Μετά το CAMERIA (Τσαμουριά) τι έχει σειρά ν' αναγνωρίσει η Ελλάδα; - Ελλήνων Αφύπνιση

Page Nav

HIDE

Grid

GRID_STYLE
{fbt_classic_header}

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

latest

Μετά το CAMERIA (Τσαμουριά) τι έχει σειρά ν' αναγνωρίσει η Ελλάδα;

H παγιδα της CAMERΙΑ φερνει το GJIROKASTER Γράφει ο Δημήτρης Περδίκης Δημοσιεύθηκε στο Βήμα καθώς και αλλού η είδηση πως «Η Ελλά...

H παγιδα της CAMERΙΑ φερνει το GJIROKASTER

Γράφει ο Δημήτρης Περδίκης

Δημοσιεύθηκε στο Βήμα καθώς και αλλού η είδηση πως «Η Ελλάδα και η Αλβανία συμφώνησαν τη Δευτέρα στις Βρυξέλλες σε μία κοινή λύση στο ζήτημα των γεωγραφικών ονομασιών (τοπωνυμίων), η οποία ενδεχομένως να ανοίγει τον δρόμο για τη διευθέτηση και άλλων διμερών ζητημάτων που δηλητηριάζουν τις σχέσεις των δύο χωρών.

Το θέμα των τοπωνυμίων είχε προκαλέσει πολλές τριβές στις διμερείς σχέσεις με αποτέλεσμα την ταλαιπωρία των πολιτών τους. Σύμφωνα με την Κοινή Διακήρυξη που δημοσιοποιήθηκε, στις συνομιλίες που είχε στο περιθώριο της υπουργικής συνάντησης Ευρωπαϊκής Ένωσης - Δυτικών Βαλκανίων ο υπουργός Εξωτερικών κ. Ευ. Βενιζέλος με τον Αλβανό ομόλογό του Ντίτμιρ Μπουσάτι συζητήθηκαν οι λεπτομέρειες του τρόπου έκφρασης των τοπωνυμίων της μίας χώρας στα επίσημα έγγραφα της άλλης. Η συμφωνία που τελικά επετεύχθη αφορά στην προσφυγή στους επίσημους καταλόγους που κάθε χώρα έχει καταθέσει στο σχετικό όργανο του ΟΗΕ και σε άλλους διεθνείς οργανισμούς ώστε τα τοπωνύμια να αναφέρονται με ενιαίο τρόπο.

Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει η Κοινή Διακήρυξη, ο ασφαλέστερος τρόπος για την επίλυση του ζητήματος αυτού είναι η χρήση των προτύπων που ακολουθεί ο Διεθνής Οργανισμός Πολιτικής Αεροπορίας (ICAO). Κατά τη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου και μέχρι να ολοκληρωθεί η προετοιμασία των νέων εγγράφων, η ελεύθερη διακίνηση των πολιτών των δύο χωρών διαμέσου των συνόρων θα επιτρέπεται με βάση το moratorium που βρίσκεται σήμερα σε ισχύ. Η συμφωνία αυτή θα πρέπει να εφαρμοστεί το αργότερο μέχρι την 1η Ιανουαρίου 2015».

Αυτή είναι η είδηση όπως δημοσιεύθηκε, και εμφανίζεται σαν να πρόκειται για μια επιτυχία της Ελλάδας. Όμως στην πραγματικότητα πρόκειται για μια τεράστια γκάφα που μπορεί να έχει μεγάλες προεκτάσεις και δυστυχώς δείχνει τον τρόπο που αντιμετωπίζει ζητήματα που άπτονται εθνικών ζητημάτων η πατρίδα μας.

