Ο ορυκτός πλούτος στην ανατολική Μακεδονία και Θράκη

Μια συνεχής εκμετάλλευση από την αρχαιότητα ως τις ημέρες μας Η Ελλάδα λόγω της γεωτεκτονικής της θέσης και της γεωλογικής της κατάστασης, π...

Μια συνεχής εκμετάλλευση από την αρχαιότητα ως τις ημέρες μας
Η Ελλάδα λόγω της γεωτεκτονικής της θέσης και της γεωλογικής της κατάστασης, που ευνοούν τη μεταλλογένεση, παρουσιάζει ένα μεγάλο αριθμό εμφανίσεων χρυσού και άλλων πολύτιμων και βασικών μετάλλων.

Η ιστορία και η παράδοση της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον ορυκτό της πλούτο, αφού το υπέδαφός της φιλοξενεί ένα πολύ μεγάλο αριθμό μεταλλευμάτων. Κοιτάσματα όπως χρυσού, χαλκού, μολύβδου και ψευδαργύρου, σιδήρου και μαγγανίου, μολύβδου και βολφραμίου, καθώς επίσης και στρατηγικής σημασίας ορυκτών όπως ουρανίου και λιγνίτη, καθιστούν την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη μία από τις σημαντικότερες περιοχές στον τομέα ορυκτού πλούτου στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Πολλές εταιρείες διεξάγουν σήμερα εντατικές έρευνες σε όλη αυτή την έκταση για τον εντοπισμό αποθεμάτων και εκμεταλλεύσιμων ποσοτήτων όλων των παραπάνω ορυκτών πόρων.
Όπως είναι γνωστό, η ανάπτυξη του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού στηρίχθηκε στο πλούσιο υπέδαφος και την εκμετάλλευση των ευγενών και βασικών μετάλλων και κυρίως του χαλκού, του σιδήρου, του αργύρου. Το σημαντικότερο μεταλλευτικό κέντρο του αρχαίου κόσμου ήταν το Λαύριο, πάνω στο οποίο στήριξε την παντοδυναμία της η Αρχαία Αθήνα κατά την Κλασική περίοδο. Βασική όμως πηγή πλούτου για την ανάπτυξη του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού αποτέλεσαν τα μεταλλεία της Μακεδονίας και Θράκης. Η Ροδόπη, η Σκαπτή Ύλη, η περιοχή των Φιλίππων, η Θάσος, το Παγγαίο, η ανατολική Χαλκιδική, ο ποταμός Εχέδωρος, ήταν τα σπουδαία μεταλλευτικά κέντρα που με τον πλούτο τους στήριξαν την οικονομία του Μακεδονικού κράτους και την εξουσία των Μακεδόνων Βασιλέων και ενίσχυσαν τον Μέγα Αλέξανδρο στην εκστρατεία του για την εξάπλωση και διάδοση του Ελληνικού Πολιτισμού στα βάθη της Ανατολής.
Οι έρευνες των τελευταίων ετών, που βασίζονται τόσο στην μελέτη υπόγειων και επιφανειακών μεταλλευτικών εργασιών που διασώζονται μέχρι τις μέρες μας όσο και στη μελέτη της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, έχουν δείξει ότι σε πολλές περιοχές στη Μακεδονία και Θράκη έχουμε μία έντονη μεταλλευτική δραστηριότητα κατά την αρχαιότητα, που αφορά κυρίως στην εξόρυξη χρυσού και αργυρού, ενώ έχουν εντοπιστεί και αρχαία μεταλλεία χαλκού.
Μεγάλης έκτασης εκμετάλλευση χρυσού και αργυρού έγινε κατά την αρχαιότητα στη Σκαπτή Ύλη, όπως προκύπτει και από τις αναφορές του Θουκυδίδη, του Ηρόδοτου, του Θεόφραστου κ.ά. Ο ίδιος ο Θουκυδίδης κατείχε μεταλλεία στην περιοχή αυτή, ενώ η ακριβής θέση των μεταλλείων της Σκαπτής Ύλης τοποθετείται στην περιοχή βορειοανατολικά της πόλης της Καβάλας, στο νότιο τμήμα της οροσειράς Λεκάνη. Δυτικά της περιοχής της Σκαπτής Ύλης βρίσκεται το όρος Παγγαίο, που ήταν φημισμένο από την αρχαιότητα για τα κοιτάσματα χρυσού που υπήρχαν σ' αυτό. Η φήμη αυτή οφείλεται στους συγγραφείς (Αισχύλος, Ηρόδοτος, Ευριπίδης, Θουκυδίδης κ.α.) που αναφέρουν ότι τα πετρώματα του Παγγαίου ήταν πλούσια σε χρυσό αλλά και σε άργυρο, φήμη που διατηρήθηκε ως και τις μέρες μας. Με βάση νεώτερες έρευνες, η έκταση των μεταλλευτικών εργασιών και μεταλλουργικών σκωριών δεν ανταποκρίνεται στη φήμη του Παγγαίου. Άλλο ένα εξαιρετικά σημαντικό μεταλλευτικό κέντρο της αρχαιότητας ήταν η νήσος Θάσος που αναφερόταν από τους αρχαίους συγγραφείς (Ηρόδοτος, Θουκυδίδης κ.ά.) οτι εκεί γινόταν εξόρυξη χρυσού και αργύρου.
Η συνέχεια εδώ