Οι ευρωπαϊκές τράπεζες σε νέα τροχιά

Μετά από την αποτυχία αύξησης κεφαλαίων από τις τράπεζες κατά το παρελθόν έτος, οι ανακεφαλαιοποιήσεις είναι ξαφνικά της μόδας. Η...

Μετά από την αποτυχία αύξησης κεφαλαίων από τις τράπεζες κατά το παρελθόν έτος, οι ανακεφαλαιοποιήσεις είναι ξαφνικά της μόδας.

Η Deutsche Bank ολοκλήρωσε πρόσφατα μια ταχεία έκδοση νέων μετοχών € 2.96 δις., ενώ η γερμανική Commerzbank το Μάρτιο δήλωσε ότι θα αντλήσει € 2,5 δισ.. Οι ελληνικές τράπεζες έχουν ήση επικεντρώσει τις προσπάθειες τους να κεντρίσουν το ενδιαφέρον εμπορικών επενδυτών με στόχο να καλύψουν ένα συνολικό  έλλειμμα  € 21.7 δις.

Μήπως σηματοδοτούν οι κινήσεις αυτές την εντατικοποίηση των προσπαθειών ενίσχυσης των επιπέδων κεφαλαίου σύμφωνα με τους νέους κανονισμούς της Basel ΙΙΙ;  Σίγουρα, υπάρχει νέo ενδιαφέρον όσον αφορά τη συμμόρφωση με τους νέους απαιτητικούς κανόνες της Basel III κεφάλαιο.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων, οι περισσότερες μεγάλες τράπεζες έχουν δημοσιεύσει επαρκείς δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας, παράλληλα με τα αποτελέσματά τους πρώτου τριμήνου - αντανακλώντας την πίεση της αγοράς προς δανειστές ώστε να συμμορφωθούν από νωρίς με τους κανονισμούς που θα τίθονται σε εφαρμογή σταδιακά από τώρα ως το 2019.

Πριν από ένα χρόνο, η Deutsche Bank και η Credit Suisse θεωρήθηκαν ως οι πιο αδύναμες παγκόσμιες τράπεζες από πλευράς κεφαλαιοποίησης, σύμφωνα με τους κανόνες της Basel ΙΙΙ. Ωστόσο, 12 μήνες μετά, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. 

Η Deutsche Bank έθεσε την κεφαλαιοποίηση της ως προτεραιότητα μόλις κατά τους τελευταίους εννέα μήνες. Τον Απρίλιο του περασμένου έτους, οι αναλυτές μιλούσαν μόνο για την κερδοφορία της, ενώ τα επίπεδα κεφαλαίου είχαν πέσει σε δεύτερη μοίρα.

Ένα χρόνο μετά, όλοι οι αναλυτές επικεντρώνονται στη βελτίωση της κεφαλαιακής της θέσης.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η πώληση μη βασικών περιουσιακών στοιχείων, αλλαγές του μοντέλου που χρησιμοποιεί για τον υπολογισμό του κινδύνου και μια πρόσφατη αύξηση κεφαλαίου έχουν εκτόξευσει την τράπεζα στην πέμπτη ισχυρότερη θέση από πλευρά κεφαλαιοποίησης με έναν Core tier1 δείκτη ΄στο 9,6 τοις εκατό σύμφωνα με τους κανόνες της Basel III.

Η Credit Suisse έχει επίσης σημειώσει αλματώδη πρόοδο όσον αφορά το δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας της μετά την πίεση του περασμένου έτους από την Εθνική Τράπεζα της Ελβετίας να επιταχύνει τους ρυθμούς προσαρμογής της. Ωστόσο, με τον Core tier1 δείκτη στο 8,6 τοις εκατό, η τράπεζα παραμένει στις χαμηλότερες θέσεις ανάμεσα σε 12 μεγάλες παγκόσμιες τράπεζες. Μεταξύ των ευρωπαϊκών τραπεζών, η Barclays βρίσκεται επίσης χαμημά με δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας 8,4 τοις εκατό.

Από την οικονομική κρίση του 2008, οι επενδυτές τείνουν να είναι θετικά κείμενοι έναντι ισχυρών δεικτών κεφαλαιακής επάρκειας, ακόμη και αν το μειονέκτημα των αυξημένων ιδίων κεφαλαίων είναι μικρότερη απόδοση. Αυτό φαίνεται καθαρά από το άλμα 6 τοις εκατό στην τιμή της μετοχής της Deutsche Bank στις 30 Απριλίου, την ημέρα που παρουσίασε τη ανακεφαλαιοποίηση της, παρόλη τη μειωμένη απόδοση για τους μετόχους.

Στις ΗΠΑ συναντάμε μια πολύ διαφορετική εικόνα, όπου οι επενδυτές πιέζουν  JPMorgan, Goldman Sachs και Citigroup για την επιστροφή κεφαλαίου στους μετόχους μέσω υψηλότερων μερισμάτων και επαναγορές μετοχών. Στην Ευρώπη, όμως, μέσα στο πλαίσιο της κρίσης της ευρωζώνης, η εστίαση παραμένει στη συνεχή συσσώρευση κεφαλαίου.

Ενώ οι νέοι κανόνες περί κεφαλαιακής επάρκειας θα τεθούν σε ισχύ το 2019, οι επενδυτές θέλουν τις τράπεζες να συμμορφωθούν με αυτούς το συντομότερο δυνατόν. Μάλιστα, τέσσερις από τις κεφαλαιακά μεγάλες παγκόσμιες τράπεζες είναι πλέον ευρωπαϊκές - UBS, BNP Paribas, HSBC και, μετά την άντληση κεφαλαίων, η Deutsche Bank - ενώ μόνο μια, η Morgan Stanley, έχει έδρα τις ΗΠΑ.

Αυτή η κορυφαία κατάταξη κρύβει μια μικτή εικόνα για την Ευρώπη στο σύνολό της, όμως. Οι αναλυτές της Citi σημειώνουν ότι υπάρχει μια επίμονη διαίρεση Βορρά-Νότου σε ολόκληρη την περιοχή. Ενώ οι σκανδιναβικές τράπεζες παρουσιάζουν κεφαιλαιικούς δείκτες της τάξεως του 17 τοις εκατό, ακόμη και οι ισχυρότερες ισπανικές τράπεζες βρίσκονται στο 8 τοις εκατό ή λιγότερο.

Αλλά με πολλές τράπεζες να διαπραγματεύονται ακόμα 20-30 τοις εκατό κάτω από την λογιστική αξία των καθαρών περιουσιακών στοιχείων τους, ακόμη και η φαινομενική επιτυχία της ανακεφαλαιοποίησης της Deutsche φαίνεται απίθανο να ενθαρρύνει τους υπόλοιπους. «Κανείς δεν θέλει να αντλήσει κεφάλαια σε αυτές τις αποτιμήσεις. Είναι πολύ ακριβά», λέει ο Ευρωπαίος επικεφαλής μιας αμερικανικής τράπεζας.

Η Deutsche Bank ήταν μια ειδική περίπτωση. Δεν ήταν μόνο μία από τις λιγότερο καλά κεφαλαιοποιημένες μεγάλες τράπεζες στον κόσμο. Ήταν επίσης και η πιο εκτεθειμένη στην απειλή από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ να αναγκάσει ξένες τράπεζες να ανακεφαλαιποιήσουν αμερικανικές θυγατρικές σε αυτόνομη βάση.

Με την ευλογία των βρετανικών ρυθμιστικών αρχών, η Barclays και άλλοι δανειστές του Ηνωμένου Βασιλείου αναμένεται να γεφυρώσουν το μεγαλύτερο μέρος του κεφαλαιικού τους ελλείματος με την έκδοση 'μετατρέψιμου υπό αίρεση χρέους' - ομολόγων που θα μετατραπούν σε ίδια κεφάλαια σε περίπτωση κρίσης - αν και στην περίπτωση της Lloyds Banking Group και της Royal Bank of Scotland, τμήμα των ομολόγων θα χρηματοδοτηθεί από μια απλή έκδοση μετοχών.

Όσον αφορά άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες, ακόμη και εκείνες με τα χαμηλότερα ποσοστά κεφαλαίου φαίνεται ότι θέλουν να αποφύγουν την άμεση ανακεφαλοποίηση  - αν και αυτό μπορεί να σημαίνει ακόμα  μια σημαντική αραίωση ιδίων κεφαλαίων.

Η Santander, για παράδειγμα, αναμένεται να ανακεφαλοποιηθεί με πάνω από € 10 δισ.  τα επόμενα δύο χρόνια, μόνο μέσα από τη διαφοροποιημένη απόδοση μέρους των πληρωμών μερισμάτων της. Η τράπεζα, όπως και η Lloyds αλλά και άλλοι φορείς, , συνεχίζουν συγχρόνως με μια στρατηγική απελευθέρωσης κεφαλαίων με ευρείες πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων.

Γαλλικές τράπεζες όπως η Credit Agricole και η Société Générale αναμένεται να ενισχύσουν την κεφαλαιική τους θέση κυρίως μέσω της αλλαγής των δραστηριοτήτων τους και μιας εκ νέου εξέτασης των συντελεστών στάθμισης κινδύνου του ενεργητικού τους. Αυτό, επίσης, ήταν μια κρίσιμη στρατηγική που ακολούθησε και η Deutsche πριν από την ανακεφαλαιοποίηση της. Μέσα από ένα μίγμα πωλήσεων μη βασικών περιουσιακών στοιχείων και αλλαγών στις εσωτερικές διαδικασίες στάθμισης της, ο γερμανικός δανειστής βελτίωσε το δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας του από 6 τοις εκατό  στο τέλος του 2011 σε 8,8 τοις εκατό στο τέλος του Μαρτίου 2013. Ο Anshu Jain, συν-διευθύνων σύμβουλος, υποστήριξε ότι η προεργασία αυτή ήταν ζωτικής σημασίας ώστε να παρέχει μια πλατφόρμα για την επιτυχημένη ανακεφαλαιοποίηση και την τελική τιμή του δείκτη στο 9,6 τοις εκατό. Ο Huw van Steenis, αναλυτής της Morgan Stanley, εκτιμά ότι πλέον υπάρχει μια «μαγνητική έλξη» προς το 10 τοις εκατό. Ο αριθμός αυτός θεωρείται  ότι παρέχει μια απόσταση ασφαλείας από το 9,5 τοις εκατό που ορίζει η Basel III για τις μεγαλύτερες παγκόσμιες τράπεζες πριν τους επιτραπεί να διανείμουν μέρισμα.

«Υπάρχει μια αυξανόμενη εκτίμηση ότι θα πρέπει να είσαι κοντά ή πάνω από το 10 τοις εκατό για να μπορέσετε να αποδώστε ένα πολύ υψηλότερο μέρισμα,» λέει ο κ. van Steenis.

Ορισμένοι αναλυτές, ωστόσο, πιστεύουν ότι η πορεία των τραπεζών της Ευρώπης προς το στόχο αυτό θα μπορούσε ακόμη και τώρα να υπονομευθεί από θεμελιώδη 'ελαττώματα' στους ισολογισμούς τους. Οι ρυθμιστικές αρχές αμφισβητούν όλο και περισσότερο το κύρος των δεικτών Core Tier1, οι οποίοι σχετίζουν ίδια κεφάλαια με σταθμισμένα περιουσιακά στοιχεία, εν μέσω ανησυχιών για τη συνοχή των συντελεστών στάθμισης κινδύνου σε τράπεζες και χώρες.

Ο Simon Samuels, αναλυτής της Barclays, λέει: «Καθώς ορισμένες τράπεζες προσπαθούν να ενισχύσουν τους δείκτες τους, μπορεί τελικά να μην τα καταφέρουν. Οι ρυθμιστικές αρχές είτε θα αυξήσουν τους συντελεστές στάθμισης κινδύνου ή θα δώσουν μεγαλύτερη έμφαση στους ονομαστικους ισολογισμούς.» Για τις τράπεζες των ΗΠΑ, των οποίων οι δείκτες μόχλευσης - που αφορούν ίδια κεφάλαια προς το συνολικό ενεργητικό - τείνουν να είναι σχετικά υψηλοί, αυτό μπορεί να είναι ένα ασήμαντο πρόβλημα. Αλλά για τις ευρωπαϊκές τράπεζες, είναι ένας ακόμη λόγος για συνεχιστούν οι ανησυχίες.

Πηγή