Δυστυχώς είναι μια ακόμα περίπτωση που οι Αλβανοί ή άλλοι γείτονές μας στήνουν μια ωραία παγίδα, οι αρμόδιοι δικοί μας πέφτουν μέσα και οι Αλβανοί πετυχαίνουν αυτό που θέλουν. Όλα ξεκίνησαν με την εμφάνιση Αλβανού στην Κακαβιά με διαβατήριο που έγραφε ως τόπο γέννησης CAMERIA. Η υπόθεση ήταν ολοφάνερα στημένη. Οι δικοί μας δεν τον άφησαν να διέλθει δηλώνοντας πως δεν αναγνωρίζουν γεωγραφικό όρο CAMERIA. Στην συνέχεια αλβανικά ΜΜΕ σήκωσαν το θέμα, ακολούθησαν το δικά μας και ακολούθως το αρμόδιο ελληνικό υπουργείο ανακοίνωσε πως δεν θα γίνονται δεκτά διαβατήρια όπου θα αναγράφονται ελληνικά τοπωνύμια στα αλβανικά, μπορούν όμως να αναγράφονται στα… αγγλικά!! Έτσι χιλιάδες Βορειοηπειροτόπουλα αλλά και Αλβανοί που είχαν γεννηθεί σε κάποια ελληνική πόλη βρέθηκαν ξαφνικά να μην μπορούν να περάσουν τα σύνορα, ούτε κατά την έξοδο ούτε κατά την είσοδο, επειδή τα διαβατήρια τους έγραφαν πως είχαν γεννηθεί στην ATHINE, στα JANINA ή στο KORFUZI. Η απορία μου είναι, το αλβανικό ΑΤΗΙΝΕ που είναι σχεδόν όμοιο με το ελληνικό, είναι χειρότερο από το αγγλικό ATHENS;

Ο πρώτος στόχος των Αλβανών είχε επιτευχθεί, ταλαιπωρία και αγανάκτηση των Βορειοηπειρωτών από ενέργειες της μητέρας Ελλάδας.

Φθάνουμε στην συνέχεια στις διμερείς διαπραγματεύσεις όπου ουσιαστικά συμφωνούν οι δυο πλευρές, η Ελλάδα και η Αλβανία πως κάθε χώρα θα αναγράφει τα τοπωνύμια της άλλης χώρας όπως είναι στην γλώσσα της άλλης χώρας. Αυτό σημαίνει πως η Ελλάδα πλέον δεν θα μπορεί να αναφέρεται σε ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟ, ΑΓΙΟΥΣ ΣΑΡΑΝΤΑ, ΚΟΡΥΤΣΑ, ΑΥΛΩΝΑ κλπ κλπ αλλά θα πρέπει να γράφει GJIROKASTER, SARANDE, KORCE, VLORE.

O δεύτερος στόχος των Αλβανών και εδώ επιτυγχάνεται. Αντί δηλαδή η Ελλάδα να απαιτήσει από την Αλβανία στις περιοχές όπου διαβιεί η Ελληνική Εθνική Μειονότητα, βάσει των διεθνών και ευρωπαϊκών συνθηκών να αναγράφονται όλα και στα ελληνικά, αποδέχεται και η ίδια να χρησιμοποιεί τα αλβανικά τοπωνύμια αντί των προαιώνιων ελληνικών.

Στην συνέχεια, αν άλλες γειτονικές μας χώρες θελήσουν να αντιγράψουν την Αλβανία και να ζητήσουν από την Ελλάδα να μην χρησιμοποιεί τους όρους ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ, ΣΜΥΡΝΗ, ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ κλπ τότε τι θα έχει γίνει;

Είναι φανερό πως οι δικοί μας εμπλεκόμενοι πολιτικοί και υπηρεσιακοί παράγοντες παρουσιάζουν απαράδεκτη ανεπάρκεια σε επίπεδο γνωστικό, οξυδέρκειας και ανάλυσης.

Στην διεθνή πολιτική σκακιέρα ένα μικρό λάθος αρκεί ενώ αντίθετα μια ευφυής υπέρβαση μπορεί να ανατρέψει τα πάντα.

