Η Αριστερά της εγωπάθειας

Όταν πολιτεύεσαι σε κοινοβουλευτική δημοκρατία και σκέφτεσαι με όρους σταλινικού καθεστώτος αυτά παθαίνεις... Γράφει ο ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡ...

Όταν πολιτεύεσαι σε κοινοβουλευτική δημοκρατία και σκέφτεσαι με όρους σταλινικού καθεστώτος αυτά παθαίνεις...

Γράφει ο ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Το κείμενο που θα χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο πολιτικής αυτοσυνειδησίας του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύπτει το ανομολόγητο μυστικό της Αριστεράς. Δεν το διάβασα ολόκληρο και η αλήθεια είναι ότι, όταν άκουσα ότι εκτείνεται σε 84 ολόκληρες σελίδες, πριν ακόμη πληροφορηθώ τους συντάκτες του, αμέσως είδα μπροστά μου τον Αριστείδη Μπαλτά.

Οταν, δε, έμαθα ότι όντως συμμετείχε στην ομάδα σύνταξης μαζί με τον Δραγασάκη και τον Δρίτσα, και πάλι πριν πληροφορηθώ τίποτε για το περιεχόμενό του, δεν δυσκολεύθηκα να υποθέσω την «κεντρική ιδέα» του, που λέγαμε κάποτε. Και η «κεντρική ιδέα» του είναι το ανομολόγητο μυστικό της Αριστεράς: είναι η απώθηση της εμπειρίας των τελευταίων τεσσάρων ετών, στη διάρκεια των οποίων η Αριστερά αναγκάστηκε να αναλάβει έναν πολιτικό ρόλο που είναι ασυμβίβαστος με τη φύση της. Να εγκαταλείψει τη θαλπωρή της αντιπολίτευσης και να αναλάβει την ευθύνη της διακυβέρνησης.

Κοινώς, να υποβάλει τις στερεότυπες εμμονές της στη βάσανο της πραγματικότητας. Η διαγραφή της εμπειρίας της τετραετίας εκφράσθηκε καθαρά χθες στη Βουλή από τον κ. Τσίπρα, όταν επέστρεψε στη ρητορική με τα μαγκάλια και τις λιποθυμίες. Σαν να μην πέρασε μια μέρα.

Κάποτε το σύνθημα ήταν «Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά». Κι αν η μνήμη του τον απατούσε, η Αριστερά ήταν εκεί για να του το θυμίσει. Σήμερα η Αριστερά υπενθυμίζει, ακόμη και σε όσους θέλουν να ξεχάσουν την τετραετία, τι σημαίνει Αριστερά. Ακριβώς προσπαθώντας να απαλλαγεί από τις ευθύνες της.

Πιστεύουν όντως ότι το Μάτι και η Μάνδρα ήταν ζήτημα «επικοινωνιακής διαχείρισης»; Αν το πιστεύουν, δεν μπορούν να δουν την πραγματικότητα. Πιστεύουν όντως ότι για το α΄ εξάμηνο του 2015 και την οικονομική πανωλεθρία του φταίει μόνον ο Βαρουφάκης; Αν το πιστεύουν, και πάλι δεν μπορούν να δουν την πραγματικότητα, κοινώς τις «συνθήκες» που παρέδωσαν στον Βαρουφάκη τις τύχες της χώρας. Και οι «συνθήκες» έχουν όνομα, λέγεται Τσίπρας. Ποιος δεν μπόρεσε να εκτιμήσει τον Σόιμπλε και ποιος υπέγραψε το 3ο μνημόνιο; Μήπως είναι ο ίδιος που προκάλεσε τις εκλογές του 2015 λόγω του αλήστου μνήμης μέιλ Χαρδούβελη; Πιστεύουν ότι αν είχαν εξαντλήσει την τετραετία δεν θα είχαν χάσει τις εκλογές; Αν το πιστεύουν, δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβουν γιατί τις έχασαν. Αγνόησαν την ισχύ της μεσαίας τάξης; Ε, ναι, όταν πολιτεύεσαι σε κοινοβουλευτική δημοκρατία και σκέφτεσαι με όρους σταλινικού καθεστώτος αυτά παθαίνεις.

Αυτό που ζήσαμε στην τετραετία δεν ήταν πολιτική. Ηταν η αποθέωση της εγωπάθειας. Ενας θίασος που πίστευε ότι το «εγώ» του είναι ισχυρότερο από την πραγματικότητα – επειδή η Αριστερά έχει εκπαιδευθεί να την περιφρονεί ούτως ή άλλως. Το κείμενο της αυτοκριτικής μπορεί να μην έχει καμία πολιτική αξία, αφού δεν ανοίγει καμία προοπτική. Εχει ενδεχομένως ψυχαναλυτική.

Από «Καθημερινή»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου