήμερα την πλέον αξιόπιστη απάντηση στις πολιτικές και άλλες τους μεθοδεύσεις.
Και για τον αυθεντικό τρόπο με τον οποίο συγκροτήθηκε…
Και για τον τρόπο με τον οποίο οργανώθηκε και λειτουργεί…
Και για την πολυσυλλεκτικότητα των ανθρώπων που πλαισιώνουν τις γραμμές της.
Κυρίως όμως για τρείς σημαντικές κατακτήσεις της:
1. Προέβαλε από την αρχή ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση. Και έτσι χωρίς να αρκεστεί σε λύσεις αποσπασματικές, απετέλεσε ολοκληρωμένη πολιτική απάντηση στις κυρίαρχες μεθοδεύσεις του κυβερνητικού θιάσου.
2. Δεν εγκλωβίστηκε σε φωνασκίες αντίθεσης, αλλά επέμεινε στην ιδεολογική και πολιτική στήριξη των πολιτικών προτάσεων της. Και το σημαντικότερο…
3. Δεν παραδέρνει στην εσωστρέφεια και στην ανέξοδη συνθηματολογία, αλλά επέλεξε να μπει στη δράση από την πρώτη στιγμή.
Στο μικρό μερίδιο λοιπόν που μου αναλογεί για την προσωπική μου συνεισφορά, και στο μέτρο της ανταπόκρισης που ενδεχομένως συναντά ο πολιτικός μου λόγος, σας καλώ όχι μόνο να πλαισιώσετε την συγκέντρωση που οργανώνεται την 1η του Μάρτη στο ξενοδοχείο PRESIDENT στις 7:00 το απόγευμα, αλλά να συμβάλετε καθοριστικά με τον προβληματισμό και τις ιδέες σας, ώστε ν αποτελέσει αυτή η συγκέντρωση μια νέα δυναμική αφετηρία, ώστε να μετατρέψουμε τις φωνές αντίστασης στον εθνομηδενισμό, σε πανεθνικό κίνημα δράσης για ουσιαστική πολιτική αλλαγή στον τόπο.
Εστάλη από http://ellinikoforum.blogspot.com/2010/02/blog-post_8239.html
Δεν υπάρχουν σχόλια
Μπορείτε να γράψετε και να σχολιάσετε τα πάντα, αλλά αν το κείμενο σας περιέχει υβριστικούς χαρακτηρισμούς σας ενημερώνουμε ότι δεν θα δημοσιεύεται. Σε περίπτωση καθυστέρησης δημοσίευσης των σχολίων ζητούμε συγγνώμη και παρακαλούμε να μην βγάζετε αυθαίρετα συμπεράσματα. Με σεβασμό και εκτίμηση η διαχείριση του ιστολογίου