3 σχόλια

  1. Ο Σαράντος Καργάκος, στο έργο του «Αλβανοί, Αρβανίτες, Έλληνες, τόμος Β», (στο 5ο κεφάλαιο) αφού κατηγορεί τους Τσάμηδες για τα εγκλήματα ορισμένων από αυτούς (ληστείες, φόνοι κ.α.), τους κατηγορεί ότι συνέπραξαν στον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο με τα Γερμανικά και τα Ιταλικά στρατεύματα. Τους κατηγορεί για τη σφαγή των Ελλήνων προκρίτων της Παραμυθιάς κ.α. Ξεχνάει όμως ότι ένα άλλο μέρος των Τσάμηδων συμμετείχε στην αντίσταση με το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ. Ωστόσο, παραδέχεται ότι αρχικά η στάση των Τσάμηδων ήταν φιλελληνική (το ίδιο διατυπώνει ο Ι.Θ. Πασχίδης για τους Τσάμηδες αλλά και γενικότερα για τους Αλβανούς του Τεπελενίου και της νότιας Αλβανίας) αλλά δεν μας λέει εμπεριστατωμένα τι τους έκανε να αλλάξουν τη στάση τους αυτή. Γιατί; Γιατί δεν μας λέει ποια ήταν η στάση των Ελληνικών αρχών απέναντι στους Τσάμηδες;

    Ωστόσο, επειδή η ιστορία είναι ιστορία, του ξεφεύγουν ορισμένες αλήθειες και άθελα του τα λέει ‘όλα’ όταν παραδέχεται ότι: «πρόθεση των ελληνικών κυβερνήσεων ήταν να εκδιώξουν με κάθε θυσία τους Τσιάμηδες», «Όπως ήταν φυσικό, οι ελληνικές αρχές ανέλαβαν από τότε (σημ. Σ. Ι. Κ. δηλαδή τὸ 1925) αληθινή «εκστρατεία» για να πείσουν τους Τσάμηδες να φύγουν», «στην Τσαμουριά εγκατεστάθησαν Έλληνες πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία», «ο αρχαίος γεωγράφος Στράβων αναφερόμενος στους πληθυσμούς των Ιλλυρο-ηπειρωτικών περιοχών γράφει ότι μερικοί ήσαν δίγλωσσοι («Ένιοι και δίγλωσσοι είσι»)», «Η Ελλάς παύει σιγά σιγά να θεωρείται «μητέρα» από τη στιγμή που το ελληνικό κράτος απαλλοτρίωσε τα τσιφλίκια των ισχυρών τσιάμηδων και τα διένειμε στους ακτήμονες» κ.α.

    Ο Καργάκος λοιπόν θυμάται το από 22 Νοεμβρίου 1922 νομοθετικό διάταγμα «Περί επιτάξεως ακινήτων δι' εγκατάστασιν προσφύγων και απαλλοτριώσεως οικοπέδων δι' ανέργεσιν προσφυγικών συνοικισμών». Μάλιστα, με απόφαση του Ν. Πλαστήρα επετράπη η κατάληψη των ακινήτων και των κτημάτων των Τσάμηδων ακόμα και πριν την καταβολή αποζημίωσης. Βέβαια, ξεχνάει να αναφέρει για τους Χριστιανούς Ορθόδοξους που αναγκάστηκαν να εξελληνιστούν και παρέμειναν στην περιοχή, δεν μας λέει τίποτα για όσους Τσάμηδες εξαναγκάστηκαν να ασπαστούν τον Χριστιανισμό για να παραμείνουν στα χωριά τους (τους οποίους το ελληνικό κράτος για λόγους προπαγάνδας αποκαλεί ως «Αρβανίτες» αν και οι ίδιοι μεταξύ τους αυτοαποκαλούνται «Shqiptarë»), ξεχνάει τις διάφορες απαγορεύσεις που είχαν επιβληθεί στους Τσάμηδες (αλλά και σε άλλους μουσουλμάνους πολίτες της Ελλάδας) όπως π.χ. απαγόρευση δικαιοπραξιών, ξεχνάει την εξορία που είχε επιβληθεί στους Τσάμηδες από το καθεστώς Μεταξά αλλά και πολύ πιο πριν (περίπου 2-3.000 Τσάμηδες εξορίστηκαν στην Κρήτη, στη Χίο κ.α.), δασικές εκτάσεις χιλιάδων στρεμμάτων, 120 υδρόμυλοι, 500.000 αιγοπρόβατα, 300 χιλιάδες στρέμματα καλλιεργήσιμης γης, 45 χωριά, δημεύτηκαν από το ελληνικό Δημόσιο που εγκατέστησε στην περιοχή έποικους από την Ήπειρο και πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, 100 τζαμιά γκρεμίστηκαν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θυμάται ο Καργάκος τις δολοφονίες των Ελλήνων προκρίτων της Παραμυθιάς από τους Τσάμηδες αλλά ξεχνάει τις δολοφονίες των Τσάμηδων από τους Έλληνες –σε ορισμένες περιπτώσεις σε συνεργασία με τους Άγγλους- στο Μαργαρίτι (Margëlliç), στους Φιλιάτες (Filati) και αλλού στην περιοχή. Μάλιστα ο διοικητής του 16ου Συντάγματος του ΕΔΕΣ, αντισυνταγματάρχης Αριστείδης Κρανιάς, που έφτασε στην Παραμυθιά, έγραψε ότι «αυτό που επακολούθησε δεν περιγράφεται».

    Ας δούμε μερικές μαρτυρίες των ανθρώπων που έζησαν εκείνη την εποχή τα γεγονότα από πρώτο χέρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο Εσαμπουντίν Καντίου λέει: «Μας συγκέντρωσαν όλους στο σπίτι ενός Αλβανού, του Σαλί Αβούζι. Εκεί υπήρχαν και άλλοι που είχαν έρθει στην πόλη μας από τα γύρω χωριά. Εκεί είχαν συγκεντρώσει γυναίκες και μικρά παιδιά, καθόλου άντρες. Μας είχαν εκεί για περίπου 5-6 μήνες. Σχεδόν κάθε μέρα έθαβαν και από ένα παιδί. Μας είχαν πιάσει αρρώστιες, ήμασταν σε άσχημη κατάσταση. Δεν είχαμε να φάμε. Με λίγα λόγια πέθαναν πολλά παιδιά και ηλικιωμένες γυναίκες. Υπήρχαν κάποιες γυναίκες άνω των 80 χρόνων.. οι Έλληνες τους έριχναν από τις σκάλες και πέθαιναν…».

    Η Καντριέ Οσμάνι λέει: «Σκότωσαν τον πατέρα μου, τον ξάδερφο μου, τους αδερφούς της μητέρας μου και την αδερφή της μητέρας μου που ήταν παράλυτη. Την έριξαν από τις σκάλες και μετά την πυροβόλησαν…».

    Η Καντριέ Αλίου λέει: «Μπήκαν το βράδυ οι Έλληνες στο σπίτι μας, πήραν τα 4 πρόβατα που είχαμε. Η μητέρα μου με το μωρό στην αγκαλιά της τους έλεγε: {Σας παρακαλώ, δεν έχω γάλα για τα παιδιά μου} και ένας στρατιώτης της είπε: {Έχω μόνο μία σφαίρα, δεν είμαι εδώ για να την σπαταλήσω, πήγαινε μέσα}. Άκουγα τις γειτόνισσες μου που φώναζαν και έκλαιγαν. Τις είχαν κόψει τα αυτιά, τους τραβούσαν τα σκουλαρίκια από τα αυτιά τους με τη μία και τους τα έκοβαν. Τις είχαν κόψει τα δάχτυλα για να τις πάρουν τα δαχτυλίδια.. απίστευτα πράγματα. Ξεκοίλιασαν έγκυες γυναίκες. Θυμάμαι ακόμα μία γυναίκα που είχε ένα μεγάλο τραύμα από λόγχη ανάμεσα στους ώμους της».

    Ο Ραχμί Ουζέιρι λέει: «Σκότωναν γυναίκες και παιδιά. Είχαν ξεκοιλιάσει γυναίκες και τους έπαιρναν τα έμβρυα μέσα από τις κοιλιές τους. Τους είχαν κόψει τα δάχτυλα και τους έπαιρναν ό,τι κόσμημα φορούσαν..».

    Ο Φαήκ Μπολιάτι λέει: «Το πρώτο που μας ζήτησαν ήταν για χρυσό. Ό,τι είχαμε, ό,τι είχαν η μητέρα μου και η θεία μου στον λαιμό τους και στα δάχτυλα τους τους τα άρπαξαν. Τότε είπαν στη μητέρα μου: {Θέλουμε τον γιο σου για ένα λεπτό. Θα τον πάρουμε και θα στον ξαναστείλουμε σε ένα λεπτό}. Δεν το είδα αλλά άκουσα τη μητέρα μου να κραυγάζει και να χοροπηδάει’ είχαν κόψει το κεφάλι του αδερφού μου. Ήταν μόνο 17 χρόνων…. Ένας γείτονας μας μας πήρε μετά στο σπίτι του. Το όνομα του ήταν Τσιλ Μπάρμπα. Του δώσαμε μερικά χρήματα και μας άφησε να μείνουμε στο σπίτι του. Αφού τη νύχτα μας πήρε χρυσαφικά και ό,τι μας είχε απομείνει, μας πήρε την άλλη μέρα σε μία εκκλησία. Στην εκκλησία θυμάμαι ότι τρεις φορές μας έβγαλαν έξω ώστε να μας σκοτώσουν αλλά παρενέβησαν κάποιοι Βρετανοί στρατιώτες και σωθήκαμε.. υπήρχε και μία γυναίκα. Τότε μας πήγαν για τέσσερις μήνες στην Ηγουμενίτσα, σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης και σε σπίτια κοντά στο λιμάνι, θυμάμαι ακόμα πως ανοιγόκλειναν τις μεγάλες σιδερένιες τους πόρτες. Άνοιγαν τις πόρτες, έπαιρναν νεαρά κορίτσια και τα βίαζαν. Κάποια επέστρεφαν πίσω, κάποια άλλα τα σκότωναν. Ακούγαμε τις κραυγές τους. Εκεί πέθανε μία από τις αδερφές μου από πείνα και έθαψαν ζωντανή μία θεία μου που τα παιδιά της ζούνε ακόμα».

    Η Ραμπιέ Σεριάνι λέει: «Σκότωσαν τον πατέρα μου. Σκότωσαν τον πεθερό της θείας μου. Τους έστειλαν στο τζαμί της Παραμυθιάς. Είπαν στη θεία μου και σε μερικές άλλες γυναίκες να καθαρίσουν το τζαμί. Όταν πήγαν στο τζαμί, ήταν γεμάτο με ακέφαλα πτώματα. Η θεία μου αναγνώρισε τον αδερφό της από τη μπλούζα που φορούσε. Ήταν ο μοναδικός της αδερφός ανάμεσα σε 5 αδερφές που είχε. Αναγνώρισε τον πεθερό της από ένα χαρακτηριστικό που είχε στις κάλτσες του… Τελικά δεν υπήρχε τίποτα να καθαρίσουν. Τις είχαν πάρει στο τζαμί μόνο για να δουν..».

    «Ήμουν ήδη παντρεμένη για δύο χρόνια όταν σκότωσαν τον εικοσι-πεντάχρονο αδερφό μου και τους δύο αδερφούς του άντρα μου’ τον Σουλεϊμάν, τον Χαμίτ και τον αδερφό μου τον Εκρέμ. Ο ένας ήταν 39 και ο άλλος ήταν 22 χρονών. Μας πήραν και τα 700 πρόβατα που είχαμε…» λέει μία άλλη ηλικιωμένη πλέον γυναίκα (δεν θυμάμαι το όνομα της).

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Μπορείτε να γράψετε και να σχολιάσετε τα πάντα, αλλά αν το κείμενο σας περιέχει υβριστικούς χαρακτηρισμούς σας ενημερώνουμε ότι δεν θα δημοσιεύεται. Σε περίπτωση καθυστέρησης δημοσίευσης των σχολίων ζητούμε συγγνώμη και παρακαλούμε να μην βγάζετε αυθαίρετα συμπεράσματα. Με σεβασμό και εκτίμηση η διαχείριση του ιστολογίου